« αερίων επέων άρχομαι »

Σαπφώ

να παραμένεις σε αδράνεια
όχι
δεν είναι καλή λύση.

Αφού τα’χουμε πει,

ο Χρόνος κυλάει αδυσώπητα
και μας γερνάει και μας οδηγεί στο τέλος σύμφωνα με τα δικά του πάντα
απροσπέλαστα μέτρα
– πονάει ορισμένες φορές
όμως είναι παντοτινή αλήθεια
πως δεν είμαστε παρά χαρτιά
τσαλακωμένα από μια λαβή
ακατανόητη,
λαβή της απεραντοσύνης –
και κανείς μας δεν κρατάει τα κλειδιά,
κανείς μας δεν θα λύσει την εξίσωση,
κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος επακριβώς
με στιβαρή πεποίθηση
ούτε για το πότε
ούτε για το πώς
εκείνη η τρίτη μοίρα
όχι η Κλωθώ
ούτε η Λάχεσις
μα η Άτροπος
θα σημαδέψει με μια ίνα κενού ακατάλυτη
την κορδέλα που γνέθει
όχι η Λάχεσις
ούτε η Άτροπος
μα η Κλωθώ.

Για αυτό σου λέω

πες μου

θα έρθεις να βρεθούμε;

ή να περάσω εγώ ;