Στην ζωή υπάρχουν δύο τρόποι να πορευτεί ένας άνθρωπος: Είτε με ειλικρίνεια είτε με γνώμονα την απάτη. Είναι βέβαια, γεγονός ότι συχνά δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτοι για τον δρόμο κάποιου γιατί αυτό που σίγουρα χαρακτηρίζει την ανθρώπινη φύση είναι οι ρωγμές της. Αυτό είναι ένα από τα βασικά ζητήματα του θεατρικού έργου Ο Βαρόνος «Φ» (Φιάκας) όπως το προσέγγισαν ο Γιωργής Τσουρής και ο Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος και δημιούργησαν μια παράσταση που αξιοποιεί την κληρονομιά του θεάτρου των μπουλουκιών και μας παρουσιάζει την ιστορία του Φιάκα με πηγαίο χιούμορ και ξεχωριστές ερμηνείες. Η Ευαγγελία Καρακατσάνη μας μίλησε για το έργο και την παράσταση που παρουσιάζεται στο νέο Θέατρο Πτι Παλαί. Για την πορεία της στο θέατρο και έξω από αυτό. Για την βαθιά πίστη της στον άνθρωπο και τις δυνατότητές του.

Τι σε συγκινεί στο έργο; Πως γίνεται κάτι που γράφτηκε κατά τον 19ο αιώνα να μας αφορά τόσο σήμερα;

Το έργο από γραφής του θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και μονόπλευρο γιατί ο Φιάκας παρουσιάζεται σαν ένα ολοκληρωτικά αρνητικός χαρακτήρας. Στην δική μας διασκευή, νομίζω ότι όλοι οι χαρακτήρες είναι πιο ανθρώπινοι και ως εκ τούτου, μπορεί ο καθένας μας να εντοπίσει σε αυτούς πλευρές του εαυτού του, είτε καλές είτε αρνητικές. Και η αλήθεια είναι πως στην πραγματικότητα είμαστε όλοι κάπως απατεώνες όταν βρεθούμε σε συνθήκες που το επιβάλλουν ή το επιτρέπουν.

Δεδομένων των ιδιαιτεροτήτων του έργου, πως δουλέψατε για να το φέρετε στην δική μας εποχη;

Ως πρώτο βήμα, το διαβάσαμε καλά. Κατανοήσαμε αυτά που λέει και διατηρήσαμε την διάλεκτό του με σκοπό να ακούγεται μουσικά αλλά και φυσικά ο λόγος. Με εξίταρε πολύ η δουλειά που κάναμε πάνω στον λόγο, ώστε να τον κάνουμε δικό μας και να φτάσει έπειτα στους θεατές με αμεσότητα.

Ποιες σκέψεις έκανες για τον εαυτό σου μέσα από αυτή τη δουλειά μέχρι αυτή τη στιγμή;

Ότι είμαι πολύ τυχερή! Ήμουν σίγουρη από την αρχή ότι θα είναι μια καλή και ολοκληρωμένη δουλειά με αυτούς τους συντελεστές που συμμετείχαν, αλλά δεν παύω να σκέφτομαι ότι είμαι πολύ τυχερή που είμαι μέλος αυτής της ομάδας. Επίσης, είχα πολύ καιρό να παίξω σε τέτοια κωμωδία παρεξηγήσεων και τόσο γρήγορου ρυθμού και απολαμβάνω πολύ την επαφή με τους θεατές που έχει αυτή η συνθήκη. Και βέβαια μου αρέσει πολύ ο συγκεκριμένος ρόλος της Κοκώνας Φρόσως γιατί η προσωπικότητά της απέχει πολύ από την δική μου.

Τι κάνει κάποιον απατεώνα: Η φύση του, η ανάγκη ή οι συνθήκες;

Νομίζω ότι είναι όλα μαζί που επηρεάζουν. Ωστόσο, πιστεύω ότι υπάρχουν πιο λίγοι οι άνθρωποι που είναι φύσει απατεώνες. Το πιθανότερο είναι να οδηγήσουν σε αυτόν τον δρόμο κάποιον οι συνθήκες. Και όταν λέω απατεώνας εννοώ το να θέλει να φαίνεται κάτι άλλο από αυτό που είναι, γιατί αυτό που είναι δεν φτάνει. Ο Φιάκας, για παράδειγμα, εξαπατά από την ανάγκη του να γίνει κάτι άλλο, καθώς νομίζει ότι αυτό το άλλο θα τον κάνει αποδεκτό. Σε αυτό το επίπεδο νομίζω το έργο μας αφορά όλους.

Κάποιος που ζει εξαπατώντας μπορεί να συνεχίζει έτσι εσαεί ή είναι δεδομένο ότι κάποια στιγμή θα αποκαλυφθεί;

Θεωρώ πως δεν γίνεται να μην αποκαλυφθεί κάποια στιγμή, ακόμα κι αν όπως στον Φιάκα, πιστέψει και ο ίδιος το ψέμμα του. Δεν νομίζω πως γίνεται να μην υπάρξει μία ρωγμή γιατί οι ανθώπινοι χαρακτήρες δεν είναι μονόπλευροι.

Η εποχή επηρεάζει τους ανθρώπους ή οι άνθρωποι διαμορφώνουν την εποχή;

Νομίζω ότι λειτουργεί αμφίδρομα. Η αλήθεια είναι πως οι άνθρωποι προσαρμοζόμαστε στην εποχή που ζούμε, αλλά την εποχή που ζούμε την φτιάχνουμε κάπως εμείς. Πιστεύω πως μία μικρή μετατόπιση που μπορεί να κάνουμε, έχει την δυνατότητα να κινητοποιήσει κάποιες αλλαγές σε πολλές περιπτώσεις.

Τι καθορίζει περισσότερο την πορεία μας: Η οικογένεια και η καταγωγή, η τύχη ή ενδεχομένως η προσωπική προσπάθεια;

Η οικογένεια παίζει μεγάλο ρόλο σίγουρα. Χτίζει με έναν τρόπο την προσωπικότητα, τις αξίες του ανθρώπου, τον τρόπο που θα αντιμετωπίσει τον κόσμο και τις καταστάσεις στις οποίες θα βρεθεί. Αμέσως μετά έρχεται αυτό που επιθυμεί κανείς να φτάσει και στο τέλος η τύχη.

Το χρήμα τι ρόλο παίζει στη ζωή; Φέρνει ευτυχία;

Προσωπικά θεωρώ πως δεν φέρνει ευτυχία, όμως μπορεί να μας χαρίσει πολύ σημαντικά πράγματα όπως βοήθεια σε περίπτωση που προκύψει ένα ζήτημα υγείας. Είναι σίγουρο ότι δεν λύνει τα προβλήματα, ούτε εξασφαλίζει μια καλή ζωή, αλλά είναι δεδομένο ότι ενίοτε διευκολύνει.

Τι χαρίζει το θέατρο στη ζωή σου;

Ευτυχία! Δεν θα μπορούσα χωρίς αυτό. Με δέχτηκε όπως είμαι και είναι ένας χώρος που αισθάνθηκα ασφάλεια και ελευθερία. Μου δίνει ζωή και ενέργεια που μπορώ να επιστρέψω στην οικογένειά μου έπειτα. Παράλληλα, μου δίνει την δυνατότητα να δω από κοντά τις διαφορετικές ζωές των ρόλων που υποδύομαι και να γνωρίζω διαφορετικούς ανθρώπους.

Είσαι αισιόδοξη;

Είμαι ναι. Σκέφτομαι το εξής παράδοξο: Εφόσον θα πεθάνουμε όλοι και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι αυτό, ας κάνουμε αυτό που μπορούμε για να ζήσουμε όμορφα στο παρόν!

Τι σου δίνει δύναμη και πίστη στην καθημερινότητα;

Η σκέψη πως αν δώσεις καλό, καλό θα πάρεις. Πιστέυω στο καλό που υπάρχει μέσα στους ανθρώπους.

Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Γκιώνης

Ο Βαρόνος «Φ» (Φιάκας) σε διασκευή και σκηνοθεσία Γιωργή Τσουρή και Αλέξανδρου Χρυσανθόπουλου στο Πτι Παλαί

Ταυτότητα της παράστασης:

Ελεύθερη διασκευή – Σκηνοθεσία: Γιωργής Τσουρής – Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος
Σκηνικά – Σχεδιασμός Φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Μουσική: Νίκος Γαλενιανός
Κίνηση: Σεσίλ Μικρούτσικου
Κοστούμια: Αλέγια Παπαγεωργίου
Στίχοι τραγουδιών: Γιωργής Τσουρής – Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος
Βοηθός Σκηνοθετών: Κατερίνα Μεφσούτ 

Βοηθός σκηνογράφου: Βασιλική Ζωχιού

Βοηθός ενδυματολόγου: Νικολέτα Αναστασιάδου

Διανομή:

Βαρώνος / Φιάκας: Θάνος Τοκάκης

Ευανθία: Ηρώ Μπέζου

Γιάννης: Γιωργής Τσουρής

Κοκκώνα Φρόσω: Ευαγγελία Καρακατσάνη

Καζαμίας: Θανάσης Δόβρης

Πατήρ Σώτος: Yoel Soto