Ο Παλιάτσος και η Κούκλα είναι ένα παραμύθι. Ένα παραμύθι για όλους όσους ψάχνουν αλήθεια, αγάπη και συντροφιά. Μια συντροφιά που δεν θα χρειάζονται λόγια για να μοιραστείς τα ουσιώδη της ζωής. Έτσι ακριβώς όπως συμβαίνει στην παράσταση που ετοίμασε η Βάσια Βασιλείου και παρουσιάζεται κάθε Παρασκευή στον Χώρο Τέχνης και Ασωμάτων. Μας μίλησε για την παράσταση, τις σκέψεις που την συνοδεύουν, την δύναμη του θεάτρου και του χορού…

Τι σας γοητεύει στην ιστορία του Παλιάτσου και της Κούκλας;
Η καθαρότητα των συναισθημάτων είναι κάτι που με γοητεύει και με αφορά παράλληλα. Ο Παλιάτσος, έτσι όπως τον αντιλαμβάνομαι εγώ τουλάχιστον, είναι κατά κάποιο τρόπο αυτό το σύμβολο, το οποίο κατασκευάστηκε για να χαρίζει χαρά και γέλιο στους άλλους, μέσα από τις δικές του ατυχίες. Φοράει, λοιπόν, το ψεύτικο του χαμόγελο και αμέσως αυτό τον καθορίζει , εξωτερικά. Το τι μας καθορίζει εξωτερικά δεν σημαίνει φυσικά ότι μας αντιπροσωπεύει και ψυχικά. Και σ’ αυτό το σημείο ξεκινάει αυτό το σουρεαλιστικό παραμύθι… Ο Παλιάτσος, αφότου σβήσουν τα φώτα του τσίρκου, νιώθει μοναξιά , η οποία όμως δεν του στερεί το δικαίωμα να ζήσει το όνειρο, για όσο… Με γοητεύει βαθιά το δικαίωμα και παράλληλα η υποχρέωση απέναντι στον εαυτό μας, να βιώσουμε το όνειρο μας , τη δικιά μας ουτοπία.

Είναι πιο δυνατή από το λόγο η κίνηση του σώματος; Γιατί την προτιμήσατε;
Η μιμική είναι ένα είδος που προηγήθηκε όλων των υπολοίπων, αφού ήταν βασικό μέρος της τελετουργικής διαδικασίας των Αρχαίων Μυστηρίων. Κατά τον Αριστοτέλη είναι ένα έμφυτο στοιχείο της ανθρώπινης φύσης. Προσωπικά με αφορούν τα παντρέματα που συνδυάζουν το παλιό με το σύγχρονο. Είναι ένα είδος που ξεκίνησα να ψάχνω από το 2014 έχοντας σαν αφετηρία τον Τσάρλι Τσάπλιν και το Μαρσέλ Μαρσώ, στο πλαίσιο της προσωπικής μου αναζήτησης νέων δρόμων σωματικής και όχι μόνο έκφρασης. Εκεί λοιπόν έγραψα και ανέβασα την ά-λογη performance Εγώ και Αυτός με 2 ηθοποιούς και ένα τσέλο. Ξαφνικά παρατηρώ ότι όλα όσα είχα να πω για τη ζωή ενός σύγχρονου ζευγαριού, τα είπα όλα μέσα από την εικόνα. Οι λέξεις πολλές φορές μπορεί να είναι παραπλανητικές, σα σειρήνες. Η μιμική ζωγραφίζει ενστικτώδεις εκφράσεις στο πρόσωπο και στο σώμα, οι οποίες προέρχονται από το συναίσθημα της παρούσας στιγμής. Το συναίσθημα με τη σειρά του ως κινητήριος δύναμη εκφράζεται αβίαστα μέσα από τη κίνηση, με αποτέλεσμα η δράση να ρέει αέναη. Αυτό δεν σημαίνει ότι αφορίζω το λόγο, προς Θεού. Με ενδιαφέρει απλά να ψάχνω όλες τις πιθανές μορφές έκφρασης σε όλες τους τις εκφάνσεις.

Αντιμετωπίζεται η μοναξιά;
Όλα αντιμετωπίζονται εάν και εφόσον τα συνειδητοποιούμε και μεις οι ίδιοι και θέλουμε πραγματικά να αντιμετωπιστούν. Πολλές φορές οι άνθρωποι εθιζόμαστε σε συναισθήματα ή συμπεριφορές, και καταλήγουμε να τα ασπαζόμαστε ισοβίως, απλά και μόνο από συνήθεια στον εθισμό αυτό. Στον Παλιάτσο και την Κούκλα επιλέγω τη μοναξιά σαν το αρχικό κινητήριο συναίσθημα που θα οδηγήσει τον Παλιάτσο στο να ζωντανέψει το όνειρο του. Με την έννοια ότι όλα τα συναισθήματα είναι χρήσιμα, και αν κατανοήσουμε τι μας προκαλούν, μπορούν να μας οδηγήσουν σε φωτεινές αποκαλύψεις. Ο άνθρωπος μέσα από τις δυσκολίες επαναπροσδιορίζεται… Μέσα από τις σκοτεινές του διαδρομές καταφέρνει να δει πιο ξεκάθαρα και να δράσει.

Υπάρχει ο ιδανικός σύντροφος;
Καταρχήν δεν ξέρω τι θα πει ιδανικό. Τι είναι ιδανικό; Το ιδεατό ας πούμε; Ας πούμε το προσωπικό ιδεατό, γιατί για τον καθένα μας διαφέρει. Αν καταφέρουν να συναντηθούν οι ψυχές χωρίς τα μεγάλα μας ΕΓΩ, τότε πιστεύω μάχιμα στην ιδανική σχέση, το ιδανικό δέσιμο. Και όπως υπογραμμίζω και στην παράσταση, «η ζωή αποκτάει νόημα όταν τη μοιράζεσαι».

Πως αντιδρούν οι ενήλικοι θεατές και πως τα παιδιά στην ιστορία σας;
Με πολλή χαρά θα πω ότι ο Παλιάτσος και η Κούκλα αγαπιέται από όλες τις ηλικίες. Στο τέλος κάθε παράστασης δίνω στους θεατές να γράψουν την εμπειρία τους στο Βιβλίο των Εντυπώσεων (έτσι το έχω ονομάσει ). Οι θεατές όλοι ανεξαιρέτως μας κάνουν αυτή την τιμή και περιμένουν υπομονετικά να έρθει η σειρά τους για να γράψουν στο βιβλίο. Τα σχόλια και των ενηλίκων θεατών και των ανηλίκων με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι όποια ανάγνωση και να κάνει ο καθένας πάνω σ’ αυτό που είδε και βίωσε τελικά λίγο πολύ όλοι αισθανόμαστε τα ίδια πράγματα και όλοι είμαστε ο ένας κομμάτι του άλλου.

Ποιο είναι το προσωπικό σας κέρδος από τη πορεία της παράστασης αυτής;
Α, πολλαπλό! Καταρχήν διασκεδάζω πάρα πολύ παίζοντας το ρόλο αυτού του Παλιάτσου. Τον αγάπησα πολύ… Είναι αγνός, αυθόρμητος, πληθωρικός, αγαπησιάρης, ατζαμής, δε φοβάται να δίνεται ολοκληρωτικά και να βιώνει στο ζενίθ τα συναισθήματα του. Όποια και να είναι αυτά! Επίσης, μοιράζομαι τη σκηνή με μια υπέροχη ηθοποιό που έχει ξαναπαίξει σε παράσταση μου, την Αγάπη Βατιάνου η οποία αγκάλιασε το όραμα μου για την Κούκλα από την πρώτη στιγμή. Και σας εκμυστηρεύομαι ότι με την Αγάπη παίζουμε. Όταν λέω παίζουμε, εννοώ ότι είναι ένα παιχνίδι για μας όλο αυτό και κάθε φορά γεννιούνται και άλλα πράγματα και αυτό μας κρατάει και σε μια προσωπική εγρήγορση στη σκηνή. Κάθε παράσταση λειτουργεί σαν μια αποκάλυψη…

Με ποιους τρόπους μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τα αδιέξοδα μας στη καθημερινότητα; Είναι το θέατρο ένας απ αυτούς;
Φυσικά το θέατρο μπορεί να λειτουργήσει θεραπευτικά. Και περισσότερο γι’ αυτόν που το εξασκεί, παρά για το θεατή. Το θέατρο μέσα από τη μίμηση φαινομενικά ξένων συναισθημάτων μπορεί και δύναται να ξεκλειδώσει πολλές θαμμένες αθέατες πλευρές μας και να μας απελευθερώσει από τα φαντάσματα τους. Αυτή την εποχή προετοιμάζω ένα 2μηνο θεατρικό σεμινάριο, το οποίο απευθύνεται σε όλους και έχει ακριβώς αυτή τη λογική. Να ξεκλειδώσουμε τη ψυχή μας μέσα από την ενστικτώδη σωματική και όχι μόνο θεατρική προσέγγιση.

Τι προσφέρει το θέατρο και ο χορός στη ζωή σας;
Δεν τα διαχωρίζω αυτά, είναι ένα πράγμα. Και ένα κείμενο μπορεί να χορεύει την ψυχή μες την ακινησία του κορμιού. Αυτό που μου προσφέρει όλο αυτό είναι, αφορμές για περισσότερη παρατήρηση της ζωής.. Και φυσικά την απόδραση, εκεί που βρίσκεσαι μέσα στον απόλυτο ρεαλισμό της καθημερινότητας να μπορείς να βουτάς στον σουρεαλισμό σου και για λίγο να πετάς, να δραπετεύεις…

Ποια είναι τα επόμενα σας σχέδια;
Συνεχίζουμε ακάθεκτοι το Ο Παλιάτσος και η Κούκλα. Συνεχίζω το μονόλογο που παίζω στο Θέατρο ΠΚ , το Γύρισα Σπίτι του Ντάριο Φο σε σκηνοθεσία Γιάννη Τσούκα. Και μόλις δρομολογώ το 2μηνο θεατρικό σεμινάριο που σας είπα και πιο πριν, το οποίο θα γίνεται στο Χώρος Τέχνης και Ασωμάτων. Στο χώρο δηλαδή που παίζεται και ο Παλιάτσος και η Κούκλα.

Ο Παλιάτσος και η Κούκλα

Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Βάσια Βασιλείου
Υπεύθυνος Παραγωγής: Γιάννης Τσούκας
Φωτογραφία και Promo Teaser* : Tάκης Χρυσικός
Επί Σκηνής: Aγάπη Βατιάνου , Βάσια Βασιλείου

Πού: Χώρος Τέχνης και Ασωμάτων, Ασωμάτων 6 Θησείο
Πότε: Κάθε Παρασκευή στις 20.30
Διάρκεια: 60’ (χωρίς διάλειμμα)
Είσοδος: 10 €