Κωνσταντίνος Φάμης / Για μια συμφιλίωση με το διαφορετικό

Ο Κωνσταντίνος Φάμης φέρνει για δεύτερη φορά στη σκηνή του ΠΛΥΦΑ (μετά το 2016) το έργο Βρωμιά του Robert Schneider σε σκηνοθεσία Κατερίνας Πολυχρονοπούλου, δίνοντας φωνή στον Σαντ. Έναν ήρωα που ζει μακριά από τον τόπο του, που προσπαθεί να επιβιώσει σε ένα συχνά εχθρικό περιβάλλον, που αναζητά την πατρίδα και την έννοιά της. Μας μίλησε για το έργο και την παράσταση που τον καθόρισε σαν καλλιτέχνη και σαν άνθρωπο. Για το θέατρο και τον κοινωνικό του ρόλο. Για το διαφορετικό και την ανάγκη να το κατανοήσουμε.
Πως σε βρίσκει η νέα επαφή με το έργο μετά από κάποια χρόνια; Υπάρχουν διαφορές στον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι και αποδίδεις τον ρόλο;
Η αλήθεια είναι ότι ο κάθε ρόλος εξελίσσεται παράσταση με την παράσταση. Πόσο μάλλον όταν μεσολαβούν μεγάλα διαστήματα και ξανακαταπιάνεσαι μαζί του. Όπως αλλάζουμε εμείς και αποκτούμε κι άλλες εμπειρίες, έτσι κι ο χαρακτήρας του κάθε ρόλου γίνεται πιο ανάγλυφος και νομίζω αποκτά ακόμα μεγαλύτερο βάθος. Αυτή η διαδικασία δεν τελειώνει ποτέ.
Πόσο πιο επίκαιρο είναι το έργο στην παρούσα κοινωνικοπολιτική συγκυρία;
Νομίζω πως παραμένει τόσο επίκαιρο, όσο ήταν το 2016 που πρωτοανέβηκε από μένα. Τότε βέβαια το μεταναστευτικό στη χώρα μας ήταν σε έξαρση, με εκατοντάδες ανθρώπους να φτάνουν εδώ, είτε για να περάσουν σε άλλες χώρες, είτε για να ζήσουν μια καλύτερη ζωή στην Ελλάδα. Η επικαιρότητα του όμως έγκειται στο γεγονός ότι ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να δεχτούμε τη διαφορετικότητα του άλλου. Κι αυτό ξεπερνά το μεταναστευτικό. Είναι ένα μεγάλο κοινωνικό ζήτημα που ο Σνάιντερ θίγει έντονα στην «Βρωμιά».
Υπάρχουν λύσεις στα ζητήματα που θίγει το έργο ή αγγίζουν τα όρια του άλυτου;
Αν ήταν άλυτα, δε θα υπήρχε κανένας λόγος να γραφτεί το έργο και να ανέβει στη σκηνή. Έτσι κι αλλιώς πιστεύω ότι τίποτα δεν είναι άλυτο – εξαιρώντας τα θέματα υγείας- αν υπάρχει διάθεση να δουλέψουμε πάνω σε όποιο ζήτημα για να βρεθεί μια διέξοδος.
Γιατί μας προβληματίζει πάντα τόσο πολύ το ξένο και το διαφορετικό; Πως μπορούμε να δουλέψουμε το να είμαστε πιο ανοιχτοί;
Μας προβληματίζει διότι πιστεύω ότι αρχικά δεν το έχουμε οικειοποιηθεί. Δε μοιάζει δηλαδή με ο,τι έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε. Και το σημαντικότερο, δεν είμαστε διατεθειμένοι να το οικειοποιηθούμε. Αυτό οφείλεται στην συντηρητική κοινωνία στην οποία έχουμε μεγαλώσει. Επίσης, υπάρχει ένα αίσθημα «προσβολής» που έχουν μερικοί άνθρωποι όταν π.χ. βλέπουν στον δρόμο κάποιον που πιθανόν φοράει ρούχα που οι ίδιοι δεν θα επέλεγαν ή που εν γένει οι επιλογές του δεν ταιριάζουν με εκείνων. Εξαιτίας αυτού του φαινομένου , έχουν γίνει σημαντικά εγκλήματα.
Ο τρόπος για να γίνει κανείς πιο ανοιχτός στο διαφορετικό – είτε αυτό αφορά σε εμφάνιση, πολιτικές ή θρησκευτικές πεποιθήσεις, είτε σε σεξουαλικές προτιμήσεις – είναι ένας. Χρειάζεται πολλή προσωπική δουλειά ώστε ο καθένας από μας ξεχωριστά να δώσει χώρο και να αφήσει αυτούς τους ανθρώπους να ζουν ελεύθεροι, επιλέγοντας οι ίδιοι την ζωή που επιθυμούν να ζήσουν. Διότι πιστεύω ότι τα φαινόμενα ρατσισμού δεν στερούν την ελευθερία μόνο σε όσους τα υφίστανται, αλλά και σε αυτούς που τα ασκούν.

Ποιο είναι το προσωπικό σου κέρδος από αυτή τη δουλειά; Τι νέο έμαθες για τον εαυτό σου;
Καταρχάς χάρηκα πολύ που γνώρισα αυτόν τον τόσο τρυφερό χαρακτήρα. Επίσης, παρατήρησα ότι μέσω του Σαντ έγινα πιο ευαίσθητος προς τους μετανάστες και νομίζω πως είμαι ακόμα πιο προσεκτικός στο πώς θα τους φερθώ. Έτσι κι αλλιώς δε θα έλεγα πως είμαι ένας αγενής άνθρωπος, αλλά μέσα απ΄τη «Βρωμιά» κατάλαβα τη μεγάλη ανάγκη αυτών των ανθρώπων από ένα γλυκό βλέμμα, ένα χαμόγελο και μια ευγενική συμπεριφορά.
Η «Βρωμιά» με δυνάμωσε πολύ και ως ηθοποιό. Μεγάλη εμπειρία για μένα αυτός ο ρόλος και πολλή η χαρά κάθε φορά που τον συναντώ.
Τι σου δίνει δύναμη και πίστη στην καθημερινότητα;
Η αισιόδοξή μου στάση απέναντι στη ζωή. Προκύπτει απ΄το αίσθημα αυτοσυντήρησης νομίζω. Φυσικά υπάρχουν περίοδοι, με όλα αυτά τα τραγικά που μας κατακλύζουν, που η αισιοδοξία δεν είναι και τόσο εμφανής μέσα μου. Χρειάζεται όμως μέσα απ΄το σκοτάδι να ψάχνουμε να βρούμε το φως αλλιώς δεν υπάρχει λόγος να ζούμε. Έτσι κάνει και ο Σαντ στην «Βρωμιά».
Βρωμιά του Robert Schneider σε σκηνοθεσία Κατερίνας Πολυχρονοπούλου στο Θέατρο «Πλύφα»
Συντελεστές
Μετάφραση: Κοραλία Σωτηριάδου
Σκηνοθεσία: Κατερίνα Πολυχρονοπούλου
Σκηνικό/Κουστούμι: Παναγιώτα Κοκκορού
Μουσική επιμέλεια: Γιάννης Μαθές
Σχεδιασμός φωτισμών: Κωνσταντίνος Φάμης
Σχεδιασμός αφίσας: Κάρολος Πορφύρης
Φωτογραφία αφίσας: Γιώργος Γιαννίμπας
Επικοινωνία: Τζίνα Φουντουλάκη
Εκτέλεση Παραγωγής: Νικήτας Καστής
Στον ρόλο του Σαντ, ο Κωνσταντίνος Φάμης
Πληροφορίες Παράστασης
Ημέρες & ώρες παραστάσεων
Θέατρο Πλύφα
Από 9 – 31 Οκτωβρίου
Κάθε Δευτέρα και Τριτη στις 21:00
Τιμές εισιτηρίων
Γενική Είσοδος: 12€
Μειωμένο(φοιτητές, άνεργοι, ΑΜΕΑ, άνω των 65): 8€
ΠΡΟΣΦΟΡΑ : Γενική είσοδος 8€ στις δυο πρώτες παραστάσεις 9&10/10
Διάρκεια παράστασης
70 λεπτά χωρίς διάλειμμα
Προπώληση εισιτηρίων
Viva,gr
https://www.more.com/theater/vromia/
Πληροφορίες – κρατήσεις
Τηλ.: 6946649550