Οδοιπόρος
Πέρα
στις παρυφές του ορίζοντα
και του προορισμού
ένα δέντρο, δειλά,
είχε κιόλας αρχίσει να ανατέλλει.
Και αυτός
ανακουφίζει το σώμα του
από του μόχθου τις πληγές
πατώντας τα πρησμένα του πόδια
με ακόμα εντονότερο πείσμα.
Όλο τραβά
προς τις νεροπηγές
όπου τα χιονισμένα ενδεχόμενα
στερεύουν
ενώ
πίσω από την σκυμμένη του ράχη
την στραμμένη στον δρόμο
κρώζει και όλο φεύγει
η ζωή.
Δες τον
ένα πελώριο συντρίμμι
να γδέρνει το κενό
πασχίζοντας να ενώσει
την υπεροψία του με τον Κόσμο
όπως τον γνώρισε.
Κοίταξέ τον
το πρωτοπαλίκαρο
το σίχαμα
Το σκυλί
ένα αληταριό
ένα σκουπίδι
για να στιγματίσει το όνειρο
αντέχει πλήθος λέξεις βρώμικες
στο χέρι του
χωρίς να λερωθεί.
Και να δεις
που θα τα καταφέρει.