Η Άρτεμις Γρύμπλα σκηνοθετεί στο Θέατρο Act της Πάτρας την παράσταση Ένας Αόριστος Άνθρωπος που βασίζεται σε κείμενα του ποιητή και συγγραφέα Σπύρου Λ. Βρεττού. Αόριστοι άνθρωποι -μήπως εμείς;- σε ορισμένες ιστορίες που εκτυλίσσονται στην φαντασία ή την πραγματικότητα και καθορίζουν την ύπαρξη των ηρώων. Μια ύπαρξη που καθημερινά αγωνίζονται να ορίσουν και να οριοθετήσουν. Η Άρτεμις Γρύμπλα μας μίλησε για το έργο που την κινητοποίησε, την παράσταση που δημιούργησε με τους συνεργάτες της και την ομορφιά του θεάτρου (και) μακριά από την Αθήνα.

Γιατί επέλεξες να ασχοληθείς με αυτά τα κείμενα; Τι είναι αυτό που σε συγκίνησε;

Όταν μου πρότεινε ο Τηλέμαχος Τσαρδάκας να συνεργαστούμε στο θέατρο Act, μου μίλησε για κάποια κείμενα Πατρινών συγγραφέων που θα τον ενδιέφερε να βρουν στέγη στο θέατρό του. Αμέσως ήξερα ότι ο Αόριστος Άνθρωπος του Σπύρου Λ. Βρεττού ήταν για μένα. Με συγκίνησε φοβερά η συνειδητή και ασυνείδητη προσπάθεια των ηρώων στα διηγήματα να οριστούν, το πόσο πραγματικοί και ανθρώπινοι είναι μέσα σε σουρεαλιστικές καταστάσεις, και η ευαισθησία και το χιούμορ του συγγραφέα, που είναι ζωντανό μέσα σε κάθε του χαρακτήρα.

Η σκηνοθετική ιδέα προέκυψε από το κείμενο ή από τους ανθρώπους; Ποιο ήταν το προσωπικό κέρδος από αυτήν την δουλειά;

Το κείμενο έθεσε την βάση φυσικά, και οι άνθρωποι τα υλικά μέσα από τα οποία οι χαρακτήρες μας ξεδιπλώνουν τις ιστορίες τους. Άρα θα έλεγα πως ο τρόπος που λέμε αυτή την ιστορία, προέκυψε καθώς ρωτούσαμε ξανά και ξανά ο ένας τον άλλον, τί μας ορίζει; Τί μας ορίζει στην ζωή, τί στο θέατρο, τί στον χώρο, τί μας ορίζει ως συνεργάτες, ως εραστές, ως κόρες ή γιούς. Είναι η ίδια ασταμάτητη προσπάθεια που κάνουν και οι ήρωες στις ιστορικές του Βρεττού, να οριστούν μέσα από μια επιστροφή, έναν χωρισμό,μέσα σ’ έναν κόσμο που καίγεται. Για μένα προσωπικά η δουλειά αυτή είναι τρομερά σημαντική, όχι μόνο γιατί είχα την ευκαιρία να θέτω καθημερινά τέτοιου είδους ερωτήματα στον εαυτό μου, αλλά και γιατί πραγματοποιείται ένα όνειρο που είχα εδώ και καιρό. Θέατρο εκτός Αθηνών, θέατρο για όλους, θέατρο από νέους επαγγελματίες με πάθος και λαχτάρα να προσφέρουν στον τόπο τους. Όσο αφελές κι αν ακούγεται, αυτή η παράσταση στην Πάτρα, ήταν για μένα μια μικρή επανάσταση κόντρα στις χιλιάδες πρεμιέρες της Αθήνας, (κι’ας είμαι μέρος και κάποιων εξ αυτών), ήταν η ευκαιρία να δουλέψω με άξιους συνεργάτες που παλεύουν μέρα νύχτα κόντρα στην φιλοσοφία ότι η επαρχία είναι τόπος για γρήγορες «αρπαχτές» παραστάσεις ή μόνο καλοκαιρινές πιάτσες για παραστάσεις με μεγάλα ονόματα. Ο αόριστος άνθρωπος μου έδωσε την ευκαιρία να αφουγκραστώ πως χτυπά η καρδιά μιας άλλης πόλης, και τον ευγνωμονώ γι αυτό.

Οι ανθρώπινες ιστορίες είναι κοινές για όλους ή αλλάζουν ανάλογα με την προσωπικότητά μας;

Νομίζω η βάση τους είναι κοινές για όλους. Γι αυτό μας αρέσει να βλέπουμε παραστάσεις και ταινίες και να διαβάζουμε βιβλία, και δακρύζουμε, και δεν έχουν αλλάξει και πολύ, από τότε που κάποιος τις έλεγε αυτές τις ιστορίες και οι υπόλοιποι μαζευόμασταν γύρω απ την φωτιά. Ο θάνατος κι ο έρωτας, τα δύο υλικά από τα οποία είμαστε φτιαγμένοι, παίρνουν διαφορετική μορφή, ανάλογα με την ιστορία ή την προσωπικότητα.

Η φαντασία και η πραγματικότητα έχουν την ίδια δύναμη και την ίδια αξία;

Ω, ναι. Και εάν κάποιος έχει αμφιβολία, να διαβάσει καλά-καλά ξανά Καβάφη, εκείνος έχει απαντήσει στα περισσότερα. Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει τον ποιητή;

Τι δίνει αξία στην ζωή; Τι την κάνει ξεχωριστή; Αξία έχει η ζωή καθεαυτήν, εξαιτίας της θαυμαστής τυχαιότητας της γέννησης. Αλάτι όμως της ζωής, νοστιμιά και βάσανο, είναι οι άνθρωποι που σε συντροφεύουν, η οικογένεια, οι φίλοι, οι έρωτες και οι στιγμές που διαστέλλουν τον χρόνο.

Ποιο κομμάτι του κειμένου της παράστασης ξεχωρίζεις αυτήν την περίοδο; Γιατί;

Είναι τρομερά δύσκολο να ξεχωρίσω ένα μοναδικό, ωστόσο θα πω πως αγαπώ ιδιαιτέρως ένα μικρό μονολογάκι από την ιστορία «φωτιά στο γκαράζ» που μιλά ο ένας χαρακτήρας για την περιπλάνηση του, και χαρακτηρίζει την ψυχή του σαν «αγρίμι, που διασχίζει τα δάση τις θάλασσες, που κόβει τα σύνορα σαν κλωστή. Μέσα από μια φωτιά στρογγυλή πρέπει να περάσει το αγρίμι μου, για να το χαρακτηρίσει ο κόσμος». Καθώς και μια στιγμή από την ιστορία της πτώσης, όπου ολόκληρο το σύμπαν μας επισκέπτεται στην σκηνή, χάρη στην δουλειά του Κωνσταντίνου Πιλάβιου με τα projection mapping.Είναι δυο στιγμές που με συγκινούν πολύ, γιατί δικαιολογούν και απαλύνουν τον φόβο των χαρακτήρων, άρα, και τον δικό μου.

Συντελεστές
Σκηνοθεσία – δραματουργική επεξεργασία : Άρτεμις Γρύμπλα
Μουσική : Διονύσης Μπάστας
Σκηνικά – Κοστούμια : Μαρία Βασιλάκη
Video mapping: Κωνσταντίνος Πιλάβιος
Φωτισμοί : Νίκος Σωτηρόπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτη : Βιβή Φωτοπούλου
Σχεδιασμός αφίσας: Δημήτρης Γιαννακούλιας
Ερμηνεύουν : Νίκος Δερτιλής, Έφη Κιτσαντά, Δώρα Τσάνγκα, Νίκος Τσίχλας

Παραγωγή: Τηλέμαχος Τσαρδάκας – θέατρο act

Ένας αόριστος άνθρωπος στο θέατρο act (Σκάλες Γεροκωστοπούλου 65, Πάτρα)

Πρεμιέρα Παρασκευή 9 Νοεμβρίου στις 21.30

Κάθε Παρασκευή, Σάββατο και  Κυριακή στις 21.30

Τιμές Εισιτηρίων : 13 ευρώ, 9 ευρώ (φοιτητικό, μαθητικό, ανέργων), 6 ευρώ (θεατρική ατέλεια)

Πληροφορίες – Κρατήσεις: 2610272037-6936122263