Η ProvaT.O. (Prova Theatre Organization) είναι μια καλλιτεχνική κολεκτίβα που δημιουργήθηκε το 2013 στην Αθήνα. Οι άνθρωποι που βρίσκονται πίσω από την ΡrovaT.O. είναι ο σκηνοθέτης Βαγγέλης Λάσκαρης και ο ηθοποιός Δημήτρης Μαγκλάρας. Από την ίδρυση της συνεργάζεται σε μόνιμη βάση με το θέατρο Vault όπου έχει παρουσιάσει τις περισσότερες από τις παραγωγές της. Φέτος, σε πείσμα των επισφαλών καιρών, ανάμεσα σε άλλα project, αποφάσισαν να συνεργαστούν με την Ομάδα Fem Tettix πάνω σε ένα σύγχρονο βρετανικό έργο με τίτλο  «The Prudes» που θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα και διερευνά με χιούμορ τις σκοτεινές και τις φωτεινές περιοχές της σεξουαλικής ζωής ενός ζευγαριού. Μιλήσαμε για τις σκέψεις τους πάνω στην παράσταση, τις ελπίδες τους για το παρόν και το μέλλον του θεάτρου και την απαιτητική περίοδο που διανύουμε.

Πως και γιατί επιλέξατε την συγκεκριμένη δουλειά ως το επόμενο βήμα σας;

Αγγελική: H πρόταση να πάρω μέρος στη συγκεκριμένη παράσταση ήρθε από τον Βαγγέλη λίγο αφότου τελείωσε η καραντίνα, σε μια περίοδο που το θεατρικό μέλλον διαγραφόταν δυσοίωνο και η δημιουργικότητα είχε φτάσει στα τάρταρα. Διάβασα το έργο, το βρήκα εξαιρετικά αστείο, βαθύ, τρυφερό και ταυτόχρονα σκληρό και παραδόξως κατάλληλο για την μετά covid εποχή. Πρώτο τσεκ. Έπειτα έμαθα ότι συμπρωταγωνιστής θα είναι ο Δημήτρης ο Μαγκλάρας, με τον οποίο έχουμε ξανασυνεργαστεί στο παρελθόν, τον εκτιμώ και τον θαυμάζω, οπότε δεύτερο τσεκ. Και το τρίτο τσεκ το παίρνει γενικότερα η ομάδα Prova.to , της οποίας τη δουλειά παρακολουθώ χρόνια, μου αρέσει η αισθητική της και αποτελεί κάπως εγγύηση για μένα.

Δημητρης: Από πλευράς μου το “The Prudes” είναι ένα έργο με το οποίο ήρθα σε επαφή μέσω του σκηνοθέτη της παράστασης και συνεργάτη μου στην “ProvaT.O. Athens” Βαγγέλη Λάσκαρη.  Όταν το διάβασα, μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον, τόσο το κείμενο συνολικά, όσο και ο ρόλος τον οποίο υποδύομαι. Με τον Βαγγέλη είναι η 7η συνεργασία μας, οπότε στην απόφασή μου έπαιξε σίγουρα ρόλο και η παρουσία του στη σκηνοθεσία. Επίσης το ότι η παράσταση θα ανέβει στο θέατρο Vault με το οποίο έχουμε μία πολύ όμορφη συνεργασία ήταν και αυτό ένας πολύ σημαντικός παράγοντας. Άρα εν κατακλείδι, κείμενο, ρόλος, σκηνοθέτης, θέατρο.

Βαγγέλης: Εγώ θέλω να προσθέσω πως ο έρωτας και η βία που υπάρχει μέσα στον άνθρωπο και στις συνανστροφές του πάντα με γοήτευαν. Είναι μέσα στα θέματα που με απασχολούν και υπάρχουν συνήθως στις παραστάσεις μου.

Πως βλέπετε το παρόν και το μέλλον του θεάτρου αυτή την περίοδο που διανύουμε;

Βαγγέλης: Όσο το θέατρο επιτελεί το σκοπό του θα έχει μέλλον.

Δημήτρης: Εγώ είμαι αισιόδοξος όσον αφορά το μέλλον, το παρόν το βλέπω λίγο περίεργο. Η φετινή χρονιά δηλαδή ήδη έχει ξεκινήσει περίεργα, άλλες φορές οι θίασοι τέτοια εποχή έκαναν πυρετωδώς πρόβες για να ξεκινήσουν αρχές Οκτώβρη. Τώρα όλοι είμαστε με το ένα πόδι εντός, με το άλλο εκτός και πως αλλιώς αφού μέρα με τη μέρα τα δεδομένα αλλάζουν. Πιστεύω πάντως ότι δε θα αργήσουμε να το ξεπεράσουμε όλο αυτό. Θέλω να πιστεύω ότι του χρόνου τέτοια εποχή θα μιλάμε σε άλλη βάση.

Αγγελική: Δεν θέλω να είμαι απαισιόδοξη και να ανήκω στην κατηγορία των καταστροφολόγων. Πιστεύω ότι το θέατρο κάπως θα επιβιώσει, θα αναπτύξει τους μηχανισμούς αυτοάμυνάς του και θα προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες. Σίγουρα οι πληγές θα είναι μεγάλες και θα γίνει ένα μεγάλο ξεκαθάρισμα.

Που υπάρχει λύση και ελπίδα;

Δημήτρης: Στους νέους. Όσον αφορά σε όλο αυτό που περνάμε, στους επιστήμονες.

Αγγελική:Η λύση νομίζω ότι δεν προέρχεται αμιγώς από τον κόσμο του θεάτρου αλλά από τους ίδιους τους θεατές. Εκεί εναποθέτω τις ελπίδες μου.  Στην ανάγκη του κόσμου να κλείσει τις τηλεοράσεις, να βγει από το σπίτι, να δει κάτι που αναπνέει μπροστά του, χωρίς διαφημίσεις, χωρίς έκτακτα δελτία και διαγγέλματα, που για μία ή δύο ώρες θα τον μεταφέρει σε έναν άλλον κόσμο, που θα γελά με κάτι και όχι εις βάρος κάποιου και που θα κλαίει από κάθαρση κι όχι από φόβο ή από αριθμούς νεκρών.

Ίσως να σκέφτομαι ρομαντικά, αλλά αυτό είναι το όπλο μου για να μην πάθω κατάθλιψη. Αυτά.

Βαγγέλης: Επίσης όταν έχεις ένα πρόβλημα που σου φαίνεται άλυτο αρκεί να αλλάξεις το σημείο οπτικής σου και να μετακινηθείς για να δεις την λύση του. Γενικά μιλώντας θέλει δράση, το να μένεις και να παρακολουθείς όσα σου συμβαίνουν ακίνητος και αμέτοχος δεν βοηθάει.

Πως δουλεύετε ως ομάδα;

Δημήτρης: Στην ProvaT.O. κάνουμε θέατρο που ζητάει από τον ηθοποιό να μένει ενεργός. Κάνουμε θέατρο που δεν εντυπωσιάζει με την τεχνολογία και τα εφέ. Φτιάχνουμε και λέμε ιστορίες για το πώς ζουν σήμερα οι άνθρωποι και πώς διαμορφώνονται οι συμπεριφορές και οι σχέσεις τους. Κάνουμε θέατρο που θέτει ερωτήματα στο θεατή χωρίς να του δίνει έτοιμες απαντήσεις. Πιστεύουμε πως οι ερωτήσεις στο θέατρο είναι πιο σημαντικές από τις απαντήσεις.

Ποιος ο πυρήνας δουλειάς σας και ποια τα επόμενα σχέδιά σας;

Βαγγέλης: Πάντα στο πυρήνα βρίσκεται νομίζω ένα έργο, ξεκινάς από μια ιστορία και φιλοδοξείς να πυροδοτήσει τους ηθοποιούς σου, το μυαλό σου, τους θεατές. Στα επόμενα σχέδια μας είναι να παρουσιάσουμε τους “Ηλίθιους” του Λαρς φον Τριερ, την παράσταση μας που διακόπηκε πέρσι λόγω του lockdown, ένα καινούργιο έργο που γράφει αυτή τη περίοδο η Κική Μαυρίδου με θέμα την ζωή ενός σπουδαίου Έλληνα λογοτέχνη και τέλος ένα project που θα έχει ως άξονα του την κλιματική αλλαγή.

Πως συναντήθηκαν οι δύο ομάδες εν όψει της νέας σας δουλειάς;

Δημήτρης: Η ανάγκη και η αμοιβαία εκτίμηση μας έφεραν στον ίδιο δρόμο. Είχαμε δει στο παρελθόν δουλειές η μία ομάδα της άλλης και όταν το επέτρεψαν οι συνθήκες και τα πρότζεκτς, συναντηθήκαμε.

Βαγγέλης: Πάντα κοντά ήμασταν και παρακολουθούσαμε ο ένας τον άλλο.  Ήταν απλά θέμα χρόνου να βρεθούμε.

Αγγελική: Έτσι ακριβώς. Η πρώτη μας γνωριμία και συνεργασία έγινε τρία χρόνια πριν στην παράσταση «Μαζί σου για το τίποτα» του Άκη Δήμου σε σκηνοθεσία του Κώστα Μπάρα.  Φέτος, αποφασίσαμε να ξανασυνεργαστούμε, ως ομάδες αυτή τη φορά.

Ποιο ήταν το κέρδος σας από αυτή τη συνεργασία;

Αγγελική: Σε αυτό το δύσκολο θεατρικό τοπίο, πιστεύουμε ότι η αλληλοστήριξη και η συνεργασία μεταξύ μικρών ομάδων είναι ζωτικής σημασίας, τόσο για τον καλλιτεχνικό διάλογο και την αλληλεπίδραση, όσο και για πρακτικά ζητήματα «επιβίωσης» των ομάδων. Έχοντας και οι δύο ομάδες μια κοινή καλλιτεχνική κατεύθυνση καθώς και αμοιβαία εκτίμηση όπως είπε κι ο Δημήτρης, αποφασίσαμε να δοκιμαστούμε μαζί, να ρισκάρουμε και να μείνουμε ενεργοί καλλιτεχνικά κόντρα στους κακούς οιωνούς του χειμώνα.

Τι μας χαρακτηρίζει ως ανθρώπους: αυτά που κρύβουμε ή αυτά που επιλέγουμε να μοιραστούμε;

Δημήτρης: Και τα δύο υποθέτω. Είμαστε και αυτό που δείχνουμε προς τα έξω και αυτό που είμαστε μέσα μας.

Αγγελική: Νομίζω ότι είναι κάπως αλληλένδετα. Όσο κι αν προσπαθείς να κρύψεις κάτι, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο βγαίνει στην επιφάνεια, είτε το ίδιο είτε ο αντίκτυπός του στο χαρακτήρα σου και στις επιλογές σου. Επομένως, μας χαρακτηρίζουν και αυτά που επιλέγουμε να μοιραστούμε και αυτά που νομίζουμε ότι κρύβουμε.

Ποια είναι μια υγιής σχέση;

Βαγγέλης: Αυτή την οποία φροντίζεις κάθε μέρα.

Αγγελική: Μια υγιής σχέση για μένα στηρίζεται σε τρία πράγματα: Να συζητάς, να συζητάς, να συζητάς!

Δημήτρης: Όταν αυτοί που την αποτελούν δεν προσποιούνται, είναι οι εαυτοί τους και αυτό γίνεται αποδεκτό από τον άλλο.

Τι χαρίζει το θέατρο στη ζωή σας; Τι σας δίνει δύναμη και πίστη;

Δημήτρης: Όταν ασχολούμαι εκ των έσω, αυτό που έχω παρατηρήσει έντονα τον τελευταίο καιρό, είναι ότι μου χαρίζει ενέργεια, με ενεργοποιεί, πράγμα που την τελευταία περίοδο είναι πολύ σημαντικό. Όταν βλέπω θέατρο, με διασκεδάζει, με ψυχαγωγεί και με συγκινεί.

Αγγελική: Μια συνειδητή διέξοδο από την πραγματικότητα, πολλά κιλά ανασφάλειας και άγχους,  επαφή με πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους και πολύ λίγα χρήματα ούτως ώστε να μην γίνω κι εγώ ένα θύμα του καλπάζοντος καπιταλισμού.

Βαγγέλης: Το θέατρο δεν χαρίζει.

Τι σας δίνει δύναμη και πίστη;

Αγγελική: Η ενός χρόνου ανιψιά μου η Μελίνα, το σκυλάκι μου η Λόλα Καλδερόν Ντε λα Μπάρκα και η φύση.

Δημήτρης: Οι καλές ειδήσεις και οι νέοι άνθρωποι.