To έργο Terror του Γερμανού συγγραφέα Φέρντιναντ φον Σίραχ παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Θέατρο Βασιλάκου σε σκηνοθεσία Γιώργου Οικονόμου, μετάφραση Ευαγγελίας A. Νάνου και διασκευή Μιρέλλας Παπαοικονόμου. Στις 26 Μαΐου και λίγο μετά τις οχτώ το απόγευμα, ένα αεροπλάνο της Lufthansa ταξιδεύει από το Βερολίνο προς στο Μόναχο με 164 επιβάτες, υπό καθεστώς ομηρίας. Πρόκειται να πέσει στο γήπεδο Allianz Arena του Μονάχου όπου βρίσκονται 70.000 φίλαθλοι. Ο πιλότος καλείται να πάρει σημαντικές αποφάσεις για τις ζωές όλων και έπειτα να υποστεί τις συνέπειες μαζί με τους υπόλοιπους εμπλεκόμενους. Η ηθοποιός Μαρία-Νεφέλη Δούκα μας μίλησε για τη δύναμη και τη δυνατότητα της κάθε επιλογής, αλλά και τις συνέπειές της στην ζωή εκείνου που την κάνει, όπως και σε όσων σχετίζονται μαζί του. Για τις ανθρώπινες ζωές και την αξία που παίρνουν ανάλογα με τις συνθήκες και τον περιβάλλοντα χώρο. Για την ηθική και τον τρόπο που επηρεάζει τα βήματά μας.

Tι κινητοποίησε μέσα σου το Terror; Ποιες νέες σκέψεις έκανες για τον εαυτό σου μέσα από αυτή τη δουλειά μέχρι τώρα;

Πως τελικά ακόμη κι αν ο άνθρωπος τα κάνει όλα σωστά, αν βρεθεί σε μια τέτοια ακραία συνθήκη, πάντα υπάρχει ένα τεράστιο κενό, που κανείς δε σκέφτηκε, δεν προνόησε ή μερίμνησε υπεύθυνα, και σε αυτό το κενό θα βρει τόπο μια τεράστια τραγωδία και μάλλον δε θα δικαιωθεί και κανείς. Με φοβίζει ο ρεαλισμός αυτού του πράγματος. Το ζούμε, ή καλύτερα, το έχουμε δει τουλάχιστον. Είμαστε απροστάτευτοι.

Όλες οι πλευρές που παρουσιάζονται στην παράσταση έχουν σοβαρά επιχειρήματα και μερίδιο στην αλήθεια. Έχεις διαμορφώσει γνώμη; Παραμένει σταθερή όσο ασχολείσαι περισσότερο;

Αυτό είναι και το πικρό του θέματος. Το ότι η τραγικότητα κάθε πλευράς είναι πραγματική. Η αλήθεια είναι πως έχω καταλήξει αλλά είναι πολλές φορές που  βάλλομαι. Σίγουρα δε θα ήθελα να είμαι στη θέση των ενόρκων.

Επηρεάζει η επαγγελματική μας ιδιότητα τις αποφάσεις μας; Μπορεί ένας άνθρωπος που χρειάζεται τη σκληρότητα για να ανταπεξέλθει στο επάγγελμά του να διατηρεί την ευαισθησία του;

Α priori, η φύση της δουλειάς του ανθρώπου επηρεάζει έστω τον εξωτερικό φλοιό μιας συμπεριφοράς, δεν πιστεύω όμως πως τον άνθρωπο τον αλλάζει ριζικά. Ο πυρήνας μας είναι συγκεκριμένος και είτε έχει πιο σκληρό καμουφλάζ είτε όχι. Πιστεύω πως η ευαισθησία είναι ένα υλικό μέσα μας, όσο έχει ο καθένας, που μπορεί να μείνει αναλλοίωτο, και είτε να αναπτυχθεί ή να μικρύνει. Αν εξαφανιστεί τελείως, έχουμε υπαρξιακό θάνατο.

Πώς πρέπει να διαμορφώνεται η ηθική μας; Είναι κάτι που δεν πρέπει να προδίδουμε ποτέ;

Νομίζω η ηθική είναι μία και δεν έχει αποχρώσεις. Απλώς πιστεύω πως σε ακραίες συνθήκες δοκιμαζόμαστε. Εκεί θα φανεί κατά πόσο είμαστε πραγματικά συνδεδεμένοι με αυτή.

Ο πυρήνας μας είναι συγκεκριμένος και είτε έχει πιο σκληρό καμουφλάζ είτε όχι. Πιστεύω πως η ευαισθησία είναι ένα υλικό μέσα μας, όσο έχει ο καθένας, που μπορεί να μείνει αναλλοίωτο, και είτε να αναπτυχθεί ή να μικρύνει. Αν εξαφανιστεί τελείως, έχουμε υπαρξιακό θάνατο.

Υπάρχει πάντα επιλογή στη ζωή ή συνήθως επιλέγουν για μας άλλοι ή ακόμα και οι συνθήκες;

Η μόνη μας επιλογή είναι κατά πόσο μπορούμε να δράσουμε με αυτό που μας δίνεται. Δεν έχουμε πάντα εμείς τα ηνία, και άλλες φορές είμαστε εμείς τα ηνία κάποιου άλλου, και άλλες φορές είμαστε εμείς το άρμα. Σε κάθε περίπτωση υπάρχει πάντα μια μικρή σχάση και χώρος που εκεί μπορεί να χωρέσει μια παραμικρή επιλογή ώστε να διαφοροποιήσει τα πάντα. 

Υπάρχουν ζωές που να αξίζουν περισσότερο από άλλες;

Στο κείμενό μας, όχι. Αν κοιτάξουμε όμως ολόκληρο το φάσμα του κόσμου δεν ξέρω αν μπορούμε να το πούμε τόσο εύκολα αυτό το όχι. Βλέπουμε πολλές φορές τους θύτες να ζουν ζωή χαρισάμενη, και ο αριθμός των θυμάτων να μεγαλώνει κρυφά ή ακόμη και φανερά. Βλέπουμε παιδιά να βομβαρδίζονται, βλέπουμε φυλακές να έχουν περισσότερους αθώους μέσα παρά ενόχους. Πώς μπορούμε να πούμε λοιπόν  πως ένας άνθρωπος που είναι  η πηγή του κακού σε μία υπόθεση, όπως είναι για παράδειγμα ένας πατέρας που ασελγεί στα τέκνα του, η ζωή του αξίζει το ίδιο με ενός άλλου ανθρώπου; Ή ενός φασίστα που θερίζει κόσμο, που σφάζει γυναίκες, ή μαύρους, ή γκέυ; Είναι η ζωή αυτού του ανθρώπου το ίδιο πολύτιμη με κάποιου άλλου; Δε μιλώ για το κομμάτι της αυτοδικίας προφανώς.

Είσαι αισιόδοξη για το μέλλον;
Δεν ξέρω αν μπορώ να είμαι. Προσπαθώ για λόγους λειτουργικότητας.

Τι σου δίνει δύναμη και πίστη στην καθημερινότητα;
Μικρές κινήσεις καλοσύνης και ενσυναίσθησης. Ακόμη και τα βασικά έχουν εκλείψει.

Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Γκιώνης

«TERROR»

του Ferdinand von Schirach

ΘΕΑΤΡΟ ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ_ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΤΟΛΗ

ΔΙΑΝΟΜΗ

Πρόεδρος: Νίκος Ορφανός

Εισαγγελέας: Θεοδώρα Σιάρκου

Κατηγορούμενος: Λάζαρος Βαρτάνης

Συνήγορος: Δημήτρης Λιόλιος

Μάρτυρας κατηγορίας: Μαρία-Νεφέλη Δούκα

Μάρτυρας υπεράσπισης: Βασίλειος Μπατσακούτσας

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Μετάφραση: Ευαγγελία A.Νάνου

Διασκευή: Μιρέλλα Παπαοικονόμου

Σκηνοθεσία: Γιώργος Οικονόμου

Σκηνικά: Χριστίνα Ντεκούλη

Κοστούμια: Νίκος Χαρλαύτης

Sound desing : Γιώργος Οικονόμου-Βασίλης Κορρές

Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη

Βοηθός Σκηνοθέτη: Αντώνης Αντωνάκος

Φωτογραφίες: Νεκτάριος Κουρής

Visual identity: Saint of Athens

Παραγωγή:ART AND ETHER ΜΙΚΕ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

Πρεμιέρα: Τρίτη 1  Οκτωβρίου 2024

Δευτέρα & Τρίτη στις 21:00

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ

Ομαδικές κρατήσεις

6944 310 395

More.com

Στα ταμεία του θεάτρου & τηλεφωνικά Θέατρο Βασιλάκου_Μαριάννα Τόλη
Προφ. Δανιήλ 3, Κεραμεικός
211 013 2002ntvasilakou@gmail.com