Ελένη Ουζουνίδου / Σταματία, το γένος Αργυροπούλου
Η παράσταση του έργου Σταματία, το γένος Αργυροπούλου του Κώστα Σωτηρίου σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου υπήρξε μία από τις παραστάσεις που ξεχώρισαν και αγαπήθηκαν πολύ τα τελευταία χρόνια. Τώρα, επιστρέφει για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων στο Θέατρο Κιβωτός. Η Ελένη Ουζουνίδου μας μίλησε για τον αναγνωρίσιμο χαρακτήρα της Σταματίας που μπορούμε να κρίνουμε ή να συμπονούμε, αλλά κατά βάθος κατανοούμε, για την παράσταση και το κείμενο που προέρχεται από την κοινή μας μοίρα και προσεγγίζει με χιούμορ και οξυδέρκεια χαρακτήρες και καταστάσεις, αλλά και τις σκέψεις που προκύπτουν από την πορεία αυτής της θεατρικής εμπειρίας.
Τι σας γοητεύει στο έργο;
Το ανατρεπτικό κι έξυπνο χιούμορ του κειμένου αλλά κυρίως η συναρπαστική προσωπικότητα της Σταματίας.
Γιατί αγαπήθηκε τόσο από τους θεατές;
Διότι η Σταματία είναι μια πολύ αναγνωρίσιμη Ελληνίδα. Είναι η θεία μας, η μάνα μας, η γειτόνισσα μας. Μπορεί να φαίνεται αυστηρή, συντηρητική, αυταρχική και κουτσομπόλα αλλά κατά βάθος είναι ένας αυθεντικά καλός, ευαίσθητος και γενναιόδωρος άνθρωπος που δε διστάζει να δώσει ό,τι έχει και δεν έχει για να βοηθήσει, με τον δικό της βέβαια περίεργο τρόπο, ηθικά αλλά και υλικά ακόμα κι έναν άνθρωπο που η ιδεολογική θέση να διαφέρει όσο η μέρα με τη νύχτα.
Για την διαμόρφωση ενός χαρακτήρα παίζει σημαντικότερο ρόλο το περιβάλλον ή οι προσωπικές επιλογές;
Πιστεύω ότι και τα δύο συμβάλλουν στη διαμόρφωση ενός ατόμου.
Αλλά τι ευτυχία και τι σπουδαία έκπληξη, όταν κάποιος μεγαλώνοντας σ’ ένα ζοφερό περιβάλλον, μέσω προσωπικών επιλογών, καταφέρνει να ξεπεράσει τις δυσκολίες, να προχωρήσει πνευματικά και να γίνει ένας δημιουργικός κι ελεύθερος άνθρωπος.
Πόσο σημαντικό είναι να συμβαδίζουμε με την εποχή μας; Η προσαρμοστικότητα αποτελεί αρετή;
Μάλλον είναι καλύτερο να μην είμαστε προσκολλημένοι στο παρελθόν. Καλύτερα κατά τη γνώμη μου να κοιτάμε μπροστά. Αλλά εάν το να συμβαδίζουμε με την εποχή και να είμαστε προσαρμοστικοί σημαίνει ότι συμβιβαζόμαστε και παραμένουμε απαθείς μπροστά σ’ αυτά που δε μας βοηθούν να ζήσουμε μια ωραία ελεύθερη κι ανθρώπινη ζωή, ε, τότε πρέπει την προσαρμοστικότητα αυτή να μετατρέψουμε σ’ επαναστατικότητα.
Υπάρχει αντικειμενική προσέγγιση των πραγμάτων ή πάντα όλοι κατανοούμε αυτά που συμβαίνουν μέσα από το δικό μας πρίσμα πρόσληψης του κόσμου;
Υπάρχει η επιστημονική προσέγγιση των πραγμάτων που θεωρώ πως είναι αντικειμενική. Οι επιστήμονες λοιπόν απέδειξαν ότι το σύμπαν δημιουργήθηκε πριν από 13,5 δισεκατομμύρια χρόνια πίσω, ότι δεν υπάρχει χρόνος είναι απλώς μια ανθρώπινη επινόηση, ότι ο εγκέφαλός μας μεταφράζει την ενέργεια σε ύλη για να την καταλάβει, δεδομένου ότι κάθε ανθρωπινός εγκέφαλος είναι μοναδικός, συμπεραίνω ότι κάθε άνθρωπος προσεγγίζει με διαφορετικό τρόπο τα πράγματα και τις ιδέες.
Πως μπορεί να κατορθώσει ένας άνθρωπος να είναι ανοιχτός στην ζωή και σε όλα όσα μπορεί να φέρει;
Διαβάζοντας και ερευνώντας.
Είστε αισιόδοξη για το μέλλον;
Το προσωπικό ναι! Για το μέλλον της ανθρωπότητας όχι και τόσο…
Τι σας δίνει χαρά και δύναμη;
Η οικογένειά μου, οι φίλοι μου, το θέατρο.
Υπάρχει κάποιο κομμάτι του κειμένου που ξεχωρίζετε; Γιατί;
«Σκληρό πράγμα η μοναξιά, όταν σε παίρνουν τα χρόνια».
Επειδή η Σταματία εντέλει μένει μόνη της. Άργησε να ξεφύγει απ το περιβάλλον και το παρελθόν που λέγαμε πριν. Έκανε την ανατροπή στη ζωή της σε προχωρημένη ηλικία και είναι σαν να την εκδικήθηκε η ζωή, αφήνοντας την έρημη, τυλιγμένη στα σεμεδάκια της. Πολύ σκληρό!
Συντελεστές της παράστασης
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Σκηνικά-Κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού
Μουσική επιμέλεια: Νέστορας Κοψιδάς
Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Παίζει η ηθοποιός: Ελένη Ουζουνίδου
ΜΕΡΕΣ / ΩΡΕΣ
Δευτέρα 20/11, 27/11, 4/12 & 11/12
Στις 20:00
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ :
Κανονικό 13€,
Φοιτητικό / Ανέργων 10€
ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ : 75 λεπτά