Ορφανά του Dennis Kelly σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μάρκελλου στο Θέατρο Μικρό Γκλόρια / Οι τόποι της βίας

Σε ένα τυπικό λονδρέζικο σπίτι, σε μια σχετικά κακόφημη γειτονιά, ένα ζευγάρι -ο Ντάννυ και η Έλεν- δειπνεί γιορτάζοντας την έλευση του δεύτερου παιδιού του, όταν εμφανίζεται ο αδερφός της Έλεν, ο Λίαμ, αναστατωμένος και με ματωμένα ρούχα. Κατά την προσπάθειά τους να αποκωδικοποιήσουν τι έχει συμβεί, αποκαλύπτονται οι προσωπικότητές τους, οι ανομολόγητες πράξεις και σκέψεις τους, το παρελθόν αλλά και το μέλλον τους. Το έργο του λονδρέζου συγγραφέα Dennis Kelly, Ορφανά, ξεκινά από ένα συμβάν που το βάθος του εμφανίζεται σταδιακά με αυξανόμενη ένταση και αγωνία για να αποκαλύψει αριστοτεχνικά στους θεατές τις ιδιοσυγκρασίες των ηρώων και τον τρόπο που μεταβάλλονται σε δεδομένο περιβάλλον και απέναντι σε συγκεκριμένους ανθρώπους, σε μια ιστορία που συμβαίνει εδώ, τώρα και μπροστά μας. Μέσα και έξω από το θέατρο.
Ο πυρήνας του έργου είναι η βία. Η σωματική βία, αιτιώδης ή αναίτια, που μπορεί να ασκήσει ένας άνθρωπος σε έναν άλλο και οι λόγοι -πολιτικοί, οικονομικοί, μορφωτικοί- που μπορεί να προκαλέσουν μια τέτοια πράξη, ρατσιστική και επιθετική ή αμυντική και αναγκαία. Η βία που προέρχεται από τους έξωθεν φόβους και τις προσωπικές βαθιά ριζωμένες φοβίες μας. Η βία που ασκούμε συνειδητά ή ασυνείδητα πολλές φορές στους ανθρώπους που αγαπάμε όταν γνωρίζουμε και χρησιμοποιούμε τρόπους για να τους χειριστούμε και να τους κατευθύνουμε εκεί όπου μας εξυπηρετεί. Και η βία που ενυπάρχει μέσα μας και είναι ικανή να αφυπνιστεί αν οι συνθήκες το επιβάλλουν σε μια κοινωνία τόσο διαφθαρμένη που μπορεί να οδηγήσει στα άκρα ακόμα και ανθρώπους πολιτισμένους, μορφωμένους και αλληλέγγυους. Τόποι βίας στους οποίους κινούνται οι ήρωες του έργου του Dennis Kelly. Εκεί όπου ο Λίαμ δεν μπορεί να ξεχωρίσει αν αυτό που ζητά είναι αγάπη ή εκδίκηση, εκεί που η Έλεν οδηγεί τον άντρα της να ξεπεράσει τα όριά του, μάλλον χωρίς επιστροφή, εκεί που ο Ντάννυ συνειδητοποιεί πως δεν έχει ενώσει τη ζωή του μόνο με την Έλεν αλλά και με την οικογένεια και το παρελθόν της, χωρίς να τα γνωρίζει πραγματικά, όπως άλλωστε δεν γνωρίζει ούτε τον ίδιο του τον εαυτό. Εκεί αγωνίζονται να συνυπάρξουν μέχρι να συνειδητοποιήσουν ότι είναι ορφανοί και μόνοι σε έναν κόσμο σκληρότατο και ανάλγητο.
Ο Κωνσταντίνος Μάρκελλος μετέφρασε και σκηνοθέτησε το έργο αποδίδοντας την ένταση που αυξάνει, τόσο με τον ρυθμό του λόγου, όσο και με την σωστή χρήση των παύσεων, αναδεικνύοντας αβίαστα τα πολλαπλά επίπεδα προβληματισμού του κειμένου του Άγγλου συγγραφέα και αξιοποιώντας σωστά, κρατώντας ισορροπία, μια δύσκολη θεατρική συνθηκή όπου ηθοποιοί και θεατές βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής. Τα πολυμορφικά σκηνικά της Αρετής Μουστάκα αξιοποίησαν τον χώρο της σκηνής αποκαλύπτωντας σταδιακά την αλήθεια των ηρώων ακολουθώντας την πρόθεση του συγγραφέα, λειτουργώντας αρχικά ως περσίδες που άλλοτε αποκρύπτουν και άλλοτε φανερώνουν ό,τι διαδραματίζεται πίσω τους, καταλήγοντας να γίνουν καθρέφτες όταν οι ήρωες -αλλά και οι θεατές- έρχονται αντιμέτωποι με όσα έχουν συμβεί και όσα πρόκειται να συμβούν. Οι σχεδιασμοί των φωτισμών της Στέλλας Κάλτσου και της μουσικής από τον Διαμαντή Αδαμαντίδη λειτούργησαν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, ακολουθώντας τον ρυθμό της παράστασης και ενισχύοντας τη δράση σε κάθε σημείο. Ο Κωνσταντίνος Μάρκελλος ανέλαβε τον ρόλο του Ντάννυ αναδεικνύοντας τις λεπτές ψυχικές μεταπτώσεις του ανθρώπου που νομίζει ότι έχει τον έλεγχο της ζωής του μέχρι να έρθει αντιμέτωπος χωρίς τη θέλησή του με καταστάσεις στις οποίες δεν φανταζόταν τον εαυτό του πρωταγωνιστή. Η Ελένη Στεργίου υποδύθηκε τον ρόλο της Έλεν περνώντας με ευκολία και φυσικότητα από το ειλικρινές συναίσθημα στην χειριστική αντιμετώπιση των άλλων. Ο Χρήστος Παπαδόπουλος απέδωσε εξαιρετικά τις εναλλαγές των εντάσεων και την εξέλιξη του χαρακτήρα του Λίαμ, συμπληρώνοντας την ομάδα των ηθοποιών που κατάφερε να μοιραστεί μαζί μας τα διαφορετικά επίπεδα και τους προβληματισμούς του έργου Dennis Kelly σε μια δυνατή παράσταση που μας ακολουθεί και εκτός θεάτρου, δρώντας μέσα μας βραδυφλεγώς και κινητοποιώντας σκέψεις και συζητήσεις.
Ορφανά του Dennis Kelly στο Θέατρο Γκλόρια Μικρό
αυτότητα παράστασης
Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μάρκελλος
Σκηνικά-Κοστούμια: Αρετή Μουστάκα
Σχεδιασμός Φωτισμών: Στέλλα Κάλτσου
Μουσική-Sound Design: Διαμαντής Αδαμαντίδης (Inner D)
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ilya Algaer
Φωτογραφίες Promo: Στέφανος Σάμιος
Trailer: Κώστας Στάμου (artlabor.gr)
Graphic Design: Χάρη Καρακουλίδου
Επικοινωνία-Γραφείο Τύπου: Μαρία Τσολάκη
Social Media-Διαφήμιση: Renegade Media / Βασίλης Ζαρκαδούλας
Διεύθυνση Παραγωγής: Έφη Πανουργιά
Παραγωγή: ΤΕΧΝΗΧΩΡΟΣ & THIS FAMOUS TINY CIRCUS
Παίζουν οι ηθοποιοί: Ελένη Στεργίου, Χρήστος Παπαδόπουλος, Κωνσταντίνος Μάρκελλος