Το Υπουργείο της Υπέρτατης Ευτυχίας της Αρουντάτι Ρόι από τις Εκδόσεις Ψυχογιός
Όλα, θέλω να πω, είναι θέμα της καρδιάς.
Ναζίμ Χικμέτ
Αλλά ακόμα κι αυτός ήξερε πως τελικά τα πράγματα θα πήγαιναν καλά.
Θα πήγαιναν καλά, επειδή έτσι έπρεπε.
Απόσπασμα από το βιβλίο Η Αξία Της Ζωής.
Ν’ αγαπάς σημαίνει και να σ’ αγαπάνε…
Να μην ξεχνάς ποτέ πόσο ασήμαντος είσαι…
Να μη συνηθίσεις ποτέ την ανείπωτη βία
και τη χυδαία ανισότητα της ζωής γύρω σου …
Ν’αναζητάς τη χαρά στα πιο θλιβερά μέρη,
να κυνηγάς την ομορφιά μέσα στη φωλιά της..
Να μην απλοποιείς ό,τι είναι περίπλοκο
και να μην περιπλέκεις ό,τι είναι απλό…
Πάνω απ’όλα να παρακολουθείς τι συμβαίνει γύρω σου
και να προσπαθήσεις να καταλάβεις …
Να μην γυρίζεις ποτέ αλλού το βλέμμα σου…
και ποτέ μα ΠΟΤΕ να μην ξεχνάς…
Το απόσπασμα αυτό από το βιβλίο της Αρουντάτι Ρόι Η Αξία της Ζωής αποτελεί την πολιτική της παρακαταθήκη, την ανθρωπιστική της ματιά στον κόσμο, αλλά και τους όρους με τους οποίους ορίζει την ύπαρξη της στην κοινωνία και στο συγγραφικό σύμπαν. Τα βιώματα, οι εμπειρίες της από την πατρίδα της την Ινδία, η πολύπλοκη πραγματικότητα υφαίνουν το λογοτεχνικό υλικό της σ’ ένα έργο “με μέγιστη καθαρότητα στην έκφραση που είναι θέμα ηθικής, σεβασμού προς τον αναγνώστη” (Τ.Τοντορόφ).
Η συγγραφέας αφηγείται μία ιστορία αναζήτησης ταυτότητας και νοήματος σ’ ένα κόσμο δυστοπικό και αντιφατικό της σημερινής Ινδίας εκεί όπου τα πολιτικά παιχνίδια κινούν τα νήματα της ζωής όλων των ετερόκλητων ανθρώπων του τόπου.
Η Αρουντάτι Ρόι σκιαγραφεί ήρωες μακρινούς αλλά αναγνωρίσιμους. Καταγγέλλει τη βαρβαρότητα,τη διαφθορά, την τυραννία, αλλά υπερασπίζεται τους φτωχούς, αδύναμους και απομονωμένους ανθρώπους. Μιλά για θέματα απαγορευμένα, στηλιτεύει τις προλήψεις και αποκαλύπτει την υποκρισία της σύγχρονης κοινωνίας που στοχεύει στο κέρδος και στην εκμετάλλευση. Επιμένει να αντιστέκεται με τον αιχμηρό, πολιτικό της λόγο για να καταπολεμήσει την αδικία αλλά και για να διατηρήσει ζωντανή την ελπίδα της επιβίωσης και της ευτυχίας.
Η Τζαχανάρα Μπεγκούμ μετά από τρεις κόρες επιθυμεί διακαώς να αποκτήσει γιο. Ο ερχομός του σηματοδοτεί την πιο ευτυχισμένη νύχτα της ζωής της που θα τη διαδεχτεί μια ζωή γεμάτη απόγνωση και απελπισία. Πρέπει να μάθει να αγαπά ένα πλάσμα ερμαφρόδιτο που θα αναγκαστεί να ζήσει ως ”χίτζρα” σ’ ένα κοινόβιο και αργότερα σ’ ένα νεκροταφείο. Ο Αφτάμπ που θα μετονομαστεί Αντζούμ δε θα γίνει ποτέ αποδεκτός από τον πατέρα και θα βιώσει την απόρριψη καθώς και την οδύνη της απομόνωσης.
Ο Σαντάμ Χουσείν παρ ‘όλες τις προσωπικές του δυσκολίες αντιμετωπίζει την καθημερινότητα με καρτερία και υπομονή, η Τίλο σ’ένα τόπο δύσκολο κι αδιέξοδο προσπαθεί να ανταποκριθεί σ όλους τους ρόλους που επιτάσσει η γυναικεία της φύση, ο Μούζα Γεζούι σημαδεμένος από την απώλεια είναι πλέον διοικητής ανταρτών του Κασμίρ. Η Τίλο δικαιώνει την ύπαρξη της με την παρουσία του εγκαταλελειμμένου μωρού στη ζωή της και ο Αζάντ Μπαρτίγια με τον αγώνα εναντίον του καπιταλισμού και της βίας. Πλήθος άλλων προσώπων πλαισιώνουν το μωσαϊκό των αντιθέσεων στο οποίο όμως υπάρχει πάντα χώρος για την αγάπη και τη δυνατότητα ανθρωπίνων σχέσεων ενώ η ασχήμια, η τραγικότητα και ο θάνατος αποτελούν μέρος της κανονικότητας. Όλοι συνεχίζουν και ξέρουν πως τα πράγματα θα πάνε καλά επειδή έτσι πρέπει.
Η γραφή της Αρουντάτι Ρόι δυνατή, ρεαλιστική, καθαρή κατορθώνει να οδηγήσει τη σκέψη του αναγνώστη σε πρωτόγνωρα μονοπάτια. Οι σχέσεις, τα αισθήματα και οι αξίες επαναπροσδιορίζονται και καταλαμβάνουν τη θέση που τους αξίζει όσο κι αν η ανθρωπότητα συνεχίζει να συντηρεί το κακό. Η Μαρία Αγγελίδου επιβεβαιώνει για άλλη μία φορά το πόσο καλά γνωρίζει την τέχνη να μετασχηματίζει και να ζωντανεύει στη γλώσσα μας κόσμους άγνωστους και συναρπαστικούς.
Η Αρουντάτι Ρόι είκοσι χρόνια μετά το βραβείο Booker για το βιβλίο της Ο Θεός των μικρών πραγμάτων προσφέρει στους αναγνώστες της μια κατάθεση ψυχής που συνιστά ο,τι ονομάζουμε αληθινή λογοτεχνία.
