Η πιο άγρια «αδικοθανατισμένη» από τις «αδικοθανατισμένες» νέες γυναίκες, όλες εκείνες τις «λυγερές του Άδη» που συναντάμε  στα δημοτικά τραγούδια, είναι χωρίς άλλο η λυγερή της παραλογής του Γεφυριού της Άρτας ή αλλιώς «του Πρωτομάστορα η όμορφη γυναίκα». Εκείνη που ποτέ δε ρωτήθηκε αν θα δεχόταν να χτιστεί ζωντανή για να στεριώσει το περίφημο γεφύρι που θα έφερνε την πολυπόθητη πρόοδο στην κοινωνία. Εκείνη που με δόλο παρασύρθηκε και θυσιάστηκε, όπως συνέβη και συνεχίζει να συμβαίνει μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά, σε εκατομμύρια γυναίκες στον πλανήτη.

Ο Θοδωρής Σκυφτούλης μας μίλησε για την παράσταση Το γεφύρι της Άρτας και οι Λυγερές του Κάτω Κόσμου που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη και μετά την παρουσίασή της στο φυσικό της τοπίο, την Άρτα, έρχεται για μία παράσταση στην Αθήνα, για την ανάγκη και τις ανάγκες του θέατρου, για την δύναμη που διαθέτουν οι συναντήσεις του.

Πως είναι η επιστροφή στο θέατρο και τις πρόβες μετά από τον τόσο απαιτητικό χειμώνα που περάσαμε;

Προσωπικά η χρονιά που πέρασε με βρήκε σε πρόβες και παραστάσεις livestream όπου και αυτή η διαδικασία ήταν πρωτόγνωρη. Ήταν πολύ περίεργο μέσα στην καραντίνα να βρισκόμαστε και να κάνουμε πρόβες σε μια άδεια πόλη για μια παράσταση που θα γινόταν σε ένα άδειο θέατρο.