Μουσικές που αγαπάς; Το τελευταίο τραγούδι-εμμονή;

Στη μουσική δεν μου αρέσει να βάζω ταμπέλες. Δεν μπορώ να πω ότι μου αρέσουν συγκεκριμένα είδη μουσικής. Οι μουσικές μου προτιμήσεις εναλλάσσονται ανάλογα με τις φάσεις τις ζωής μου και τη διάθεση μου. Οποιοδήποτε τραγούδι μπορέσει να διεγείρει τις αισθήσεις μου, το επιλέγω να με συντροφεύει και το ξανακούω όταν θέλω να ανακαλέσω κάποιο συναίσθημα. Θα έλεγα πως τα τραγούδια λειτουργούν μέσα μου όπως τα εξαρτημένα αντανακλαστικά. Αυτός είναι και ο λόγος που τους τελευταίους μήνες μου έχει γίνει εμμονή, σαφώς και λόγω της παράστασης, το Lily Marleen. Έχει μια μαγική δύναμη αυτό τραγούδι. Η μελωδία και οι στοίχοι του με μιας σε μεταφέρουν σε μια άλλη εποχή, νοιώθεις να μπαίνεις μέσα σε μια ασπρόμαυρη ταινία και ξάφνου βρίσκεσαι εκεί, κάτω από το φανάρι, μπροστά από του στρατώνα την πύλη την τρανή. Vor der kaserne, vor dem großentor…

Μια ταινία για να δει κανείς απόψε;

Μια ωραία ταινία για να δει κάποιος, ιδιαίτερα αν του αρέσουν τα παιχνίδια του μυαλού και οι ταινίες που θέτουν προβληματισμούς αναφορικά με το συνειδητό, το ασυνείδητο και το υποσυνείδητο, είναι η ταινία επιστημονικής φαντασίας Inception σε σκηνοθεσία κα σενάριο Christopher Νolan. Μια ταινία με πολλή δράση, ικανή να σε κρατήσει καθηλωμένο για δυόμιση περίπου ώρες.

Μια θεατρική παράσταση που θυμάσαι;

Μια από τις πιο αξέχαστες Θεατρικές παραστάσεις που έχω δει είναι το «Άγγελε μου» του Henry Naylor, σε σκηνοθεσία Μιχάλη Βιρβιδάκη και μετάφραση:  Δημήτρη Κιούση. Η Ρεχάνα, μια κοπέλα από το Κουρδιστάν, την οποία ενσαρκώνει εξαιρετικά η Κατερίνα Μαντίλ, με την οποία έχω την τύχη να συμπρωταγωνιστώ στους «Αγώνες», παρουσιάζει την ιστορία της με τρόπο έντονο, γλαφυρό και άκρως συγκινητικό. Μέσα από τα μάτια της Ρεχάνα αποκαλύπτεται όλη η κτηνωδία του πολέμου και ο αγώνας του ανθρώπου να διεκδικήσει το υπέρτατο αγαθό, τη ζωή.

Ένα ξεχωριστό ταξίδι;

Ένα από τα ωραιότερα ταξίδια που έχω κάνει ποτέ ήταν εκείνο στην πόλη της Βενετίας. Η απαράμιλλης ομορφιάς αρχιτεκτονική των κτιρίων, η στενή και άμεση σχέση της πόλης σε όλες σχεδόν τις εκφάνσεις της καθημερινής ζωής με το υδάτινο στοιχείο, οι μυρωδιές που ξεπηδούν από κάθε καλντερίμι, η απουσία των τροχοφόρων οχημάτων, ο παφλασμός του νερού από το κουπί του γονδολιέρη και ο υγρός αέρα κάτω από την αδιόρατη μεσαιωνική αύρα, καθιστούν τη Βενετία μοναδικό προορισμό. Ένα ταξίδι ικανό να διεγείρει όλες τις αισθήσεις.

Πότε και πως ξεχνάς τον χρόνο που περνάει;

Μπορεί να μην είμαι μεγάλη σε ηλικία, αλλά η αλήθεια είναι ότι για πολύ καιρό ο χρόνος που φεύγει κι χάνεται ήταν κάτι που με τρόμαζε και μου προκαλούσε σύγχυση και άγχος. Για πολλά χρόνια φοβόμουν πως ο χρόνος μετράει αντίστροφα και δεν θα προλάβω να κάνω όλα αυτά που θέλω και ονειρεύομαι. Όμως κάποια στιγμή κατάλαβα πως ο χρόνος είναι απλά μια κωδικοποίηση των ανθρώπων για να επικοινωνούν ένα μέγεθος, τόσο σχετικό και ουσιαστικά απροσδιόριστο, που δεν όφειλα να το αφήνω να καθορίσει τη ζωή μου. Η δύναμη και η θέληση του ανθρώπου δεν υπόκειται σε κανόνες και μετρήσιμα μεγέθη. Δεν είναι ποτέ αργά για τίποτα.

Για ποιο λόγο χαμογέλασες τελευταία φορά;

Μάλλον είναι λίγο δύσκολο να απαντήσω αυτή την ερώτηση. Στην καθημερινότητα μου χαμογελάω πολύ συχνά. Ακόμα και αν δεν πάνε όλα τόσο καλά, προσπαθώ να τα αντιμετωπίζω με χαμόγελο. Άλλωστε λένε πως είναι μεταδοτικό… Ε, και αν κολλήσω και κανένα ελπίζω να μην μου κρατήσει κακία.

Τι σου δίνει ανακούφιση στην καθημερινότητα;

Οι δύο μεγάλες μου αγάπες, το θέατρο και η μουσική. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτές. Μου δίνουν δύναμη και κουράγιο να συνεχίζω.

Τι κάνει την καθημερινότητά σου ενδιαφέρουσα;

Πέρα από το θέατρο και τη μουσική, νομίζω πως ψάχνω και βρίσκω αφορμές για να κάνω την μέρα μου ενδιαφέρουσα σε διάφορα πράγματα, όπως σε ένα ζεστό καφέ το πρωί, σε μια βόλτα με φίλους, σε μια γλυκιά κουβέντα από κάποιον που αγαπώ, σε ένα ωραίο πιάτο φαγητό, ακόμα και στην κουνιστή ουρίτσας της σκυλίτσα μου όταν γυρνάω στο σπίτι. Κάθε μέρα μπορεί να είναι τόσο όμορφη και τόσο ενδιαφέρουσα όσο θέλουμε, αρκεί να της δείξουμε το ανάλογο ενδιαφέρον!

Η Μαρία Γιαννικάκη είναι ηθοποιός και συμμετέχει στην παράσταση «Αγώνες» του Χένρι Νέιλορ που θα παρουσιαστεί στο θέατρο Σφενδόνη, σε σκηνοθεσία Μιχάλη Βιρβιδάκη, στις 22-23 και 24 Νοεμβρίου.