Επιτύμβιο
Δεν είχα ποτέ μέχρι σήμερα αντιληφθεί
πόσους νεκρούς ο καθένας μας
κουβαλάει απάνω του.
Θρηνητικές κραυγές
απουσίας εκκωφαντικές ιαχές
σπασμένες πέτρες
χώμα που τρίβεται.
Βαρύ
όλο και πιο βαρύ
το ρούχο μας.
Ο αέρας
σκληρός σα σίδερο.
Και το ποίημα
σφυρί
να στεριώνει
όσα σωπαίνουνε.
