Μετά την επιτυχία που γνώρισε στα Γιάννενα, η θεατρική παράσταση Anacarbit-Ο Βιτγκενστάιν σε Αντίλογο που ανεβάζει η Πειραματική Σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων, ταξιδεύει για την Αθήνα. Το έργο είναι βασισμένο στα βιβλία του Γιαννιώτη επιστήμονα και συγγραφέα Δημήτρη Βαρτζιώτη, Σχόλια σε στοχασμούς του Ludwick Wittgenstein και Ανακρούσεις που διερευνούν τη φύση των αποδεικτικών στοιχείων και της αλήθειας στο πλαίσιο των σύγχρονων ιδεών σχετικά με τις λέξεις, τα μαθηματικά και τη φυσική. Μέσα από την δύναμη των μαθηματικών και των λέξεων, η παράσταση προσεγγίζει βασικές αλήθειες της ζωής και την ύπαρξης. Ο Γιάννης Θωμάς μας μίλησε για το ιδιαίτερο κείμενο που διατρέχεται από ποίηση, την παράσταση που παρουσιάζεται σήμερα και αύριο στο Θέατρο Αθήνα, καθώς και για την θεατρική πραγματικότητα μακριά από την Αθήνα.

Τι σας αρέσει στο κείμενο και την παράσταση;

Ο λόγος που είναι καίριος και τα διανοήματά του. Ο σαφής λόγος στην κάθε πρόταση.

Πως διαχειριστήκατε τις σύνθετες σκέψεις που πραγματεύεται το έργο; Πως δουλέψατε για να γίνει παράσταση;

Αναλύοντας τις συνθέσεις σε απλά καθημερινά μικροπράγματα όπως ένας μεταφραστής των αρχαίων κειμένων ή όπως μεταφράζουμε την ξένη ποίηση βρίσκοντας τον ρυθμό του στίχου.

Πως εφαρμόζεται η μαθηματική σκέψη στην καθημερινή ζωή;

Όπως η κατασκευή των αυτοκινήτων και η μαγειρική. Με φαντασία και λογική, λογική και αναλογίες. Λύνοντας εξισώσεις και παρατηρώντας τα πουλιά.

Ποια η σημασία της γλώσσας μας για την έκφρασή μας; Δεν μπορεί να υπάρξει επικοινωνία με άλλον τρόπο;

Υπάρχουν πολλές μορφές επικοινωνίας αλλά η γλώσσα είναι η πιο εξελιγμένη. Χρησιμοποιεί διανοήματα που οι άλλες μορφές δεν μπορούν να συλλάβουν πχ. με έξι γράμματα συλλαμβάνει ο νους του ανθρώπου την έννοια του όλου κόσμου. ΣΥΜΠΑΝ.

Πως είναι η θεατρική πραγματικότητα έξω από την Αθήνα; Τι θα επιθυμούσατε να αλλάξει;

Ξεκίνησε πολύ δυναμικά μα τώρα τελευταία φθίνει. Δεν υπάρχει βοήθεια από το υπουργείο, το κράτος αδιαφορεί για τον πολιτισμό. Τον επικαλείται μόνο όταν βρίσκεται στα στενά όρια αντιπαράθεσης πάνω σε εθνικά θέματα επικαλείται τον πολιτισμό, αλλά τον πολιτισμό των περασμένων αιώνων. Το σημερινό θέατρο δεν απευθύνεται στην κοινωνία που ανήκει. Στόχος είναι οι προσωπικές φιλοδοξίες των τοπικών αρχόντων οι οποίες περιορίζονται στις απλές αντιγραφές ξένων προτύπων.

Ποιο κομμάτι του κειμένου ξεχωρίζετε; Γιατί;

Πέρα από τα μαθηματικά τις λέξεις και την γεωμετρία, που χορεύοντας με σαγηνεύουν  με συνεπαίρνει και η ποίηση του Βαρτζιώτη. Διαρρέει το έργο σαν το αίμα, που κυλά μέσα μας. Δίνει πνοή στο θεατρικό έργο να λειτουργήσουν η Λέξη και η Γεωμετρία Τελειώνοντας  θα κλείσω με μια φράση του Wittgenstein: “Για όσα δεν μπορείς να μιλάς, για αυτό θα πρέπει να σιωπάς”.