Ένα μοτέλ δίπλα στη θάλασσα. Μια θάλασσα σαν έρωτας με δύναμη, με σκοτάδι και φως. Και μια τριανταφυλλιά με αγκάθια και ρόδα που στον ίσκιο της μπορεί να κρύψει δύο ερωτευμένους. Δύο εραστές που αποπειράθηκαν να αυτοκτονήσουν το προηγούμενο βράδυ. Ξυπνούν δίχως μνήμη. Προσπαθούν να ξάναγνωριστούν από την αρχή. Προσπαθούν να ξαναγαπηθούν χωρίς τέλος. Ο Βασίλης Χατζηδημητράκης και η Κατερίνα Κλειτσιώτη μας μίλησαν για την παράσταση MOTEL”sub rosa” (στο βάθος θάλασσα) που παρουσιάζεται κάθε Σάββατο και Κυριακή στο Faust, τα κείμενα και τις σκέψεις που την καθοδήγησαν, την αφετηρία και την πορεία της.

‘Ενα σουρεαλιστικό παραμύθι για την αγάπη, την αγάπη, την αγάπη ,την αγάπη

με βασικά υλικά την ποίηση και το σώμα.

Βασίλης Χατζηδημητράκης

Υπάρχει ορισμός του έρωτα; Αν, ναι ποιος είναι για σένα;

Ο έρωτας είναι ένα συναίσθημα. Δεν πιστεύω πως τα συναισθήματα μπορούν να λάβουν αντικειμενικούς, γενικευμένους ορισμούς, γιατί έτσι χάνουν την ουσία τους. Η μαγεία του έρωτα είναι ότι είναι υποκειμενικός, ο καθένας τον ερμηνεύει, τον βιώνει, τον απολαμβάνει διαφορετικά. Ο έρωτας έχει ένταση, χρώμα, διάρκεια, ο έρωτας φουντώνει, σβήνει, αλλάζει, ωριμάζει, μεταμορφώνεται. Για μένα η ουσία του έρωτα βρίσκεται στη μεταμόρφωση, στην προσπάθειά μας να είμαστε η ιδανικότερη εκδοχή του εαυτού μας.

Η μνήμη είναι πλούτος ή περιορισμός;

Η μνήμη είναι θησαυρός. Είναι η γενετήσια βιβλιοθήκη μας. Οι σημειώσεις τις ζωής μας αποθηκεύονται σε αυτό το μικροσκοπικό σημείο του εγκεφάλου και δημιουργούν την προσωπικότητά μας, διαμορφώνουν την ύπαρξή μας. Πολλές είναι οι φορές που οι πληροφορίες συσσωρεύονται και οφείλουμε να κάνουμε ένα ξεσκαρτάρισμα, προκειμένου να ανανεώσουμε τη μνήμη μας. Και το ερώτημα είναι, τι κρατάς και τι πετάς; Πιστεύω λοιπόν πως η επιλογή αυτή καθορίζει το ρόλο της μνήμης, τον πλούτο της ή τον περιορισμό της.

Το σώμα ή η σκέψη είναι πιο ακριβής και πιο σοφή;

Σοφός νους, ρωμαλέο σώμα. Η σκέψη κι ο νους πρέπει να συνδυάζονται αρμονικά, να αφουγκράζονται το ένα άλλο. Κάθε τι περνάει πρώτα από τον εγκέφαλο και μετά διοχετεύεται στο υπόλοιπο σώμα. Όταν η σκέψη υπερφορτωθεί, το σώμα αντιδρά. Παρομοίως, όταν το σώμα εξαντλείται, ο νους το προστατεύει. Η ακρίβεια κι η σοφία κρύβεται στην αρμονική συνύπαρξη των δυο.

Ποιο ήταν το προσωπικό κέρδος από αυτήν την δουλειά;

Αυτή η δουλειά αποτελεί ένα μεγάλο στοίχημα της ομάδας. Υπάρχει τεράστιος όγκος προσωπικής εμπλοκής και αφοσίωσης. Στην πρώτη δουλειά, αφήνεις στον εαυτό σου ένα μικρό περιθώριο να κάνει λάθος. Έχεις ανάγκη να μάθεις μέσα από αυτό. Στη δεύτερη δουλειά όμως, δεν το επιτρέπεις, γίνεσαι πιο αυστηρός και απαιτητικός από σένα. Το κέρδος είναι τεράστιο, πρωτίστως καλλιτεχνικό, αλλά ταυτόχρονα η συνεργασία γίνεται όλο και πιο αρμονική. Εξαφανίζονται εγωισμοί, απαιτήσεις, διαφωνίες για ένα πολύ καθαρό, πολύ ουσιαστικό και κοινό όραμα. Αυτή η δουλειά με έκανε πιο ταπεινό.

Ποιος είναι ο άξονας δουλειάς της ομάδας σας; Ποιοι οι στόχοι σας;

O άξονας είναι πολύ συγκεκριμένος και ολοένα και πιο εμφανής σε αυτή τη δουλειά. Τα κείμενα που επιλέγουμε είναι ποιητικά αποσπάσματα και ποιήματα διαφόρων συγγραφέων και πάνω σε αυτά αυτοσχεδιάζουμε, ώστε να αποδώσουμε σκηνικά ένα εικαστικό και πρωτότυπο αποτέλεσμα. Οι στόχοι μας εμφανίζονται με το τέλος κάθε δουλειάς μας. Αυτή τη στιγμή κύριο μέλημά μας είναι η συγκεκριμένη παράσταση. Ο επόμενος στόχος θα εμφανιστεί στο μέλλον, ως δια μαγείας!

Κατερίνα Κλειτσιώτη

Τι κινητοποίησε την δημιουργία της παράστασης;

Η ιδέα ουσιαστικά ενεργοποιήθηκε στις αρχές του καλοκαιριού σε ένα πρωινό δρομολόγιο του τρόλευ για Άνω Πατήσια, όταν είδα απ΄ το παράθυρο, σε κάποια αυλή , μια πραγματικά τεράστιων διαστάσεων ανθισμένη τριανταφυλλιά. Ήταν εντυπωσιακό γιατί ήταν κυριολεκτικά σαν ένα δέντρο  κι ήταν ίσως εντυπωσιακό γιατί δεν είχα ξαναδεί ποτέ μια ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ τριανταφυλλιά! Δεν ξέρω γιατί, αλλά μου ήρθε η σκέψη δύο ανθρώπων που θα διάλεγαν να ζήσουν ωραία και  δροσερά ,τουλάχιστον για εκείνο το αθηναΪκό καλοκαίρι ,κάτω απ’ την τριανταφυλλιά και μου άρεσε. Έπειτα σκέφτηκα πως πιθανότατα  θα βαριόντουσαν σύντομα και έπειτα σκέφτηκα ότι θα μπορούσαν μόνο αν αγαπιούνται πολύ. Η αλήθεια είναι πως κι εμένα τώρα πια μου φαίνεται αστείο αυτό που περιγράφω, πάντως παρατηρώντας και ξαναπαρατηρώντας για τις επόμενες μέρες αυτό το γεγονός-τριανταφυλλιά ,ήρθε και η ιδέα του ΜΟΤΕL “sub rosa” (στο βάθος θάλασσα).

Πώς επιλέξατε τα κείμενά σας; Πώς δουλέψατε για να γίνει;

Τα κείμενα θα έπρεπε να είναι τριανταφυλλένια, αγκαθένια κι αγαπημένα.. έτσι δημιουργήθηκε σιγά σιγά ένα ανθολόγιο ξεδιαλεγμένο από ποιητές που αγαπώ κι οι περισσότεροι έχουν αυτοκτονήσει, ανθρώπους που αγαπώ και ευτυχώς ζουν, από σκηνοθέτες που αγαπώ κι από τη Βίβλο που πάντα με εκπλήσσει. Δουλέψαμε πάνω στους στίχους, φτιάχνοντας εικόνες από σώματα και βάζοντάς τες ενστικτωδώς στη σειρά.

Ο έρωτας είναι διαφορετικός σε κάθε εποχή; Στην δική μας πως είναι;

Η αλήθεια είναι πως δε μπορώ να εντοπίσω διαφορές και να συγκρίνω τον έρωτα και τη μετάλλαξή του από εποχή σε εποχή κι εννοώ τον έρωτα στην ουσία του κι όχι ως κοινωνικό γεγονός, μου φαίνεται πάντα ο ίδιος. Προφανώς είναι μια ζωτική συνθήκη τροφοδοσίας για το είδος μας που νιώθω ότι ολοένα γίνεται πιο λαίμαργο , πιο ανικανοποίητο, πιο θλιμμένο. Ίσως ,αν θέλουμε να μιλήσουμε με πιο οικείους στην εποχή όρους, είμαστε σε ένα στάδιο που ο έρωτας καταναλώνεται, χωνεύεται και αφοδεύεται πιο εύκολα και πιο καταναγκαστικά. Αλλά ίσως “υπάρχει και κάτι ακόμα”.

Τι χαρίζει η ποίηση στην ζωή μας;

Σε κάποιο αγαπημένο στίχο της η Α. Πισαρνίκ αναφέρει ότι “η εξέγερση συνίσταται στο να κοιτάς ένα ρόδο μέχρι να σου γίνουν σκόνη τα μάτια” αυτός ας πούμε είναι ένας στίχος ποιήματος που όταν το διαβάζω μου δημιουργεί την αναγκαιότητα του  “Θέλω, θέλω κι εγώ και θέλω πολύ να μπορώ,  να το κοιτάξω το ρόδο και να μου γίνουν σκόνη τα μάτια!” ενώ ξέρω πως κυριολεκτώντας δεν μπορώ. Αυτό νομίζω δίνει γενικότερα η ποίηση, την επιτακτική επιθυμία για ένα πιο υπερβατικό,  πιο περίεργα όμορφο,  πιο σεισμικό βίωμα που απενεργοποιεί κι αν πετύχει αχρηστεύει  την όποια πραγματικότητα.

Τι καινούργιο έμαθες στη διαδρομή της παράστασης;

Όπως κάθε φορά ήταν πολλά πολλά τα καινούρια! Σίγουρα κυριότερου ενδιαφέροντος αυτά τα γεωπονικά για το πως το φροντίζεις, πως το μεταφυτεύεις ,πως το κλαδεύεις, πως το κρατάς ζωντανό αυτό το καλλωπιστικό, φυλλοβόλο φυτό που το λένε τριανταφυλλιά.

MOTEL”sub rosa”
(στο βάθος θάλασσα)

σκηνοθεσία-σύλληψη: Κατερίνα Κλειτσιώτη
βίντεο-αφίσα : Jianni Olla
φωτισμοί: Γιάννης Βολέλης
μουσική επιμέλεια: Κατερίνα Κλειτσιώτη, Jianni Olla

βοηθός σκηνοθέτη: Βάνα Πουλή
βοηθοί πάντων: Άγγελος Τσαντήλας, Γιάννης Βασιλόπουλος

παίζουν:
Νατάσσα Διαμάντη
Κατερίνα Κλειτσιώτη
Γιάννης Παπαδάκης
Βασίλης Χατζηδημητράκης

Η παράσταση στηρίζεται σε κείμενα των :

Δήμητρα Αγγέλου, Ιβάν Βιριπάγιεφ, Ροντρίγκο Γκαρσία, Γιώργος Ευθυμίου, Ε.Ε. Κάμμινγκς, Αλεχάντρα Πισαρνίκ, Αλφονσίνα Στόρνι, Μπέλα Ταρ, αποσπάσματα από την Βίβλο.

K;aue S;abbato kai Kyriak;h stiw 18.00 sto Faust