Μετά την ολοκλήρωση τριών πρωτότυπων έργων, «Κόκκινα Τετράδια» (2020), «Περιοδεύων Θίασος» (2022) και «Αλγόρυθμος» (2023) που σημείωσαν μια επιτυχημένη πορεία, η βραβευμένη ηθοποιός και δημιουργός Ελεάνα Γεωργούλη, παρουσιάζει το νέο της έργο «Άβυσσος» στον Χώρο 7Γ του ΠΛΥΦΑ. Σε ένα δυστοπικό μέλλον, η μάχη της επιβίωσης γίνεται πολύ σκληρή και απαιτητική. Σε έναν κόσμο που μόνο να φανταζόμαστε και να υποθέτουμε μπορούμε τις δυνάμεις που τον κινούν, πρέπει κάθε άνθρωπος να βρει τη θέση του και να αποδείξει την αξία του για να μπορέσει ίσως κάποτε να διεκδικήσει την ελευθερία του. Η Ελεάνα Γεωργούλη, ο Στάθης Αποστόλου, η Μαρία Αλεξοπούλου, ο Χάρης Καρύδης, ο Νίκος Μήλιας και η Ρόζα Προδρόμου μας μίλησαν για την την νέα τους παράσταση και την ομαδική δουλειά τους, για τον πειραματισμό ως στάση ζωής, για το μέλλον και πως το οραματίζονται.

Από ποια ανάγκη προέκυψε η νέα σου παράσταση; Αποτελεί τη φυσική εξέλιξη μετά τον Αλγόρυθμο συνομιλώντας μαζί του;

ΕΛΕΑΝΑ ΓΕΩΡΓΟΥΛΗ: Η ΑΒΥΣΣΟΣ γεννήθηκε μέσα από την ανάγκη να σχηματίσω σκηνικά έναν κόσμο που με βρήκε στα όνειρα μου. Έναν κόσμο φανταστικό. Ο ΑΒΥΣΣΟΣ συνομιλεί με τον ΑΛΓΟ-ΡΥΘΜΟ που έγραψα και σκηνοθετήσαμε με την Αλεξάνδρα Καζάζου, σε πολλά επίπεδα. Στη μη γραμμική αφήγηση, στις ιστορίες που έρχονται σαν θραύσματα αλλά όλες μιλούν για έναν κόσμο που καταρρέει και  που είναι ταυτόχρονα γεμάτος ομορφιά  και παραδοξότητα, στα παλλόμενα σώματα των ερμηνευτών στη σκηνή, στο ότι τα σώματα πάνω στη σκηνική δίνη πασχίζουν να βρουν το κέντρο τους και πασχίζουν να θυμηθούν.

Η βασική αίσθηση είναι παράδοξες συναντήσεις σε έναν κόσμο ετεροτοπικό. Οι άνθρωποι συναντιούνται και μέσα από τις αναπάντεχες συναντήσεις τους εξομολογούνται κομμάτια της ιστορίας τους ο ένας στον άλλο.

Ποιες νέες σκέψεις έκανες για τον εαυτό σου μέσα από αυτή τη δουλειά μέχρι τώρα ;

ΡΟΖΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ: Θυμήθηκα πόσο αγαπώ να κινούμαι και ν’ αυτοσχεδιάζω στη σκηνή – σκέψεις όχι νέες, αλλά οπωσδήποτε πολύ αναζωογονητικές στην εφαρμογή τους !

ΕΛΕΑΝΑ ΓΕΩΡΓΟΥΛΗ: Σκεφτόμουν πως αυτό που λέμε πατριαρχεία, μπορεί να πολεμηθεί μέσα από τον τρόπο που δημιουργούμε. Όχι μόνο αισθητικά ή ηθικά αλλά και δομικά. Με απασχόλησε και με απασχολεί τρομερά πως οι ηθοποιοί να αισθάνονται από τη μια ασφαλείς σε μια διαδικασία χωρίς ωστόσο να αυτή η προστασία να έρχεται από πάνω με ολοκληρωτική μορφή. Πως χτίζεται η πρόβα μέσα από αντί-ιερερχικές διαδικασίες όπου τελικά αυτό που σμιλεύεται είναι η δυναμική της ομάδας και το προσωπικό υλικό του καθενός σε σχέση με την δραματουργία και όχι η προκατασκευή του σκηνοθέτη ερήμην του έμψυχου υλικού.

Τι χαρίζει ο πειραματισμός στην δουλειά σου και τη ζωή σου;

ΡΟΖΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ: Ένα ουσιαστικό διάλειμμα από τη ρουτίνα της καθημερινότητας, μια ευκαιρία για δημιουργία, την επιστροφή στην αέναη παιδικότητα.

ΣΤΑΘΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ: Γνώση, ψυχαγωγία, εμπιστοσύνη.

ΧΑΡΗΣ ΚΑΡΥΔΗΣ: Νομίζω η ίδια η ζωή είναι ένα πείραμα. Ξυπνάς κάθε μέρα κάπου πας κάπως πας κάπως είσαι κάτι κάνεις. Και στα αλήθεια τα κάνεις όλα για πρώτη φορά κάθε φορά. Απλα ίσως για να το καταλάβουμε αυτό να μη μπούμε στην ρουτίνα πρέπει απλώς να το παρατηρούμε, να δώσουμε προσοχή σε αυτό. Στο κάθε μέρα το ίδιο αλλά άλλο. Και αν το προσέξουμε πραγματικά θα βρούμε μέσα στο ίδιο τα μικρά σημεία που το κάνουν άλλο. Στο θέατρο είναι ίσως πιο εύκολο να το παρατηρήσεις αυτό γιατί καλείσαι να κάνεις θέαμα, να επαναλάβεις το ίδιο αυτό πράγμα κάθε βράδυ μπροστά σε κάποιους ανθρώπους που έχουν έρθει ακριβώς για αυτό. Αλλά ίσως επειδή έρχεσαι σε τέτοια τριβή με την επανάληψη να το πέφτεις πιο εύκολα στη παγίδα της ρουτίνας. Γιατί και στο θέατρο είναι κάθε μέρα το ίδιο αλλά άλλο. Πρέπει να είναι το ίδιο σε κάποια κομμάτια αλλά αν χάσουμε το άλλο παύει να είναι ζωντανό να αναπνέει. Παύει η έκπληξη. Το ξάφνιασμα. Και χωρίς αυτό το ξάφνιασμα γιατί να ζούμε κιόλας; Γιατί να κάνουμε θέατρο; 

Η μία δύσκολη εποχή διαδέχεται την άλλη. Οδεύει ο κόσμος προς ένα νομοτελειακό τέλος ;

ΡΟΖΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ: Θα μπορούσε !

Ποια είναι επαναστατική πράξη στην εποχή μας;

ΣΤΑΘΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ: Η τρυφερότητα και η αλληλεγγύη . Το να υψώσει κάποιος την καρδιά του σα μια σημαία, που έλεγε και ο Μαγιακόφσκι.

ΧΑΡΗΣ ΚΑΡΥΔΗΣ: Ο έρωτας.

ΜΑΡΙΑ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ: Η περιέργεια που σε ωθεί να σπας τα δεδομένα, η εμπιστοσύνη στον έρωτα.

ΡΟΖΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ: Η βραδύτητα, η αλληλεγγύη, η ομαδικότητα, η αίσθηση του μαζί, το έμπρακτο ενδιαφέρον για ό,τι μπορεί να πάσχει.

ΕΛΕΑΝΑ ΓΕΩΡΓΟΥΛΗ: Η αντίσταση στον κυρίαρχο ρυθμό. Η ανοιχτή καρδιά, το δόσιμο σ’ έναν άνθρωπο, μια συνθήκη, ένα όνειρο.

Πως φαντάζεσαι το μέλλον;

ΣΤΑΘΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ: Σαν ένα αγώνα επιβίωσης σε ένα μη βιώσιμο παιχνίδι.

ΜΑΡΙΑ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ: Σαν έναν λαβύρινθο χωρίς χάρτη και γεμάτο πόρτες.

ΡΟΖΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ: Ζοφερό, ομολογώ. Αλλά πιστεύω στον άνθρωπο και τις χαραμάδες ποίησης κι ομορφιάς που μπορεί να προκαλέσουν εξέγερση σε αυτό το σκοτάδι συντηρητισμού και αποχαύνωσης.

Βρίσκεις απαντήσεις μέσα από την τέχνη στα ερωτήματα και τα ζητήματα που σε απασχολούν;

ΡΟΖΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ: Βρίσκω τη φαντασία, τη δυνατότητα του ονειρέματος, τη δημιουργική ανάταση.

ΜΑΡΙΑ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ: Η τέχνη είναι ο τόπος που μπορώ να θέτω ερωτήματα, όχι να παίρνω απαντήσεις.

ΣΤΑΘΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ: Βρισκω εμένα και μου χαμογελώ, ίσως είναι και αυτό μια απάντηση δεν ξέρω

ΕΛΕΑΝΑ ΓΕΩΡΓΟΥΛΗ: Στη δημιουργία υπάρχει η προσφορά το δόσιμο. Αλλιώς δεν χτίζεται τίποτα. Αυτή η προσφορά δίνει απαντήσεις. Όχι λογικές αλλά υπαρξιακές σίγουρα. Είσαι εκεί. Αυτή η παροντικότητα μαλακώνει. Δίνει κέντρο.

Τι σου δίνει δύναμη και πίστη στην καθημερινότητα ;

ΡΟΖΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ: Η ομορφιά, η αλληλλεγγύη, η ευγένεια.

ΧΑΡΗΣ ΚΑΡΥΔΗΣ: Οι άνθρωποι της ζωής μου.

ΜΑΡΙΑ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ: Η πιθανότητα του να μπορώ να βγω από αυτήν, διαβάζοντας ένα βιβλίο, βλέποντας μια αγαπημένη ταινία ή πηγαίνοντας μια εκδρομή έξω απ’ την πόλη.

ΣΤΑΘΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ: Αυτό το χαμόγελο που είχα όταν με συνάντησα.

ΕΛΕΑΝΑ ΓΕΩΡΓΟΥΛΗ: Τα πλάσματα που αγαπώ και οι στιγμές που έχω τις μπαγκέτες, οι στιγμές που δεν γλιστρούν αλλά στερεώνονται μέσα μου, μέσα από ένα στίχο, ένα άγγιγμα ή απλώς βαδίζοντας.

Άβυσσος της Ελεάνας Γεωργούλη στο ΠΛΥΦΑ

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Σύλληψη, Κείμενο, Σκηνοθεσία: Ελεάνα Γεωργούλη

Επιμέλεια Κίνησης / Χορογραφία: Άρης Παπαδόπουλος

Μουσική & Ηχητικός Σχεδιασμός: Θάνος Κοσμίδης

Φωτισμοί: Karol Jarek

Σκηνογραφία, Κοστούμια: Γιώργος Τρικκαλιώτης, Ελεάνα Γεωργούλη

Σύμβουλος Πρόβας: Κατερίνα Λιαποπούλου

Φωτογραφίες: Karol Jarek

Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Αrt Ensemble

Εκτέλεση Παραγωγής: Εύα Γκαδρή, Νεφέλη Σκούρη

Οργάνωση Παραγωγής: Retrospectiva Productions ΑΜΚΕ

Συνδημιουργούν & Ερμηνεύουν: Στάθης Αποστόλου, Μαρία Αλεξοπούλου, Ελεάνα Γεωργούλη, Χάρης Καρύδης, Νίκος Μήλιας, Ρόζα Προδρόμου

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

ΠΛΥΦΑ | Κορυτσάς 39, Βοτανικός, Αθήνα 104 47

Πρεμιέρα: Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2025

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Δευτέρα & Τρίτη στις 21.15

Διάρκεια: 90 λεπτά

Τιμές Εισιτηρίων: Κανονικό 15€, Μειωμένο 12€

Μειωμένα εισιτήρια για άνεργους, πολύτεκνους, ΑΜΕΑ, ατέλειες, φοιτητές και άτομα άνω των 65, καθώς και για ομαδικές κρατήσεις άνω των 10 ατόμων.