Όλγα Σπυράκη / Ο δρόμος της απώλειας

Η απώλεια -ένα από τα καθοριστικότερα γεγονότα μιας ζωής- μπορεί να μας αφορα τόσο ατομικά, όσο και συλλογικά. Σε κάθε περίπτωση είναι ένας δρόμος που μας οδηγεί σε μία νέα εκδοχή του εαυτού μας. Η Όλγα Σπυράκη στη νέα σόλο παράστασή της που παρουσιάζεται στο ΠΛΥΦΑ, πραγματεύεται το ζήτημα της απώλειας ως κοινωνικό και ατομικό συμβάν και τους τρόπους που λειτουργεί στην ψυχοσύνθεσή μας. Μας μίλησε για την παράσταση και τους νέους δρόμους που την οδήγησε.
Τι κινητοποίησε την νέα σας παράσταση; Πως δουλέψατε γι αυτή;
Την παράσταση αυτή κινητοποίησε ως κύρια αφορμή, η συνθήκη της πρώτης περιόδου της πανδημίας. Συνειδητοποίησα ότι είχα βρεθεί σε μια συνθήκη όπου ο χρόνος είχε διασταλλεί με τέτοιο τρόπο, που ήταν πιο “εύκολο” για μένα να πενθήσω, για να φτάσω στην αποδοχή της προσωπικής μου απώλειας. Αυτή την διαδικασία αποφάσισα να βιώσω συνειδητά. Και κατόπιν , να την μοιραστώ, να την επικοινωνήσω. Συγκεντρωθήκαμε φίλοι συνεργάτες, και είπαμε να φτιάξουμε ένα αφήγημα, για την απώλεια ως συμβάν, και το πένθος ως διαδικασία, με στόχο να φτάσουμε στην αποδοχή, τόσο εμείς όσο και ο κάθε θεατής.
Είναι η απώλεια κάτι με το οποίο ο άνθρωπος συμφιλιώνεται πάντα;
Ελπίζω πως ναι. Φοβάμαι πως όχι.
Θυμάμαι μία υπέροχη εικόνα που έχω δει όπου παρουσιάζεται η απώλεια σαν μία μικρή μαύρη σφαίρα μέσα σε ένα διάφανο δοχείο και στην εξέλιξη της εικόνας προκύπτουν δύο εκδοχές: στην μία εκδοχή όπου δεν μπορούμε να φτάσουμε στην αποδοχή της απώλειας, η σφαίρα όλο και μεγαλώνει και κατακλύζει ασφυκτικά το δοχείο αυτό.. στην δεύτερη εκδοχή το ίδιο το δοχείο μεγαλώνει, δηλαδή, μέσα στη διαδικασία του πένθους και της διαχείρισης του συμβάντος της απώλειας, εμείς αλλάζουμε – μεγαλώνουμε μέσα μας – γινόμαστε κάτι άλλο από αυτό που ήμασταν… αυτή η μαύρη σφαίρα δεν θα εξαφανιστεί ως δια μαγείας, πάντα μέσα μας παραμένει, γιατί και αυτή είναι ένα σημαντικό προσωπικό μας βίωμα. Απλά εμείς μεγαλώνουμε μέσα μας, και εκείνη γίνεται όλο και πιο ανάλαφρη, γίνεται όλο και πιο πολύτιμα μικρή.
Πως μπορεί να συμπαρασταθεί κανείς σε έναν άνθρωπο που βιώνει μια σημαντική απώλεια;
Με κατανόηση. Να είναι εκεί για τον άλλον, όσο και όπως ο άνθρωπος που βιώνει την απώλεια, το επιζητά. Είναι πολύ προσωπική η ανταπόκρισή του καθενός μας σε αυτά τα ερωτήματα. Σε απώλεια που βίωσα προσωπικά, είχα ανάγκη κάποιες φορές για μια αγκαλιά. Άλλες φορές είχα ανάγκη να είμαι μόνη μου. Αντίστοιχα, σε απώλειες συλλογικές, νιώθω ότι πρέπει να ανταποκρινόμαστε, με συνείδηση συλλογική – στην τραγική απώλεια που βίωσαν τόσοι ανθρωποι πριν λίγες μέρες στα Τέμπη, νιώθω ως επιτακτική συμπαράσταση, την παρουσία μου στον δρόμο, αφού το κράτος απέχει των ευθυνών του και της όποιας ηθικής συμπαράστασης του αναλογεί.
Στην εποχή μας τι πρέπει να κάνουμε για να μην χάσουμε τον εαυτό μας και να διεκδικήσουμε την πιο καλή εκδοχή του;
Να παραμείνουμε παρόντες. Να παραμείνουμε στο Εμείς. Να συνεχισουμε να βαδίζουμε. Όπως λέει ο Ισπανος ποιητής Αντόνιο Ματσάδο, «διαβάτη, δεν υπάρχει μονοπάτι, το μονοπάτι το φτιάχνεις περπατώντας». Πρόσφατα μου το θύμησε ένας φίλος, και είμαι ευγνώμων γι’αυτό.
Είσαι αισιόδοξη για το μέλλον;
..αν δεν είμαι, μου είναι αδύνατο να υπάρξω. Διεκδικώ την ύπαρξή μου κάθε στιγμή, και δεν είμαι η μόνη. Είμαστε.
Τι σου δίνει δύναμη και πίστη στην καθημερινότητα;
Η καθημερινή έμπρακτη επιβεβαίωση των επιλογών και των αξιών μου.
Πράξεις. Δικές μου και δικες μας, που επικοινωνούν φως.
Και το βλέμμα του γιου μου. Με κοιτάζει με το πεντακάθαρο βλέμμα του, γεμάτο ζωή – είναι στιγμές που αυτό και μόνο, αρκεί.

Συντελεστές:
Χορογραφία/ ερμηνεία Όλγα Σπυράκη
Βοηθός χορογράφου: Μίνα Ανανιάδου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Βάρσου
Σύμβουλος δραματουργίας: Στεριανή Τσιτζιλιώνη
Μουσική/ σύνθεση : Κωνσταντής Παπακωνσταντίνου
Σκηνικά Χρήστος Μπουρελιάς & Αλέκος Μπουρελιάς
Κοστούμια Βασιλική Σύρμα
Σχεδιασμός Φωτισμού Ζέτα Σπυράκη
Διδασκαλία τραγουδιού Αρετή Μίγγου
Κινηματογράφηση/Μοντάζ-Φωτογραφίες: Ζέτα Σπυράκη, Χρήστος Μπουρελιάς & Αλέκος Μπουρελιάς
Οργάνωση παραγωγής: (για τον κύκλο παραστάσεων στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά)DELTA PI
ΑΜΚΕ ΣΙΝΚ ΑΠ ΠΡΟΝΤΑΞΙΟΝΣ Υπεύθυνος παραγωγής Χρήστος Ξυραφάκης.
ΑΜΚΕ Saltiagos
Social media επικοινωνία: Μαριάννα Σιδηροπούλου
Το έργο υλοποιείται με την οικονομική χορηγία του ΥΠΠΟΑ 2020, ως έργο χορού.
Το έργο αποτελεί συμπαραγωγή με το ΔΗΠΕΘΕ Πατρών.
Άλλοι συνεργάτες : Ψυχοθεραπευτής Χρήστος Καραπιπέρης με την επίβλεψη του οποίου έγινε και το εργαστήριο σωματικής έρευνας με θέμα την Απώλεια με συμμετοχή φοιτητών του Α έτους της Δραματικής Σχολής του ΔΗΠΕΘΕ Πατρών, Παυλίνα Γιοντσάρη, Θάνος Τριανταφύλλου, Σταύρος Παπαδόπουλος , Θάνος Δημόπουλος, Κατερίνα Παπανδρέου, Μαριαλένα Σκαρώνη.
Θερμές Ευχαριστίες στους: Χριστίνα Σπηλιωτοπούλου, Γεωργία Λεμπέση, Ειρήνη Αποστολάτου, Μάγδα Κορπη, Σαλτιμπάγκους, Νίκο Γαρόζη, Κώστα Γούγα, Σάββα Στρούμπο, Παρθενόπη Μπουζούρη, Μαvώλη Πέππα ,Μαρία Καρτάvου, Σοφία Μαυρίδη.
Κόστος εισιτηρίου: Κανονικό: 10 ευρώ. Φοιτητικό, Ανέργων, άνω των 65, ατέλειες , “Συντροφικό”( επαγγελματίες και φοιτητές στον χώρο του χορού, θεάτρου, μουσικής, εικαστικών τεχνών): 5 ευρώ.
* Κράτηση εισιτηρίων γίνεται τηλεφωνικά ή μέσω email, και απευθείας αγορά στο θέατρο, από τις 8μμ ως την έναρξη της παράστασης, τις ημέρες παράστασης.
*Κρατήσεις, Στοιχεία επικοινωνίας: 6937179947, olga_spy@yahoo.gr