Βίλια Χατζοπούλου / Ο τόπος -μας- ως συνοδοιπόρος

Ένα νεαρό ζευγάρι που συνηθίζει να περνά τα καλοκαίρια του σε μία συγκεκριμένη ερημική παραλία, επιστρέφει σε αυτή ένα ακόμα καλοκαίρι για να ανακαλύψει ότι έχει χτιστεί στο αγαπημένο μέρος ένα σπίτι. Η παρέμβαση στον τόπο που τόσο αγαπούν επηρεάζει όχι μόνο το φυσικό τοπίο των Κυκλάδων, αλλά και την ίδια την σχέση τους. Η Βίλια Χατζοπούλου μας μίλησε για το βιβλίο της Κυκλάδες που κυκλοφορεί από την Κάπα Εκδοτική και την συγγραφική διαδικασία με τις χαρές και τις προκλήσεις της. Για τον τόπο και την επιρροή που ασκεί στις ζωές μας. Για την πίστη της στη νεότητα και τη δύναμή της.
Τι κινητοποίησε τη συγγραφή του βιβλίου σας; Η συγγραφή είναι προϊόν στιγμιαίας έμπνευσης ή συστηματικής εργασίας;
Η συγγραφή του βιβλίου ξεκίνησε από ένα βίωμα. Νεότερη, με τον σύντροφό μου, περνούσαμε τα καλοκαίρια μας έξω. Σε ερημικές παραλίες στις Κυκλάδες, δυσπρόσιτες και άγνωστες στους τουρίστες. Προτιμούσαμε να είμαστε απόλυτα μόνοι. Να μην υπάρχουν σπίτια, κοντά. Να μην έλκονται κολυμβητές ή ψαράδες. Να μην κατασκηνώνουν άλλοι άνθρωποι. Κάθε φορά, λοιπόν, που ξεκινούσαμε για το νησί και για μια συγκεκριμένη παραλία, είχαμε πάντα την ίδια αγωνία: Μήπως χτίσθηκε κανένα σπίτι; Μήπως ο τόπος άλλαξε τόσο, ώστε να μην μας επιτρέπει να ζούμε όπως επιθυμούμε; Ζούσαμε έξω, χωρίς τις γνωστές προφυλάξεις και χωρίς καμία άνεση. Όμως, η αφαίρεση μας έδινε άγνωστες δυνάμεις και απολαύσεις. Μεγαλώνοντας, νομίζω ότι η πάλη με τον αέρα, τον ήλιο, το νερό, την τροφή που δίναμε κάθε μέρα μας δυνάμωνε και μας αποκάλυπτε τον πιο κρυφό εαυτό μας. Στην ιστορία, το ζευγάρι που σκοπεύει να μείνει έξω, βρίσκει ένα ολοκαίνουριο σπίτι χτισμένο, να φράζει την παραλία. Από εκεί, θα αρχίσουν όλα. Όσο για τη συγγραφή, είναι αρπαχτική. Αρπάζει ό,τι έχει ανάγκη και ό,τι της λείπει. Η στιγμιαία έμπνευση είναι ένα υλικό γοητευτικό, απρόσμενο, αταξινόμητο, εκτός ελέγχου. Η συστηματική εργασία είναι η άλλη όψη. Η σοβαρή, η μετρημένη, η σταθερή, η ελεγχόμενη. Ευπρόσδεκτες και οι δύο και ό,τι προσφέρουν στη γραφή.


Τι νέο μάθατε για τον εαυτό σας μέσα από τη συγγραφή αυτού του βιβλίου και μέχρι τώρα;
Έμαθα να ασκούμαι στην πίεση. Να παρατηρώ τις αντιδράσεις τις δικές μου και των άλλων κάτω από την σκληρή επίδραση καταστάσεων που μας πιέζουν. Έμαθα να επιτρέπω στον εαυτό μου μια στάση που δεν την έχω έτοιμη, που ακόμα και αν δεν με βολεύει πολύ, την αφήνω να ολοκληρωθεί. Προσπαθώ να αντιδρώ στο εδώ και τώρα, λιγότερο αυτόματα.
Πως επηρεάζει ο τόπος που βρισκόμαστε τις ζωές μας; Είναι καθοριστικός παράγοντας για τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μας;
Ο τόπος μας ορίζει τόσο, ώστε να μας χαρτογραφεί. Η γεωγραφία δυναμώνει τις ιστορίες όταν εισβάλει, ως δραματουργικό στοιχείο. Η συζήτηση για τον καιρό αφορά πάντα στο εμπόδιο, η συζήτηση για τη θέα, αφορά στην αλλαγή. Ο τόπος μας σπρώχνει στην ευχαρίστηση ή στην δυσαρέσκεια. Μας διαμορφώνει, κάνοντάς μας πιο ευάλωτους ή πιο δυνατούς. Το μου αρέσει εδώ ή το μου ταιριάζει εδώ , φτιάχνει ή χαλάει τον κόσμο μας. Άλλωστε, ΧΩΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΔΡΑΣΗ, το γνωστό τρίπτυχο για να πεις μια ιστορία.
Τι είναι αυτό που κάνει τους ανθρώπους να παρεμβαίνουν αυθαίρετα στο φυσικό τοπίο; Πότε αυτή η παρέμβαση είναι ανεπίτρεπτη και πως αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί;
Αν λέμε αυθαίρετα και εννοούμε παράνομα, τότε, νομίζω ότι ο βασικός λόγος είναι η απληστία, το κέρδος, καθώς και τα παράγωγά τους. Βεβαίως, η παρέμβαση είναι ανεπίτρεπτη όταν το τοπίο γίνεται άσχημο, φτωχό, επικίνδυνο, εχθρικό για όλους μας. Η φύση μπορεί να θεραπεύσει, μπορεί όμως και να φαρμακώσει. Αυτό το δεύτερο, δεν γίνεται να το επιτρέπουμε.

Πότε ο δεσμός ενός ζευγαριού είναι ισχυρός και υγιής;
Όταν αντέχουν να συγχωρούν. Όταν ο ένας αναζητάει τον άλλο. Όταν εξακολουθούν η έλξη, η ανάγκη, η επιθυμία, ο θαυμασμός. Όταν ανατροφοδοτούνται οι χαρές, η απόλαυση, η περιέργεια, η εμπιστοσύνη, η οικειότητα.
Τι σας δίνει δύναμη και πίστη για το μέλλον;
Πιστεύω στους νέους. Έχω τη βαθιά πίστη πως οι νεώτεροι θα φτιάξουν τον άσχημο κόσμο που τους παραδίδουμε. Η νεότητα έχει τη δύναμη να δίνει τη σκληρή μάχη της αλλαγής. Τίποτα δεν θα είναι εύκολο. Ο δρόμος θα είναι δύσκολος. Αλλά όσο δυσκολότερος θα αποδεικνύεται, τόσο ο κόσμος θα γίνεται καλύτερος. Αυτό το βρίσκω συναρπαστικό και βαθιά αισιόδοξο.
