Ο Ορέστης Τάτσης σκηνοθετεί στο Από Μηχανής Θέατρο το εμβληματικό έργο του Έντουαρντ Άλμπι, Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ, που παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη. Δύο ζευγάρια -ένα στο ξεκίνημα της κοινής του πορείας και ένα με σχέση ετών που έχει περάσει πολλά και εξακολουθεί να δοκιμάζεται. Κάνεις δεν μπορεί να γνωρίζει απόλυτα τον άλλον, ούτε καν τον πιο κοντινό του άνθρωπο. Φόβοι, φοβίες, κρυφές ελπίδες και εσκεμμένες αυταπάτες λειτουργούν εσωτερικά και καθορίζουν την επόμενη επιλογή και την επόμενη κίνηση, ενώ παράλληλα η ζωή συμβαίνει πέρα και πάνω από τους ήρωες. Η Σεμίνα Πανηγυροπούλου που υποδύεται την νεαρή, ρομαντική Χάνι μας μίλησε για την δύναμη του έργου και όσα της αποκάλυψε η δουλειά της πάνω σε αυτό.

Τι σας συγκινεί στο έργο του Άλμπι;

Με συγκινεί αυτή η πιθανότητα να βρεθούν δύο άνθρωποι – έστω στιγμιαία – εκτεθειμένοι ο ένας απέναντι στον άλλο. Χωρίς καθωσπρεπισμούς, στερεότυπα ή προσδοκίες. Ολόκληροι.

Τι νέο μάθατε για τον εαυτό σας μέσα από αυτή τη δουλειά μέχρι τώρα;

Έμαθα πως μάλλον πρέπει να μιλάω λιγότερο και ν’ ακούω περισσότερο. Ελπίζω κάποια στιγμή να το καταφέρω.

Η εποχή επηρεάζει τον άνθρωπο ή το αντίθετο;

Το ότι η εποχή επηρεάζει τον άνθρωπο είναι δεδομένο. Το ότι η εποχή επηρεάζεται από τους ανθρώπους σαν σύνολο είναι κι αυτό δεδομένο. Το αν και σε τι βαθμό ένας άνθρωπος μπορεί να επηρεάσει την εποχή είναι κάτι που νομίζω σπάνια φαίνεται όσο βρίσκεται εν ζωή, συνήθως είναι κάτι που γίνεται εμφανές εκ των υστέρων.

Είναι η απόκτηση παιδιού καθοριστική στη ζωή ενός ανθρώπου;

Σίγουρα είναι καθοριστική η απόκτηση ενός παιδιού.  Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως οι ζωές των ανθρώπων χωρίς παιδιά είναι λιγότερο σημαντικές ή γεμάτες.

Υπάρχουν σωστές και λάθος επιλογές στην ανθρώπινη ζωή;

Δεν συμφωνώ με τους χαρακτηρισμούς “σωστό” και “λάθος”, οι επιλογές μας μας καθορίζουν και προκύπτουν από την ανάγκη της στιγμής. Έγινε. Αν μπορούμε να το αλλάξουμε επειδή κάτι δεν λειτούργησε, καλώς. Αν όχι, κουβαλάμε το βάρος της επιλογής μας. Ζωή είναι και συμβαίνει. Όσο μπορούμε μόνο να μην πληγώνουμε τους ανθρώπους γύρω μας.

Πώς μπορούμε να απαλλαγούμε από αυτά που μας επιβάλλει η κοινωνία στην οποία ανήκουμε;

Δεν πιστεύω πως μπορούμε να απαλλαγούμε πλήρως από τα στερεότυπα της κοινωνίας. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι  να αποδεχτούμε πως τα κουβαλάμε για να μπορέσουμε, με πολλή προσωπική δουλειά, να τα αντιλαμβανόμαστε όταν προκύπτουν και να δρούμε ενάντια τους, ο καθένας μας όσο πιστεύει και όσο μπορεί.

Ποια είναι επαναστατική πράξη στην εποχή μας;

Σε ατομικό επίπεδο, το τι είναι επαναστατική πράξη είναι εξαιρετικά προσωπικό για τον καθένα και έχει σημασία να παρατηρήσουμε από ποιά θέση μιλάμε για επανάσταση. Προσωπικά και καθαρά ρομαντικά θα απαντούσα πως και ο έρωτας είναι μια επαναστατική πράξη. Αναγνωρίζω όμως πως μιλάω από μία προνομιακή θέση. Αν για παράδειγμα ζούσα σε μια χώρα που βρισκόταν σε πόλεμο, η απάντησή μου θα ήταν σίγουρα πολύ διαφορετική.

Ποιόν θα μπορούσαμε να ορίσουμε ως πυρήνα των σχέσεων; Η σύγκρουση δεν αποτελεί σε κάθε περίπτωση ένδειξη προβλήματος;

Πυρήνα των σχέσεων θεωρώ την ειλικρίνεια και την επιείκεια. Και η  σύγκρουση όχι, δεν πιστεύω πως είναι αυτή καθαυτή ένδειξη προβλήματος. Μία σύγκρουση παραγωγική (που βασίζεται στην ειλικρίνεια και την επιείκεια) είναι πολλές φορές απαραίτητη για να προχωρήσει μια σχέση. Το πρόβλημα έρχεται όταν η σύγκρουση γίνεται αυτοσκοπός.

Τι χαρίζει το θέατρο στη ζωή σας/μας;

Εγώ βλέποντας θέατρο αγάπησα το γεγονός ότι μέσα από διαφορετικές προτεινόμενες συνθήκες και λόγια άλλων μπορεί να έρθουμε αντιμέτωποι με έναν καθρέφτη. Πολλές φορές μπορεί να μας φαίνεται βάναυσα ειλικρινής, αλλά το μόνο που κάνει είναι να αντικατοπτρίζει τις αλήθειες μας.

Στη μετά covid εποχή ποια ζητήματα του κλάδου σας έχουν μπει σε έναν καλύτερο δρόμο και ποια εξακολουθούν να χρήζουν επίλυσης;

Δε θεωρώ πως έχει λυθεί κάτι ουσιαστικά – έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας… Παρ’ όλα αυτά αναγνωρίζω την προσπάθεια να λυθούν σημαντικά προβλήματα, η οποία δεν είναι σε καμία περίπτωση αμελητέα. Θα συνεχίσουμε να συναντιόμαστε στους δρόμους.

Τι σας δίνει δύναμη και πίστη στην καθημερινότητα;

Δύναμη και πίστη μου δίνουν οι άνθρωποι που έχω κοντά μου. Όπως δύναμη και πίστη μου δίνει πολλές φορές ο ίδιος μου ο εαυτός με όλη του την κυνική αισιοδοξία.

«Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ;» του Έντουαρντ Άλμπι σε σκηνοθεσία Ορέστη Τάτση στο Από Μηχανής Θέατρο

Μέρες και ώρες των παραστάσεων: Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00

Τιμές εισιτηρίων: Τιμές εισιτηρίων: 18€, 14€ (φοιτητικό/συνταξιούχοι), 10€ (ατέλειες,άνεργοι, ΑΜΕΑ, δραματικές σχολές)

Αίθουσα: Από Μηχανής Θέατρο, Κάτω Σκηνή .

Συντελεστές:
Πρωταγωνιστούν οι: Ναταλία Στυλιανού (Μάρθα), Δημήτρης
Ξανθόπουλος (Τζωρτζ), Άγγελος Ανδριόπουλος (Νικ), Σεμίνα
Πανηγυροπούλου (Χάνι)
Μετάφραση: Τζένη Μαστοράκη
Σκηνοθεσία: Ορέστης Τάτσης
Μουσική Σύνθεση: Θοδωρής Αμπαζής
Σκηνικά – Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Βοηθός Σκηνογράφος – Ενδυματολόγος: Αλέγια Παπαγεωργίου
Σχεδιασμός φωτισμών: Μελίνα Μάσχα
Βοηθός Σκηνοθέτη: Δημήτρης Κακαβούλας
Β΄ βοηθός σκηνοθέτη: Άννα Γιακουμάτου
Μαριάννα Καραστάθη
Ιόλη Χαραλαμποπούλου
Φωτογράφος: Άλεξ Κατ
Μακιγιάζ: Μικαέλα Πανηγυροπούλου
Γραφιστικά: Λήδα Αλεξανδρή
Υπεύθυνος Επικοινωνίας: Άρης Ασπρούλης
Διεύθυνση Παραγωγής: Δημήτρης Κακαβούλας
Παραγωγή: ΡΕΟΝ