Δεν λυπάμαι που πεθαίνω.

Για το μόνο πράγμα που λυπάμαι είναι ότι πεθαίνω μετά τον θάνατο του Ονείρου.

Το έργο …καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς του Χρόνη Μίσσιου παρουσιάζει η Ομάδα Gaff στο Θέατρο 104 σε σκηνοθεσία Σοφίας Καραγιάννη. Πρόκειται για το αυτοβιογραφικό αφήγημα του συγγραφέα (1985), όπου περιγράφονται διεξοδικά τα χρόνια που πέρασε σε φυλακές, αναμορφωτήρια και εξορίες στην Ελλάδα του Εμφυλίου Πολέμου, από δεκαέξι ετών και για εικοσιένα χρόνια, καθώς ήταν κομμουνιστής. Ένα καθαρά λογοτεχνικό πόνημα με εγγενή θεατρικά στοιχεία που απευθύνεται με αμεσότητα στο θεατή-αναγνώστη, προκαλώντας σίγουρα κάποια αντίδραση.

Ξεκινώντας από τον τίτλο του βιβλίου, αλλά και της παράστασης, ερχόμαστε αμέσως αντιμέτωποι με την αναπόδραστη αμεσότητα του λόγου του Μίσσιου και τον πυρήνα του έργου του. Απευθύνεται σε ένα φίλο, σε έναν σύντοφο που σκοτώθηκε γλιτώνοντας τα βασανιστήρια που έμελλαν στους κομμουνιστές αγωνιστές –τόσο από το κόμμα στο οποίο ανήκαν, όσο και από τους ιδεολογικούς αντιπάλους τους- και την απομυθοποίηση της πίστης σε μια ιδέα, σε ένα όνειρο μεγαλύτερο από τον άνθρωπο.

Ο Χρόνης Μίσσιος καταθέτει ένα αφήγημα προσωπικό, ειλικρινές και γνήσιο που κινείται ταυτόχρονα σε εσωτερικές και εξωτερικές περιοχές: της ψυχής και της πραγματικότητας, του εγκλεισμού και της ελευθερίας, του ανοιχτού ορίζοντα της φύσης και του ανθρώπου που ρέπει προς τις περιχαρακωμένες περιοχές του ψυχισμού του. Μια παρακαταθήκη-επίκληση στη μνήμη –μνήμη των φίλων και συντρόφων, των γνωστών, της κοινωνίας και συλλογική μνήμη- που ίσως σταθεί η σωτηρία μας, που ίσως αποτρέψει νέους «σκοτωμούς».

Η Σοφία Καραγιάννη σε συνεργασία με τη Μυρτώ Αθανασοπούλου κατάφεραν αριστοτεχνικά να συμπυκνώσουν το λογοτεχνικό κείμενο του Μίσσιου σε μία παράσταση ενενήντα λεπτών, διατηρώντας την ενότητά του, τους θεματικούς πυρήνες του και αυτούσιο το πνεύμα του. Τα σκηνικά –και τα κοστούμια- της Γεωργίας Μπούρδα λειτούργησαν ως αναπόσπαστο κομμάτι της παράστασης, καθώς κάθε αντικείμενο αποκτά σταδιακά σημαίνοντα ρόλο με τα σημαινόμενα να διαδέχονται με απόλυτη φυσικότητα το ένα το άλλο, δίνοντας επιπλέον βάθος και προοπτική στα νοήματα του κειμένου. Η επιμέλεια της κίνησης από τη Μαργαρίτα Τρίκκα συνετέλεσε στο χορογραφημένο αποτέλεσμα της σκηνοθετικής ματιάς, ενισχύοντας τον ρυθμό και τον παλμό της παράστασης. Η μουσική του Μάνου Αντωνιάδη και οι φωτισμοί της Βασιλικής Γώγου συμπλήρωσαν καίρια σε κάθε σκηνή το ενιαίο σύνολο. Οι ηθοποιοί Ιωσήφ Ιωσηφίδης -που ανέλαβε τον ρόλο του συγγραφέα-, Κωνσταντίνος Πασσάς, Δημήτρης Μαμιός και Γιάννης Μάνθος -που υποδύθηκαν τους συντρόφους, τους φύλακες ή τους βασανιστές που συνάντησε στην πορεία του- μας χάρισαν καθηλωτικές ερμηνείες, ενισχύοντας ο ένας την ενέργεια και τη δύναμη του άλλου σε αυτή την παράσταση συνόλου της Ομαδάς Gaff που διατήρησε την ειλικρίνειά της από την επιλογή του κειμένου μέχρι τη σκηνική απόδοσή του, αφήνοντάς μας με την σκέψη πως αν υπάρχουν άνθρωποι με τέτοια σκέψη και τέτοιες ευαισθησίες, τότε η προσπάθεια αξίζει.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία: Σοφία Καραγιάννη
Δραματουργική επεξεργασία: Σοφία Καραγιάννη, Μυρτώ Αθανασοπούλου
Σκηνικά-Κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα
Μουσική: Μάνος Αντωνιάδης
Επιμέλεια κίνησης: Μαργαρίτα Τρίκκα
Φωτισμοί: Βασιλική Γώγου
Βοηθός σκηνοθέτη: Αθανασία Κυμπούρη
Φωτογραφίες: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Trailer: Στέφανος Κοσμίδης
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Παραγωγή: GAFF

Ερμηνεία: Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Κωνσταντίνος Πασσάς, Δημήτρης Μαμιός, Γιάννης Μάνθος