Λύσανδρος Σπετσιέρης / Από την απλότητα στη σύνθεση
Ο Λύσανδρος Σπετσιέρης ετοιμάζει για το Θέατρο Δεκατέσσερα την παράσταση του ξεχωριστού έργου του Σαίξπηρ, Αγάπης Αγώνας Άγονος. Εν μέσω σκληρής δουλειάς, προβών και θεατρικών αναζητήσεων, μας μίλησε για την νέα αυτή δουλειά του και τους νέους δρόμους έρευνας που του διάνοιξε, για το ενδιαφέρον σύμπαν του Σαίξπηρ και για την αέναη προσπάθεια του ανθρώπου να κατανοήσει τον έρωτα, να τον νιώσει και να τον μοιραστεί.
Γιατί επέλεξες το συγκεκριμένο έργο του Σαίξπηρ; Τι σε συγκινεί σ΄αυτό;
Είναι μία πνευματώδης γνήσια κωμωδία που πολλές φορές μοιάζει με ξεκαρδιστική επιθεώρηση και κάνει το αστείο.. ποίηση. Μέσα στο Αγάπης Αγώνας Άγονος διάβασα έναν αθυρόστομο, ατακτοποίητο, ανασφαλή, φιλόδοξο, τρυφερό, επιθετικά καυστικό δημιουργό. Απαλλαγμένο από καθωσπρεπισμούς.
Πως δουλέψατε για να διαχειριστείτε και να αποδώσετε ένα τόσο απαιτητικό υλικό;
Χρειαστήκαμε και χρειαζόμαστε απόλυτη διαθεσιμότητα των εαυτών μας. Ήταν μία διαδρομή που έπρεπε να ακολουθηθεί με απόλυτη ακρίβεια, με συνέπεια και χιούμορ.
Γιατί το να αγαπάμε είναι τόσο σύνθετο; Υπάρχει απλότητα στο ερωτικό παιχνίδι;
Δεν είναι απλό πλέον κάτι το οποίο δεν έρχεται σε κούτα και δεν συμπεριλαμβάνει manual. Ο άνθρωπος κάνει φιλότιμες προσπάθειες να αγαπήσει αλλά η τεχνοκρατική του πλευρά τον κάνει πάντα να προδίδει την επιθυμία του.
Μέσα στην πορεία της ζωής και μέσω των συμπεριφορών μας, καταναλώνουμε ενέργεια που θα μας αποφέρει κάποιο απτό όφελος το οποίο αργότερα θα μπορέσουμε και αυτό να το εξαργυρώσουμε με κάτι επίσης απτό. Η έννοια αγάπη, από την άλλη, κουβαλάει μία θεϊκή υπόσταση με μία και μόνο σημασία, το απόλυτο δίνω, έχω ένα σώμα που είναι καθόλα έτοιμο να γίνει τροφή για το δικό σου. Δίνοντάς της λοιπόν θεϊκή καταγωγή, κάποιοι πιστεύουμε σε αυτή, κάποιοι όχι, όλοι πάντως με αυτόν τον τρόπο την τοποθετούμε πέρα από τα όρια των ανθρώπινων δυνατοτήτων και έτσι συνεχίζουμε να ζούμε απενοχοποιημένοι.
Ο έρωτας λειτουργεί σαν προθάλαμος της αγάπης. Σαγηνεύει και ενώνει.
Ο Σαίξπηρ αναφέρει πως δεν υπάρχει αγάπη δίχως έρωτα. Ο ερωτευμένος λειτουργεί σαν πνευματικά ασθενής. Όταν ο έρωτας του βρίσκει ανταπόκριση δεν υπάρχει τίποτα που να μην είναι πραγματοποιήσιμο, απλουστεύονται όλα. Δεν υπάρχει ύλη, χρόνος και χώρος. Όταν απ’ την άλλη δεν βρίσκει ανταπόκριση υπάρχει μόνο συμπίεση και τέλμα. Από την απλότητα στη σύνθεση.
Στη διαδικασία προετοιμασίας που βρίσκεστε, τι νέο μάθατε-ανακαλύψατε;
Μέσω των κλασσικών κειμένων επιζητάς να επανατοποθετηθείς ως δημιουργός. Να μπεις σε νέα περίοδο. Για μένα και για τους συνεργάτες μου είναι μία επανασύνδεση με τον θεατρικό λόγο. Μία άσκηση πάνω στην ποίηση και στο αστείο. Μία υπενθύμιση για τη σχέση θεάτρου και κοινού και πως το θέατρο αποτελεί ένα τελετουργικό, όπου μύστες δεν πρέπει και δεν επιτρέπεται να είναι μόνο οι καλλιτέχνες που συντελούν την εκάστοτε παράσταση.
Τι χαρίζει το θέατρο στην ζωή σου;
Ταυτότητα.
Τι σου δίνει δύναμη και πίστη στην καθημερινότητα;
Η ησυχία δύναμη και η φασαρία πίστη.
Αγάπης Αγώνας Άγονος του William Shakespeare
Θέατρο Δεκατέσσερα
Από 13 Ιανουαρίου
Συντελεστές:
Μετάφραση : Χριστίνα Μπάμπου – Παγκουρέλη
Σκηνοθεσία – Εικαστική Επιμέλεια : Λύσανδρος Σπετσιέρης
Παίζουν με αλφαβητική σειρά:
Νατάσσα Αραμπατζή
Γιώργος Γκολφινόπουλος
Κωνσταντίνος Εξαρχόπουλος
Σπέρη Κανατά
Δημήτρης Καπαμάς
Φάνης Κατέχος
Μαρίνα Κριεμπάρδη
Τέτη Λουράκη
Ηλιάνα Μπαφέρου
Κωσταντίνος Μυλωνάς
Θανάσης Νικολακόπουλος
Άννα Παπαδάκη
Βαγγέλης Στρατηγάκος
και οι μικρές Κορίνα Ζαχάρα και Κατερίνα Λογαρίδη
Σχεδιασμός Ψηφιακού Χώρου: Ερατώ Τζαβάρα
Διδασκαλία Κίνησης και Χορογραφίας : Βάσια Βαλκανιώτη
Βοηθός Σκηνοθέτη : Έλια Ζαχαριουδάκη
Υπεύθυνη Παραγωγής : Φαίδρα Χατζηκωνσταντή
Επικοινωνία : Μάρθα Κοσκινά, Ιωάννα Ιακωβίδη
Με την Υποστήριξη της Fabrica Athens