Τζούλη Σούμα / Η διαδρομή της βαθιάς επιθυμίας
Η προσωπική μας διαδρομή κατευθύνεται σαφώς από την τύχη, αλλά καθορίζεται βαθιά από την προσωπικότητά μας, από τον τρόπο που βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε τα πράγματα. Γύρω μας και μέσα μας. Η ηθοποιός Τζούλη Σούμα διαγράφει την πορεία της στο θέατρο με σταθερά βήματα που την οδηγούν σε ξεχωριστές δουλειές που αγαπιούνται και διαρκούν. Με την φυσικότητα που χαρίζει η σιγουριά και με πίστη σε ανθρώπους και συνεργασίες κινείται σε κείμενα και σκηνές και μοιράζεται μαζί μας τις εμπειρίες της. Μας μίλησε για την παράσταση και την νέα εκδοχή του έργου του Σνίτσλερ Ανατόλ που παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Θέατρο Άλμα, τους επτά ρόλους που υποδύεται και τις διαδρομές που την οδήγησαν να τους ανακαλύψει, την αέναη ανάγκη του ανθρώπου να αγαπήσει και να αγαπηθεί στην τόσο απαιτητική ζωή του.
Τι σε συγκινεί στο έργο του Σνίτσλερ;
Με συγκινεί πάρα πολύ το κυνήγι του να γίνουμε ευτυχισμένοι, του να νιώσουμε ευτυχία μέσα από τον έρωτα. Στο έργο, μέσα από τις επτά διαδοχικές σκηνές και τον επίλογο, αναδεικνύονται τα θέλω όλων μας, ανδρών και γυναικών. Είναι πραγματικά εστιασμένο στην ανάγκη του ανθρώπου να αγαπήσει, να αγαπηθεί, να παθιαστεί, να ερωτευτεί. Ο ήρωας αυτός ζει μια αέναη διαδρομή αναζήτησης αγάπης και παρόλο που δεν ικανοποιείται, απολαμβάνει την χαρά της ζωής. Επίσης αυτό με συγκίνησε πάρα πολύ διότι είναι βασικό στις δύσκολες εποχές που ζούμε, όποιες κι αν είναι οι συνθήκες ζωής του καθενός, να αναζητά την χαρά.
Αυτή τη στιγμή και μετά τη διαδρομή της Μήδειας στο Μπάγκειον, πως είναι η επιστροφή σ΄αυτή την παράσταση;
Είναι πράγματι επιστροφή σε μία παράσταση που παίχτηκε πέρυσι, αλλά έχει μεσολαβήσει η Μήδεια. Ως ηθοποιό μου ακονίζει τέλεια τα εργαλεία μου. Το Ανατόλ είναι μία κωμωδία και όπως είπε μία φίλη μου θεατρολόγος είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε μια κωμωδία με φιλοσοφικό υπόβαθρο, με την έννοια ότι ο συγγραφέας σκάβει πολύ βαθιά στις ψυχοσυνθέσεις των ηρώων. Δεν κάναμε μία παράσταση ίδια με την περσινή, διότι έχουμε μαζί μας τον Βαγγέλη Παπαδάκη και δουλέψαμε όλοι μαζί για να φτιάξουμε εκ νέου την δική μας παράσταση. Στη Μήδεια δούλεψα με τελείως διαφορετικά εργαλεία για το σώμα, τη φωνή, τον πλούτο των συναισθημάτων. Οφείλω να πω ότι μ΄αρέσει πάρα πολύ, με γοητεύει. Είχα αγωνία για το πως θα γίνει η μετάβαση, αλλά λειτούργησε πολύ καλά. Πραγματικά αισθάνομαι τυχερή με αυτά τα έργα και τις σκηνοθεσίες που έγιναν.
Υπάρχει πυρήνας χαρακτηριστικών που προέρχεται από το φύλο μας ή προσωπικότητες ανθρώπων;
Πιστεύω και τα δύο. Η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου είναι μοναδική και έχει να κάνει κατά πολύ με την οικογένεια που μεγάλωσε και την παιδεία του. Σίγουρα και το φύλο έχει κάποια στοιχεία. Παρόλα αυτά, τα βασικά και τα ουσιώδη όπως είναι η αναζήτηση της αγάπης -οποιουδήποτε είδους- ενυπάρχουν σε όλους.
Οι επτά γυναικείοι χαρακτήρες του έργου έχουν κάτι κοινό;
Αυτές οι επτά έχουν την ανάγκη να τις αγαπήσουν και να αγαπηθούν. Θέλουν να δώσουν στη σχέση, όχι να σταθούν παθητικά. Πολλές φορές έχουν αυτές τον κυρίαρχο ρόλο και κινούν αυτές τα νήματα. Ο Ανατόλ καθρεφτίζεται επτά φορές και ανακαλύπτει επτά διαφορετικές πτυχές του εαυτού του. Μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση το πόσο το ανδρικό κοινό ταυτίζεται μ΄αυτό το έργο και η διάθεσή τους να συζητήσουν και να μοιραστούν σκέψεις πάνω στο έργο. Είναι ένα έργο που έχει παιχτεί σε διάφορες χρονικές στιγμές από διαφορετικούς ανθρώπους και αυτό σημαίνει ότι μας αφορά διαρκώς. Ο ίδιος ο Σνίτσλερ είχε πει στα γραπτά του ότι κρατά λεπτομερές ημερολόγιο των ερωτικών του σχέσεων. Είχε σπουδάσει ιατρική και ψυχοθεραπεία και ήταν προσωπικός φίλος του Φρόιντ. Έγραφε τα πάντα λεπτομερώς. Έλεγε ότι ο Ανατόλ είναι ένα αντικαθρέφτισμα του εαυτού του. Ο θεατής βλέπει ένα έργο από εντελώς ανδρική πλευρά και για αυτό πάντα πίστευα ότι πρέπει να σκηνοθετηθεί από άνδρα, για να αναδειχθούν όλες οι πλευρές του. Μάλιστα, στα διαβάσματά μου ανακάλυψα τον επίλογο του έργου που δεν έχει παιχτεί ποτέ στην Ελλάδα. Είναι ο ήρωας με τον φίλο του, αφού έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της νεαρής ζωής του και λέει πως αυτός επέλεξε να ζήσει έτσι και να ρουφήξει την ζωή με το ελάχιστο δυνατό κόστος και ότι δεν ξέρει αν τα μαργαριτάρια της ζωής του είναι αληθινά ή ψεύτικα. Όλοι μας δεν κάνουμε μια απολογιστική αναδρομή όποτε κλείνει ένας κύκλος της ζωής μας;
Ορίζεται ο έρωτας;
Ίσως είναι αυτό που ανατρέπει τον τρόπο που ζεις και που βλέπεις τα πράγματα. Είναι κάτι που σε δονεί, σε μετακινεί.
Μπορούν όλοι να τον νιώσουν;
Θα ήταν τόσο ωραίο να μπορούν όλοι. Μακάρι. Είναι κέρδος. Ο Σνίτσλερ κλείνει το έργο με τον Ανατόλ να λέει: “Πάμε στην φριχτή μας συνήθεια να ζούμε τη ζωή πέρα από τα όριά μας”. Αν δεν σε μετακινήσει ο έρωτας πέρα από τα όριά σου, τι μπορεί;
Αλλάζει μορφή ο έρωτας ανά εποχή ή είναι πάντα ίδιος;
Σαφώς επηρεάζουν οι συνθήκες την έκφραση των συναισθημάτων, αλλά εν τέλει έχει να κάνει με τον ψυχισμό του κάθε ανθρώπου και με το τι επιλέγει για τον εαυτό του. Ο τρόπος αλλάζει, αλλά η ουσία του πως αισθάνομαι όταν θέλω κάποιον είναι μία.
Από την διαδρομή αυτής της παράστασης μέχρι τώρα τι νέο έμαθες -πρακτικά ή θεωρητικά-;
Αισθάνομαι πλούσια με αυτή τη δουλειά. Έχω την τεράστια χαρά να πιστέψει σε αυτή την παράσταση ο Θέμης Μουμουλίδης και το Θέατρο Άλμα, διότι δεν είναι αυτονόητη η στήριξη σε τόσο δύσκολους καιρούς. Αισθάνομαι πλούσια σε εμπειρίες, σε σκάψιμο στους χαρακτήρες που υποδύομαι, στην επικοινωνία με τους συνεργάτες μου.
Απαιτεί μελέτη ένας ρόλος;
Πάρα πολύ. Κάθε καλλιτέχνης μελετά καθημερινά πολύ σκληρά πάνω στο αντικείμενό του. Δεν μπορείς και δεν πρέπει να το αφήσεις καθόλου.
Το τελικό αποτέλεσμα βασίζεται στην μελέτη, στο ένστικτο ή στην καθοδήγηση του σκηνοθέτη;
Σε όλα αυτά. Χωρίς μελέτη δεν γίνεται τίποτα. Το ένστικτο του καλλιτέχνη πρέπει να είναι πάντα σε εγρήγορση. Και σαφέστατα όταν έχεις την τύχη να καθοδηγηθείς από έναν σκηνοθέτη που θα σου δώσει κλειδιά να ανοίξεις νέες πόρτες πρόκειται για ευλογία.
Τι χαρίζει το θέατρο στη ζωή σου;
Ευτυχία. Ένα τρόπο να ζω και να υπάρχω που τον έχω επιλέξει εγώ. Αν το δούμε αναδρομικά, είμαι πολύ χαρούμενη που επέλεξα αυτόν τον δρόμο. Με έχει δυναμώσει, μου έχει δώσει σταθερές, έχει ταρακουνήσει κάποιες βεβαιότητές μου και για αυτό το αγαπώ.
Τι σου δίνει δύναμη και πίστη στην καθημερινότητα;
Το ότι ξυπνάω κάθε μέρα και είμαι καλά. Έχω αιφνιδιαστεί τόσο πολύ από ξαφνικές απώλειες που νομίζω ότι αυτό είναι το σημαντικότερο. Ωριμάζοντας απολαμβάνω την ηδονή της κάθε μέρας γιατί δεν είναι τίποτα δεδομένο.
Ηθοποιοί:
Μαξ: Πέρης Μιχαηλίδης
Οι επτά γυναίκες του έργου: Τζούλη Σούμα
Ανατόλ: Βαγγέλης Παπαδάκης
Μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης
Σκηνοθεσία: Γιάννης Βούρος
Μετάφραση επιλόγου: Γιάννης Καλιφατίδης
Κοστούμια: Δημήτρης Ντάσιος
Επιμέλεια σκηνικού χώρου: Γιάννης Βούρος
Φωτισμοί: Νίκος Σωτηρόπουλος
Επιμέλεια κίνησης: Φρόσω Κορρού
Βοηθός σκηνοθέτη: Τζωρτζίνα Κώνστα
Μουσική επιμέλεια: Γιώργος Τσιρίκος
Μακιγιάζ: Βαγγέλης Θώδος
Κομμώσεις/ Μακιγιάζ: Μαριάννα Λαβάζου
Φωτογραφίες: Αγγελική Κοκκοβέ-Olsi Mane
Teaser & Trailer: Άλκης Σδούγκος /ArtProductions,
Θάνος Λυμπερόπουλος / TalibanProductions
ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΜΑ
Αγίου Κων/νου @ Ακομινάτου 15-17, ΑΘΗΝΑ (δίπλα στο μετρό Μεταξουργείο)
ΤΗΛ.: 210 5220100
EMAIL: theatroalma@gmail.com
Τιμές εισιτηρίων:
Γενική είσοδος: 15€
Φοιτητικό/ άνω των 65/ ανέργων: 12€
Ατέλεια: 5€
Για ομαδικές κρατήσεις, η τιμή του εισιτηρίου είναι 8€
Παραστάσεις από 15 Οκτωβρίου έως 6 Νοεμβρίου
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 20:00 και κάθε Τετάρτη στις 19:00
Εισιτήρια στο viva.gr και στo ταμείo του θεάτρου