Ένα ξεχωριστό βιβλίο που διάβασες τον τελευταίο καιρό; Ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσει κανείς «οπωσδήποτε»;

Ίσως, λόγω της καλλιτεχνικής μου ιδιότητας, θα περιμένατε να αναφερθώ σε κάποιο μυθιστόρημα που μας ταξιδεύει μακριά … όμως τα τελευταία χρόνια, όσο μπορώ μιας και ο ελεύθερος χρόνος είναι λιγοστός, διαβάζω βιβλία ψυχολογίας μιας και βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα την εξερεύνηση του ανθρώπινου νου αλλά και όλων αυτών των παραγόντων που διαμορφώνουν το είναι μας. Θα μπορούσα λοιπόν να ξεχωρίσω το βιβλίο του Μ. Γιωσαφάτ «Μεγαλώνοντας στην Ελληνική οικογένεια».

Μουσικές που αγαπάς; Το τελευταίο τραγούδι-εμμονή;

Είναι τόσες πολλές οι μουσικές που αγαπώ που δύσκολα μπορώ να απαντήσω με συντομία…! Αγαπώ πολύ τη γαλλική μουσική, τόσο τους παλαιότερους συνθέτες όσο και τα πιο μοντέρνα ακούσματα της, πράγμα που μαρτυρά και ο προσωπικός μου δίσκος «Nouvelle passion» με γαλλικά τραγούδια, που πρόσφατα κυκλοφορήσε . Μου αρέσουν επίσης ακούσματα από το διεθνές ρεπερτόριο όπως jazz, blues, και παραδοσιακές μελωδίες κάθε λαού, όπως πχ. Το flamenco που το αγάπησα και λόγω της ενασχόλησης μου με αυτό σαν είδος χορού. Για το τέλος όμως άφησα τον πλούτο της Ελληνικής μουσικής… αγαπώ τόσο τους παλαιότερους συνθέτες των ρετρό ακουσμάτων όπως: Σουγιούλ, Αττικ, Γιαννίδης , Σπάρτακος, τους οποίους συνήθως τιμώ στις ζωντανές εμφανίσεις μου, όσο και μεταγενέστερους όπως ο Μ. Χατζηδάκις ,Σ. Ξαρχάκος, Γ. Χατζηνάσιος οι οποίοι έντυσαν με τις μουσικές τους τα λόγια των μεγάλων ποιητών μας. Τραγούδι – εμμονή αυτή την εποχή αποτελεί για εμένα το «Όμορφη και παράξενη πατρίδα» του Δημήτρη Λάγιου.

Μια ταινία για να δει κανείς απόψε;

Είμαι πολύ μεγάλη φαν του παλιού Ελληνικού κινηματογράφου, βέβαια όπως όλοι μας έχω απολαύσει και εγώ πραγματικά αριστουργήματα από τη διεθνή σκηνή, αλλά για απόψε θα πρότεινα μια ασπρόμαυρη Ελληνική ταινία, για να μας θυμίσει μια αισθητική που εκλείπει στις μέρες μας, αλλά και να μας διδάξει ότι το ταλέντο και η ευρηματικότητα πηγάζουν αποκλειστικά από μέσα μας.

Μια θεατρική παράσταση που θυμάσαι;

Έχω δει πολλές θεατρικές παραστάσεις… όταν μεγάλωνα με την οικογένεια μου υπήρχαν εποχές όπου κάθε εβδομάδα ήμασταν στο θέατρο και νιώθω τυχερή γιατί πρόλαβα αν και μικρό παιδί τότε να δω στη σκηνή πολλούς από τους μεγάλους μας ηθοποιούς που δεν είναι πια εν ζωή. Πάντα θα θυμάμαι μια από τις πρώτες θεατρικές παραστάσεις που είδα… πολύ μικρή ακόμη για να θυμάμαι λεπτομέρειες όμως αυτό που έχει χαραχθεί στη δική μου μνήμη ήταν η παρουσία της Τζένης Καρέζη όπου πρωταγωνιστούσε… αν δεν απατώμαι λεγόταν «Διαμάντια και μπλούζ».

Ένα ξεχωριστό ταξίδι;

Αν με ρωτάτε για ταξίδια που έχω κάνει… πολλά θεωρώ ξεχωριστά το καθένα για το δικό του λόγο…. Το Παρίσι πάντα θα είναι ένας προορισμός που αγαπώ λόγω της ιδιαίτερης αισθητικής του και της φινέτσας που αποπνέει και παρ’ ότι το έχω επισκεφτεί πολλές φορές θα ξαναπήγαινα ευχαρίστως ανά πάσα στιγμή. Σίγουρα θεωρώ πολύ ξεχωριστά και ταξίδια που έχω κάνει σε μέρη τελείως διαφορετικά από την πανέμορφη κατά τ’ άλλα Ελλάδα μας όπως στη Νέα Υόρκη όπου εκεί βλέπουμε τη διαφορά της άκρως δυτικής κουλτούρας από τη δική μας μεσογειακή… ‘Η στις εξωτικές Μαλδίβες όπου χάνεις κάθε αίσθηση του χρόνου και απολαμβάνεις να είσαι ένα κομματάκι του υπέροχου φυσικού τοπίου.

Μια ξεχωριστή βόλτα στην πόλη;

Ειδικά η πόλη στην οποία ζούμε έχει πολλές ομορφιές παρά τα άπειρα προβλήματα της, και ποικιλία εικόνων για όλα τα γούστα. Με αγαπημένους ανθρώπους στο πλάι μου θεωρώ ότι οποιαδήποτε βόλτα μπορεί να είναι ξεχωριστή ανεξαρτήτως μέρους, μιας και η μοναξιά δε αντέχεται ούτε στον παράδεισο… Δεν κρύβω όμως την αδυναμία μου για μια βόλτα κοντά στη θάλασσα η οποία πάντα μου φτιάχνει τη διάθεση.

Πότε και πως ξεχνάς τον χρόνο που περνάει;

Η απάντηση σε αυτό είναι μία και αυτονόητη για εμένα…με τη μουσική και το τραγούδι. Όταν βρίσκομαι μέσα στη μουσική, εννοώντας οποιαδήποτε κατάσταση στην οποία αυτή πρωταγωνιστεί ή όταν τραγουδώ για οποιονδήποτε σκοπό ο κόσμος τριγύρω μου (εννοώντας την πραγματικότητα στην οποία όλοι ζούμε) αποκτά τη διάσταση που επιθυμώ και ονειρεύομαι, επομένως ο χρόνος χάριν της απόλαυσης της στιγμής γίνεται δευτερεύον ζήτημα.

Για ποιο λόγο χαμογέλασες τελευταία φορά;

Ως άνθρωπος έχω ένα χαρακτηριστικό που μου το επισημαίνουν πολλοί . Χαμογελώ συχνά, όχι από τυπικότητα αλλά γιατί απολαμβάνω -η τουλάχιστον προσπαθώ- ακόμη και τα μικρά φαινομενικά ασήμαντα πράγματα. Έτσι λοιπόν χαμογέλασα τώρα που κλήθηκα να απαντήσω στις ερωτήσεις αυτές! Και αυτό γιατί πάντα απολαμβάνω τις συνεντεύξεις που δίνω, είναι για εμένα ένα παιχνίδι αποκρυπτογράφησης μου ως προς το κοινό.

Τι σου δίνει ανακούφιση στην καθημερινότητα;

Ανακούφιση στην καθημερινότητα, μου δίνει η αγάπη που λαμβάνω κάθε φορά από τους κοντινούς μου ανθρώπους αλλά και αυτούς που αγαπώ γι’ αυτά που τους προσφέρω αλλά και η αναγνώριση και υποστήριξη για το έργο μου όσον αφορά τη μουσική. Είναι πολύ μεγάλη η χαρά όταν ταξιδεύεις τον κόσμο μέσα από τη φωνή σου και αυτό στο εκφράζουν καθημερινά, επίσης είναι μεγάλη η χαρά όταν μαθαίνεις στους άλλους τα βαθιά μυστικά της τέχνης του τραγουδιού μέσω της διδασκαλίας την οποία αγαπώ.

Τι κάνει την καθημερινότητά σου ενδιαφέρουσα;

Ενδιαφέρουσα κάνει την καθημερινότητα μου οποιαδήποτε κατάσταση την οποία απολαμβάνω και μου προκαλεί θετικά συναισθήματα. Αυτή μπορεί να είναι η επικοινωνία για παράδειγμα με αγαπημένα μου πρόσωπα, ή οι στιγμές που απολαμβάνω τη μουσική, και σίγουρα όποια κατάσταση έρχεται να ταράξει γλυκά την όποια ρουτίνα της καθημερινότητας για να μας θυμίσει ότι πρέπει στη ζωή να μας δημιουργούμε ξεχωριστές ανεξίτηλες αναμνήσεις.

Η Λίνα Ροδοπούλου θα είναι μαζί με τον Σάββα Ρακιντζάκη στην Μουσική Σκηνή Σφίγγα την Μεγάλη Δευτέρα 22/4 με την παράσταση «Τα τραγούδια γίναν πάθη…».