Μαρία Κατσανδρή / Μυστήρια του θεάτρου, δώρα της καθημερινότητας
Όταν ο σκύλος της κυρίας Σίαρς βρίσκεται σκοτωμένος, ο δεκαπεντάχρονος Κρίστοφερ, ένα ξεχωριστό και ιδιαίτερο παιδί που έχει πολλά χαρίσματα, αλλά και ορισμένες δυσκολίες λειτουργίας στο κοινωνικό πλαίσιο, αποφασίζει να διαλευκάνει το μυστήριο και να ανακαλύψει τον ένοχο. Στην διαδρομή αυτή, παράλληλα ανακαλύπτει ποιοι είναι οι άνθρωποι γύρω του, τι σκέφτονται και τι επιθυμούν, καθώς όλοι είναι σύνθετοι, περίπλοκοι και ενδιαφέροντες. Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος σκηνοθετεί το τρυφερό έργο του Σάιμον Στήβενς με μια ομάδα αξιόλογων συντελεστών. Η Μαρία Κατσανδρή μας μίλησε για την θεατρική εμπειρία, το πολύχρωμο, πολυδιάστατο έργο και τα καθημερινά μυστήρια της ζωής.
Τι σας συγκινεί σ’ αυτό το έργο;
Η Αισιοδοξία, η Ελπίδα. Η καθαρότητα της καρδιάς και της σκέψης των “ευτυχώς” μη “φυσιολογικών” ατόμων. Αυτών των ανθρώπων που ανήκουν στην σφαίρα των Αγγέλων ίσως;
Είναι συγκινητικός ο τρόπος που ο συγγραφέας ξεδιπλώνει τον ψυχισμό αυτού του “εξαιρετικού” παιδιού και ο τρόπος που ξεγυμνώνει όλους τους “φυσιολογικούς” ανθρώπους γύρω του.
Ποιο ήταν το μέχρι τώρα κέρδος από την συνάντηση μ’ αυτό το κείμενο και αυτήν την ομάδα;
Η συναίσθηση του ότι εμείς που λεγόμαστε “κανονικοί” , “φυσιολογικοί” δεν έχουμε καμία σχέση με την καθαρότητα της καρδιάς και της σκέψης κάποιων ανθρώπων μη “κανονικών”. Η αθωότητα δεν ανήκει σε μας, απαραίτητα, αλλά στους Άλλους. Σ’ αυτούς που ανήκουν στη σφαίρα των Αγγέλων, ίσως. Στους “διαφορετικούς”. Και το να είσαι Διαφορετικός μερικές φορές, μπορεί να είναι προνόμιο και όχι ελάττωμα.
Και η συνάντηση με την ομάδα, όπως πολύ σωστά μας αποκαλείτε, και όντως είμαστε, μου θύμισε για άλλη μια φορά ότι μόνο ο σεβασμός και η εκτίμηση του ενός προς τον άλλον μπορούν να γεννήσουν “Ωραίες” δουλειές. Μπορούν να οδηγήσουν στη μέθεξη και στην δημιουργική συνεύρεση. Και αυτό μας συμβαίνει.
Ποιος είναι ο σωστός τρόπος να αντιμετωπίζουμε τις ιδιαιτερότητες των ανθρώπων γύρω μας;
Όπως αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας. Όλοι έχουμε τις αναπηρίες μας, απλά σε κάποιους ανθρώπους δεν είναι κρυφές. Αν βάλουμε τον εαυτό μας στη θέση του Άλλου, τότε δε θα χρειάζεται να ψάχνουμε τον τρόπο. Θα τον έχουμε τον τρόπο. Λίγο σκύψιμο χρειάζεται προς τον Άλλον.
Ποιες είναι οι αρετές των επιτυχημένων σχέσεων;
Ναι… μια τέτοια σχέση έχει πολλές αρετές, πολλά αποτελέσματα βγαίνουν από μια “επιτυχημένη” σχέση. Σιγουριά. Ανοιχτή καρδιά, εμπιστοσύνη… Αλλά νομίζω πως το κλειδί είναι ένα για όλες τις σχέσεις: Αγάπη. Χωρίς Αγάπη καμιά κοσμοθεωρία, καμιά ψυχανάλυση, κανένας κανόνας δεν μπορεί να βοηθήσει. Αγάπη και Αποδοχή. Βέβαια πρώτα για μας τους ίδιους, χωρίς εγωισμό, χωρίς έπαρση, χωρίς αλαζονεία- Ε!, ναι δεν είναι κι εύκολο… Άλλωστε οι σχέσεις, όλων των ειδών, είναι το δυσκολότερο πράγμα στη γη… Αλλά πιστεύω, πως με λίγη ταπεινότητα ίσως τα καταφέρουμε.
Τι καθορίζει τη ζωή μας; Το τυχαίο, η επιθυμία, ή οι επιλογές;
Νομίζω οι επιλογές που εγκυμονούν την επιθυμία. Το τυχαίο, ναι, παίζει κι αυτό το ρόλο του, αλλά και πάλι είναι επιλογή μας πώς θα το διαχειριστούμε.
Τι χαρίζει το θέατρο στη ζωή σας;
Εργαλεία πρώτα -πρώτα. Εργαλεία κατανόησης του άρρητου, του μη εφικτού. Κατανόηση της μυστικής ζωής των ανθρώπων, της ψυχής. Μιάς και το Θέατρο είναι μια πράξη τόσο θνησιγενής… γίνεται αμέσως ένα σπουδαίο μάθημα για την σημαντικότητα του Παρόντος. Της Στιγμής . Του Τώρα. Ζω τώρα, ούτε πριν ούτε μετά. Ακόμα, εργαλείο επικοινωνίας. Κοινωνώ κάτι- πάνω στη σκηνή. Λειτουργώ κάτι για το Κοινό. Για τους Άλλους. Κι αυτό με βγάζει απ’ τον μικρόκοσμό μου. Και αυτό δίνει Χαρά. Χαρά και Δύναμη.
Ποιες είναι οι μικρές χαρές της καθημερινότητας;
Α! πολλές ! Κι αυτές οι μικρές χαρές είναι μεγάλες. Το πρωινό ξύπνημα. Έκπληξη! Οι άνθρωποι..! Το χάδι στα ζώα μου, από και προς. Το καινούριο μπουμπούκι στα φυτά, το καινούριο φυλλαράκι, ο πρώτος καφές, η πρώτη καλημέρα κι όλες οι άλλες δηλαδή… Θα σας κουράσω αν τις πω όλες. Άλλωστε, πάντα, για μένα η κάθε μέρα δεν είναι ποτέ ίδια με την προηγούμενη. Οπότε, είναι όλα καινούρια. Σαν Δώρο. Είναι Δώρο. Η κάθε μέρα.
Τι σας δίνει δύναμη; Σε τι πιστεύετε:
Μμμμμμ….. εδώ τώρα μπορεί να σας σοκάρω λίγο…. Αλλά θα σας το πω. Αυτό που μου δίνει δύναμη είναι η πίστη μου στον Θεό. Άρα στην ανθρωπότητα. Άρα στη Ζωή.
