Η ομάδα Fem Tettix, μετά τη νίκη της στο Bob Theatre Festival 2019, παρουσιάζει την ολοκληρωμένη εκδοχή του έργου Αφρική ή Πώς να φυτέψετε τον νεκρό αδελφό σας στον Κάτω Χώρο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου. Η Αντιγόνη και η Ισμήνη, δίδυμες αδελφές, συναντιούνται μετά από χρόνια για την κηδεία του αδελφού τους Ορέστη. Ο στρατηγός Αγαμέμνονας, ο πατέρας τους, θέλει να κηδέψει το γιο του με χριστιανική κηδεία, για να συγχωρεθεί για τον «αμαρτωλό βίο» του, αλλά και για να εξιλεωθεί κι ο ίδιος που τον είχε αποκληρώσει. Μόνο που ο Ορέστης είχε μια τελευταία επιθυμία: Να φυτευτεί και να γίνει ένα περήφανο αφρικανικό δέντρο στους πρόποδες του Κιλιμάντζαρο. Η Αντιγόνη έρχεται να εμποδίσει αυτή την κηδεία κι αν χρειαστεί ακόμα και να… ξεθάψει τον αδελφό της!

Η Κατερίνα Αγγελίτσα και ο Βασίλης Ψυλλάς μας μίλησαν για την δημιουργική πορεία της παράστασης που αγγίζει με χιούμορ και τρυφερότητα το υλικό των μύθων, καθώς και για όλα όσα τους χάρισε η κοινή εμπειρία αυτής της δουλειάς.

Κατερίνα Αγγελίτσα

Γιατί επιλέξατε να ασχοληθείτε με ένα θέμα από την μυθολογία; Γιατί μας αφορούν πάντα οι μύθοι;

Αντλήσαμε έμπνευση από τον πολύπαθο Θηβαϊκό κύκλο και πιο συγκεκριμένα από τον τρόπο που τον διαπραγματεύεται ο Σοφοκλής στην “Αντιγόνη”. Θέλαμε να δοκιμάσουμε να φέρουμε την ιστορία αυτή στο σήμερα μέσα από μια χιουμοριστική ματιά και να μιλήσουμε μέσα από αυτή για φαινόμενα της σύγχρονης πια ελληνικής πραγματικότητας. Οι μύθοι στηρίζονται σε αρχέτυπα, σε ένστικτα και προδιαθέσεις μας που ενυπάρχουν μέσα στο συλλογικό ασυνείδητο του ανθρώπινου είδους διαχρονικά. Συνεπώς μας αφορούν παντού και πάντα, γιατί μας βοηθούν να καταλάβουμε ποιοι αληθινά είμαστε και γιατί λειτουργούμε εμείς κι οι γύρω μας με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

Πως δουλέψατε για την παράστασή σας; Πως επηρέασε το βραβείο από το Bob Festival;

Ήταν πολύ σημαντικό για μένα και τα άλλα δύο “θηλυκά τζιτζίκια”, την Αγγελική Γρηγοροπούλου και την Ίριδα Κατσούλα, να επεξεργαζόμαστε ξανά και ξανά το κείμενό μας. Το έργο το είχαμε ήδη ολοκληρώσει πριν τη συμμετοχή μας στο Bob, όμως όσο κάναμε πρόβες για το 15λεπτο σκρατς, βλέπαμε πόσα πράγματα από αυτά που είχαμε γράψει χρειάζονταν βελτίωση. Η συγγραφή ενός θεατρικού έργου, όπως συνειδητοποιήσαμε, είναι από τα πιο επίπονα πράγματα, χρειάζεται μία συνεχή τριβή και διαπραγμάτευση. Ουσιαστικά γράφουμε την “Αφρική ή πώς να φυτέψετε το νεκρό αδερφό σας”, σχεδόν ενάμιση χρόνο τώρα. Αυτοσχεδιάσαμε λοιπόν πολύ για να εμβαθύνουμε στους χαρακτήρες, να έχουμε το κατάλληλο ρυθμό, να φρεσκάρουμε το χιούμορ του έργου. Από κει και πέρα αξιοποιήσαμε τις “κλίσεις” – δεξιότητες που έχει η καθεμιά μας μεμονωμένα. Η Αγγελική ανέλαβε τη μουσική, η Ίριδα ό, τι σχετίζεται με video, εγώ έτρεξα πολύ για το ενδυματολογικό. Το βραβείο από το Bob Festival, σίγουρα επέδρασε μόνο θετικά. Τα χρήματα που κερδίσαμε ήταν καθοριστικής σημασίας για να προχωρήσει και να υλοποιηθεί το όλο εγχείρημα, αλλά κι η ίδια η νίκη συνέβαλλε στο να συμβούν τα πράγματα κάτω από τις πιο ευνοϊκές συνθήκες – το Θέατρο του Νέου Κόσμου ήταν η μεγαλύτερη τύχη για μας. Βέβαια, ίσως υπάρχει μια ακόμη μεγαλύτερη αγωνία να γίνουν όλα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ώστε να δικαιωθεί αυτή η πρώτη θέση που πήραμε στο Bob Festival.

Ποιος είναι ο πυρήνας σκέψης της ομάδας σας; Ποιοι οι στόχοι σας;

Θα έλεγα πως πυρήνας σκέψης της ομάδας μας είναι να ταρακουνήσει μέσα από το χιούμορ και το στοιχείο του παραλόγου, κάποιες νοοτροπίες και ιδέες βαθιά ριζωμένες στην ελληνική κοινωνία που δε μας επιτρέπουν να βλέπουμε λίγο πιο ανοιχτά τους γύρω μας μα και τους ίδιους μας τους εαυτούς. Για το άμεσο μέλλον στόχος μας είναι να πάει καλά το έργο μας, να περάσει καλά ο κόσμος και να προβληματιστεί – αν θέλει. Σε βάθος χρόνου θα θέλαμε ο πυρήνας σκέψης μας να γίνει πια ταυτότητα για την ομάδα και να χτιστεί μια σχέση εμπιστοσύνης και συνέχειας μεταξύ ημών και του κοινού.

Τι χαρίζει το θέατρο στη ζωή σου;

Σκοπό. Μου μαθαίνει να “ακούω” καλύτερα τον εαυτό μου και τους άλλους. Γέλιο. Επίσης, κάποιες φορές μου χαρίζει και την αίσθηση πως με τσακίζει, αλλά το κάνει μάλλον για να μάθω να ξανασηκώνομαι!

Τι νέο έμαθες για σένα από αυτή τη δουλειά;

Κάνοντας έναν πρώτο απολογισμό, τώρα που ολοκληρώθηκαν οι πρόβες και κάναμε πρεμιέρα, συνειδητοποιώ πως από τη συνεργασία μου με τα κορίτσια (Ίριδα, Κατερίνα & Αγγελική) κέρδισα ξανά την όρεξη και την έντονη επιθυμία του «δημιουγείν». Στη δουλειά μας ξεκινάς ως νέος με όνειρα και προσδοκίες και στην τριβή του χρόνου καταλήγεις να απογοητεύεσαι, να χάνεις το στόχο σου και να συμβιβάζεσαι λες και είσαι δημόσιος υπάλληλος πίσω από ένα γραφείο. Στον αντίποδα, λοιπόν, αυτού που περιγράφω κινήθηκαν τα κορίτσια. Είχαν την όρεξη να δημιουργήσουν, να γράψουν, να αυτοσκηνοθετηθούν και να παίξουν σε έναν – σημαντικό για τους νέους ηθοποιούς- διαγωνισμό, αυτόν του Bob theater Festival. Νίκησαν και τώρα αναμετριούνται εκ νέου με το έργο τους, στον κάτω χώρο του Νέου Κόσμου παρουσιάζοντας την ανεπτυγμένη και ολοκληρωμένη εκδοχή του έργου που τους χάρισε το βραβείο το καλοκαίρι του ’19. Αυτό που παίρνω στη φαρέτρα της -μέχρι τώρα- εμπειρίας μου από αυτή τη συνεργασία, είναι αυτή η συνεχής ζέση που έχουν για αυτό που δημιουργούν. Κορίτσια νέα, όχι μόνο στην ηλικία, αλλά και στη δουλειά μας, που έχουν τα κότσια και αναμετρούνται με τους όρους «συγγραφή, σκηνοθεσία, υποκριτική, παραγωγή» σε έναν χώρο που έχει μόνο ρίσκο. Δεν σταματούν να παλεύουν, να κυνηγούν και την παραμικρή λεπτομέρεια αυτού που δημιουργούν πάντα με αγάπη και μεράκι. Τους «βγάζω το καπέλο».

Η ανατροπή των πραγμάτων που γνωρίζουμε ή που επιθυμούμε, μας οδηγεί συχνά σε κάτι καλύτερο;

Η ανατροπή των πραγμάτων πάντα ταράζει τα ύδατα της νόησης μας. Νομίζω, είναι ο λόγος που ένας άνθρωπος που έχει τα πράγματα δεδομένα στη ζωή του, θα μπει στη διαδικασία να αναδιαπραγματευτεί με τον εαυτό του, τις επιλογές του, τη ζωή εν γένει. Πολλές φορές η ανατροπή δεν μας οδηγεί σε μια αίσια έκβαση αυτού που περιμέναμε ή που θα επιθυμούσαμε, αλλά είναι στο χέρι μας, να διαχειριστούμε αναλόγως αυτό που προέκυψε τελικά και να το οδηγήσουμε σε κάτι καλύτερο. Σίγουρα η ανατροπή των δεδομένων σε βγάζει από τη ρουτίνα και τη στασιμότητα και σε κινητοποιεί εκ νέου. Αυτό από μόνο του είναι θετικό.

Πιστεύεις στο μεταφυσικό στοιχείο στη ζωή μας; Που το εντοπίζεις; Στο τυχαίο;

Δεν ξέρω αν πιστεύω ακριβώς. Αλλά δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω στη ζωή μου μεμονωμένα περιστατικά που κάτι συντονίστηκε με κάτι άλλο. Για παράδειγμα, το να συμβαίνουν πράγματα που νιώθεις ότι τα έχεις ξαναζήσει, τα έχεις ξαναπεί σε μια άλλη ζωή (dejas–vu). Κι αυτά τα ίδια πράγματα να τα ζει, να τα αρθρώνει ένας άνθρωπος που εμφανίζεται ξαφνικά στη ζωή σου. Και τότε αναρωτιέσαι: «ποιος το συντόνισε όλο αυτό το θεματάκι και οδήγησε τον έναν να συναντάει τον άλλο;» Κι όταν λέω «πράγματα» δεν εννοώ γενικότητες, αλλά συγκεκριμένες πεποιθήσεις, συγκεκριμένους τρόπους νόησης και διαχείρισης καταστάσεων, συγκεκριμένα συναισθήματα που γεννιούνται από ίδιες αιτίες, συγκεκριμένα βλέμματα που ανταλλάσσεις στιγμιαία με κάποιον και συνεννοείσαι, ενώ δεν τον ξέρεις καλά ή δεν τον έχεις ξαναδεί ποτέ στη ζωή σου.

Τι σου δίνει δύναμη και πίστη στην καθημερινότητα;

Έχω πολλές σκοτεινιές και γκρίζες ζώνες που είτε περνάω μόνος μου είτε τις μοιράζομαι με τον άνθρωπο μου. Κατά κύριο λόγο όμως, θεωρώ ότι είμαι ένας θετικός άνθρωπος ή τουλάχιστον παλεύω να είμαι. Στην καθημερινότητα μου προσπαθώ να έχω ωραίες, ξεχωριστές στιγμές με ωραίους ανθρώπους που αγαπώ ή θαυμάζω ή εκτιμώ. Έχω αποδεχτεί πλέον πως η ζωή δεν είναι παρά μόνο στιγμές που προσπαθείς να τις ζεις με ηρεμία, ομορφιά, δημιουργία και άρα θα είσαι ευτυχής όσο διαρκέσουν. Το «εδώ και τώρα» μου δίνει δύναμη και σε αυτό πιστεύω και στη ζωή και στη σκηνή. Όλα έτσι κι αλλιώς θα χαθούν στο πέρασμα του χρόνου. Το θέμα είναι αν έζησες, αν ζεις το «εδώ και τώρα».

Αφρική ή πως να φυτέψετε τον νεκρό αδερφό σας στο Θέατρο Νέου Κόσμου

Συντελεστές της παράστασης
Κείμενο-Σκηνοθεσία: Κατερίνα Αγγελίτσα, Αγγελική Γρηγοροπούλου, Ίρις Κατσούλα
Σκηνικά-Κοστούμια: Γιώργος Λυντζέρης
Επιμέλεια κίνησης: Έλιο Φοίβος Μπέικο
Μουσική επιμέλεια: Αγγελική Γρηγοροπούλου
Σχεδιασμός φωτισμών: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου
Οργάνωση παραγωγής:  Λίνα Αξιωτάκη

Παίζουν οι ηθοποιοί:
Κατερίνα Αγγελίτσα, Αγγελική Γρηγοροπούλου, Ίρις Κατσούλα, Βασίλης Ψυλλάς

Δευτέρα και Τρίτη στις 21.15