Ένα ξεχωριστό βιβλίο που διάβασες τον τελευταίο καιρό; Ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσει κανείς «οπωσδήποτε»;

«Το κτήνος στο φεγγάρι» του Richard Kalinoski με αφορμή την παράσταση που θα ανεβάσει ο καλός μου φίλος Βαγγέλης Παπαδάκης στο θέατρο Σημείο.  Την «Ασκητική»  του Καζαντζάκη. Αν και δεν υπάρχουν πρέπει σ αυτά. Ας διαβάζει ο καθένας ότι θέλει και ότι πέφτει στα χέρια του. Αρκεί να διαβάζει.

Μουσικές που αγαπάς; Το τελευταίο τραγούδι-εμμονή;

Αγαπώ τους Τiger Lilies, την Αρβανιτάκη, τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, τον Θηβαίο, την Αργυρώ Καπαρού, τον Vassiliko, τους Blondie (one way or another κτλ). Αγαπώ και έχω πάντα στο κινητό μου την υπέροχη μουσική που γράφει όλα αυτά τα χρόνια για τις παραστάσεις μου και όχι μόνο η Σίσσυ Βλαχογιάννη. Το τραγούδι εμμονή είναι: Το δίκιο μου, που ερμηνεύει η Γιώτα Νέγκα.

Μια ταινία για να δει κανείς απόψε;

Batman Returns για την σκηνή που η Michelle Pfeiffer σπάει το κουκλόσπιτο της και μεταμορφώνεται σε catwoman.

Μια θεατρική παράσταση που θυμάσαι;

Η πρώτη που είδα παιδί. Δεν θυμάμαι ποιο έργο ήταν, αλλά αισθάνομαι μέσα μου, ακόμα το συναίσθημα που μου προκάλεσε.

Ένα ξεχωριστό ταξίδι;

Δυο ξεχωριστά ταξίδια: Το πρώτο που έκανα παρέα με τον σκύλο μου τον Άμλετ στο Πήλιο και τις Σποράδες πριν αρκετά χρόνια και φέτος στη Σαμοθράκη χωρίς αυτόν μιας και έφυγε από τη ζωή…

Μια ξεχωριστή βόλτα στην πόλη;

Αγαπώ την Αθήνα. Αν όχι κάθε μέρα, τουλάχιστον 4 φορές την εβδομάδα  περπατώ στο Θησείο, Μοναστηράκι, Ομόνοια, Σύνταγμα, Πανεπιστήμιο και ξανά πίσω όλη τη διαδρομή. Και δεν την βαριέμαι. Και κάθε φορά είναι σαν την πρώτη φορά.

Πότε και πως ξεχνάς τον χρόνο που περνάει;

Όταν περνώ όμορφα και δημιουργικά. Με φίλους, με τον σύντροφο μου, στις πρόβες, μαγειρεύοντας , ταξιδεύοντας. Ο χρόνος είναι πολύτιμος και πρέπει να τον γεμίζουμε με ωραία πράγματα.

Για ποιο λόγο χαμογέλασες τελευταία φορά;

Σήμερα στο λεωφορείο όταν ένας κύριος έβγαλε σελοτέιπ από μια σακούλα και κόλλησε με μεγάλη προσοχή και αγάπη το σπασμένο κουδούνι της στάσης που κρεμόταν. Ήταν στ’ αλήθεια πολύ γλυκιά κίνηση. Έδεσε τα «τραύματα» του και έπειτα κατέβηκε στην επόμενη στάση. Ήταν σχεδόν κινηματογραφική η σκηνή.

Τι σου δίνει ανακούφιση στην καθημερινότητα;

Όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, όταν πιέζομαι,  πάντα η σκέψη της οικογένειας μου του συντρόφου μου και των φίλων μου με ηρεμεί.  Η σκέψη ότι με αγαπούν και πως αν το ζητήσω θα είναι κοντά μου με κάνει να χαμογελώ.

Τι κάνει την καθημερινότητά σου ενδιαφέρουσα;

Ενδιαφέρουσα; Χμ… Ξεκινώ από το πρωί , όχι πολύ νωρίς αν δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος και….. πηγαίνω στην πρόβα. Συνήθως έχω πάνω από μια την ημέρα οπότε μόλις τελειώνει η πρώτη τρέχω για την επόμενη. Ενδιάμεσα θα ψωνίσω από κάποιο σούπερ μάρκετ (επιτέλους στο κέντρο έχει πλέον δύο) και θα φορτωθώ τα ψώνια στο backpack μου,  θα μιλήσω στη διαδρομή  ή όσο ψωνίζω στο τηλέφωνο με συνεργάτες ή φίλους για εκκρεμότητες ή για τα νέα μας, μπορεί να κλέψω λίγο χρόνο κάπου ανάμεσα για έναν γρήγορο καφέ με τις κολλητές μου ή θα χαζέψω στις αποθήκες με τα υφάσματα ή τις βιτρίνες κι όλα αυτά κρατώντας χαρτιά στα χέρια μου όταν μαθαίνω λόγια αλλά και στυλό για να κρατώ σημειώσεις για ιδέες που μου έρχονται. Μέσα στη μέρα  θα γελάσω πολύ, θα πιεστώ πολύ , θα αγχωθώ πολύ, θα περάσω όμορφα τελικά και το βράδυ που θα επιστρέψω θα καθαρίσω το σπίτι μου, θα βάλω πλυντήρια, θα κάνω επιτέλους ένα μπάνιο και θα μαγειρέψω για να φάω μέσα στη νύχτα. Και μπορεί να φτιάξω και ένα κέικ, γιατί μ’ αρέσει να μυρίζει το σπίτι γλυκό!

Η Ανδρονίκη Αβδελιώτη συμμετέχει στην παράσταση BU21 που κάνει πρεμιέρα στις 22 Οκτωβρίου στο θέατρο 104 σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά.