Σε μια μέρα μπορούν να συμβούν πολλά απίθανα, απίστευτα σημαντικά πράγματα. Μια συνάντηση με έναν φίλο που είχαμε καιρό να δούμε, αλλά πάντα αγαπάμε, που θα οδηγήσει σε αποκαλύψεις. Μια σπουδαία αλλαγή, μια απόφαση που θα αναστρέψει την πορεία μας, μια αναπάντεχη εξέλιξη που δεν προγραμματίζαμε και μας τρομάζει. Η πραγματική, βαθιά, ουσιαστική συνάντηση με τον εαυτό μας. Αυτόν που μας συντροφεύει, που οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε με ειλικρίνεια και έπειτα να μοιραστούμε με τους αγαπημένους μας. Ο Κίμων Φιορέτος μετέφρασε και μετέφερε επιτυχώς στην γλώσσα μας τη μαύρη κωμωδία του Άλλεν Μπάρτον Σε μια… Μέρα. Υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της Σόφης Παπαδοπούλου, μοιράστηκε τους ρόλους και τις ιστορίες δύο σύγχρονων ανθρώπων, στενών φίλων που συναντιούνται μετά από καιρό και περνούν μαζί μία μέρα, με τον Φάνη Παυλόπουλο, παρουσιάζοντας στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης μια παράσταση για όλα όσα μας ενώνουν με αυτούς που αγαπάμε, για τις σημαντικές συναντήσεις της ζωής και την κωμική πλευρά της. Μας μίλησε για το έργο, την παράσταση και τις σκέψεις που αδιαμφισβήτητα γεννά. 

Τι σε γοητεύει στο συγκεκριμένο έργο;

Το θέμα, οι χαρακτήρες , μέρος της πλοκής και η γλώσσα. Αλλά να σας εξηγήσω τι εννοώ. Όταν έχει κανείς ένα έργο μπροστά του πρέπει να εξετάσει τι προσφέρει αυτό. Υπάρχουν, λοιπόν, πέντε βασικά χαρακτηριστικά: η πλοκή, το θέμα, το θέαμα, η γραφή (λυρική, πρόζα κλπ) και οι χαρακτήρες. Ο Άλλεν Μπάρτον συνδυάζει με εξαιρετικό τρόπο τουλάχιστον τέσσερα από αυτά τα χαρακτηριστικά, το θέμα, τους χαρακτήρες, την πλοκή και για μένα επιπλέον είχε και τον τρόπο έκφρασης (γραφή) που με ενδιαφέρει πολύ.

Πιστεύεις στην φιλία; Υπάρχει; Τι είναι αυτό που δένει δύο ανθρώπους;

Ναι, πιστεύω στην φιλία αλλά δεν ξέρω καθόλου ποια είναι αυτή η μαγική συνταγή που δένει δυο φίλους. Νομίζω ότι είναι ένα είδος εμπιστοσύνης και η απόφαση ότι θέλεις αυτός ο άνθρωπος να είναι «μάρτυρας» στην ζωή που έχεις αποφασίσει να ζήσεις.

Έχουν αλλάξει μορφή οι σχέσεις μας στην εποχή των social media; Προς το χειρότερο;

Ναι, έχουν αλλάξει, αλλά δεν νομίζω ότι είναι προς το χειρότερο. Η επικοινωνία είναι επικοινωνία. Κατά τη γνώμη μου είναι θέμα είναι κατά πόσο υπάρχει ισορροπία στη χρήση του μέσου και όχι αν ένας καινούργιος τρόπος επικοινωνίας ή μια πλατφόρμα είναι καταδικαστέα ή όχι!

Πόσο καθορίζει την ζωή μας η ηλικία; Συμβαίνει δικαίως αυτό;

Την καθορίζει αλλά είναι και ένα προσωπικό ταξίδι. Η ηλικία, το πέρασμα των χρόνων παραμένουν γεγονός αλλά το πώς το αντιμετωπίζεις όλο αυτό είναι μια ιδέα! Το σώμα είναι μια μηχανή. Γράφει τα χιλιόμετρα του και σίγουρα καθώς περνάει ο χρόνος αυτό γίνεται όλο και πιο εμφανές , όμως ο τρόπος που τα παρατηρεί και τα βιώνει κανείς όλα αυτά για μένα είναι πολύ πιο σημαντικός: η στωικότητα, το χιούμορ και η αυτοπαρατήρηση είναι πράγματα που σε ωριμάζουν όμορφα.

Είναι αναπόφευκτη η συντηρητικοποίησή μας μεγαλώνοντας; Γιατί συμβαίνει αυτό;

Δεν είναι απαραίτητη. Όπως είπα και πριν, έχει να κάνει με την ιδέα που έχουμε για τα πράγματα. Μπορώ να καταλάβω όμως τι μπορεί να την προκαλέσει. Πιστεύω ότι είναι ο φόβος απώλειας του status quo, η απειλή που αισθανόμαστε από το καινούργιο και βελτιωμένο και πως αυτό μας κάνει να αισθανόμαστε ξεπερασμένοι. Το πρόβλημα ποτέ δεν είναι τα εξωτερικά πράγματα (καινούργιες ιδέες, τεχνολογία, συμπεριφορές κλπ) αλλά η ιδέα που έχουμε γι’ αυτά και συνεπώς ο τρόπος που τα αντιμετωπίζουμε.

Υπάρχει ελευθερία στην ζωή; Πως μπορούμε να την βρούμε;

Ελευθερία έχουμε μόνο μέσω της ελεύθερης βούλησης. Δεν αναφέρομαι όμως στη επιλογή ή στην προσπάθεια ελέγχου πραγμάτων και καταστάσεων που ανήκουν στην κατηγορία των «ουκ εφ ημιν» (πράγματα που δεν είναι κάτω από τον έλεγχο μας) αλλά στην εσωτερική ελευθερία και βούληση του πώς θα επιλέξεις να τα δεις και να τα αντιμετωπίζεις όλα αυτά.

Μπορούμε να γνωρίσουμε πραγματικά ποτέ έναν άλλον άνθρωπο, όταν διαρκώς παλεύουμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας;

Δεν το γνωρίζω, όμως το μόνο σίγουρο είναι ότι όσο περισσότερο γνωρίζουμε τον εαυτό μας, τόσο μεγαλύτερη γίνεται η ικανότητα μας για ενσυναίσθηση και με αυτόν τον τρόπο για κατανόηση και αναγνώριση του άλλου ατόμου.

Ποιο κομμάτι του κειμένου ξεχωρίζεις; Γιατί;

Δεν ξεχωρίζω κάποιο κομμάτι. Είμαι ερωτευμένος με όλο το κείμενο, αλλά μπορώ να σας πω όμως ότι αυτή την περίοδο συγκινούμαι πολύ με τα λόγια που λέει ο Φάνης στον ρόλο του Τζεφ: «πώς ζει κανείς τη ζωή του απ’ την στιγμή που συνειδητοποιεί ποιος είναι πραγματικά; Δεν έχω ιδέα πως να είμαι το άτομο που τελικά βρήκα το κουράγιο να πω ότι είμαι».

Σε μια… Μέρα
Η μαύρη κωμωδία του Άλλεν Μπάρτον

Σκηνοθεσία: Σόφη Παπαδοπούλου
Μετάφραση: Κίμων Φιορέτος
Ερμηνεύουν: Κίμων Φιορέτος, Φάνης Παυλόπουλος
Σκηνογράφος/ενδυματολόγος: Μαρία Καραπούλιου
Σχεδιασμός φώτων: Πάνος Γκόλφης
Σχεδιασμός ήχου/ μουσική: Λευτέρης Δασκαλαντωνάκης
Φωτογραφίες/σκηνοθεσία trailer/ μοντάζ: Πάτροκλος Σκαφίδας
Βοηθός σκηνοθέτη: Ερατώ Αγγουράκη
Δημόσιες Σχέσεις και Επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου-We Will
Παραγωγή: iWa Theater & Film Productions

Πού:Μαύρο Κουτί / Black Box του Ιδρύματος «Μιχάλης Κακογιάννης», Πειραιώς 206 (ύψος Χαμοστέρνας), Ταύρος, τηλ.: 210 3418550 και 210 3418579.
Πότε: Από Παρασκευή 19 Οκτωβρίου και κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή έως 11 Νοεμβρίου
Ώρα έναρξης: Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 20:30. Κάθε Κυριακή μετά το έργο θα ακολουθεί γνωριμία και συζήτηση με τους συντελεστές
Διάρκεια: 90’
Πληροφορίες-εισιτήρια: www.mcf.gr
Είσοδος: 12 € (γενική), 10 € (μειωμένο)