Ένα ξεχωριστό βιβλίο που διάβασες τον τελευταίο καιρό; Ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσει κανείς «οπωσδήποτε»;

Διάβασα ένα θεατρικό, τον “Γλαρο” του Τσέχοφ και μου είπαν να κάνουμε κάτι σαν παράσταση. Ακόμα σε δοκιμές είμαστε, δεν έχω καταλάβει πολλά άλλα σίγουρα έχει πολλά να δώσει σαν κείμενο. Είναι λίγο ρομάντζο, λίγο από όλα.

Μουσικές που αγαπάς; Το τελευταίο τραγούδι-εμμονή;

Τα πάντα όλα, δεν ξεχωρίζω κάτι. Νομίζω ότι ανάλογα τη διάθεση λαχταρώ να ακούσω ξεχωριστό είδος, όχι συγκεκριμένη μπάντα αλλά ένα δικό μου μιξ. Θα ήμουν παντελώς άκυρος dj. Ένα τραγούδι κόλλημα είναι νομίζω το ” ode to the mets” από The strokes.

Μια ταινία για να δει κανείς απόψε;

Νομίζω είναι το captain fantastic ή το little miss sunshine. Απλές ταινίες με σπουδαία νοήματα και κορυφαίες ερμηνείες, οτι καλύτερο για χαλαρό βραδάκι που να θες και ένα τσακ σκέψης και συγκίνησης.

Μια θεατρική παράσταση που θυμάσαι;

Πραγματικά νομίζω θα θυμάμαι πάντα το “Στέλλα κοιμησου” για το τόσο δομημένο αυτοσχεδιασμό του αλλά και το ρεαλισμό του. Μια ακραία ματιά στο σήμερα. Τώρα για κάτι γλάρους που κανω πρόβα δεν γνωρίζω πολλά, ειλικρινά μου βγαίνει να το ξαναπώ, αν κάποιος αναγνώστης θέλει ας αφήσει ένα σχόλιο λέγοντας έστω ένα δύο βασικά μηνύματα του έργου να έχω να πω στη πρόβα.

Ένα ξεχωριστό ταξίδι;

Λίγα έχω κάνει, αλλά ξεχωρίζω νομίζω το ταξίδι στη Ρώμη που είχα κάνει μικρός, κλασσική σχολική 7ήμερη. Παθαίνεις υπερπληροφόρηση από ομορφιά με όλα αυτά τα αγάλματα, τα μουσεία, τα μνημεία, σε βαθμό κάπως υπερβολικό. 

Μια ξεχωριστή βόλτα στην πόλη;

Δεν ξέρω, νομίζω εκεί στο Μοναστηράκι γύρω γύρω, όχι κάπου ψηλά γιατί δεν το έχω. Χαλαρό περπάτημα στους πεζόδρομους, να περάσεις εξω από το Ηρώδειο, είναι πολλά! Νομίζω η Αθήνα γενικά είναι μια πανέμορφα άσχημη πόλη ( τι είπα τωρα; μόλις το σκέφτηκα ε, βάλτε το για τίτλο)!

Πότε και πως ξεχνάς τον χρόνο που περνάει;

Όταν έχω ξεχάσει το κινητό και το ρολόι σπίτι.  Εννοείται μπορείς πάντα να ρωτήσεις κάποιον αλλά αν είναι αργά το βράδυ λόγου χάρη έχεις θέμα. Ασχέτως με αυτό, φαντάζομαι ότι το διάβασμα, η παρακολούθηση σειρών, το να παιζω videogames και οι συζητήσεις με φίλους έχουν  ανάλογο αποτέλεσμα αλλά αν έχεις κοντά σου τις συσκευές που προανέφερα λύνεται εύκολα αυτή η απορία. 

Για ποιο λόγο χαμογέλασες τελευταία φορά;

Για πολλούς λόγους μπορώ να πω. Γενικά αισθάνομαι ευτυχισμένος με τη ρώτα που έχει πάρει η ζωή μου, αν και μέσα από πάρα μα πάρα μα πάρα πολύ δουλειά. Κάθε μέρα που βλέπω ότι δεν έχω χάσει το κουράγιο να πολεμάω για κάτι καλύτερο χαμογελάω. Δεν λέω ότι πάντα νικάς αλλά είναι ωραίο να μην μένεις αδρανής, είναι ο μόνος τρόπος να αλλάζουν τα πράγματα ( και αυτό τώρα το σκέφτηκα, τι να πω, αν το προτιμάτε για τίτλο από το άλλο βάλτε το αλλά είναι λίγο πιο μεγάλο, θα φαίνεται περίεργο)

Τι σου δίνει ανακούφιση στην καθημερινότητα;

Οι άνθρωποι μου. Να είναι καλά, να μιλάμε, να γελάμε, να χορεύουμε. Όταν είναι καλά είμαι και εγώ καλά, ξέρω ότι όλα πάνε καλά.

Τι κάνει την καθημερινότητά σου ενδιαφέρουσα;

Αυτή η περίεργη πρόβα του γλάρου, δεν ξέρω που θα καταλήξει. Ειλικρινά δεν έχω δει ούτε έναν γλάρο εκεί, και όλο μιλάνε για άκυρα. Ο ένας έχει φάει τις χυλόπιτες της ζωής του, όλοι κλαίγονται αλλά με το κλασσικό σοφιστικέ θεατρικό τρόπο, έχει ένα νόημα αλλά οκ, γιατί ο τίτλος; Πες το ξέρω γω ” η μάνα μου δεν με πάει μια” που είναι πιο κοντά σε αυτά που έχω εγώ καταλάβει. Τελοσπάντων έχω μπερδευτεί, ελπίζω να βγει μια άκρη.

Ο Δημήτρης Μπούρας συμμετέχει στην παράσταση του έργου «Άλλα για τον Γλάρο δε γνωρίζω» της Φένιας Προβελεγγίου που είναι εμπνευσμένη από την τέταρτη πράξη του «Γλάρου» του Α. Τσέχωφ και παρουσιάζεται στο θέατρο PEKTIΦΙΕ.