Cue Me In / Σταύρος Παναγιωτόπουλος

Eνα ξεχωριστό βιβλίο που διάβασες τώρα τελευταία, ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσει κανείς “οπωσδήποτε”.
Γενικά διαβάζω πολλά βιβλία είναι κάτι που με ηρεμεί και με ταξιδεύει, αυτό που ξεχώρισα όμως είναι το “Ποιος σκότωσε τον Πατέρα μου” του Edouard Louis, ένα έργο ενός νέου συγγραφέα μόλις 30 χρονών που εξιστορεί την ζωή του, τις σχέση του με την οικογένεια του και ειδικά με τον πατέρα του υπό το πρίσμα της κοινωνίας του τότε και του σήμερα…είναι ένα καθαρά κοινωνικοπολιτικό έργο που θίγει θέματα δικαιωμάτων ελευθερίας και εργασίας . Ένα βιβλίο που σίγουρα θα πρότεινα να διαβάσει κάποιος είναι ένα βιβλίο που αν και πολύ παλιό το ανακάλυψα πρόσφατα λόγο μιας εργασίας στην σχολή μου πάνω στο κομμάτι των μονολόγων…το βιβλίο αυτό είναι το “Ξύπνημα της Άνοιξης” του Frank Wedekind….ένα έργο που αν και γραμμένο στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, θίγει κοινωνικά θέματα που ακόμη και σήμερα παραμένουν άλυτα..
Μουσικές που αγαπάς. Το τελευταίο τραγούδι εμμονή.
Η μουσική είναι η δεύτερη μου αγάπη ,γι’ αυτό και ακούω σχεδόν όλα τα είδη μουσικής…..τραγούδι εμμονή δεν έχω, έχω όμως εμμονή με μια καλλιτέχνη που επίσης ανακάλυψα πρόσφατα, αυτή είναι η Nej μια Γαλλίδα τραγουδίστρια με αραβική καταγωγή, η οποία παντρεύει τις δυο αυτές κουλτούρες μαζί δημιουργώντας κατά την άποψή μου ένα υπέροχο μουσικό αποτέλεσμα.
Μια ταινία για να δει κανείς απόψε.
Μια ταινία που αγάπησα πραγματικά και θα τη πρότεινα είναι το “Παιχνίδι της Μίμησης” που μέσα από τις εκπληκτικές ερμηνείες των Benedict Cumberbatch, Keira Knightley και Charles Dance μαθαίνουμε τα πάντα γύρω από την ζωή του Αlan Turing ενός Άγγλου μαθηματικού που με την μηχανή που κατασκεύασε κατάφερε να αλλάξει την έκβαση του Β’ Παγκοσμίου πολέμου.
Μια θεατρική παράσταση που θυμάσαι.
Σίγουρα υπάρχουν πολλές παραστάσεις που με επηρέασαν και θα ήθελα να αναφέρω, αλλά μιλώντας συναισθηματικά θα ήθελα να αναφερθώ στην πρώτη φορά που ανέβηκα στο σανίδι μέσα από την θεατρική παράσταση της σχολής μου Tabula Rasa που με έκανε να καταλάβω πόσο αγαπώ το θέατρο και πόσο θα ήθελα να ασχοληθώ επαγγελματικά με αυτό και προσωπικά θα ήθελα να ευχαριστήσω τον διευθυντή και τους καθηγητές μου, που μου έδωσαν τα εφόδια για να το καταφέρω.
Ενα ξεχωριστό ταξίδι.
Εδώ θα μιλήσω για δυο ταξίδια το ένα είναι το ταξίδι μου στο Βέλγιο, ήταν ξεχωριστό για εμένα διότι για πρώτη φορά έφυγα από τον τόπο μου και πήγα σε έναν άλλο ανακαλύπτοντας έναν άλλο πολιτισμό και μιαν άλλη κουλτούρα διαφορετική από την δική μας, το δεύτερο ταξίδι μου είναι κάπως μεταφορικό και αναφέρομαι στο καλλιτεχνικό μου ταξίδι μέσα από την πρώτη μου επαγγελματική δουλειά τις ‘Στάχτες” που ανακαλύπτοντας τον ρόλο του Κυριάκου, ενός ανθρώπου που φέρθηκε με τόση βία και απανθρωπιά στους κατά αυτόν αδύναμους του, ανακάλυψα ταυτόχρονα και πολλές πτυχές του εαυτού μου που δεν γνώριζα, γι’ αυτό και ένας ρόλος όπως αυτός που είναι κόντρα σε εμένα πάντα με συναρπάζει και ευχαριστώ την ομάδα μου, την Ελένη, την Νεκταρία και τον Βασίλη για αυτή την ευκαιρία που μου έδωσαν.
Μια ξεχωριστή βόλτα στην πόλη.
Σίγουρα μια ξεχωριστή βόλτα στην πόλη, είναι μια βόλτα με την παρέα μου, τους παιδικούς μου φίλους που όσα χρόνια και να περάσουν, μαζί τους νιώθω ο εαυτός μου και μαζί τους γεμίζω τις μπαταρίες μου, οπότε όπου και να είμαι δεν με πειράζει αρκεί να είμαι μαζί τους.
Ποτε και πως ξεχνάς τον χρόνο που περνάει;
Έχω μεγάλη αγάπη στην οικογένεια μου, όταν βρίσκουμε χρόνο και τον περνάμε παρέα μαζί είναι σαν να σταματάει, , μέσα από τις βόλτες, τις εκδρομές τις πλάκες τις συζητήσεις μας, περνάω τόσο όμορφα μαζί τους. Στις μέρες μας είναι ασυνήθιστο να έχεις συγγενείς που πραγματικά ταιριάζεις μαζί του γι’ αυτό και νιώθω τόσο τυχερός και ευλογημένος που τους έχω στην ζωή μου. 8.Για ποιο λόγο χαμογέλασες τελευταία φορά. Η τελευταία φορά που χαμογέλασα ήταν την στιγμή μετά την πρεμιέρα της παράστασης στην υπόκλιση, το χειροκρότημα και η αγάπη που πήρα από το κοινό που ήρθε να μας δει ήταν ανεκτίμητη.
Τι σου δίνει ανακούφιση στην καθημερινότητα;
Λόγω του ότι συνδυάζω και πρωινή δουλειά και θέατρο και σχολή, ο χρόνος που μου απομένει μέσα στην ημέρα είναι ελάχιστος…οπότε αυτό που με ανακουφίζει είναι όταν αφιερώνω χρόνο για τον εαυτό μου μέσα από την χαλάρωση, το διάβασμα και την μουσική, επίσης αυτό που μου δίνει ανακούφιση είναι και η γυμναστική που κάνω σχεδόν καθημερινά έστω και για λίγο.
Τι κάνει την καθημερινότητά σου ενδιαφέρουσα;
Γενικά δεν μπορώ χωρίς να κάνω κάτι καλλιτεχνικό είτε θα χορεύω, είτε θα ασχολούμαι με τα της παράστασης, ακόμη και με την μαγειρική που την θεωρώ εξίσου καλλιτεχνική ασχολία διότι μέσα από την μαγειρική δημιουργείς κάτι και αυτό για εμένα είναι τέχνη.
Ο Σταύρος Παναγιωτόπουλος συμμετέχει στην παράσταση του έργου Στάχτες της Ελένης Σιδεροπούλου που παρουσιάζεται στον Τεχνοχώρο Εργοτάξιον.