Cue Me In / Σοφία Παπαδοπούλου

Ένα ξεχωριστό βιβλίο που διάβασες τον τελευταίο καιρό; Ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσει κανείς «οπωσδήποτε»;
«Έγκλημα και τιμωρία» κλασσικό και αγαπημένο.. Έπεσε στα χέρια μου πάλι , είναι η δεύτερη φορά που το διαβάζω .. Και ναι είναι ένα βιβλίο που πρέπει να το διαβάσει κανείς οπωσδήποτε!
Μουσικές που αγαπάς; Το τελευταίο τραγούδι-εμμονή;
Αγαπώ πολλά και διαφορετικά είδη μουσικής , όπως οι περισσότεροι φαντάζομαι. Είναι δύσκολο να χωρέσουν όλες σε μια παράγραφο μιας και κατά καιρούς αλλάζω μουσικές συνήθειες! Ωστόσο με ξεσηκώνει η swing, η funk, η soul, λατρεύω την electronica, την jazz, την alternative rok… Οι μουσικές «ντύνουν» τις στιγμές μας, μπορεί να είμαι κολλημένη στην κίνηση και να σιγοτραγουδάω Τσανακλίδου ή Γαλάνη ή να θέλω να χαλαρώσω πριν την παράσταση και να βάλω ν΄ ακούσω Μπαχ ή Scala & Kolacny Brothers … Πολλές… Πολλές οι μουσικές που αγαπώ! Δεν χωράνε σε μια παράγραφο!!
Ωστόσο τις τελευταίες μέρες ίσως γιατί είμαι «βαθιά χωμένη» στον κόσμο της «Πουπουλένιας πολιτείας» και παράλληλα αποζητώ μικρές στιγμές χαλάρωσης ακούω συνεχώς μια εκπληκτική διασκευή του «Somewhere over the rainbow” που έχει κάνει ο ταλαντούχος Γιώργος Ανδριώτης για την παράσταση.
Μια ταινία για να δει κανείς απόψε;
Λατρεμένη «Καπερναούμ» της Nadine Labaki. Είναι πραγματικά μια ταινία που με άγγιξε βαθιά! Την συνιστώ ανεπιφύλαχτα!
Μια θεατρική παράσταση που θυμάσαι;
Νομίζω πως δεν θα ξεχάσω ποτέ την παράσταση «Καθαρτήριο». Ήταν το δεύτερο μέρος μιας τριλογίας του Ρομέο Καστελούτσι, εμπνευσμένης από τη «Θεία Κωμωδία» του Δάντη. Διαπραγματευόταν ένα θέμα δυστυχώς επίκαιρο για την εποχή, την ενδοοικογενειακή βία και θυμάμαι με είχε συγκλονίσει, ακόμα σφίγγεται το στομάχι μου όταν σκέφτομαι την σκηνή του τέλους.
Ένα ξεχωριστό ταξίδι;
Πολλά … Θα αναφερθώ όμως ίσως στο πιο ιδιαίτερο… Είχαμε πάει οδικώς στην Ισπανία .. Ιταλία , Ελβετία , Γαλλική Ριβιέρα, Μαδρίτη, Βαρκελώνη, Ανδαλουσία .. Είχαμε φτάσει μέχρι Μάλαγα .. Ήταν φανταστικά!!
Μια ξεχωριστή βόλτα στην πόλη;
Βραδάκι με το ποδήλατο Μοναστηράκι, Πλάκα και στάση στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου με θέα Ακρόπολη και ακούσματα από τους πλανόδιους μουσικούς!
Πότε και πως ξεχνάς τον χρόνο που περνάει;
Στα εργαστήρια μου όταν «δουλεύω» με παιδιά… Είχε τύχει μια φορά να επισκεφθούμε ένα σχολείο προκείμενου να υλοποιήσουμε ένα βιωματικό πρόγραμμα για τα συναισθήματα σε μια ομάδα με μικρούλια (2,5 εως 4 ετών περίπου) . Το πρόγραμμα είχε κανονικά διάρκεια 1 ώρα …Κράτησε σχεδόν 2,5 (που είναι μεγάλο χρονικό διάστημα για αυτές τις ηλικίες) .. Πήγαινε τόσο καλά που εγώ δεν το κατάλαβα, η συνεργάτιδα μου επίσης και οι δασκάλες δεν διαμαρτυρήθηκαν μιας και όλος αυτός ο «κόσμος» που είχαμε τρυπώσει όλοι μαζί ήταν απολύτως δημιουργικός και διασκεδαστικός ταυτόχρονα.
Για ποιο λόγο χαμογέλασες τελευταία φορά;
Πριν λίγο που με πήρε ο 2,5 χρονών ανιψιός και βαφτισιμιός μου με βιντεοκλήση να μου πει « Π’ απάω» … «Σ’ αγαπάω»!!
Τι σου δίνει ανακούφιση στην καθημερινότητα;
Τώρα πια οι επιλογές μου… Ξέρω τι θέλω και πως το θέλω! Δεν αναλώνομαι πια! Όσο μεγαλώνουμε (αν δυστυχώς δεν το έχουμε μάθει από μικρή ηλικία, γιατί και αυτό εκπαίδευση θέλει) τόσο περισσότερο καταφέρνουμε να βάζουμε όρια και να αποκλείουμε συμπεριφορές που μας προκαλούν δυσάρεστα συναισθήματα, μαθαίνουμε να απολαμβάνουμε την ζωή, να διακρίνουμε τις μικρές «καλύτερες» στιγμές της ημέρας.. Ένα ποτήρι κρασί συνδυαστικά με μια αγαπημένη μουσική, μια κουβέντα με έναν καλό φίλο, ακόμα και αυτό το ένα λεπτό που μπορεί ν’ αφιερώσω για να παρατηρήσω τα χρώματα τ’ ουρανού πριν την δύση του, μπορούν να αποτελέσουν την αφορμή αλλά και την αιτία για μια μέρα λίγο πιο όμορφη!
Τι κάνει την καθημερινότητά σου ενδιαφέρουσα;
Είναι πολύ κοντά η απάντηση μου στο προηγούμενο ερώτημα… Οι επιλογές μου, οι φίλοι μου, η οικογένεια μου, το παιχνίδι, τα παιδιά, το θέατρο, οι μικρές «καλύτερες» στιγμές μου!!!
Η Σοφία Παπαδοπούλου σκηνοθετεί και συμμετέχει στην διαδραστική παράσταση Πουπουλένια Πολιτεία που είναι εμπνευσμένη από τους Όρνιθες του Αριστοφάνη και παρουσιάζεται στο Θέατρο 104.