Στην εποχή μας, στις μέρες μας, στην χώρα μας. Ένας σύγχρονος άνδρας βρίσκει την γυναίκα της ζωής του και έρχεται αντιμέτωπος με τους ανθρώπους του και με τον ίδιο του τον εαυτό, αναθεωρώντας όλες τις επιλογές του και προσπαθώντας να μην καταστρέψει την ζωή του. Ο Γιώργος Ηλιόπουλος μας μίλησε για την παράσταση Πως να καταστρέψετε την ζωή σας που παρουσιάζεται στο Θέατρο Τζένη Καρέζη σε σκηνοθεσία Βασιλικής Ανδρίτσου, όλους τους ρόλους του έργου που υποδύεται με γενναιότητα και γενναιοδωρία και την πάγια προσπάθεια του ανθρώπου να γνωρίσει τον εαυτό του πραγματοποιώντας ένα ουσιαστικό βήμα προς τους άλλους γύρω του.

Τι σας κινεί το ενδιαφέρον στην συγκεκριμένη παράσταση; Πως συναντιέστε μαζί της στο νέο κύκλο της;

Με αυτή την παράσταση κάθε φορά είναι σαν πρώτη φορά ! Αυτό δεν είναι μια γενικούρα, απλά μια φράση για να απαντήσω, αλλά κάτι που συμβαίνει κάθε μέρα που ανεβαίνω στη σκηνή με αυτό τον ήρωα! Αυτό που τον κάνει τόσο ξεχωριστό και τόσο ανάγλυφο είναι η απλότητα του. Είναι ένας καθημερινός τύπος, από αυτούς που όλοι μας έχουμε γνωρίσει. Τα λόγια και τις καταστάσεις που αφηγείται όλοι τα έχουμε κάπου ακούσει ή δει, αλλά το σημαντικότερο από αυτά είναι πως λίγο πολύ όλοι ανακαλύπτουμε κομμάτια του εαυτού μας σε αυτόν. Αυτή λοιπόν η κοινοτοπία του είναι η μοναδικότητα του. Αυτή η αποστομωτική αλήθεια του και αυτή η σοκαριστική ειλικρίνεια του είναι που σε γοητεύει… Εξάλλου σε αυτή την εποχή που όλοι ψάχνουν το ξεχωριστό για να εντυπωσιάσουν, αυτή η καθαρότητα του οικείου ξαφνιάζει.
Σε αυτό το νέο ανέβασμα έρχομαι με την βαλίτσα γεμάτη αγάπη από τους θεατές των προηγούμενων χρονιών αλλά με τίποτα έτοιμο και τίποτα που να θεωρώ κατακτημένο. Αυτή είναι η στάση μου, όχι μόνο για όλη τη σαιζόν αλλά για κάθε μέρα που συναντιέμαι με τον ήρωα. Αυτή είναι και η μαγεία του θεάτρου: όλα γίνονται τώρα για πρώτη φορά παρουσία κοινού! Αν πας με προκάτ συναισθήματα απλά κλέβεις σε ένα παιχνίδι που οφείλει να είναι ξεκάθαρο. Άλλωστε είναι τόσο μεγάλη η διαδρομή που διανύει ο ήρωας, που για να μην βαρεθείς κι εσύ ο ίδιος, οφείλεις να ξαφνιάζεις τον εαυτό σου για να μην καταντήσεις να παίζεις κονσέρβα!
 
Πως δουλέψατε για την παράσταση; Τι νέο μάθατε για τον εαυτό σας από την πρώτη παρουσίαση μέχρι και τώρα;

Η παράσταση είναι ένας αγώνας δρόμου. Απαιτεί μεγάλη σωματική και συναισθηματική προετοιμασία. Καλείσαι να ακροβατήσεις σε τεντωμένο σχοινί χωρίς κανένα δίχτυ προστασίας. Αυτό το λέω γιατί η παράσταση θιγεί ένα σοβαρό θέμα με ένα απίστευτα κωμικό τρόπο. Και η κωμωδία σε εκθέτει ανεπανόρθωτα. Δεν υπάρχουν τερτίπια να σε κρύψουν. Ούτε μουσικές, ούτε ατμόσφαιρες , ούτε βλέμματα όλο «κατανόηση» και «πόνο». Δεν υπάρχει εδώ ένας διάσημος ξένος συγγραφέας, που κάναμε εισαγωγή το έργο του, που σπάει ταμεία στο Μπρόντγουει και στο West End, οπότε ότι κι αν λέει είναι καλό, οπότε το καταλάβαμε δεν το καταλάβαμε, γελάσαμε δε γελάσαμε «σαφως και ηταν αριστουργημα»! Εδώ είσαι μόνος σου. Ο ήρωας σου, λέει και κάνει πράγματα που μπορεί να ενοχλήσουν και πρέπει να βρεις τον τρόπο να τον υπερασπιστείς… Πρέπει να σε ακολουθήσει το κοινό σε μια μεγάλη διαδρομή που περνά στάδια από το ξεκάρδισμα μέχρι τα κλάματα. Οφείλεις να είσαι πολύ καλά προετοιμασμένος για να μην τους χάσεις. Ένα λάθος να γίνει δεν υπάρχει κανείς να σε βοηθήσει. Μια παραπάνω ανάσα και τινάχτηκε ο ρυθμός στον αέρα… Για εμένα ότι πιο δύσκολο κι ότι πιο γοητευτικό έχω κάνει…

Οι χαρακτήρες που συναντάμε επί σκηνής είναι διαφορετικοί μεταξύ τους άνθρωποι ή οι εκδοχές ενός εαυτού που έχουμε όλοι;

Συναντάμε όλο το σύμπαν του ήρωα… Από τους γονείς του και τα μέλη της οικογένειας του και τους φίλους του. Την κοπέλα του και τους γονείς και τις φίλες της και αλλά πολλά πρόσωπα που συναναστρέφεται στην πορεία της ιστορίας… Αλλά κι ο ίδιος αλλάζει. Εξελίσσεται, μαθαίνει από το πάθημά του…

Πως μπορούμε να μάθουμε τον εαυτό μας σε βάθος και έπειτα τους άλλους;

Αυτό δεν μπορώ να στο απαντήσω εγώ… Νομίζω κανείς δε μπορεί -γιατί πολύ απλά είναι πολύ δύσκολο να συμβεί. Κι αυτό γιατί όσο καλά κι αν νομίζουμε πως γνωρίζουμε τον εαυτό μας έρχεται η στιγμή που μας ξαφνιάζει… Η ανθρώπινη φύση είναι ανεξερεύνητη. Έχουμε μόνο στοιχεία και ίχνη της συμπεριφοράς μας , έτσι φτιάχνουμε ένα μοντέλο στο κεφάλι μας για τον εαυτό μας, για τους άλλους μέχρι την στιγμή που θα γίνει κάτι κι όλα θα ανατραπούν… Είμαστε άνθρωποι, είμαστε πολύπλοκοι. Υπάρχουν κάποιοι που κάνουν χρόνια ψυχανάλυση, έχουν διαβάσει χιλιάδες βιβλία αυτοβελτίωσης και αυτογνωσίας για να φτάσει η στιγμή που θα βρεθούν απέναντι στο άγνωστο και να αρχίσουν ξανά από την αρχή….Αυτός είναι ο λόγος που αποφάσισα να γίνω ηθοποιός. Γιατί η υποκριτική είναι η τέχνη που μελετά την ανθρώπινη φύση.
Όλα αυτά φυσικά στα λέω, αναφερόμενος στον βαθύτερο πυρήνα της φύσης μας. Δεν μιλώ για συνήθειες και νοοτροπίες που πολύ συχνά όλοι καταφεύγουμε για να φτιάξουμε ένα χάρτη αναφοράς για τους γύρω μας. Μιλώ για το κουκούτσι της ύπαρξης μας. Για το μοχλό που πυροδοτεί τις πιο προβλέψιμες αλλά κυρίως τις πιο απίθανες συμπεριφορές μας… Μιλώ για την στιγμή που ο ίδιος ο εαυτός μας, μας αφήνει με το στόμα ανοιχτό!

Γιατί είναι τόσο δύσκολο στην εποχή μας να συνδεθούμε πραγματικά με έναν άλλον άνθρωπο και να βρούμε τον άνθρωπό μας;

Γιατί ζούμε στο απόγειο της εποχής του φαίνεσθαι. Αυτό που μετράει δεν είναι αυτό που ζούμε αλλά πως θα γίνει φωτογραφία για να ανέβει στο Facebook και στο Instagram. Δεν έχει σημασία αυτό που νοιώσαμε αλλά πόσα like θα πάρει. Απόλυτη αποξένωση από την πηγή των συναισθημάτων μας. Όλοι μάθαμε να ζούμε μέσα από την κάμερα-δεν ζούμε , απλά ποζάρουμε. Δε βιώνουμε, περιγράφουμε. Δεν νοιώθουμε, αφηγούμαστε. Δεν σκεφτόμαστε, κάνουμε voice over! Σε λίγο θα νοιώθουμε απέναντι στα συναισθήματα μας την αμηχανία που νοιώθει ένας σημερινός έφηβος όταν βλέπει τηλέφωνο με καντράν κι όχι με κουμπιά…
Ζούμε σε μια εποχή που έχει απενοχοποιήσει την βλακεία και την πλάνη. Η ανευθυνότητα μετατράπηκε σε ανεμελιά και η χοντράδα σε παρατεταμένη εφηβεία. Αυτή η λατρεία της νιότης, που μόνο στόχο έχει την εκμετάλλευση της και την αφαίμαξη της από κάθε χυμό της ζωής είναι αυτή που μας έχει φέρει σε αυτό το σημείο. Το να είσαι ανέμελος και επιρρεπής στα λάθη στα 15 είναι λογικό. Το ίδιο στα 45 σου δεν είναι νεανικότητα είναι βλακεία. Αυτή η λατρεία του Εγώ που σε τυφλώνει και δε σε αφήνει να δεις τα λάθη σου. Για να συνυπάρξεις πρέπει να καταλάβεις πως πρέπει να υπάρξει δίπλα σου κι ένας άλλος. Θα πρέπει να καταλάβεις και να σεβαστείς τις ανάγκες και τα θέλω του. Όχι πιστεύοντας πως κάνεις έκπτωση στα δικά σου θέλω αλλά με την βαθιά πεποίθηση πως τον κάνεις ευτυχισμένο.
Για εμένα η πιο καλή ευχή που μπορείς να δώσεις σε κάποιον είναι να βρει το ταίρι του. Η ζωή είναι πολύ μικρή και πολύ συγκλονιστική! Γίνεται μίζερη όταν την ζεις μονάχος…

Πως καταστρέφεται και πως φτιάχνεται μια ζωή;

Με το να πιστεύεις πως είναι δεδομένη. Πως όλα για κάποιο λόγο σου ανήκουν χωρίς να έχεις κάνει τίποτα. Πως μπορείς να ζητήσεις τα πάντα χωρίς να έχεις δώσει τίποτα. Η αχαριστία είναι άλλη μια κατάρα της εποχής. Όλοι τα έκαναν όλα μόνοι τους.. Καθημερινά ανακαλύπτει ο καθένας τον τροχό! Είναι ένας μικρός Ιησούς της πολυκατοικίας του…
Εθισμένοι από τα σούπερ μάρκετ έχουμε μεταφέρει την κουλτούρα τους στην καθημερινότητα μας θεωρώντας έτσι και τους ανθρώπους προϊόν που αντικαθίσταται εύκολα. Έτσι λοιπόν εύκολα πετάμε μεγάλες κουβέντες που πληγώνουν , εύκολα χωρίζουμε, εύκολα καταστρέφουμε σχέσεις και φιλίες γιατί πολύ απλά έχουμε την ψευδαίσθηση πως θα πάμε στο τεράστιο σούπερ μάρκετ της ζωής και θα ψωνίσουμε άλλους!
Μια από τις μεγαλύτερες ευτυχίες της ζωής είναι να έχεις γύρω σου ανθρώπους που σε αγαπάνε και τους αγαπάς. Που σε φροντίζουν και τους φροντίζεις. Το κυριότερο- το πιο σημαντικό από όλα είναι η Αγάπη. Αυτή μόνο κάνει την διαφορά.. Αυτή είναι η μαγεία που μας κάνει ανθρώπους. Μιλώ για την Αγάπη σε όλες τις εκφάνσεις της…

Τι σας δίνει δύναμη και πίστη στην καθημερινότητα;

Η τρέλα μου. Ο τρόπος που όταν θέλω μπορώ να αποδομήσω τις καταστάσεις και να γελάσω μαζί τους. Το χιούμορ είναι σπουδαίο όπλο. Από την άλλη τα όνειρα. Ονειρεύομαι ακόμα και με τα μάτια ανοιχτά. Είναι τόσο πολλά αυτά που θέλω να κάνω που δε με αφήνουν σε ησυχία… Και πάνω από όλα το μάντρα μου: όλα θα πάνε καλά!

Πώς να καταστρέψετε την ζωή σας σε σκηνοθεσία Βασιλικής Ανδρίτσου στο Θέατρο Τζένη Καρέζη

Σκηνοθεσία: Βασιλική Ανδρίτσου

Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριλού Κατσαφάδου

Γραφιστικά: Θοδωρής Σαράφης

Επικοινωνία: Μαριλένα Θεοδωράκου

Ερμηνεία: Γιώργος Ηλιόπουλος

Πού: Θέατρο Τζένη Καρέζη, Ακαδημίας 3, Αθήνα, τηλ. 210 3636144, www.theatrotzenikarezi.com

Έναρξη παραστάσεων: Τέταρτη 4 Μαρτίου 2020 στις 21.15 και στις 11 και 18 Μαρτίου στις 21.15
Διάρκεια παράστασης: 1ώρα και 40 λεπτά (με διάλειμμα)

Εισιτήρια: 12 ευρώ (κανονικό), 10 ευρώ (μειωμένο άνω των 65, ανέργων, ΑΜΕΑ)

Προπώληση: viva.gr