Γιάννης Σαρακατσάνης / Η κινητήριος ανησυχία
Η αναζήτηση της ευτυχίας είναι μόνιμο ζητούμενο όλων μας. Αυτό που μας διαφοροποιεί είναι το που την αναζητούμε και το αν εν τέλει μπορούμε να την αναγνωρίσουμε. Ο Έμμετ και ο Ντρέσλερ είναι δύο εκ διαμέτρου διαφορετικοί άνθρωποι. Ο πρώτος αναζητά τον λόγο ύπαρξής του στην κοινωνική καταξίωση και την επίτευξη των στόχων του και τον εαυτό του σε όσα τον προσδιορίζουν, αλλά όχι μέσα του. Ο δεύτερος βρίσκει νόημα στην επανάληψη της καθημερινότητας και στις μικρές χαρές που μπορεί να καθορίσει ο ίδιος, με τον φόβο, βέβαια να στερεί από τον εαυτό του άγνωστες, μεγαλύτερες χαρές. Οι Λαντζέρηδες του Morris Panych, έργο που σκηνοθετεί η Ελένη Σκότη και παρουσιάζεται στο Σύγχρονο Θέατρο από την Ομάδα Νάμα εξετάζει τις παραπάνω περιπτώσεις και αναζητά -με αλήθεια- το που, ίσως, να βρίσκεται η αλήθεια. Ο Γιάννης Σαρακατσάνης μας μίλησε για το έργο, την νέα συνεργασία που του χάρισε και τους δρόμους που τον οδήγησε.
Τι σου κινεί το ενδιαφέρον σ’ αυτή την ιστορία;
Στους Λαντζέρηδες έρχονται αντιμέτωπες δύο αντίθετες κοσμοθεωρίες. Η μία, δημοφιλής και πολυδιαφημισμένη, λέει ότι το παν είναι η πρόοδος και η εξέλιξη: πρέπει να βάζουμε ψηλούς στόχους και δεν τα παρατάμε μέχρι να τους πετύχουμε. Η άλλη, πιο απόκρυφη και μυστικιστική, λέει ότι η ευτυχία δεν έρχεται όταν την κυνηγάς αλλά όταν αποδέχεσαι την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι. Ο Έμμετ, που παίζω εγώ και ο Ντρέσλερ, που παίζει ο Τάσος Κωστής, εκπροσωπούν αντίστοιχα τις δύο κοσμοθεωρίες, και με την αντιπαράθεσή τους θα αναζητήσουν το νόημα της ζωής.
Δεδομένου ότι το χιούμορ διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό από την κοινή πραγματικότητα που μοιραζόμαστε, πως μας αγγίζει το έργο του Morris Panych;
Το όνειρο της επιτυχίας μέσω της επαγγελματικής ολοκλήρωσης, όπως αυτό εκφράζεται στο έργο, είναι ένα όνειρο που πουλάει όσο κανένα άλλο στον κόσμο μας. Έχουμε όλοι μας την εικόνα του φιλόδοξου νέου που θέλει να βγάλει πολλά λεφτά. Από την άλλη, όμως, έχουμε μια πολύ καλή ιδέα για τη “λάντζα”. Όλοι ξέρουμε αυτές τις εφιαλτικές δουλειές που θεωρήσαμε φυσιολογικό να κάνουμε όντας νέοι, αλλά δε θα θέλαμε με τίποτα να κάνουμε από μια ηλικία και μετά.
Πώς συμφιλιώνεται ο άνθρωπος με το μάταιο των προσπαθειών του και συνεχίζει;
Η γρήγορη απάντηση είναι: με τον θάνατο και την αγάπη. Η συνειδητοποίηση ότι η ζωή μας κάποια στιγμή τελειώνει είναι ο καλύτερος τρόπος για να ξεκαθαρίσουμε τις αξίες μας. Όσο νομίζουμε ότι θα ζήσουμε για πάντα, θέλουμε όλο και περισσότερα, όταν όμως διαισθανθούμε τον θάνατο, τότε ψάχνουμε τα ουσιαστικά. Και το πιο ουσιαστικό πράγμα στη ζωή είναι η αγάπη. Όταν έχεις καταλάβει ότι η ζωή είναι μάταιη, τότε μόνο η αγάπη μπορεί να σε κινητοποιήσει. Η επιθυμία για τη φροντίδα και για την πνευματική εξέλιξη άλλων ανθρώπων είναι ένας υπερβατικός στόχος μεγαλύτερος από εμάς και άρα αθάνατος.
Η ελπίδα είναι κινητήριος δύναμη ή αιτία απογοήτευσης;
Είμαι οπαδός του υγιούς πεσιμισμού. Όταν κάποιος ανησυχεί για κάτι, το χειρότερο που μπορείς να κάνεις, είναι να του πεις ότι όλα θα πάνε καλά. Έτσι του ακυρώνεις το συναίσθημα και τον κάνεις να αισθάνεται και παράλογος που ανησυχεί. Η πιο πιθανή εξέλιξη είναι να οδηγηθείς σε αντιπαράθεση μαζί του, όπου αυτός θα βρει και επιχειρήματα για να σε πείσει ότι έχει δίκιο που ανησυχεί. Η καλύτερη λύση πιστεύω είναι να ακολουθήσουμε την ανησυχία μας στα σκοτεινά της μονοπάτια και να δούμε που θα μας πάει. Ακόμα κι αν καταλήξουμε σε ένα πραγματικά τρομακτικό σενάριο, το γεγονός ότι το είδαμε, θα το κάνει πιο υποφερτό.
Ποιο ήταν μέχρι τώρα το προσωπικό κέρδος από αυτή τη δουλειά; Τι νέο έμαθες, ανακάλυψες;
Ονειρευόμουν να δουλέψω με την ομάδα Νάμα και την Ελένη Σκότη από το 2006. Το μεγαλύτερο κέρδος μου, λοιπόν, είναι η εκπλήρωση αυτού του ονείρου. Ως ηθοποιός προέρχομαι από το σωματικό θέατρο και τις εξωστρεφείς, μεγάλες φόρμες του. Εδώ όμως, στους Λαντζέρηδες, κλήθηκα να εξερευνήσω μια άλλου είδους υποκριτική προσέγγιση, με την καθοδήγηση της Ελένης Σκότη. Το ταξίδι ήταν πολύ ωραίο! Νομίζω πως βρήκα νέα υποκριτικά εργαλεία και εξελίχθηκα πολύ ως ηθοποιός.
Τι σου δίνει δύναμη και πίστη στην καθημερινότητα;
Πιστεύω πως όλοι μας έχουμε ένα καθήκον, να υπηρετούμε την ανθρωπότητα. Κοινώς, να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο. Εγώ ζω και εργάζομαι με αυτό το καθήκον, τουλάχιστον όπως το καταλαβαίνω. Κάθε τι που κάνω στο θέατρο ή οπουδήποτε έχει αυτό σαν απώτερο στόχο. Αυτό το καθήκον λοιπόν είναι που μου δίνει δύναμη στη ζωή. Παράλληλα όμως υπήρξα πάρα πολύ τυχερός! Βρήκα ανταπόκριση στη ζωή μου και επαγγελματικά και προσωπικά. Βρήκα την αγάπη και αυτό μου έδωσε πίστη.
Μετάφραση: Γιώργος Χατζηνικολάου
Σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη
Σκηνικά, Κοστούμια: Γιώργος Χατζηνικολάου
Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Πρωτότυπη μουσική & Επιμέλεια ήχου: Στέλιος Γιαννουλάκης
Βοηθός σκηνοθέτη: Άννα Κούρα
Οργάνωση Παραγωγής: Μαρία Αναματερού
Φωτογραφίες: Μαρία Αναματερού, Γιώργος Χατζηνικολάου
Trailer: Σταύρος Συμεωνίδης
Υπεύθυνη Επικοινωνίας Παράστασης: Ελεάννα Γεωργίου
Παραγωγή: Ομάδα Νάμα Λυκόφως ΙΚΕ
Διανομή
Ντρέσλερ: Τάσος Κωστής
Έμετ: Γιάννης Σαρακατσάνης
Μος: Κώστας Λάσκος
Μπάροουζ: Αλέξανδρος Μανωλίδης
Διάρκεια παραστάσεων: Σάββατο 19 Οκτωβρίου έως Κυριακή 19 Ιανουαρίου
Προπώληση εισιτηρίων: https://bit.ly/2nJFGsJ
Μέρες & ώρες παραστάσεων: Τετάρτη 21:15, Πέμπτη 21:00, Σάββατο 18:15, Κυριακή 18:00
Τιμές εισιτηρίων: Καθημερινές: (Α΄ Ζώνη) Κανονικό 15€, Φοιτητικό & Ανέργων, Άνω των 65: 13€ | (Β’ Ζώνη) Κανονικό 13€, Φοιτητικό & Ανέργων, Άνω των 65: 10€ | Σάββατο/Κυριακή/αργίες: (Α΄ Ζώνη) Κανονικό 17€, Φοιτητικό & Ανέργων, Άνω των 65: 14€ | (Β’ Ζώνη) Κανονικό 15€, Φοιτητικό & Ανέργων, Άνω των 65: 12€
Διάρκεια: 100’
ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΘΕΑΤΡΟ
Διεύθυνση: Ευμολπιδών 45, Αθήνα 118 54
Τηλέφωνο: 210 3464380
