Χρύσα Παπά / Ορμή, κίνηση και πνεύμα

Φωτογραφία: Πάνος Βλασόπουλος

Η Λωξάντρα, το κλασικό πλέον μυθιστόρημα της Μαρία Ιορδανίδου, παρουσιάζεται σε διασκευή Άκη Δήμου και σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη με έναν πολυπληθή θίασο και ζωντανή μουσική στο Θέατρο Βεάκη. Η οικεία φυσιογνωμία της Λωξάντρας με την ζεστή καρδιά, το ανιχτό σπίτι και τις περιπέτειες που συμπορεύονται με τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις μιας έντονης και σημαντικής ιστορικής περιόδου ζωντανεύουν στην σκηνή του θεάτρου σε ένα πλούσιο θέαμα που μεταφέρει τους θεατές σε μιαν άλλη εποχή. Η Χρύσα Παπά μας μίλησε για την παράσταση και τον ρόλο της δυναμικής, ορμητικής, επαναστάτριας Κλειώς που υποδύεται, τις απαιτήσεις και τα κέρδη της υποκριτικής σε θέατρο και τηλεόραση, για όσα την κινούν και της δίνουν δύναμη.

Τι σας συγκινεί στην ιστορία της Λωξάντρας;

Με συγκινεί όλο το έργο, η χρονική περίοδος που διαδραματίζεται που είναι το 1874-1914, μια πολυ σημαντική χρονική περίοδος και οι σχέσεις των ανθρώπων όπως περιγράφονται τόσο στο μυθυστόρημα όσο και στην παράστασή μας.

Πως δουλέψατε για την παράσταση; Τι νέο μάθατε σε όλη αυτή την διαδρομή;

Δουλέψαμε επισταμένως με τον σκηνοθέτη μας Σωτήρη Χατζάκη, αναλύντας τόσο στις ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες της εποχής, όσο και τις σχέσεις των ρόλων της Λωξάντρας. Το νέο που έμαθα σε όλη αυτη την διαδρομή είναι ο,τι έχει να κάνει με εκείνη την εποχή. Πολυ ενδιαφέρουσα μελέτη.

Ποιο ήταν το προσωπικό κέρδος μέχρι τώρα;

Το κέρδος πάντα σε μια δουλειά είναι οταν καταφέρνω να πλησιάσω έναν ρόλο, που αυτη την περίπτωση η Κλειώ ήταν και ένα υπαρκτό πρόσωπο. Αυτή η διαδικασία δεν σταματάει ποτέ βέβαια.

Τι κάνει την Λωξάντρα ξεχωριστή; Ποιες ποιότητες του χαρακτήρα της την καθόρισαν στην ζωή της; Ποιες την βοήθησαν;

Η Λωξάντρα είναι ένας άνθρωπος που μοίραζε αγάπη με διάφορους τρόπους, με τα λόγια της, την αγκαλιά της, και κυρίως το φαί της. Το φαί για την Λωξάντρα είναι αγάπη, το προσφέρει για να θρέψει τους ανθρώπους της. Για την Λωξάντρα οι άνθρωποι είναι ίσοι ανεξάρτητα από την θρησκεία και την καταγωγή.

Που διαφέρει η Κλειώ από την μητέρα της;

Διαφέρει σε πολλά και μοιάζει σε άλλα τόσα. Λέει η Κλειώ στην παράσταση «Συνέχεια προσκολλημένοι στις υλικές απολαύσεις θα είμαστε; Ο άνθρωπος είναι και πνεύμα». Η Κλειώ είναι το αντίπαλο δέος της Λωξάντρας. Θέλει να πάει μπροστά. Να αλλάξει.

Η Κλειώ αγωνίζεται για πρόοδο και αλλαγή. Ποια τα όπλα της; Ποιο το αποτέλεσμα της προσπάθειάς της;

Η Κλειώ είναι επαναστάτρια για την εποχή της. Διαβάζει πολύ, δεν πιστεύει στα προξενιά, θέλει να φύγει απο τον μικρόκοσμο που ζει, να ταξιδέψει, να σπουδάσει. Κάνει την επανάσταση της, όπου μπορεί, δεν τα καταφέρνει. Γυρίζει πίσω. Ανοίγει ένα δρόμο όμως…

Στην εποχή μας ποια είναι επαναστατική πράξη;

Στην εποχή μας που τα έχουμε δει όλα, επαναστατική πράξη είναι να γυρίσουμε στα παλιά και στο κυριακάτικο τραπέζι.

Η τηλεόραση τι προσθέτει στην εμπειρία σας; Ποιο είναι το κέρδος από την δουλειά σας σ΄ αυτή;

Η τηλεόραση είναι ένα πολυ δύσκολο μέσο, με άλλους κώδικες φυσικά, απο το θέατρο. Απαιτεί απο τον ηθοποιό πολυ δουλειά, πολυ συγκέντρωση και σε ετοιμότητα όλα τα εκφραστικά μέσα στα ελάχιστα λεπτά που διαρκεί μια σκηνή. Διαφορετικό μέσο από το θέατρο, αλλά οχι λιγότερο δύσκολο. Αυτό που μου δίνει η τηλέοραση, εκτός απο μια διαφορετική επαφή με το κοινό, είναι ότι εχω μια ακόμη ευκαιρία να εξασκηθώ ως ηθοποιός.

Τι σας φοβίζει;

Με φοβίζει όταν φοβάμαι, όσο περίεργο και αν ακούγεται αυτό.

Σε τι πιστεύετε; Τι σας δίνει δύναμη;

Πιστεύω στο Θεό και πιστεύω στους ανθρώπους. Δύναμη μου δίνει όταν ανοίγω τα μάτια μου το πρωί!