My Book/Self: Κατερίνα Πολυχρονοπούλου
Διαβάζετε καθημερινά;
Ναι.
Από ποια ανάγκη σας προκύπτει η αναγνωστική συνήθεια;
Η ανάγνωση είναι ένα ταξίδι, ένας καινούριος κόσμος και μια σε βάθος γνωριμία με τη ζωή και τον άνθρωπο.
Τι προσφέρει στην ζωή σας;
Γνώση, φαντασία, μαγεία.
Πως διαλέγετε ποιο βιβλίο θα διαβάσετε;
Άλλοτε από τον συγγραφέα του, άλλοτε από την υπόθεσή του και άλλοτε με αφορμή τη θεματική που αφορά σε μια επερχόμενη παράσταση.
Ποιος είναι ο ορισμός του καλού βιβλίου;
Ίσως αυτό ή αυτά στα οποία επιστρέφεις διαρκώς και κάθε φορά σου αποκαλύπτονται όλο και περισσότερα θαύματα.
Ποια είναι η ιδανική συνθήκη διαβάσματος; Που διαβάζετε συνήθως;
Κυρίως στο σπίτι μου και συγκεκριμένα στο γραφείο μου.
Ο Κάφκα είπε: «Τα βιβλία που έχουμε ανάγκη είναι εκείνα που πέφτουν σαν το τσεκούρι στην παγωμένη θάλασσα της ψυχής». Υπάρχουν βιβλία που σας έχουν κάνει να νιώσετε έτσι; Αν ναι, ποια;
Θα αναφέρω συγγραφείς για το συνολικό τους έργο: Ντοστογιέφσκι, Τζέημς Τζόυς, Ρόμπερτ Μούζιλ, Τόμας Μπέρνχαρντ, Σάμιουελ Μπέκετ. Σ’ αυτούς τους συγγραφείς επιστρέφω. Και πάντα πιστεύω πως πολλούς άλλους αδικώ.
Ποιο βιβλίο θα προτείνατε σε κάποιον να διαβάσει;
Μακάρι να μπορούσα να προτείνω ένα βιβλίο. Είναι τόσα πολλά και τόσο προσωπικές οι διαδρομές μέσα από ένα βιβλίο.
Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτήν την περίοδο;
«Η εκπαίδευση του μικρού δέντρου» του Φόρεστ Κάρτερ και «Ο καλλιτέχνης» του Βαγγέλη Ντελή, που αναφέρεται στο νησί από το οποίο κατάγομαι, τη Νάξο.
Μοιραστείτε μαζί μας την πρώτη του φράση…
Η γιαγιά έλεγε ότι όταν βρίσκεις κάτι που αξίζει, το πρώτο που πρέπει να κάνεις είναι να το μοιράζεσαι με όποιον βρεις. Έτσι, το καλό εξαπλώνεται και δεν ξέρεις πού μπορεί να φτάσει. Και αυτό είναι σωστό.
Νάξος, 2312 π.Χ.
Ένα ματωμένο φεγγάρι κομμένο στα δυο βγήκε απ’ τη θάλασσα αργά τη νύχτα κι έμεινε μετέωρο στην άκρη του ουρανού.
H Κατερίνα Πολυχρονοπούλου σκηνοθετεί την παράσταση Βασιλική Τριανταφύλλου: Αχ! Γιάννη μ’- Ο γιος μου Γιάννης Μακρυγιάννης που παρουσιάζεται στο Θέατρο Vault με την Ευγενία Αποστόλου.