Το κουμπάκι είναι απαραίτητο για να κλείνουν τσάντες, να κουμπώνουν ζακέτες, να ασφαλίζουν γιλέκα. Το κουμπάκι είναι απαραίτητο υλικό για να φτιαχτούν κοσμήματα, να δοθεί χρώμα, να κλείσουν κύκλοι. Το Κουμπάκι είναι απαραίτητο μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας για να ξεφύγουμε από την ρουτίνα της καθημερινότητας και να μπούμε σε ένα κόσμο ρομαντικό, τολμηρό, πραγματικό. Με χρώματα, σχέδια και… μηνύματα! Η ιδιοκτήτρια και σχεδιάστρια Ειρήνη Βιτώρου μας άνοιξε τον φιλόξενο χώρο της και μας μίλησε για το πως έφτασε σ΄αυτόν, για τα σχέδια και τις δημιουργίες της, τους ανθρώπους που τις επιλέγουν και την χαρά που μοιράζονται.

Πως ήρθε στην ζωή σου το Κουμπάκι;

Αρχικά ξεκίνησα να φτιάχνω κοσμήματα στην κουζίνα του σπιτιού μου. Σιγά σιγά δημιούργησα εκεί ένα μικρό εργαστήρι και έφτιαχνα κοσμήματα για μένα και τους ανθρώπους γύρω μου. Ένιωθα ότι περνάει ο χρόνος χωρίς να το καταλάβω και αυτό μου άρεσε πολύ όταν το συνειδητοποίησα. Στην αρχή ντρεπόμουν πολύ να πω ότι φτιάχνω κάτι. Αργότερα άρχισα να παίρνω μέρος σε μπαζάρ και εκθέσεις και σταδιακά δημιουργήθηκε ένας κύκλος. Κάποια στιγμή έφτασα σε ένα κομβικό σημείο που είτε θα το συνέχιζα ως δουλειά, είτε θα γινόταν χόμπυ. Τότε, τελείως τυχαία –μοιραία όπως λέω εγώ- βρήκα τον χώρο μου. Έτσι, είπα «βούτα!» με πλήρη άγνοια κινδύνου και το έκανα.

Το όνομα πως το βρήκες;

Κουμπάκι με έλεγε η γιαγιά μου όταν ήμουν μικρή. Ήταν μοδίστρα και ότι ξέρω σχεδόν το οφείλω σ΄αυτήν. Ήταν ο ελάχιστος φόρος τιμής που μπορούσα να της δώσω.

Τι αποτελεί έμπνευση για τις δημιουργίες σου;

Τα πάντα. Από το μπορεί να γίνεται στην προσωπική μου ζωή κάποια περίοδο ή τι μπορεί να με απασχολεί μέχρι ένα βιβλίο που διάβασα και μ΄άρεσε ή ένα υλικό που με ενδιαφέρει. Πιστεύω πολύ στην εικόνα που δημιουργείται στο μυαλό μου με κάποια αφορμή και έτσι λειτουργώ για να εμπνευστώ κάτι.

Τα μηνύματα που βλέπουμε στις δημιουργίες σου;

Αυτό είναι το αυτοβιογραφικό κομμάτι! Έτσι ξεκίνησε κι αυτό. Περνούσα μία δύσκολη φάση και συνειδητοποίησα πως όταν αυτό το έβγαζα στο χαρτί λίγο μαλάκωνε το «μέσα» μου. Είδα ότι πολύς κόσμος ήταν μαζί μου. Ο έρωτας άλλωστε είναι ένα θέμα που μας έχει απασχολήσει όλους!

Ποιο είναι το αγαπημένο σου σχέδιο;

Είμαι πολύ συναισθηματικά δεμένη με το πρώτο σχέδιο που έκανα που είναι η καρδιά που γράφει «serial killer» και μετά θα πω το «ο έρωτας είναι τυφλός» που είναι πολύ δικό μου πράγμα. Με συγκινεί πάρα πολύ όταν κάποιος επιλέγει κάποιο από τα σχέδιά μου γιατί νιώθω μέρος τους.

Τι έχει επηρεάσει την αισθητική σου μέχρι τώρα;

Δεν μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς από πού ξεκινά αυτή η vintage αισθητική. Μ΄ άρεσαν πάντα τα χρώματα, το ρομαντικό στοιχείο, η αίσθηση μια άλλης εποχής. Και βέβαια υπάρχει και η κυνική πλευρά όλων αυτών των πραγμάτων.

Τι θα μπορούσαμε να πούμε ότι διαφοροποιεί τις δημιουργίες σου;

Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να το απαντήσω εγώ αυτό. Μπορώ να πω ότι φτιάχνω πράγματα που θα φορούσα και μου αρέσουν και η μεγάλη μου χαρά είναι όταν αγγίζει και κάποιον άλλο. Είναι καταπληκτικό να βλέπω κάποιον να επιλέγει να φορέσει κάτι δικό μου. Στην αρχή μου έκανε μεγάλη εντύπωση! Και εννοείται είναι πάρα πολύ ωραίο να δω κάποιον τυχαία έξω να φοράει κάτι! Νιώθεις ότι με κάποιον τρόπο συνδέεσαι με τον άλλον.

Πως φαντάζεσαι αυτούς που επιλέγουν τις δημιουργίες σου;

Η αλήθεια είναι ότι φαντάζομαι πιο πολύ κοπέλες. Μάλλον είναι άνθρωποι που αγαπούν κι αυτοί το vintage, που τους αρέσουν ιδιαίτερα πράγματα, που δεν θα φόραγαν κάτι επειδή είναι μόδα αλλά επειδή το αγαπούν ούτως ή άλλως.

Από την δημιουργική διαδικασία ποιο κομμάτι απολαμβάνεις περισσότερο;

Νομίζω πως το κομμάτι που νιώθω πιο έντονα είναι όταν ξεκινάει κάτι. Όταν θα βρω κάποιο υλικό που θα με οδηγήσει κάπου. Είναι πάρα πολύ δημιουργικό να σκεφτείς πως θα είναι κάτι. Στα πιο ιδιαίτερα κομμάτια, πρώτα βρίσκω το υλικό που θα με κινητοποιήσει και μετά ξεκινάω την κατασκευή. Αν βρω το υλικό που μου κάνει κλικ νιώθω απίστευτη λαχτάρα να ξεκινήσω να φτιάχνω κάτι. Στο σχεδιαστικό κομμάτι κάνω πάρα πολλά σχέδια μέχρι να καταλήξω κάπου. Εκεί όμως, μεγαλύτερη σημασία έχει να βρω την ατάκα, πράγμα το οποίο έχει να κάνει με το πώς είμαι σε κάθε περίοδο.

Ποια υλικά αγαπάς;

Μ΄αρέσουν πολύ τα ιδιαίτερα υφάσματα. Είμαι πολύ της αφής. Φυσικά μ΄αρέσουν τα κουμπιά. Και τώρα ασχολούμαι πολύ με τα σιδερότυπα. Εάν κάποιος θέλει μια προσωπική δημιουργία που συζητώ μαζί τους και καταλήγουμε μαζί στο τελικό αποτέλεσμα.

Πως βλέπεις την δημιουργική κίνηση των τελευταίων χρόνων στην πόλη μας και την χώρα μας;

Μ΄ αρέσει πάρα πολύ που προσπαθούμε με νύχια και με δόντια –γνωρίζοντάς το από μέσα- να δώσει ο καθένας το στίγμα του καλλιτεχνικά και δημιουργικά και ταυτόχρονα να ζήσει από αυτό που είναι πάρα πολύ δύσκολο. Χαίρομαι που όλο και περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν την ανάγκη να κάνουν κάτι δημιουργικό. Εννοείται ότι θέλει μεγάλη δύναμη να το κάνει κανείς, αλλά το βρίσκω πολύ ρομαντικό και θέλω να το στηρίζω.

Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες δυσκολίες και ποιες οι μεγαλύτερες χαρές που συνάντησες μέχρι τώρα;

Υπάρχουν πολύ δύσκολες μέρες, που αναρωτιέσαι αν έχεις κάνει καλά που ακολούθησες έναν δρόμο, αν μπορείς να τον στηρίξεις οικονομικά, πώς να διαχειριστείς το επιχειρηματικό κομμάτι. Από την άλλη, μπορεί να έρθει κάποιος στο μαγαζί μου και να μου πει τόσο ωραία πράγματα ή να δω κάπου να γράφεται κάτι για μένα που δεν το ήξερα και να χαρώ πάρα πολύ. Νομίζω πως όταν αγαπάς κάτι πραγματικά, φτάνει και στους άλλους και το νιώθουν. Και έτσι δημιουργείται μια προσωπική, πραγματική σχέση. Η μεγαλύτερή μου χαρά είναι να δω τυχαία στο δρόμο κάποιον να φοράει κάτι δικό μου!

Σχέδια για το μέλλον;

Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω πολύ να κάνω σχέδια για το μέλλον γιατί με αγχώνουν! Θέλω να πηγαίνει καλά το Κουμπάκι και να κινείται και εγώ να μπορώ να είμαι αισιόδοξη και δημιουργική!

Βρείτε το Κουμπάκι: Παλλάδος 24-16, Αθήνα

Instagram