Ένα ξεχωριστό βιβλίο που διάβασες τον τελευταίο καιρό; Ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσει κανείς «οπωσδήποτε»;

Ένα ξεχωριστό βιβλίο που διάβασα τελευταία είναι ‘’ο λύκος της στέπας’’, μυθιστόρημα του Γερμανού – Ελβετού συγγραφέα Έρμαν Έσσε. Ένα βιβλίο δώρο γενεθλίων από έναν πολύ καλό φίλο. Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα φίλοι που κάνουν δώρα βιβλία και μας θυμίζουν να διαβάζουμε, γιατί δυστυχώς σήμερα οι άνθρωποι δεν διαβάζουν πια βιβλία. Σε μεγάλο βαθμό αυτό έχει να κάνει με την τεχνολογία και την εμμονή στα κοινωνικά δίκτυα σε συνδυασμό με τους αγχώδεις ρυθμούς της καθημερινότητας. ‘’Ο λύκος της στέπας’’ είναι ένα δυνατό ανάγνωσμα που μας οδηγεί στα σκοτεινά μονοπάτια της ανθρώπινης ψυχής και μας παρασύρει στη δίνη της ζωής, μεταθέτοντας τα όρια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας. Ένα βιβλίο που συνιστώ να το διαβάσει οποιοσδήποτε – οπωσδήποτε.

Μουσικές που αγαπάς; Το τελευταίο τραγούδι-εμμονή;

Σε γενικές γραμμές μου αρέσουν αρκετά είδη μουσικής ανάλογα με το πως αισθάνομαι την κάθε στιγμή. Όταν βρίσκεσαι σ’ ένα club θέλεις να χορέψεις και να διασκεδάσεις. Όταν είσαι ερωτευμένος ακούς ερωτικά τραγούδια και πετάς στα σύννεφα. Όταν χωρίζεις θέλεις να ακούσεις θλιμμένα τραγούδια που θα σε κάνουν ακόμα πιο θλιμμένο γιατί είμαστε περίεργοι οι άνθρωποι, κι όταν βρέχει θα βάλεις κάτι καταθλιπτικό. Δεν πιστεύω στο ‘’ακούω τα πάντα’’, ωστόσο πειραματίζομαι και ακούω διάφορα είδη μουσικής. Έχει ενδιαφέρον να ψάχνομαι στο εύρος της μουσικής γιατί ‘’καλά’’ στοιχεία υπάρχουν παντού. Επεκτείνεις τους ορίζοντές σου μουσικά και πνευματικά. Η μουσική για μένα είναι ‘’δρόμος’’. Δεν χρειάζεται να προχωρείς με τη μάζα ή να πεις πως ακούω μόνο πέντε συγκροτήματα που δεν τα ξέρει ούτε η μάνα τους για δείξεις δήθεν ψαγμένος. Για παράδειγμα τον τελευταίο καιρό  ένα τραγούδι-εμμονή είναι το ‘’Ταξίδι’’, σε ερμηνεία, μουσική και στίχους Μαρίνας Σπανού. Κάτι φωνάζει μέσα μου να ταξιδέψω.

Μια ταινία για να δει κανείς απόψε;

Θα ήθελα να προτείνω δύο. Η πρώτη του 2003 κάποια χρόνια πριν, είναι το ‘’Jeux d’ Enfants’’ (Αγάπα με αν τολμάς) του Yann Samuell (Γιαν Σαμιέλ). Ένα παιδικό παιχνίδι τόλμης γίνεται συνήθεια. Όταν όμως εκδηλώνεται ο έρωτάς τους, οι ψευτοεγωισμοί  τους φρενάρουν και οι ίδιοι τολμούν να χωρίσουν για χρόνια, χωρίς όμως ποτέ να αλλάξουν τα συναισθήματά τους. Η δεύτερη είναι το ‘’The Brutalist’’ 2024 του Brady Corbet (Μπρέιντι Κόρμπετ). Το Brutalist θυμίζει έργο του 20ό αιώνα, γοητευμένο από τη δυναστική παρακμή και το αισθητικό δέλεαρ του φασισμού, θυμίζοντας κλασικά ευρωπαϊκά art-house έργα. Είναι όμως και μία σύγχρονη άποψη της εμπειρίας των μεταναστών που ενσωματώνει με ειλικρίνεια θέματα όπως ο ρατσισμός, ο αντισημιτισμός και η σεξουαλική βία.

Μια θεατρική παράσταση που θυμάσαι;

Μια παράσταση που είχα παρακολουθήσει και θυμάμαι έντονα ήταν η ‘’Οπερέττα’’ του Βίτολντ Γκομπρόβιτς σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου (2017) από το Εθνικό Θέατρο. Μία αλλόκοτη ποιητική ιστορία, υπονομεύοντας με χιούμορ, τα πολιτικά, ηθικά και ιδεολογικά πρότυπα απέναντι στην κενότητα κάθε εφήμερης μόδας.

Ένα ξεχωριστό ταξίδι;

Για μένα ξεχωριστό ταξίδι είναι πάντα το επόμενο ταξίδι. Αυτό με κάνει να  θέλω να ταξιδεύω πάντα.

Μια ξεχωριστή βόλτα στην πόλη;

Μια όμορφη και ξεχωριστή βόλτα στην πόλη είναι στα Αναφιώτικα. Ασβεστωμένα σπιτάκια, πλακόστρωτα δρομάκια, ανθισμένες αυλές με μπουκαμβίλιες  και γαλάζια πιθάρια, σκηνικό νησιωτικής γειτονιάς στην καρδιά της Αθήνας. Βέβαια δεν αντικρίζεις θάλασσα αλλά την πυκνοκατοικημένη  Αθήνα. Έχει όμως κι αυτό την ομορφιά του.

Πότε και πως ξεχνάς τον χρόνο που περνάει;

Όταν βρίσκομαι με καλή παρέα. Με ανθρώπους που νοιάζομαι, με νοιάζονται, που αγαπώ, με αγαπούν. Μόνο τότε δεν αντιλαμβάνομαι τον χρόνο, μόνο τότε αισθάνομαι τον χρόνο να τρέχει. Συμπέρασμα: η ζωή είναι στιγμές κι έτσι προσπαθώ να ζω την κάθε στιγμή ως μοναδική. Κι εκεί κρύβεται η μαγεία, στα απλά πράγματα, στις απλές αυτές λεπτομέρειες. Όλα τα άλλα είναι απλά να είχαμε να λέγαμε…

Τι σου δίνει ανακούφιση στην καθημερινότητα;

Το θέατρο, η υποκριτική, η σκηνογραφία είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Κάθε φορά που βρίσκομαι πάνω στη σκηνή σε πρόβα ή σε παράσταση, ήδη έχει σπάσει η καθημερινότητά μου. Είναι ένας άλλος κόσμος. Αυτή την περίοδο έχω την ευκαιρία να συνεργάζομαι με εκπληκτικούς ηθοποιούς και εκπληκτικούς ανθρώπους στην παράσταση ‘’Οι Τρελοί Της Βαλένθια’’ σε σκηνοθεσία Μιχάλη Καλαμπόκη και μετάφραση/διασκευή Αλεξάνδρας Βουτζουράκη, στο Θέατρο Αθηναϊκή Σκηνή, κάθε Παρασκευή στις 21:15. Μια υπέροχη ξεκαρδιστική Αναγεννησιακή κωμωδία του Λόπε ντε Βέγκα. Οι παραστάσεις ολοκληρώνονται στις 11 Απριλίου μετά από 4 χρόνια επιτυχίας.

Ο Αλέξανδρος Κλωτσοτήρας συμμετέχει στην παράσταση του έργου Οι Τρελοί της Βαλένθια του Λόπε Δε Βέγκα που παρουσιάζεται στο Θέατρο Αθηναϊκή Σκηνή σε σκηνοθεσία Μιχάλη Καλαμπόκη.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΑΚΗΣ ΧΡΗΣΤΟΥ