Ένα ξεχωριστό βιβλίο που διάβασες τον τελευταίο καιρό; Ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσει κανείς «οπωσδήποτε»;
Μέσα στα διάφορα θεατρικά πάντα επιλέγω να διαβάζω και λογοτεχνία. Η λογοτεχνία είναι απαραίτητη για τη φαντασία και η φαντασία είναι απαραίτητη, με τη σειρά της, σε ένα καλλιτέχνη. Αυτή τη περίοδο διαβάζω το Moby Dick και κάθε φορά που ανοίγω αυτό το βιβλίο χάνομαι στο κόσμο του Μέλβιλ. Το συστήνω με κλειστά τα μάτια. Για μένα ΤΟ βιβλίο είναι το Sapiens του Χαράρι. Αυτό είναι ένα αριστούργημα για την ιστορία του ανθρώπου. Πιάνει το θέμα από την αρχή του ανθρώπινου είδους και καταφέρνει εκτός από το να σε ενημερώσει για την ιστορία της ανθρωπότητας, που συνειδητοποιείς ότι είναι συναρπαστική, καταφέρνει και να σου καταρρίψει πάρα πολλούς ¨μύθους¨ για τον άνθρωπο του τότε αλλά και του τώρα. Μια φοβερή ματιά πάνω στο ερώτημα «ποιός είναι ο άνθρωπος». Η γραφή είναι πολύ συμπυκνωμένη, καθόλου δοκιμιακή και χιουμοριστική.

Μουσικές που αγαπάς; Το τελευταίο τραγούδι-εμμονή;
Πλέον τα ακούω όλα! Κάποτε έλεγα εκτός από τα κλαρίνα, άλλα στα 33 έχω μάθει πως τα πράγματα απλά θέλουν το χρόνο τους, αλλά και το χώρο τους, ά – και τη παρέα τους. Εμμονικά μέσα στο κεφάλι μου αυτή τη περίοδο παίζει το Step by Step, Jesse Winchester.

Μια ταινία για να δει κανείς απόψε;
Ταινίες, ω θεέ μου ένα σωρό!
Σας γράφω το Top 5 μου

Underground

Burnt by the sun

Broken Circle Breakdown

Memories of a Murder

The Grand Budapest Hotel

Μια θεατρική παράσταση που θυμάσαι;
Με τίποτα δε θα μπορέσω να ξεχάσω τον Ονέγκιν του Πούσκιν από το θέατρο Βαχτάνκοφ στη Ρωσία. Μια παράσταση που είχα τη τύχη να δω στο μακρινό Εκατερίνμπουργκ της Ρωσίας σε σκηνοθεσία του Ρίμας Τούμινας. Αυτή η παράσταση ένιωσα πως έδειχνε όλο το μεγαλείο, την αγάπη και το πάθος που έχουν η Ρώσοι πάνω στο θέατρο και στις τέχνες γενικότερα. Χιονια επί σκηνής, μπαλέτα, τρένα που φτιάχνονταν μπροστά στα μάτια σου, ηθοποιοί με φοβερές ερμηνείες, χιούμορ. Υπήρχε μια σκηνή που ήταν αναφορά στο βουβό κινηματογράφο. Όλοι παίζουν βουβά και τα γκαγκ συνέβαιναν απανωτά σε μια δραματική κατα τα άλλα παράσταση.

Ένα ξεχωριστό ταξίδι;
Και φυσικά είναι μια περιοδεία. Ήταν με το Θέατρο Βαχτάνκοφ όταν πήγαμε στην Αγία Πετρούπολη. Δυστυχώς ο προορισμός αυτός σήμερα είναι απαγορευτικός για διάφορους λόγους. Η πόλη όμως είναι μαγική. Μέσα στα ποταμάκια και τα κανάλια νιώθεις πως είσαι σε μια διαφορετική εκδοχή της Ολλανδίας, η οποία βρίσκεται στη Ρωσία. Το παλάτι είναι ένα μαγικό μέρος που πρέπει να επισκεφτείς οπωσδήποτε γιατι σε μεταφέρει απευθείας στον 16ο αιν της Γαλλίας, που η Ρωσία τον πέρασε στα μέσα του προ-προηγούμενου αιώνα. Τόσο κοντά. Οι άνθρωποι εκεί δεν έχουν καμία σχέση με την πρωτεύουσα. Κινούνται σε ποιο αργούς ρυθμούς, είναι πιο ευκολοπρόσητοι και χαμογελαστοί.

Μια ξεχωριστή βόλτα στην πόλη;

Ο λόφος του Φιλοπάππου είναι για μένα πάντα ένα μέρος ηρεμίας και επανασυντονισμού. Μια όαση μέσα στη τρέλα της πόλης. Ιδανικό τις ώρες λίγο πριν δύσει ο ήλιος.

Πότε και πως ξεχνάς τον χρόνο που περνάει;
Μέσα στην καραντίνα απάντησα σε αυτό το ερώτημα. Ανακάλυψα ένα χόμπι. Τη φωτογραφία. Αγόρασα μια φθηνή DSLR, παρακολούθησα κάποια διαδικτυακά μαθήματα και βγήκα στους δρόμους. Βάζω ακουστικά στα αυτιά και ο χάνομαι μέσα στα κλικ.

Για ποιο λόγο χαμογέλασες τελευταία φορά;
Για την ειρωνεία της τύχης, που πράγματα που τα θέλεις 10ετίες ολόκληρες και κάποια στιγμή τα ξεχνάς και ξεθυμάινουν, ξαφνικά πραγματοποιούνται.

Τι σου δίνει ανακούφιση στην καθημερινότητα;
Το ότι, ότι συμβαίνει δεν είναι τελικό. Υπάρχει πάντα και παρακάτω, πάντα η ζωή συνεχίζεται.

Τι κάνει την καθημερινότητά σου ενδιαφέρουσα;
Ο τρόπος με τον οποίο χτίζω την καθημερινότητά μου. Κάθε μέρα με περιμένει κάτι καινούριο. Είναι η ζωή του ηθοποιού.

Ο Αντώνης Κυριακάκης συμμετέχει στην παράσταση «Το μήνυμα» που παρουσιάζεται από την ομάδα APUS σε σκηνοθεσία Ανθής Φουντά από τις 26 Μαϊου και για 8 παραστάσεις στο θέατρο Χώρος.