Διαβάζετε καθημερινά;

Υπάρχουν περίοδοι που δεν διαβάζω καθόλου και παθαίνω άρνηση ακόμη και στο διάβασμα οδηγιών χρήσης και άλλες που το παίρνω σερί. Προσπαθώ όσο το δυνατόν περισσότερο για την δεύτερη περίπτωση. Αν ξεκινήσω ένα βιβλίο δύσκολα το αφήνω. Γίνεται ένα ευχάριστο μέρος της ρουτίνας μου.

Από ποια ανάγκη σας προκύπτει η αναγνωστική συνήθεια;

Τροφή για φαντασία, άδειασμα μυαλού.

Τι προσφέρει στην ζωή σας;

Σίγουρα το διάβασμα έχει παίξει μεγάλο ρόλο στο τι είμαι σήμερα. Μικρή δεν διάβαζα σχεδόν καθόλου. Για σχολείο δεν συζητάμε. Γενικώς δεν διάβαζα όμως. Πάντα μου έλεγαν «να διαβάζεις βιβλία θα….» και όλα αυτά τα πρέπει και τα θα συνήθως φέρνουν αντίθετα αποτελέσματα και υπήρχε άρνηση. Όταν σταμάτησαν να μου το λένε τότε δεν είχα σταματημό.  Η θεία μου μάλιστα δουλεύει και πολύ κοντά σε μεγάλο βιβλιοπωλείο και παίζει να την έστελνα κάθε εβδομάδα να μου αγοράζει και κάτι. Αργότερα λόγω Θεατρολογίας διάβασα και πολλά θεατρικά έργα. Αρκετά μεγάλο αριθμός μέσα σε τέσσερα χρόνια. Σαν να έζησα παράλληλες ζωές. Δεν μπορώ λοιπόν να φανταστώ πως θα ήμουν τώρα χωρίς όλα όσα έχω διαβάσει.

Πως διαλέγετε ποιο βιβλίο θα διαβάσετε;

Είτε λόγω του συγγραφέα, είτε από συστάσεις φίλων, είτε από μια παράγραφο η απόσπασμα που έτυχε να διαβάσω και μου τράβηξε την προσοχή.

Ποιος είναι ο ορισμός του καλού βιβλίου;

Είναι ένας τόσο σχετικός χαρακτηρισμός. Όλα τα βιβλία είναι καλά, κουβαλούν την ιστορία τους. Για καθέναν από εμάς το «καλό» βιβλίο είναι διαφορετικό. Όταν διάβαζα το τέλος στο «Ο άνεμος κουβάρι» του Διονύση Χαριτόπουλου ήμουν στο μετρό. Ήθελα να κατέβω Σύνταγμα και κόντευα να φτάσω Περιστέρι όταν αντιλήφθηκα πως είχα χαθεί εντελώς. Να ένα καλό βιβλίο.

Ποια είναι η ιδανική συνθήκη διαβάσματος; Που διαβάζετε συνήθως;

Προσπαθώ να διαβάζω πριν κοιμηθώ αντικαθιστώντας το scroll down στο Instagram με το βιβλίο μου και βοηθάει πολύ. Και εννοείται στο μετρό ή στο λεωφορείο (χωρίς να φτάνω δέκα στάσεις παρακάτω, αλήθεια).

Ο Κάφκα είπε: «Τα βιβλία που έχουμε ανάγκη είναι εκείνα που πέφτουν σαν το τσεκούρι στην παγωμένη θάλασσα της ψυχής». Υπάρχουν βιβλία που σας έχουν κάνει να νιώσετε έτσι; Αν ναι, ποια;

Το «Stories» της Κάθριν Μάνσφιλντ, ο «Σχοινοβάτης» του Ζαν Ζενέ, «Τα σταφύλια της οργής» του Τζον Στάινμπεκ, «Αβελάρδος και Ελοΐζα» του Γιάννη Καλαβριανού, «Ο άνεμος κουβάρι» του Διονύση Χαριτόπουλου, οι «Χαμένες ψευδαισθήσεις» του Ονορέ Ντε Μπαλζάκ και σίγουρα δεν μπορώ να βάλω τελεία. Αλλά πρέπει.

Ποιο βιβλίο θα προτείνατε σε κάποιον να διαβάσει;

Εξαρτάται σε ποιον θα το πρότεινα. Ωστόσο αν πήγαινα τόσο «στα τυφλά» ίσως τη συλλογή διηγημάτων «Καταπακτή» του Γιώργου Ιωάννου.

Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτήν την περίοδο;

Το «Πιο πολύ πιο πολλοί» της Μαλβίνας Κάραλη. Πολλοί λένε πως πρόκειται και για την αυτοβιογραφία της. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και πολύ ωραία γραφή. Την μοναδική δική της.

Μοιραστείτε μαζί μας την πρώτη του φράση…

«Ταξιδεύει και λυποντρέπεται
Επειδή με ρωτάς δηλαδή, να σου πω, φίλε. Καμιά σχέση εσύ. Μην το πάρεις πάνω σου. Δικό μου όλο. Δεν τον ήθελα πια. Πάει καιρός που δεν τον ήθελα. Να μην υπάρχει. Να μην τον βλέπω».

Η Κατερίνα Κούδα αυτή την περίοδο είναι βοηθός σκηνοθέτη και συμμετέχει στην μουσικοθεατρική παράσταση Από… έρωτα που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Ευθύμη Χρήστου στη Μουσική Σκηνή Σφίγγα.