Όλα τα υπέροχα πράγματα της Μελίνας Θεοχαρίδου
Το βραβευμένο έργο Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, με την Μελίνα Θεοχαρίδου σε σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρέαδη (και διασκευή για την Ελλάδα που έκανε η σκηνοθέτις σε συνεργασία με τον Άρη Ασπρούλη). Ένα έργο για ένα επτάχρονο κορίτσι που μαθαίνει ότι η μητέρα του έκανε απόπειρα αυτοκτονίας γιατί δεν ήταν ευχαριστημένη από την ζωή της και φτιάχνει μια λίστα με όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα που δίνουν αξία στην ζωή και μας κρατούν δυνατούς. Ένα έργο που μας παρακινεί να θυμηθούμε όσα αγαπάμε, να φτιάξουμε την δική μας λίστα και να ρίχνουμε μια ματιά κάθε φορά χάνουμε τον προσανατολισμό μας. Η ηθοποιός Μελίνα Θεοχαρίδου μοιράστηκε μαζί μας τις σκέψεις της πάνω στο έργο, την διαδρομή που ακολούθησε για να γίνει παράσταση και την δική της λίστα χαράς!
Τι σας συγκινεί στο συγκεκριμένο έργο;
Η αυθόρμητη πράξη αγάπης που κάνει ένα κοριτσάκι 7 ετών για να σώσει τη μητέρα του. Μια πράξη αθώα, αφελής ακόμα, που κρύβει όμως μια σοφία και ορθότητα. Ένα πολύ όμορφο παράδειγμα της ενστικτώδους ευφυΐας των παιδιών, που πολλές φορές είναι πιο διεισδυτική από αυτή των μεγάλων.
Πως δουλέψατε για την παράσταση;
Λόγω του διαδραστικού χαρακτήρα της παράστασης, ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς που κάναμε με τη σκηνοθέτιδα Ιόλη Ανδρεάδη, ήταν μέσω ανοιχτών προβών. Από τη δεύτερη κιόλας εβδομάδα προβών, κάναμε περάσματα ολόκληρου του έργου με κοινό. Μερικές φορές αυτό το κοινό ήταν φίλοι και γνωστοί, άλλες φορές φοιτητές δραματικών σχολών, ή μαθητές Λυκείου, ή ενήλικοι μαθητές Σχολείου Β’ Ευκαιρίας. Αυτό ήταν τρομερά βοηθητικό για μένα, γιατί εξασκήθηκα στο πώς να διαχειρίζομαι τις αντιδράσεις των θεατών, οι οποίες, ανάλογα με το κοινό κάθε φορά, ήταν εντυπωσιακά διαφορετικές.
Πώς αντιμετωπίζεται η κατάθλιψη στην χώρα μας και την εποχή μας;
Υπάρχουν σίγουρα πολλοί και ποικίλοι τρόποι αντιμετώπισης. Το ‘κορίτσι με τη λίστα’ αυθόρμητα, στην τρυφερή ηλικία των επτά ετών, βρίσκει έναν τρόπο αντιμετώπισης στον οποίο τελικά επιστρέφει ξανά και ξανά καθώς μεγαλώνει. Αρχίζει να προσέχει γύρω της όμορφα, απλά, καθημερινά πράγματα και στιγμές — το φως του ήλιου, να κάνεις μπάνιο στη θάλασσα γυμνός, η λέξη “πομφόλυγα”, το έβδομο κομμάτι σε κάθε βινύλιο που σέβεται πραγματικά τον εαυτό του… Όσο περνάνε τα χρόνια, αυτή η λίστα με τα υπέροχα πράγματα μεγαλώνει. Το κορίτσι, ενήλικη γυναίκα πια, αντλεί δύναμη από αυτήν και σιγά σιγά το ίδιο γίνεται και με τον κύκλο ανθρώπων γύρω της, την οικογένεια και τους φίλους της. Αυτό μάλιστα είναι κάτι που με ευφυή τρόπο, μέσω της διάδρασης, αναπαριστά το έργο με τον κύκλο θεατών γύρω μου κάθε βράδυ. Φτιάχνουμε αυτή τη λίστα, και αυτή την ιστορία, όλοι μαζί κάθε βράδυ, και κάνοντάς το, ξορκίζουμε αυτά που μας βαραίνουν. Πολλοί θεατές στο τέλος της παράστασης με πλησιάζουν και μου λένε, ‘θα ξεκινήσω κι εγώ μια λίστα’! Το συστήνω ανεπιφύλακτα!
Μέχρι πού μπορούμε να φτάσουμε γι αυτούς που αγαπάμε;
Μέχρι εκεί που το θέλει η ψυχή μας. Οι πράξεις αγάπης δεν έχουν όρια, και όταν είναι δημιουργικές (και όχι αυτοκαταστροφικές), γεμίζουν χαρά όχι μόνο τον αποδέκτη αλλά και εμάς τους ίδιους. Είναι ένα πραγματικά υπέροχο πράγμα.
Ποιο ήταν το προσωπικό σας κέρδος από αυτήν την δουλειά μέχρι τώρα;
Πρώτα απ’όλα, η μεγάλη χαρά που μου δίνει η εκ νέου συνεργασία με την Ιόλη Ανδρεάδη, που “ξαναβρίσκω” επαγγελματικά μετά από πολλά χρόνια. Η Ιόλη είναι χαρισματική, οξυδερκής, διεισδυτική, κατευθύνει πάντα με αποφασιστικότητα αλλά και μια ευαισθησία και τρυφερότητα. Αυτός ο συνδυασμός ικανοτήτων και προσωπικότητας είναι σπάνιος και μεγάλο δώρο για έναν ηθοποιό. Μετά, κέρδος για μένα είναι η ευτυχία του να μοιράζομαι αυτό το έργο με το κοινό εδώ στην Ελλάδα. Ένα κοινό που βιώνει δύσκολες καταστάσεις και που το βλέπω να ξαλαφρώνει μέσα από την παράσταση. Οι αντιδράσεις τους και τα σχόλιά τους στο τέλος μου δίνουν τεράστια χαρά: ο 70χρονος κύριος στο Σχολείο Β’ Ευκαιρίας που μας είπε μετά την παράσταση ‘Φεύγω από εδώ πιο δυνατός’, η κοπέλα στην πρεμιέρα μας που με πλησίασε στο τέλος και μου είπε συγχαρητήρια με δάκρυα στα μάτια, η παρέα κοριτσιών την Κυριακή που γελούσαν με την ψυχή τους καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης… Υπέροχες στιγμές.
Ποιο κομμάτι του κειμένου ξεχωρίζετε; Γιατί;
Το κομμάτι που λέει: “Όταν ήμουνα μικρή ήξερα πώς να γίνομαι ευτυχισμένη, πώς να χαίρομαι. Μεγάλωσα και μεγάλωσαν και τα προβλήματα. … Τώρα πια δεν νομίζω πως αφήνω τον εαυτό μου να νιώσει χαρά, καλά. Έχω χάσει την ικανότητα αυτή.” Αυτός ό ορισμός της ευτυχίας σαν ικανότητα. Μια ικανότητα που σαν παιδιά την έχουμε έμφυτη, αλλά σαν ενήλικες, πολλές φορές, πρέπει να την ξαναμάθουμε από την αρχή.
Ποια είναι η δική σας λίστα με τα πιο υπέροχα πράγματα στον κόσμο;
Καλοκαίρι, Κυριακή μεσημέρι, σε εστιατόριο δίπλα από τη θάλασσα με αγαπημένους ανθρώπους.
Το πρώτο μπάνιο της χρονιάς στη θάλασσα.
Ώριμα, ζουμερά ροδάκινα.
Να ταξιδεύεις σε χώρα μακρινή, άγνωστη και εξωτική για πρώτη φορά.
Η στιγμή της επανασύνδεσης με κοντινό σου φίλο που έχεις να δεις πολύ καιρό.
Να κάθεσαι στη βεράντα το δειλινό και να πέφτουν πάνω σου οι τελευταίες αχτίδες του ήλιου.
Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα του Ντάνκαν Μακμίλαν και του Τζώνυ Ντόναχο
Παίζει η Μελίνα Θεοχαρίδου
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
Προσαρμογή κειμένου: Ιόλη Ανδρεάδη & Άρης Ασπρούλης
Σκηνοθεσία – Κίνηση: Ιόλη Ανδρεάδη
Σκηνικός χώρος – Κοστούμι: Δήμητρα Λιάκουρα
Φωτισμός: Χριστίνα Θανάσουλα
Φωτογραφία αφίσας: Χρίστος Παναγίδης
Φωτογραφίες: Πάνος Μιχαήλ