12+ 1 Θεατρικές Προτάσεις για τις Γιορτές
Η Αθήνα είναι αναμφίβολα μία θεατρική πόλη! Έχει παραστάσεις που ανταποκρίνονται σε διαφορετικές διαθέσεις, καταστάσεις και γούστα. Έχει καλλιτέχνες που δουλεύουν πολύ και δημιουργούν. Έχει θεατές που αγαπούν το θέατρο, το επιλέγουν για τους εαυτούς τους και το μοιράζονται με τους αγαπημένους τους ανθρώπους -κατά τη διάρκεια μιας παράστασης και μετά-. Έχει επίπεδο, άποψη, θέση και προτάσεις.
* 1984
Το προφητικό μυθιστόρημα-σταθμό για την πολιτική σκέψη του 20ού αιώνα παρουσιάζει η εταιρεία Λυκόφως, σε σκηνοθεσία της Κατερίνας Ευαγγελάτου. Στους κεντρικούς ρόλους ο Αργύρης Πανταζάρας (Ουίνστον Σμιθ), ο Νίκος Κουρής (Ο’Μπράιεν) και η Λένα Δροσάκη (Τζούλια). Η παράσταση ανεβαίνει στο Νέο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου, στη νέα διασκευή των Ρόμπερτ Άικι και Ντάνκαν Μακμίλαν, η οποία γνώρισε θριαμβευτική επιτυχία στο Λονδίνο και σε παγκόσμια περιοδεία, και παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Αυτό που καθιστά το 1984 μοναδικό, είναι ότι είναι διαρκώς μπροστά από την εποχή του, όχι απλώς επίκαιρο. Μετά από την έκδοσή του, το 1949, ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο άλλαξε για πάντα. Γεννήθηκε ο όρος Οργουελικός για να περιγράψει συνθήκες κυβερνητικής -και όχι μόνο- παρέμβασης στην ζωή των πολιτών, καθεστώτα ανελευθερίας, διαρκούς παρακολούθησης, και συλλογής ιδιωτικών πληροφοριών, ελέγχου της σκέψης.
Νέο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου
Νέα Διασκευή: Ρόμπερτ Άικι & Ντάνκαν Μακμίλαν
Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Κατερίνα Ευαγγελάτου
Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Μουσική: Βύρων Κατρίτσης
Βίντεο: Στάθης Αθανασίου
Σχεδιασμός Φωτισμών: Νίκος Βλασόπουλος
Ηχητικός Σχεδιασμός: Νικόλας Καζάζης
Μουσική Διαδασκαλία: Αλεξάνδρα Λέρτα
Ειδικά Εφέ: Αφοί Αλαχούζοι
Μακιγιαζ : Έυη Ζαφειρόπουλου
Κομμώσεις : Talkin’ Heads
Ειδικές Κατασκευές: Μπάμπης Κατσιμίχας
Βοηθοί Σκηνοθέτη : Δήμητρα Δερμιτζάκη, Δημήτρης Οικονομίδης
Βοηθός Σκηνογράφου: Μυρτώ Μεγαρίτου
Φωτογραφίες: Σταύρος Χαμπάκης
Διεύθυνση Παραγωγής: Βιολέττα Γύρα & Όλγα Μαυροειδή
Παραγωγός: Γιώργος Λυκιαρδόπουλος
Διανομή
Ουίνστον Σμιθ: Αργύρης Πανταζάρας
Ο’Μπράιεν: Νίκος Κουρής
Τζούλια: Λένα Δροσάκη
Τσάρινγκτον: Σωτήρης Τσακομίδης
Πάρσονς: Νίκος Πυροκάκος
Κυρία Πάρσονς: Σεραφίτα Γρηγοριάδου
Σάιμ: Ερρίκος Μηλιάρης
Μάρτιν: Αγησίλαος Μικελάτος
Συμμετέχουν: Μελαχρινός Βελέντζας, Βησσαρίων Κανέλλος, Στυλιανός Καπούλας,
Απόστολος Κατσιριντάκης, Τάσος Κόρκος, Δημήτρης Μηλιώτης, Χρήστος Τσουλιάης
Και τα παιδιά: Ειρήνη Γουλιέλμου, Πέπη Κώνστα, Αθηνά Μισαηλίδου
Στο Βίντεο εμφανίζονται οι ηθοποιοί:
Παντελής Δεντάκης, Δήμητρα Δερμιτζάκη, Βασίλης Κουκαλάνι, Αλεξάνδρα Λέρτα, Πόπη Λυμπεροπούλου
* Η Eπανένωση της Βόρειας με τη Νότια Κορέα
Ο Νίκος Μαστοράκης ανεβάζει με την ανανεωμένη ομάδα ηθοποιών της περυσινής επιτυχίας του Υπογείου «Τα παδιά του ήλιου», το σύγχρονο σπονδυλωτό έργο του Joël Pommerat: «La réunification des deux Corées» (Théâtre Odéon 2013) .
Μικρές ιστορίες-εικόνες που μιλούν με μελαγχολία, σκληρότητα, μεταφυσική διάθεση αλλά και με πολύ χιούμορ για το αδιέξοδο της αγάπης. Της αγάπης που δεν καταφέρνει να επανενώσει ποτέ πραγματικά «τη Βόρεια με τη Νότια Κορέα». Της αγάπης που είναι αλληλένδετη με την απώλεια. Εραστές, σύζυγοι, οικογένειες, φίλοι… Ακόμα και όταν καταφέρνουν ν΄ αγαπηθούν, συνειδητοποιούν ότι «η αγάπη δε φτάνει ». Ίσως γιατί «η αγάπη δεν υπάρχει. Η αγάπη είναι μια επινόηση. Ένα παιχνίδι του μυαλού. Η αγάπη είναι ένα είδος αρρώστιας που μας κάνει να κάνουμε πράγματα τρελά, επικίνδυνα…»
Μετάφραση: Μαριάννα Κάλμπαρη
Σκηνοθεσία: Νίκος Μαστοράκης
Κοστούμια: Κλαιρ Μπρέισγουελ
Επιμέλεια Κίνησης: Βάλια Παπαχρήστου
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαριλένα Μόσχου
Επιμέλεια σκηνικού: Αλέξανδρος Λαγόπουλος
Φωτογραφίες: Μυρτώ Αποστολίδου
Video Trailer: Μιχαήλ Μαυρομούστακος
Παίζουν (αλφαβητικά): Κλέων Γρηγοριάδης, Μαρία Καλλιμάνη, Κατερίνα Λυπηρίδου, Ιωάννα Μαυρέα, Δημήτρης Πασσάς, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Χάρης Φραγκούλης Συμμετέχουν: Χριστίνα Παπατριανταφύλλου, Ανθή Σαββάκη.
* Ριχάρδος Β’
Το Rēs Ratio Network παρουσιάζει στο Θέατρο Ροές την τέταρτη σκηνοθετική δουλειά της Έφης Μπίρμπα, Ριχάρδος Β’, βασισμένη στο έργο του Γουίλιαμ Σαίξπηρ, Ο Βασιλιάς Ριχάρδος ο Β’, από Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2016. Μαζί της μια εξαιρετική ομάδα ερμηνευτών με επικεφαλής τον Άρη Σερβετάλη στον ομώνυμο ρόλο και τους Νίκο Καμόντο, Ερμή Μαλκότση, Ιωάννα Τουμπακάρη, Αχιλλέα Χαρίσκο.
Ο βασιλιάς ως ιερό πρόσωπο, ως Ήλιος. Ο βασιλιάς Ριχάρδος ως κεντρικό σώμα που φωτίζει τους δορυφόρους του –τους υπηκόους, τους κόλακες, τους σφετεριστές του θρόνου– τα γρανάζια του Μεγάλου Μηχανισμού της Ιστορίας, διαγράφοντας την πορεία του προς το Πάθος. Ο βασιλιάς Ριχάρδος κρημνίζεται από τις παραδοχές που συγκροτούν την εικόνα του, την ταύτιση με το ιερό και την αναμφισβήτητη αίγλη του προσώπου. Η βασιλεία ως κατασκευή, ως πηλός που πλάθεται με τα χέρια και σχηματοποιείται ως σφαίρα, μια ευπαθής Globus Crusinger, ο Kόσμος στα χέρια του βασιλιά. Ο βασιλιάς πέφτει. Ο τίτλος, η ιδιότητα, η εξουσία, αποσπώνται βίαια από το πρόσωπο του Ριχάρδου εξωθώντας τον να επιστρέψει στον εαυτό. Η τραγωδία της επίγνωσης, ενός κόσμου που απελευθερώνεται από την αυταπάτη.
Σύλληψη, σκηνοθεσία, σκηνογραφία, κοστούμια: Έφη Μπίρμπα
Φωτισμοί: Θύμιος Μπακατάκης
Ηχητικός σχεδιασμός: Coti K.
Καλλιτεχνικός συνεργάτης-επιμέλεια κειμένων: Μιχαήλα Πλιαπλιά
Καλλιτεχνικός συνεργάτης-βοηθός σκηνοθέτη: Σοφία Γεωργοβασίλη
Καλλιτεχνικός συνεργάτης-επιμέλεια σκηνικών και κοστουμιών: Αλέγια Παπαγεωργίου
Καλλιτεχνικός συνεργάτης-Ειδικές κατασκευές σκηνογραφίας: Σωκράτης Παπαδόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη-διαχείρηση ηλεκτρονικού υλικού: Μαριάνα Έλληνα
Εκτέλεση κοστουμιών: Tsouknida
Ερμηνευτές: Νίκος Καμόντος, Ερμής Μαλκότσης, Άρης Σερβετάλης, Ιωάννα Τουμπακάρη, Αχιλλέας Χαρίσκος
Φωτογραφίες παράστασης: Γιώργος Καπλανίδης
* Λαμπεντούζα
Το παραδείσιο νησί της Λαμπεντούζα. Εκεί που η βόρεια Αφρική συναντά την Ιταλία. Γραφικά χωριά, ονειρεμένες παραλίες, και παράξενα σκουπίδια που ξεβράζει η θάλασσα. Η οικογένεια του Στέφανου είναι ψαράδες πάππου προς πάππου. Όμως στις αρχές του 21ου αιώνα η ψαριά του είναι πολύ διαφορετική. Δουλειά του είναι τώρα να περισυλλέγει σώματα μεταναστών από τα κρύα νερά της Μεσογείου. Πιο βόρεια, στις σκοτεινές γωνιές της Αγγλίας, η Ντενίζ, μια κινεζοεγγλέζα εργαζόμενη φοιτήτρια, πηγαίνει πόρτα πόρτα για να μαζέψει δόσεις καταναλωτικών δανείων για λογαριασμό μιας εισπρακτικής εταιρείας. Είναι μιγάδα, είναι διαφορετική και εισπράττει διακρίσεις από εκείνους που θέλουν να την ξεφορτωθούν. Άβολες δουλειές, για ανθρώπους που η φτώχεια, η κρίση, η ανεργία τους έχουν ρίξει στο περιθώριο. Κι όμως υπάρχει ελπίδα και ζεστασιά, που θα τη βρουν εκεί που καθόλου δεν το περιμένουν.
Ο Άντερς Λουστγκάρτεν είναι βραβευμένος βρετανός θεατρικός συγγραφέας. Η Λαμπεντούζα γράφτηκε το 2015 ύστερα από παραγγελία του Θεάτρου Σόχο του Λονδίνου.
Θέατρο του Νέου Κόσμου
Μετάφραση: Αγγελική Κοκκώνη
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Σκηνικά – Κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος
Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Βοηθός σκηνοθέτη: Κωνσταντίνος Τζάθας
Παίζουν οι ηθοποιοί: Αργύρης Ξάφης, Χαρά-Μάτα Γιαννάτου
* Λεωφορείο ο Πόθος
Μια παραγωγή της Ομάδας Νάμα στο πλαίσιο της συνεργασίας του θεάτρου Επί Κολωνώ με το Σύγχρονο Θέατρο.
1948. Νέα Ορλεάνη. Σε ένα σπίτι όπου κατοικούν η Στέλλα, απόγονος αριστοκρατικής οικογένειας του Αμερικανικού Νότου και ο σύζυγός της Στάνλεϋ, σκληρός και ανερχόμενος μικροαστός, καταφεύγει η Μπλανς Ντυμπουά, αδελφή της Στέλλας. Ανύπαντρη, παρά την προχωρημένη ηλικία της και έχοντας επωμισθεί τα οικογενειακά βάρη της αριστοκρατικής της οικογένειας, χωρίς ένα δολάριο και χωρίς σύντροφο, κουβαλάει μόνον τις αποσκευές της από ύλη και τραυματικές μνήμες. Το αμφιλεγόμενο ερωτικό της παρελθόν μαζί με τον πολυσχιδή της χαρακτήρα ανατρέπουν την κανονικότητα της ζωής του ζευγαριού και του κοινωνικού τους περίγυρου. Μέσα από την αντιπαράθεση καθενός από τους χαρακτήρες έργου με την «αλλόκοτη» όπως τους φαίνεται Μπλανς -και γι’ αυτό επικίνδυνα ανατρεπτική- οι ήρωες του «Λεωφορείου ο Πόθος» καταλαβαίνουν πως πρέπει να συσπειρωθούν σε ό,τι μέχρι πριν την άφιξή της ήταν και σε ό,τι είχαν και θέλουν στο μέλλον να αποκτήσουν. Την συρρικνώνουν έτσι σε μία από τις πολλές της ιδιότητες, την αποκηρύσσουν και την διώχνουν υπό τον μανδύα της τρελής που πρέπει «για το καλό όλων» να απομονωθεί. Η Μπλανς γίνεται ο ξένος που στο διηνεκές υπάρχει, ακόμη και μέσα μας, και που θα θέλαμε να αγνοούμε. Ο Τένεσι Ουίλιαμς κατορθώνει να συνδιαλαγεί και να συμμαχήσει με το συναισθηματικό κόσμο μας για να τεστάρει τις αντοχές των αντιλήψεων και των ηθικών κανόνων της κάθε κοινωνίας αλλά και του καθενός μας χωριστά.
Παραγωγή: Ομάδα Νάμα/Επί Κολωνώ
Μετάφραση: Γιώργος Χατζηνικολάου
Σκηνοθεσία/Καλλιτεχνική επιμέλεια: Ελένη Σκότη, Γιώργος Χατζηνικολάου
Σκηνικά/Κοστούμια: Γιώργος Χατζηνικολάου
Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Μουσική: Κωστής Χαραμουντάνης
Video/Trailer: Σταύρος Συμεωνίδης
Φωτογραφίες: Γιώργος Καλφαμανώλης
Βοηθός σκηνοθέτη: Τριανταφυλλιά Δούνια
Δ/νση Παραγωγής: Γιώργος Χατζηνικολάου
Δημόσιες Σχέσεις/Βοηθός παραγωγής: Μαρία Αναματερού
Διανομή
Μπλανς: Κόρα Καρβούνη
Στάνλεϋ: Γιάννης Τσορτέκης
Στέλλα: Ηλιάνα Μαυρομάτη
Μιτς: Γιώργος Δάμπασης
Γιούνις: Αθηνά Αλεξοπούλου
Στηβ: Γιώργος Γερωνυμάκης
Πάμπλο: Βαγγέλης Κουντουριώτης
Νέος: Κωστής Χαραμουντάνης
Γιατρός: Μιχαήλ Γιαννικάκης
Νοσοκόμα: Χριστίνα Δημητριάδη
* Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς – ΕΝΘΥΜΙΟ
Μετά τη μεγάλη επιτυχία της παράστασης «Ο Αδαής και ο Παράφρων» του Τόμας Μπέρνχαρντ, ο Γιάννος Περλέγκας επιλέγει να σκηνοθετήσει στο θέατρο θησείον, ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ το έργο «Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς» του Stephen Temperley, με πρωταγωνιστές τους Nαταλία Τσαλίκη και Προμηθέα Αλειφερόπουλο.
«H τέχνη δεν μπορεί να κυβερνιέται από την περίσκεψη και τη σύνεση». Αυτό ισχυρίζεται η Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς, η διασημότερη φάλτσα σοπράνο στην ανθρώπινη ιστορία, προκειμένου να δικαιολογήσει την εμμονή της να τραγουδά δημοσίως, και μάλιστα Μότσαρτ. Πολλά χρόνια μετά τον θάνατό της, ο ακομπανιατέρ της στο πιάνο, ένας διαλυμένος ψυχολογικά μουσικός, ο Κόσμε Μακ Μουν, προσπαθεί ακόμα να εξηγήσει το φαινόμενο Τζένκινς. Μια σπουδή πάνω στο ανέφικτο ιδεώδες της μουσικής, της τυραννίας του «σωστού» και του «λάθους». Μια ακροβατική «κολορατούρα» πάνω στην τέχνη, την αρρώστια, το θάνατο και τη μνήμη. «Σημασία έχει τι ακούμε εμείς μέσα στο κεφάλι μας» υποστηρίζει η Τζένκινς κατά τη διάρκεια του έργου. Το ζήτημα της πίστης και της έλλειψής της, η φθορά που προκαλούν η αρρώστια και η αποτυχία και η τέχνη ως αντίδοτο κατά του θανάτου και της ερωτικής απουσίας. Ένα φανταστικό ενθύμιο της Αμερικής των χρόνων 1929-1944, όπου δυο τελείως διαφορετικοί άνθρωποι, που ο καθένας κουβαλά το δικό του στίγμα, συναντιούνται και ενώνονται μέσα στην μουσική βρίσκοντας καταφύγιο μακριά από το φόβο και την αποδοκιμασία.
θησείον, ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ
Μετάφραση: Γιάννος Περλέγκας – Προμηθέας Αλειφερόπουλος
Σκηνοθεσία: Γιάννος Περλέγκας
Σκηνικά / κοστούμια: Λουκία Χουλιάρα
Κίνηση: Δήμητρα Ευθυμιοπούλου
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Επιμέλεια Ήχου / Βίντεο: Αφροδίτη Ρήγα
Βοηθός σκηνοθέτη: Μάγδα Καυκούλα
Βοηθός ενδυματολόγου/ Κατασκευή Κοστουμιών: Σάλι Αλάραμπι
Φωνητική διδασκαλία : Ευαγγελία Καρακατσάνη
Σχεδιασμός κομμώσεων: Σωτήρης Πατεράκης
Ηχογράφηση μουσικής (πιάνο): Θοδωρής Οικονόμου
Ηχοληψία: Κώστας Μπώκος (Studio 19st)
Φωτογραφίες: Κarol Jarek
Γραφιστική επιμέλεια: Μάριος Γαμπιεράκης
Παραγωγή: Μανόλης Σάρδης – PRO4
Παίζουν: Ναταλία Τσαλίκη, Προμηθέας Αλειφερόπουλος
* Το Δέντρο του Οιδίποδα
Η Ομάδα Θεάτρου Ιδέα παρουσιάζει για δεύτερη χρονιά από τη Δευτέρα 14 Νοεμβρίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη, την παράσταση «Το δέντρο του Οιδίποδα».
Επτά ηθοποιοί και ο σκηνοθέτης ως μουσικός επί σκηνής σκαρφαλώνουν το δέντρο του Οιδίποδα ξεκινώντας απ’ την εποχή του Κάδμου, την ίδρυση της Θήβας, την αρχή του Ανθρώπου.
Από κλαδί σε κλαδί ταξιδεύουν μέσα και πέρα από τον μύθο της καταραμένης γενιάς των Λαβδακιδών, σε μια μυσταγωγία που αναζητά τις βαθιές χοϊκές αιμάτινες ρίζες. Τις δικές μας ρίζες. Ένας 6μελης χορός σε μια αρχέγονη μοναξιά, σ’ έναν ου-τόπο, σκαρώνει μια αφηγηματική τελετή προσκαλώντας όλους τους ήρωες να περιπλανηθούν μαζί με το τραγικό τους φορτίο άλλοτε σε ερήμους, άλλοτε στα ερείπια του Οίκου τους, άλλοτε σε κάποιο ρημαγμένο τσίρκο κι άλλοτε σ’ αυτήν την ίδια τη θεατρική αίθουσα.
Θέατρο Άλφα. Ιδέα
Σκηνοθεσία: Κώστας Γάκης
Κείμενο: Ομάδα Ιδέα με την συνεργασία των: Μαρίνα Αργυρίδου, Έκτορα Λίατσο, Γιώργο Βουρδαμή, Νεφέλη Μαρκάκη
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ίριδα Κανδρή
Live Μουσική: Κώστας Γάκης Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Εικαστική επιμέλεια: Βασιλική Σύρμα
Μουσική Σύνθεση: Κώστας Γάκης Δ/νση – Οργάνωση Παραγωγής: Λευτέρης Πλασκοβίτης
Παραγωγή: K2L ΑΛΦΑ Ιδέα Ε.Ε
ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ: Κώστας Γάκης, Μυρτώ Γκόνη, Κρυστάλλη Ζαχαριουδάκη, Σταύρος Λιλικάκης, Κώστας Μαγκλάρας, Νεφέλη Μαρκάκη, Αθηνά Μουστάκα, Κωνσταντίνος Μπιμπής.
* Ορλάντο
«Η αλήθεια είναι πως ύστερα απ’ όλα αυτά τα σοβαρά, ποιητικά, πειραµατικά βιβλία νιώθω την ανάγκη µιας φυγής»
Βιρτζίνια Γουλφ
Ορλάντο -μια βιογραφία.
Ένα ερωτικό γράμμα.
Μια μυθιστορηματική φαντασίωση.
Ένα πλάσμα, χωρίς τους συνηθισμένους ανθρώπινους περιορισμούς του γήρατος και του θανάτου, ξεκινά τη ζωή του ως άγγλος ευγενής κατά την Ελισαβετιανή εποχή και φτάνει ως χειραφετημένη γυναίκα στο σήμερα. Ζει αναρίθμητες εμπειρίες, τόσο ως άνδρας όσο και ως γυναίκα, και δοκιμάζει τη ζωή με λύσσα επιζητώντας διαρκώς την βαθιά και πραγματική συνάντηση με τους ανθρώπους. Μπορούν όμως οι άνθρωποι να συναντηθούν; Τελικά είναι το φύλο, ο χρόνος, ο χώρος που μας φυλακίζουν σ’ έναν μόνο εαυτό κι αυτός δεν αρκεί για να επικοινωνήσουμε ή μήπως είμαστε φτιαγμένοι από χιλιάδες διαφορετικούς εαυτούς αλλά το ανθρώπινο υλικό είναι το υλικό της αποτυχίας;
Ο / Η Ορλάντο μας αφηγείται την συναρπαστική ζωή του / της. Τι θα γίνει όμως όταν φτάσει στο τρομακτικό παρόν;
Μετάφραση: Νικήτας Σινιόσογλου
Διασκευή/Σκηνοθεσία: Ιώ Βουλγαράκη
Σκηνικός χώρος/Κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού
Φωτισμοί: Karol Jarek
Σχεδιασμός κομμώσεων: Alex Scissors
Σχεδιασμός μακιγιάζ: Marina Stat
Φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου
Teaser/Trailer: Σεμπαστιάν Φραγκόπουλος
Υπεύθυνη επικοινωνίας: Μαρία Τσολάκη
Ερμηνεία: Αμαλία Καβάλη
* Η Δίκη του Κ.
Κάποιος θα πρέπει να είχε συκοφαντήσει τον Γιόζεφ Κ., καθώς χωρίς να έχει κάνει τίποτε κακό, ένα ωραίο πρωί συνελήφθη”.
Έτσι αρχίζει ένα από τα πιο εμβληματικά μυθιστορήματα του εικοστού αιώνα. Ο Γιόζεφ Κ., ανώτερος υπάλληλος τραπέζης και καθ’ όλα αξιοπρεπής πολίτης, ειδοποιείται από μια σειρά οργάνων μιας ακαθόριστης ανώτερης Αρχής, ότι πρόκειται να δικαστεί για κάτι που κανείς δεν τον πληροφορεί ως προς το τι είναι ακριβώς ούτε και ο ίδιος μπορεί να προσδιορίσει τι του καταλογίζεται. Ένα όμως είναι σίγουρο: θα δικαστεί κάποια στιγμή, παρ’ ότι είναι ελεύθερος να συνεχίσει τη ζωή του όπως πριν. Κατόπιν τούτου, μπλέκει σε έναν γκροτέσκο εφιάλτη στον οποίο βυθίζεται σταδιακά όλο και πιο βαθιά προσπαθώντας αφενός να καταλάβει τη λειτουργία του συστήματος που τον διώκει μέσα από τους παρανοϊκούς γραφειοκρατικούς μηχανισμούς που εμφανίζει και ταυτόχρονα να βρει, μέσα από τους προσωπικούς δαιδάλους του νου του, τη ρίζα της ενοχής που του προσάπτουν. Υπάρχει ένα σύστημα που τον συνθλίβει άδικα ή είναι και ο ίδιος ένα ακόμα γρανάζι που ενισχύει το σύστημα και την πολυπλοκότητα;
Διασκευή- Σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος
Σκηνικά: Ευαγγελία Θεριανού
Κοστούμια: Κλαιρ Μπρέισγουελ
Φωτισμοί: Σοφία Αλεξιάδου
Επιμέλεια κίνησης: Σοφία Πάσχου
Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας
Με τους: Σωκράτη Πατσίκα, Μιχάλη Συριόπουλο, Κίττυ Παϊταζόγλου, Θάνο Λέκκα, Μάνο Γαλανή, Ειρήνη Μπούνταλη, Παντελή Βασιλόπουλο, Μιχάλη Μιχαλακίδη, Ελένη Βλάχου, Φοίβο Συμεωνίδη.
* Relax… Mynotis
Ένας ηθοποιός μεγάλος, όχι μόνο σε ηλικία αλλά και σε αξία, υπαγορεύει τη διαθήκη του σε έναν βοηθό συμβολαιογράφου. Είναι ο 35ος συμβολαιογράφος, μέσα σε σαράντα χρόνια, που αναλαμβάνει αυτήν τη δουλειά. Είναι ολοφάνερο ότι ο ηθοποιός έχει μιαν έμμονη προσήλωση στην ιδέα της διαθήκης.
Έτσι ξεκινά το “RELAX…”. Σαν ένα ταξίδι μέσα στον νεοελληνικό χρόνο που οδηγεί άλλοτε στον Άδη και άλλοτε στο Υπερπέραν. Παραστάτες σ΄αυτό το ταξίδι είναι δύο μορφές του νεοελληνικού πανθέου που εμφανίζονται όχι ως φυσικές παρουσίες αλλά ως ενεργά φαντάσματα. Προκύπτει έτσι μια συνάντηση μεταξύ μεγάλων ανδρών σε μια χώρα κατά τα άλλα μικρή. ΄Ισως αυτή η χώρα, που μοιάζει σήμερα ακινητοποιημένη, τίποτα να μη χρειάζεται τόσο πολύ όσο ένα ταξίδι ή την ιδέα έστω ενός ταξιδιού…
Μέγας χορηγός του “RELAX…” είναι ο ανεξάρτητος φορέας “ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΓΟΣ Α.Ε.”.
Σκηνοθεσία : Βασίλης Παπαβασιλείου
Σκηνογραφία : Κώστας- Ηρακλής Γεωργίου
Φωτισμοί : Ελευθερία Ντεκώ
Καλλιτεχνική συνεργάτις – Εκτέλεση παραγωγής : Νικολέτα Φιλόσογλου
Φωτογραφίες: Μυρτώ Αποστολίδου
Παίζουν : Βασίλης Παπαβασιλείου & Γιάννος Περλέγκας.
* Το Κουκλοσπιτο
Εκατόν σαράντα χρόνια σχεδόν, μετά την πρώτη του εμφάνιση στην ευρωπαϊκή θεατρική σκηνή, το αριστούργημα του Χένρικ Ίψεν, διατηρεί αναλλοίωτη τη δύναμή του, χάρη στην ανατρεπτική του φύση και την εκρηκτική του ένταση. Ο ήχος της πόρτας που κλείνει πίσω της η Νόρα, αφήνοντας σύζυγο και παιδιά, φτάνει μέχρι τις μέρες μας. Γραμμένο το 1879, το έργο του μεγάλου Νορβηγού συγγραφέα, συντάραξε την εποχή του και υπήρξε καταλυτικό για την εξέλιξη της θεατρικής τέχνης. Η Νόρα -πρόσωπο μυθικό για τη σύγχρονη δραματουργία- γίνεται στην εποχή μας, ένα σύμβολο όχι μόνο για την γυναίκα, αλλά γενικότερα για τον άνθρωπο.
Μέσα από την ποιητική διάσταση του λόγου, ο Ίψεν μας καλεί σ ένα ταξίδι αυτογνωσίας. Η Νόρα αναζητά και προσμένει το «θαύμα» κι όταν γυρεύεις το θαύμα πρέπει να σπείρεις το αίμα σου στις οκτώ γωνιές των ανέμων γιατί το θαύμα δεν είναι πουθενά παρά κυκλοφορεί μέσα στις φλέβες του ανθρώπου.
Θέατρο Οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής
ΔΙΑΝΟΜΗ:
Αμαλία Μουτούση Νόρα
Άρης Λεμπεσόπουλος Τόρβαλντ Χέλμερ
Μαρία Ζορμπά Κριστίνα Λίντε
Γιώργος Συμεωνίδης Νιλς Κρόγκσταντ
Νικόλας Παπαγιάννης Γιατρός Ρανκ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ – ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΚΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ: Γιώργος Σκεύας
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γιώργος Σκεύας
ΣΚΗΝΙΚΑ: Εύα Μανιδάκη
ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Άγγελος Μέντης
ΜΟΥΣΙΚΗ – ΣΥΝΘΕΣΗ ΗΧΩΝ: Σήμη Τσιλαλή
ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ: Σύλβια Λιούλιου
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΟΥ: Φιλάνθη Μπουγάτσου
ΒΟΗΘΟΣ ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΟΥ: Βέρικο Μγκελάτζε
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΧΤΕΝΙΣΜΑΤΩΝ: Αλέξανδρος Μπαλαμπάνης
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Κώστας Ορδόλης
ΓΡΑΦΙΣΤΙΚΑ: Γιώργος Ρυμενίδης
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Λυκόφως – Γ. Λυκιαρδόπουλος
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: Κατερίνα Μπερδέκα
* Τρεις Αδερφές
Οι Τρεις Αδερφές, το τσεχωφικό έργο σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου συνεχίζει την επιτυχημένη του Πορεία στο θέατρό μας και την επόμενη σεζόν. Με 15.000 θεατές το πρώτο τρίμηνο και πληθώρα διθυραμβικών κριτικών, η παράσταση θα επανέλθει στη σκηνή του Πορεία, από τις 26 Οκτωβρίου. Η προπώληση των εισιτηρίων θα ξεκινήσει στις 14 Σεπτεμβρίου. Οι 15 ηθοποιοί καταθέτουν προσωπικά ρεσιτάλ ερμηνείας, ενώ τους τρεις πρωταγωνιστικούς ρόλους ενσαρκώνουν οι βραβευμένες Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Ιωάννα Παππά και Λένα Παπαληγούρα.
Ο Αντόν Τσέχοφ έγραψε τις Τρεις αδερφές -ένα έργο για την προσδοκία- το 1901, στο γύρισμα του 20ου αιώνα. Ο ίδιος ο συγγραφέας χαρακτηρίζει το έργο του «κωμωδία» και τους χαρακτήρες του «μπουφόνους», καθώς φέρνει κάθε έναν από αυτούς, κάθε τους ελπίδα, κάθε τους αγωνία, αντιμέτωπους με την πραγματικότητα, όπως αυτή σμιλεύεται αμείλικτα από τον χρόνο. Τα τέσσερα παιδιά ενός μορφωμένου στρατιωτικού, οι τρεις κόρες του και ο μοναχογιός του, «ξεμένουν» μετά τον θάνατό του στον τόπο της τελευταίας του μετάθεσης, σε μια απομακρυσμένη και μονότονη πόλη της ρωσικής επαρχίας. Ο στενός πυρήνας της οικογένειας και των στρατιωτικών φίλων τους λειτουργεί ως μια «νησίδα πολιτισμού» για τα αδέλφια και διατηρεί ζωντανή την ελπίδα της επιστροφής στην ιδανική πόλη των παιδικών του χρόνων, τη Μόσχα. Ωστόσο, η μικρή, ιδιότυπη κοινότητά τους φυλλορροεί μέσα στον χρόνο και την πραγματικότητα συμπαρασύροντας κάθε προσδοκία.
Απόδοση – Δραματουργία – Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τάρλοου
Συνεργάτις Δραματουργός: Έρι Κύργια
Σκηνικά – Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου
Μουσική: Άγγελος Τριανταφύλλου
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Κίνηση: Κορίνα Κόκκαλη
Βοηθός Σκηνοθέτη:Δήμητρα Κουτσοκώστα, Ελένη Μιχαηλίδου, Λίνα Σταυροπούλου
Βοηθός Σκηνογράφου: Τίνα Τζόκα, Νόρα Δεληδήμου
Φωτογραφίες: Βάσια Αναγνωστοπούλου
Παίζουν
Πρόζοροφ Ανδρέας: Λαέρτης Μαλκότσης, Ναταλία: Μαριάννα Δημητρίου, Όλγα: Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Μάσα: Ιωάννα Παππά, Ειρήνη: Λένα Παπαληγούρα, Κουλίγκιν Θεόδωρος: Κώστας Κορωναίος, Βερσίνιν Αλέξανδρος: Γιάννης Νταλιάνης, Τούζενμπαχ: Παντελής Δεντάκης, Σολιόνι: Δημητρής Μπίτος, Τσεμπουτίκιν, Γιώργος Μπινιάρης, Φεντότικ: Πάρις Θωμόπουλος, Ροντέ: Ρενάτο Κούσι,, Φεραπόντ: Χάρης Τσιτσάκης, Ανφίσα:Μαριέττα Σγουρδαίου, Καθαρίστρια, Νταντά: Κορίνα Κόκκαλη.
* Ήταν όλοι τους παιδιά μου
Πολλές φορές χαρακτηρίζουμε με ευκολία ένα έργο ως αριστούργημα, με αποτέλεσμα η λέξη, να έχει χάσει το νόημά της. Να όμως που στην περίπτωση του έργου του Μίλλερ, η λέξη αποκτά και πάλι νόημα. Γιατί το Ήταν όλοι τους παιδιά μου είναι πράγματι ένα από τα αριστουργήματα της θεατρικής γραφής του 20ού αιώνα. Μια σύγχρονη τραγωδία που έχει επίκεντρό της μια οικογένεια στη μεταπολεμική Αμερική. Μια οικογένεια που προάσπισε τον μικρόκοσμό της εις βάρος του κοινού καλού και ένας κοινωνικός περίγυρος που αποδέχεται πως αυτός είναι ο κανόνας της ζωής.
Μυστικά και ψέματα μιας οικογένειας, ένα παρελθόν που απειλεί το παρόν της και βέβαια, όταν ανασυρθεί η αλήθεια στο φως, είναι πολύ αργά για όλους. Ο Μίλλερ μας φέρνει αντιμέτωπους όλους μας με μια σειρά ερωτημάτων. Ποια η ατομική μας ευθύνη; Ποια η κοινωνική; Πού αρχίζει και πού τελειώνει το ιδιωτικό και δημόσιο συμφέρον; Δικαιούμαστε εν ονόματι της προστασίας των δικών μας ανθρώπων να παραγνωρίζουμε το συμφέρον του συνόλου; Πού βάζει ο καθένας μας τις διαχωριστικές του γραμμές; Ο Μίλλερ μέσα από την ιστορία μιας οικογένειας, που μας είναι τόσο οικεία και αναγνωρίσιμη, μας κάνει να αναρωτηθούμε για ζητήματα που σήμερα μας απασχολούν και πάλι όσο ποτέ. Και το κάνει με ένα θαυμαστό τρόπο, χωρίς ίχνος διδακτισμού, μέσα από ένα συναρπαστικό και βαθιά συγκινητικό έργο.
Θέατρο Εμπορικόν
Μετάφραση: Δάφνη Οικονόμου
Σκηνοθεσία-Δραματουργική επεξεργασία: Γιάννης Μόσχος
Σκηνικά-Κοστούμια: Τίνα Τζόκα
Μουσική-Ήχοι : Άγγελος Τριανταφύλλου
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Κίνηση: Ανθή Θεοφιλίδη
Βοηθός σκηνοθέτη: Εύη Νάκου
Πρωταγωνιστούν:
Τζο Κέλλερ: Δημήτρης Καταλειφός
Κέητ Κέλλερ: Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου
Κρις Κέλλερ: Γιώργος Βουρδαμής
Ανν Ντήβερ: Δανάη Επιθυμιάδη
Τζωρτζ Ντήβερ: Κώστας Βασαρδάνης
Δρ. Τζιμ Μπέηλις: Δημήτρης Καραμπέτσης
Σου Μπέηλις: Ευγενία Αποστόλου
Φρανκ Λούμπεϊ: Γιώργος Τζαβάρας
Λύντια Λούμπεϊ: Ιωάννα Πιατά.
