Φυγόκεντρος καλείται η ψευδαίσθηση που έχει ένα σώμα που διαγράφει κυκλική τροχιά, ότι μπορεί να διαφύγει αυτής. Πρόκειται για μια κατά σύμβαση δύναμη που δεν ασκείται στο σώμα αλλά βοηθά στη μελέτη προβλημάτων κίνησης.

Οι φωτογραφίες του Ραχμάτ μου δίνουν την εντύπωση πως από έναν πυρήνα εκκινούνται δυνάμεις που πασχίζουν να υπερβούν τα όρια του κάδρου. Καθώς προσκρούουν στην αυστηρή οριοθέτηση των τεσσάρων γραμμών του φωτογραφικού κάδρου, επιστρέφουν παλλόμενες στον πυρήνα που τις γέννησε.

Ξέρω πως ακούγεται κλισέ μα νιώθω πως οι φωτογραφίες και η ζωή του μοιάζουν. Έζησε τα παιδικά του χρόνια στο Αφγανιστάν, τα εφηβικά στο Ιράν, τα νεανικά στην Ελλάδα. Όσο ισχυρές κι αν είναι οι δυνάμεις που τον απομάκρυναν απ’ τον τόπο που γεννήθηκε, μια αόρατη βαρυτική έλξη τον συγκράτησε σε τροχιά γύρω από έναν πυρήνα που δυσκολεύομαι να ονομάσω. Πατρίδα, ξενιτιά, αναμνήσεις, ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, είναι λέξεις που έχουν θρυμματιστεί από την πολλή χρήση κι αδυνατούν να αναπαραστήσουν αυτήν την αλλόκοτη δύναμη. Ίσως ο μη λεκτικός λόγος της φωτογραφίας να τα καταφέρει καλύτερα.

Οι φωτογραφίες αυτές θα μπορούσαν να αποτελέσουν για κάποιους το ημερολόγιο μιας προσωπικής διαδρομής και για άλλους ένα πρωτογενές ντοκουμέντο για τη ζωή των μεταναστών στην εποχή μας, Προσωπικά θα σταθώ στο ότι, όποτε συνάντησα τον Ραχμάτ, είχε πάντα μαζί του τη φωτογραφική μηχανή σε μια προσπάθεια να γνωρίσει το μέσο, την πόλη του και την ψευδή αυτή δύναμη.

 Κείμενο και επιμέλεια έκθεσης: Γιάννης Σίμος