Ένα ερωτικό παιχνίδι με δέκα δυνατούς «παίκτες» του ελληνικού θεάτρου

από τις 3 Μαΐου

Μια κωμωδία αποπλανήσεων; Ένα ερωτικό παιχνίδι;Ο κύκλος του έρωτα του Άρθουρ Σνίτσλερξεκινά στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.Γιατί ο έρωτας ταιριάζει στην Άνοιξη.

Δέκα ζευγάρια  σε μια σκυταλοδρομία σεξουαλικών συναντήσεων. Στη ζωή αλλά και στη σκηνή του ΔΘΠ. Από την αποπλάνηση, στην ερωτική συνεύρεση και τον αποχωρισμό μια ανάσα μόνο.
Ο Κύκλος του Έρωτα έχει σαν κεντρική υπόθεση τις αλλεπάλληλες ερωτικές συνευρέσεις μεταξύ προσώπων όλων των κοινωνικών τάξεων. Δέκα ζευγάρια στη Βιέννη, παλεύουν με τα όρια που θέτουν η κοινωνική θέση, ο πλούτος και η ερωτική και συζυγική πίστη. Όλα ξεκινούν από μια φτωχή πόρνη και καταλήγουν πάλι σ’ αυτήν. Κάθε διαδοχική σκηνή παίρνει ένα δραματικό πρόσωπο από την προηγούμενη και το εισάγει στην επόμενη εικόνα. Μέχρι το τέλος του παιχνιδιού, όλοι οι χαρακτήρες είναι ασαφώς συνδεδεμένοι μεταξύ τους.
Η αιώνια εναλλαγή συντρόφων, είτε  αποτυπώνει τη σεξουαλική υποκρισία της Βιέννης του 19ου αι. είτε την ασέξουαλ εξάπλωση  στο εδώ και το τώρα. Το σεξ ή το «α-σεξ»είναι το βρώμικο μυστικό. Σήμερα δεν σοκάρει η ερωτική επιθυμία αλλά η έλλειψή της.
Οι  δομές μιας ολόκληρης κοινωνίας που «εκπορνεύεται», ναρκισσεύεται, ερωτοτροπεί, κομπάζει και ηθικολογεί  ακτινογραφώντας τη «νόσο»της μέσα από το πρίσμα της ερωτικής επιθυμίας.
Πέρα από το χιούμορ όμως και την φαινομενική ηδονοβλεπτική ελαφράδα που πρωτοδιαβάζει κανείς στο έργο, το επόμενο επίπεδο είναι πιο αγωνιώδες.
Πόσο είναι δυνατόν να υπάρξει «πραγματική ικανοποίηση» μέσα από τον έλεγχο και την υποταγή;
Μπορεί η κοινωνική υποκρισία των δυτικών κοινωνιών να αντέξει την ηδονή ως ένα μη εμπορεύσιμο και ανταλλάξιμο σε όλα τα επίπεδα προϊόν;
Μπορεί ο άνθρωπος να αναλάβει το τίμημα της ικανοποίησής του ως προϊόν ελευθερίας και ευθύνης ή είναι η ερωτική συμπεριφορά ένα παιχνίδι ρόλων που κρατάει όσο μια πρόσκαιρη μέθη;
Το έργο φαίνεται να διατηρεί αναλλοίωτη την γαργαλιστική επικινδυνότητά του παρότι οι κοινωνικές μάσκες έχουν φαινομενικά αλλάξει μορφή.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα: 
Ο Άρθουρ Σνίτσλερ γεννήθηκε στη Βιέννη το 1862 και πέθανε στη γενέτειρά του το 1931. Είναι ο κυριότερος εκπρόσωπος της λογοτεχνίας του Βιεννέζικου Μοντερνισμού και έγραψε διηγήματα, θεατρικά έργα καθώς και ένα μυθιστόρημα. Άσκησε για ένα διάστημα το ιατρικό επάγγελμα, αλλά αργότερα περιορίστηκε στη λογοτεχνία. Στα νεανικά του χρόνια ο Σνίτσλερ υπήρξε ένας ερωτόληπτος Δον Ζουάν. «Αντιλήφθηκες μέσω της διαίσθησής σου –ή μάλλον μέσω της ευαίσθητης ενδοσκόπησής σου– όλα όσα μόχθησα να αποκαλύψω μελετώντας άλλους ανθρώπους», έγραφε στον Σνίτσλερ το 1922 ο σύγχρονός του, Σίγκμουντ Φρόιντ.
To θεατρικό έργο «Reigen» (Ο Κύκλος του Έρωτα) γράφτηκε το 1897, εκδόθηκε το 1903 και τον επόμενο χρόνο απαγορεύτηκε από την αυστριακή λογοκρισία. Το προκλητικό αυτό έργο έθετε προφανέστατα υπό αμφισβήτηση πολλές από τις αξίες της Ευρωπαϊκής αστικής τάξης και έθετε σε δημόσια θέαπολλά από τα «κρυμμένα θέματα» που την αφορούσαν. Από τη σεξουαλική ηθική και τα λιμπιντικά παιχνίδια εξουσίας έως τους ταξικούς διαχωρισμούς και άλλα καυτά κοινωνικά θέματα.Το έργο πρωτοανέβηκε στο Βερολίνο σχεδόν 20 χρόνια αργότερα, αφού πρώτα διαδόθηκε κυκλοφορώντας παράνομα από χέρι σε χέρι. Το ανέβασμα του Βερολίνου οδηγήθηκε κι αυτό στα έδρανα αλλά αυτή τη φορά δικαιώθηκε στα ανεκτικά δικαστήρια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρηςκαι γνώρισε μεγάλη επιτυχία, μολονότι ο συγγραφέας του χαρακτηρίστηκε «Εβραίος πορνογράφος» και δέχτηκε ουκ ολίγες απειλές. 

Ταυτότητα παράστασης
Σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος
Μετάφραση: Κοραλία Σωτηριάδου
Σκηνικά: Ευαγγελία Θεριανού
Κοστούμια: ΚλαιρΜπρέσγουελ
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Διεύθυνση παραγωγής: Κατερίνα Διακουμοπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Ρωμανός Μαρούδης

Παίζουν:
Πυγμαλίων Δαδακαρίδης
Αυγουστίνος Κούμουλος
Άννα Μάσχα
ΚίττυΠαϊταζόγλου
Ευδοκία Ρουμελιώτη
Σίσσυ Τουμάση
Κώστας Φιλίππογλου
Χάρης Φραγκούλης
Γαλήνη Χατζηπασχάλη
Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος