Γεωργία Γκρεμούτη / Ήχοι και σχήματα των σωμάτων
ο Αναπνέον Σώμα / The Breathing Body είναι μια σειρά από site specific performances που διερευνούν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον ενός τοπίου/τόπου, στη σωματική και την αιθέρια διάσταση.
Ενδεδυμένο με ένα ημιδιαφανές χάρτινο ένδυμα, εντός ενός χάλκινου πλαισίου, ένα διακριτικά αναμορφούμενο και ανώνυμο σώμα κατευθύνει την προσοχή του κοινού στην ανάσα του, ενώ συντονίζεται με το περιβάλλοντα χώρο και τους ήχους του.
Το Αναπνέον Σώμα (Άννα Παγκάλου) περιδιαβαίνει τον Αρχαιολογικό Χώρο της Αρχαίας Μεσσήνης σε μία τελετουργία αναδόμησής του στο Όλον του Χρόνου ενώ οι θεατές προσκαλούνται να συνδεθούν με το αθέατο των ήχων.
Από την ανατολή του ηλίου (Αρκαδική Πύλη) έως τη δύση του (Ιερός Ναός Ίσιδος και Σάραπη), το Αναπνέον Σώμα εξετάζει την κατάτμηση της έννοιας του χρόνου σύμφωνα με την Αιγυπτιακή θεώρησή της και συλλέγει συμβολικά τα 14 μέλη του σώματος του Όσιρη εμφυσώντας τους τη ζωή. Κατά την διαδικασία αυτή δημιουργείται ένα γλυπτικό χάρτινο ένδυμα (Γεωργία Γκρεμούτη). Οι λεπτεπίλεπτοι ήχοι του χαρτιού και της ανάσας προκαλούν το άνοιγμα της ακουστικής αντίληψης του θεατή. (Ακουστική Οικολογία) Παράλληλα οι ψηφίδες ενός μονοχρωματιού ψηφιδωτού συμβολοποιούνν τα θραύσματα του Χρόνου και συνομιλούν με τα προσφάτως ανασκαμμένα ψηφιδωτά του Ίσιου. (Χριστίνα Νάκου)
Η Γεωργία Γκρεμούτη μας μίλησε για το ταξίδι της παράστασης και τους δρόμους που την οδήγησε.
Τι αποτέλεσε αφορμή για την παράστασή σας; Τι νέο μάθατε για τον εαυτό σας μέσα από αυτή τη δουλειά;
Η συμμετοχή μου σε αυτό το στάδιο της site specific performance «Αναπνέων σώμα» είναι η οργανική συνέχεια της προηγούμενης συνεργασίας με την Άννα Παγκάλου πάνω σε αυτή την σειρά των περιπατητικών δράσεων. . Η πρότασή της να αναλάβω τον τομέα του γλυπτικού ενδύματος με έβαλε στον κόσμο του project της, του κοινού ταξιδιού, κοινού στόχου και στο γόνιμο πεδίο της ομάδας. Η δουλειά μου είναι συνήθως μοναχική και έτσι η ευκαιρία της συνεργασίας ανοίγει παράθυρα και πόρτες , νέες προοπτικές.
Πως εμπνευστήκατε το ένδυμα που βλέπουμε στην παράσταση; Πως συνομιλεί με το σύνολο;
Η συνεχής ανταλλαγή αέρα μέσω της αναπνοής μας ενώνει με τον κόσμο και μετά ξανά και ξανά μας επιστρέφει στο εσωτερικό μας, στην ουσία μας, Αντίστοιχα το γλυπτικό ένδυμα λειτουργεί σαν κέλυφος- κουκούλι χρυσαλλίδος, σαν δεύτερο δέρμα που συνδέει τον εαυτό μας με τον κόσμο και ταυτόχρονα μας επανασυνδέει με τον πυρήνα μας
Ο μύθος του διαμελισμού του ‘Οσιρι και η συναρμολόγηση-ανάστασή του από την Ίσιδα ήταν καθοριστικός στη δημιουργία ενός ενδύματος που στόχος ήταν να συνδέει τα δύο θεϊκά σώματα- αρχέτυπα, το θηλυκό και ανδρικό. Το τελικό ένδυμα-γλυπτό δημιουργείται on site\στο πεδίο καθώς συλλέγονται σταδιακά τα μέλη και το νέο σώμα παίρνει μορφή, παίρνει ζωή πάνω στο σώμα της performer και μέσω της αναπνοής.
Ο Αρχαιολογικός Χώρος της Αρχαίας Μεσσήνης πως επηρεάζει την παράστασή σας; Αισθάνεστε κάποια συνέχεια σε σχέση με το παρελθόν όταν βρίσκεστε εκεί;
Το Ιερό της Ίσιδος και του Σαράπιδος στο οποίο εστιαζόμαστε εντάσσεται στον εντυπωσιακό αρχαιολογικό αυτό τόπο. Ο μύθος της Ίσιδας έχει διαμορφώσει την πορεία της performance. Αρχικά ήταν Αιγυπτιακή θεότητα, η οποία όμως λατρεύτηκε στον Ελλαδικό χώρο όπως ο Όσιρι –Σάραπις και έχει ενδιαφέρον το πώς οι δύο θρησκείες Αιγυπτιακή και αρχαία Ελληνική συναντώνται μέσα σε αυτόν τον τόπο. Οι μύθοι, τα σύμβολα, τα μνημεία συνδέουν το παρελθόν και το παρόν σε ένα συνεχές . Ο αρχαιολογικός χώρος ενεργοποιείται ξανά μέσω της περιπατητικής δράσης, καθώς τα μέλη του κορμιού του Όσιρι που βρίσκονται διασκορπισμένα ξαναανακαλύπτονται και συνδέονται. Έτσι πορευόμαστε από τα μέρη στο «όλον».
Οι ήχοι τι ρόλο παίζουν στο τελικό αποτέλεσμα; Γιατί επιλέξατε να τους δώσετε βαρύτητα;
Το χαρτί δημιουργεί ένα ηχητικό περιβάλλον μικρο- ήχων, ανταποκρίνεται ακόμη και στις ελάχιστες κινήσεις του σώματος, λειτουργεί ως μουσικό όργανο και ηχείο – ενισχυτής της πρωταρχικής ανάσας. Αυτοί ήταν οι λόγοι που η Άννα Παγκάλου επέλεξε το χαρτί ως πρώτη ύλη για τις performance της.
Στον κόσμο των ήχων εντάσσεται η εισπνοή και η εκπνοή , είναι οι ρυθμοί της φύσης. Η ανάσα οπτικοποιείται μέσω ενός κινούμενου γλυπτού που συνομιλεί μαζί της καθώς και με τους ήχους του περιβάλλοντος. Ως εικαστικός – μουσικός με ενδιαφέρει η σύνδεση μεταξύ των τεχνών, ο ενδιάμεσος τόπος, εκεί που οι ήχοι συναντούν την κίνηση, την ύλη και τα σχήματα..
Τι χαρίζει η τέχνη στη ζωή σας;
Σε αυτή την ερώτηση θα απαντήσω με μία φράση του Rene Magritte
“ Art evokes the mystery without which the world would not exist”
«Η τέχνη προκαλεί το μυστήριο χωρίς το οποίο ο κόσμος δεν θα υπήρχε»
Τι σας δίνει πίστη στην καθημερινότητα;
Ο κόσμος που υπάρχει πέρα από την ύλη.