Μια συνηθισμένη νύχτα του Απριλίου του 1975, σε μια συνοικιακή ντισκοτέκ της Αθήνας, οι μοίρες μια παρέας διαφορετικών ανθρώπων διασταυρώνονται. Με νωπά ακόμα τα σημάδια της λογοκρισίας και της καταστολής, επηρεασμένοι από την απαγόρευση της θρυλικής soft πορνό ταινίας «Εμμανούελα», οι ήρωες παρασύρονται από την ιδέα να δημιουργήσουν τη δική τους, ελληνική «Εμμανουέλα». Όσο περνά η νύχτα, το ενδιαφέρον τους φουντώνει και η δημιουργία της πορνοταινίας είναι η αφορμή να αναδυθούν τα κρυφά όνειρα και οι αγωνίες τους, σε μια ξέφρενη πορεία προς την κάθαρση. Θα τα καταφέρουν; Μπορούν να ξεφύγουν από το παρελθόν τους;

Ο Γιώργος Σίμωνας μετά από ενδελεχή έρευνα σε αρχεία και βασισμένος σε μαρτυρίες και συνεντεύξεις, καταβυθίζεται στον κόσμο των seventies και παρουσιάζει στην σκηνή του Rabbithole ένα έργο για τους ανθρώπους, τι σκέψεις και τις συνήθειες των ανθρώπων της δεκαετίας του ΄70, παρουσιάζοντας μας μια πορεία που ενδεχομένως να αποκαλύπτει τις αιτίες ζητημάτων που μας απασχολούν σήμερα. Ο Στάθης Κόκκορης μας μίλησε για την ενδιαφέρουσα παράσταση και την προσωπική του διαδρομή σε αυτή.

Τι σας συγκινεί στο κείμενο και την παράσταση; Τι νέο μάθατε για τον εαυτό σας από αυτή τη δουλειά μέχρι σήμερα;

Το 1975 εκτός από το χρονικό πλαίσιο που διαδραματίζεται η παράσταση είναι και η χρονολογία γέννησης μου. Τουτέστιν, η Εμμανουέλα με πετυχαίνει κυριολεκτικά και μεταφορικά στην κοιλιά της μάνας μου… Χα χα! Από την άλλη ο Πητ που παίζω στην παράσταση τότε ετοιμάζει την αποχώρηση του για Τζαμάικα με εμφανή σημάδια κόπωσης και αναχωρητισμού. Όταν αυτός φεύγει λοιπόν μέσα σε δάκρυα και αποκαλύψεις, έρχομαι εγώ. Υπήρξαν πολλά ενδιαφέροντα πράγματα που προέκυψαν απ’ αυτή τη σκέψη. Απ’ αυτό τον αυθαίρετο συσχετισμό, αν θες,  η ενασχόληση με την περίοδο και τα γεγονότα μου ήταν αποκαλυπτική και πολύ διασκεδαστικη. Μου άνοιξε μια διαφορετική σχέση με τον χρόνο, κάπως έτσι.            

Ποια είναι τα προτερήματα του θεάτρου ντοκιμαντέρ; Έχει περισσότερη αλήθεια σε σχέση με άλλα είδη;

Το θέατρο ντοκουμέντο είναι πολύ καινούριο είδος που έχει ανοίξει δρόμους. Έχουν υπάρξει πολύ ενδιαφέρουσες παραστάσεις και έχει επιδράσει αρκετά στη σύγχρονη δραματουργία και στα νέα έργα που χρησιμοποιούν τεχνικές του και ερευνητικές μεθόδους του όπως στην παράσταση μας που συνεντεύξεις με ανθρώπους που έζησαν την εποχή και μέσα από ένα συγκεκριμένο πρίσμα οδήγησαν στη συγγραφή ενός έργου  fiction.
Από κει και πέρα η αλήθεια δεν είναι στο είδος αλλά προκύπτει από την ποιότητα των projects.

Η εποχή επηρεάζει τους ανθρώπους ή το αντίστροφο;

Οι άνθρωποι είναι αυτοί που στο σύνολο τους είναι η εποχή.

Από κει και πέρα άνθρωποι επηρεάζουν ανθρώπους εν ευθέτω χρόνο. Χα. Χα…

Το παρελθόν -ιστορικό και προσωπικό- είναι φορτίο ή καταφύγιο;

Θα απαντήσω με έναν στίχο του Έλιοτ: «Χρόνος παρών και χρόνος παρελθών και οι δύο παρόντες ίσως εις χρόνον μέλλοντα. Κι ο μέλλον χρόνος έγκλειστος εις χρόνον παρελθόντα. Αν όλος ο χρόνος είναι αιωνίως παρων, όλος ο χρόνος είναι αλύτρωτος». Απλά νομίζω ότι τα είπε όλα και ο Α. Νικολαΐδης το μετέφρασε άψογα. Το ξέρω απ’ έξω και το αναφέρω συχνά.

Πώς αξιολογείτε την φετινή ιδιαίτερη χρονιά στο χρόνο της τέχνης;

Νομίζω ότι ήταν μια χρονιά που μονοπώλησε η υποβάθμιση των δραματικών σχολών και όλων των ηθοποιών ανεξαιρέτως. Όπως πολύ εύστοχα είπε ένας φίλος νομίζαμε ότι απλά μας είχαν γραμμένους στ’ αρχίδια τους όμως αυτοί μας μισούν. Μίσος για τη σύγχρονη τέχνη γενικότερα. Ε, ό,τι δώσανε θα πάρουνε.

Είστε αισιόδοξος για το μέλλον;

Είμαι φύσει αισιόδοξος και καλοπερασάκιας! Ξέρεις όμως ποια είναι η διαφορά του αισιόδοξου από τον απαισιόδοξο;   Ο απαισιόδοξος είναι καλύτερα πληροφορημένος.

Τι σας δίνει δύναμη και πίστη στην καθημερινότητα;

Οι φίλοι, οι συνεργάτες, οι αγαπημένοι άνθρωποι  είναι η κινητήριος δύναμη για τον καθένα μας. Εδώ με τα παιδιά στη Νοσταλγία αισθάνομαι πολύ καλά και έχω μια πολύ ευχάριστη και δημιουργική καθημερινότητα. Για μένα, αυτό είναι πολύ σημαντικό. Οι άνθρωποι γύρω μου είναι η ζωή μου. Πιστεύω σ’ αυτό.

Φωτογραφίες: Mαρία Τούλτσα

«1975» ή Πιο γρήγορα, Εμμανουέλα! Σκότωσε! Σκότωσε! του Γιώργου Σίμωνα στο Rabbithole

Ταυτότητα Παράστασης

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ/ΣΥΓΓΡΑΦΗ: Γιώργος Σίμωνας

ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑ: Χρύσα Κολοκούρη

ΚΙΝΗΣΗ/ΧΟΡΟΣ: Κική Μπάκα

ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ: Τώνια Ράλλη

ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑ: Νατάσσα Παπαστεργίου

ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑ: Ευαγγελία Γκότση (Grace Gely)

ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Γιώργος Ιεραπετρίτης, Γιώργος Βλαχονικολός

ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΣΚΗΝΙΚΟΥ: sickmyduck.lab

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Μαρία Τούλτσα

GRAPHIC DESIGN: Ηλίας Πανταλέων

ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ: Λουκία Ανάγνου

ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΟΥ: Μαριάνθη Ράδου

ΒΟΗΘΟΣ ΧΟΡΟΓΡΑΦΟΥ: Ηώς Αντωνοπούλου

ΒΟΗΘΟΣ ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΟΥ: Αθηνά Χατζ Κασσέμ

ΗΘΟΠΟΙΟΙ:

Μιχάλης Ζαχαρίας, Στάθης Κόκκορης, Χρύσα Κολοκούρη, Φώτης Λαζάρου, Στέφανος Λώλος, Σοφία Μανώλη, Βάσω Παύλου, Νικόλας Πιπεράς, Συμεών Τσακίρης, Χρήστος Χριστόπουλος

Επικοινωνία: Δάφνη Ανέστη, dafni_anesti@hotmail.com

Διάρκεια: 120’

Πληροφορίες:

Παράταση παραστάσεων έως 9 Απριλίου 2023

(Κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 19:00

Εισιτήρια: 18 ευρώ (με ποτό), γενική είσοδος: 15 ευρώ, 10 ευρώ (ανέργων, άνω των 65 ετών), 8 ευρώ (ατέλειες, κάρτες ΣΕΗ ΣΕΧΩΧ0)

Οnline προπώληση από 6 Ιανουαρίου μέσω viva (προσφορά: τα πρώτα 20 εισιτήρια 12 ευρώ) & αγορά στα σημεία προπώλησης viva

Κρατήσεις, πληροφορίες: 210 52 49 903 |  Ώρες ταμείου: 18:00 – 21:00

Η παράσταση είναι κατάλληλη για θεατές 18+ .