Η Νάνσυ Μπούκλη εντοπίζει την αξία της ζωής στην συνύπαρξη. Η σύπαρξη είναι αυτή που κινητοποιεί τους αγώνες μας, διευρύνει τους ορίζοντές μας, γιατρεύει τις αδυναμίες μας. Μέσω αυτής κατανούμε τους εαυτούς μας, εξελισσόμαστε και δημιουργούμε. Μια τέτοια στιγμή δημιουργικής συνύπαρξης είναι και αυτή στο Θέατρο Νέου Κόσμου με την Τζωρτζίνα Λιώση όπου σκηνοθετούν και παρουσιάζουν το έργο Κάποιος μιλάει μόνος του κρατώντας ένα ποτήρι γάλα του Ευθύμη Φιλίππου. Μας μίλησε για την ευτυχή αυτή συνεργασία, τον τρόπο που λειτούργησε και τις προοπτικές που διάνοιξε. Για το έργο και τα μυστήριά του. Για την τέχνη, τις ανάγκες και τα πλούτη της.

Πως σε βρίσκει η φετινή ιδιαίτερη σεζόν, μετά από δύο δύσκολα χρόνια;

Όντως περιμέναμε δύο χρόνια για να κάνουμε αυτή την παράσταση. Θέλαμε οι άνθρωποι να νιώσουν ασφάλεια ώστε να μπουν σε μικρούς χώρους και ταυτόχρονα οι να επιτραπεί από την πολιτεία να ανοίξουν οι μικροί χώροι χωρίς περιοριστικούς όρους. Ο covid φυσικά συνεχίζει να υπάρχει, αλλά πλέον μπορούμε να βρισκόμαστε και σε μικρότερους χώρους. Το ΄19 βρεθήκαμε με την Τζωρτζίνα στο Σκλαβί που παιζόταν στο Θέατρο Πόρτα και από τότε αποφασίσαμε ότι θέλουμε να παρουσιάσουμε μια δουλειά μαζί. Μετά ήρθε και το έργο. Νομίζω ότι ήταν για καλό που καθυστέρησε και τώρα το παρουσιάζουμε όπως πρέπει.

Ποιες οι σκέψεις σου για τις εξελίξεις στον χώρο της τέχνης που μας απασχολούν αυτό το διάστημα;

Νομίζω αυτό όλο ξεκίνησε από την καραντίνα. Εκεί καταλάβαμε ότι πρέπει να προσδιοριστούμε με ένα τρόπο, να μπούμε σε ένα πλαίσιο που να μπορεί να μας καλύψει σε κάθε περίπτωση. Έπρεπε οπωσδήποτε να οριστεί το επάγγελμά μας. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσαμε να καταφέρουμε κάτι αν δεν έπαιρνε το ζήτημα τέτοια έκταση. Το σωματείο των ηθοποιών έχει ανανεωθεί, είναι πολύ ενεργό και έχει ανοίξει σημαντικό διάλογο και μαζί μας και με τους αρμόδιους φορείς. Παράλληλα, αντιμετωπίσαμε το ζήτημα του me too. Και έπειτα ήρθε το ζήτημα του διατάγματος. Πιστεύω ότι όλα αυτά δεν αφορούν μόνο τον δικό μας χώρο, άλλα πολλά άτομα από πολλούς και διαφορετικούς χώρους, αν όχι όλους μας. Σε σχέση με το πτυχίο μας θεωρώ πολύ σημαντικό να μπορούν όσοι το επιλέγουν να κάνουν τα μεταπτυχιακά που επιθυμούν ή να εργαστούν εκεί που θέλουν. Είναι πολύ σύνθετα θέματα και σε πρώτο επίπεδο πρέπει να μπορούμε να τα θίξουμε και να μιλήσουμε για όλα αυτά ώστε να μην παραμείνουν σε γενικό πλαίσιο αλλά να γίνουν συγκεκριμένα και τελικά ίσως να αντιμετωπιστούν. Είναι πολύ δύσκολη η διαδρομή και σίγουρα εμένα μου ανακίνησε πολλές ανησυχίες και προβληματισμούς. Είναι ο καιρός να δούμε πως μπορούμε να γίνουν καλύτερα τα πράγματα. Όχι μόνο λέγοντας ότι διαφωνούμε με κάτι, αλλά ουσιαστικά.

Γιατί επιλέξατε αυτό το έργο;

Μιλάει για όλα αυτά με έναν τρόπο. Φωτογραφίζει πολύ γλαφυρά ανθρώπους της καθημερινότητας και γεγονότα που μας έχουν συμβεί. Υπάρχει ένα κεντρικό γεγονός που συμβαίνει ένα Πάσχα και φέρνει κάποιους ανθρώπους κοντά που αναγκάζονται να μιλήσουν γι αυτό ή και όχι.

Πως δουλέψατε για την παράστασή σας καθώς παίζετε και σκηνοθετείτε μαζί;

Βρισκόμασταν επί σκηνής μαζί μόνιμα. Από την πρώτη ανάγνωση νιώσαμε το πως θέλουμε να γίνει και έπειτα ο τρόπος που το παρουσιάζουμε προέκυψε από την ροή. Η βάση είναι ο λόγος και ο ρυθμός του έργου. Το έχουμε προσεγγίσει ρυθμικά και μουσικά.

Μπορούν δύο άνθρωποι να επικοινωνήσουν ποτέ πραγματικά; Να ακούσουν ουσιαστικά ο ένας τον άλλο;

Ναι, το πιστεύω. Εγώ νιώθω πολύ ευλογημένη που έχω συναντήσει την Τζωρτζίνα. Δεν φοβάμαι για το τι θα συμβεί. Νιώθω ότι είμαστε εκεί η μία για την άλλη. Παρόλο που μερικές φορές το θεωρούμε δεδομένο, είναι δύσκολο να συμβεί. Δεν χρειάστηκε να πούμε τίποτα παραπάνω από το απαραίτητο και κάθε βράδυ που συναντιόμαστε αυτό που συμβαίνει, ρέει.

Η αξία και η αλήθεια της ζωής βρίσκεται στα μικρά και καθημερινά ή στις μεγάλες και σημαντικές μας στιγμές;

Για εμένα βρίσκεται στα μικρά και καθημερινά. Και έτσι έρχονται και οι μεγάλες στιγμές νομίζω.

Στην εποχή μας καταφεύγουμε στην υπερέκθεση του εαυτού μας για να αποφύγουμε προσωπικές βαθιές αλήθειες που ίσως μας ταράξουν;

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που μπορεί κάποιος να καταφύγει στην υπερέκθεση. Για παράδειγμα, σε μία σχέση η έκθεση είναι απαραίτητη για να μπορέσει να σε πλησιάσει ο άλλος. Το μέτρο θέλει προσωπική δουλειά. Πρέπει πρώτα να βρούμε τον χώρο του εαυτού μας για να μπορέσουμε να αφήσουμε χώρο και σε όλα τα άλλα.

Είναι πιο χρήσιμο να αποδεχόμαστε την καθημερινότητα ή να αντιστεκόμαστε σε αυτή;

Και τα δύο σε μία ισορροπία. Θέλει νομίζω μία μέση οδό, πάντα με δόσεις αυτοσαρκασμού. Αλλιώς δεν γίνεται με τίποτα.

Ποια είναι επαναστατική πράξη στην εποχή μας;

Να μην κάνουμε κάποια επαναστατική πράξη επί τούτου. Μάλλον, να είμαστε και λίγο σε γαλήνη. Φυσικά και πρέπει να διεκδικούμε, αλλά πρέπει να διεκδικούμε και την γαλήνη.

Είσαι αισιόδοξη;

Ναι πολύ. Μόνο έτσι τροφοδοτούμαι, αλλιώς δεν θα έβγαινα από το σπίτι.

Τι σου δίνει πίστη για το μέλλον;

Τα απλά πράγματα. Ότι γνωρίζω καινούργιους ανθρώπους, επικοινωνώ μαζί τους επειδή θέλω και μαθαίνω καινούργια πράγματα. Εκεί βρίσκεται η ελπίδα. Στο ότι δεν είμαστε μόνοι μας. Η δουλειά μου έχει αυτή την ομορφιά. Γνωρίζεις ανθρώπους, συμπορεύεσαι, και ενδεχομένως να σε πάνε σε μονοπάτια που δεν γνώριζες.

Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Γκιώνης

Η παράσταση του έργου Κάποιος μιλάει μόνος του κρατώντας ένα ποτήρι γάλα του Ευθύμη Φιλίππου παρουσιάζεται στο Θέατρο Νέου Κόσμου