Η Ιφιγένεια Καραμήτρου καταβυθίζεται στο σύμπαν του Λόρκα, ανακαλύπτει τις πτυχές του χαρακτήρα της Γέρμα -μιας γυναίκας που προσπαθεί εναγωνίως να αποκτήσει παιδί, φτάνοντας στον φόνο του άντρα της όταν αυτό δεν συμβαίνει- και μας αποκαλύπει την οπτική γωνία μιας ηρωίδας που έρχεται αντιμέτωπη με θεμελιώδεις αγωνίες και σκέψεις πολλών γυναικών. Με τη σκηνοθετική καθοδήγηση της Θωμαϊδας Τριανταφυλλίδου, παρουσιάζει στο bios την παράσταση Γέρμα – el cuerpo muerto μέχρι τις 18 Οκτωβρίου. Μας μίλησε για τους δρόμους που της άνοιξε αυτή η δουλειά, τη γυναικεία οπτική πάνω στο ζήτημα της τεκνοποιίας και για τα επόμενα θεατρικά της βήματα.

Πώς σε βρίσκει η έναρξη της νέας σεζόν µετά από δύο δύσκολα και
ιδιαίτερα χρόνια; Τι µάθαµε από τον χρόνο που πέρασε;

Η έναρξη της νέας σεζόν µε βρίσκει πολύ δηµιουργική. Ξεκίνησε µε την επανάληψη της site – specific παράστασης Ε_ΦΥΓΑ Μικρασία σε σκηνοθεσία Γιολάντας Μαρκοπούλου στην Ελευσίνα, συνεχίζεται µε την παράσταση Γέρµα – el cuerpo muerto για έξι (6) παραστάσεις στο Bios 13 – 18 Οκτωβρίου και ακολουθεί η Οικογένεια Τσέντσι στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης σε σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρεάδη. Πολύ αισιόδοξα φέτος τα πράγµατα συγκριτικά µε τα δυο προηγούµενα χρόνια που ακόµη και
όταν τα θέατρα δεν ήταν κλειστά η αβεβαιότητα ήταν τεράστια. Ας ελπίσουµε ότι δεν θα βιώσουµε ξανά τον φόβο και την ανασφάλεια. Όσο γι’ αυτά που µάθαµε αυτή τη διετία για µένα το κυριότερο είναι το ευµετάβλητο των σχεδίων µας και η προσαρµοστικότητα, ωστόσο, πάντα µε κριτική σκέψη και νηφαλιότητα απέναντι σε καθετί.

Πώς δουλέψατε για την παράστασή σας; Τι νέο έµαθες για τον εαυτό σου µέσα από αυτή τη δουλειά;

Η παράσταση Γέρµα – el cuerpo muerto είναι µια διασκευή από τον Αντώνη Περαντωνάκη της Γέρµα του Φ. Γκ. Λόρκα για µια ηθοποιό και µουσικό. Έκανε πρεµιέρα το καλοκαίρι στο 2ο Φεστιβάλ Κρήτης της Περιφέρειας Κρήτης και ακολούθησε περιοδεία. Τώρα προσγειώνεται στο υπόγειο του Bios για έξι (6) παραστάσεις από 13 ως 18 Οκτωβρίου και δεν σας κρύβω πως είµαι πάρα πολύ χαρούµενη γι’ αυτό. Η δουλειά και η προετοιµασία για την παράσταση αυτή ήταν οµαδική. Καθ΄όλη τη διάρκεια της διαδικασίας συµµετείχαµε όλοι ισότιµα στο πλαίσιο ενός δηµιουργικού διαλόγου και αυτός είναι ένας από τους κύριους λόγους που αγαπώ τόσο αυτή την παράσταση. Φυσικά, αυτό δεν είναι ανεξάρτητο από τους ίδιους τους ανθρώπους που πέραν του Αντώνη που ανέφερα παραπάνω είναι η Θωµαΐς Τριανταφυλλίδου και η Λίνα Ζάχαρη που συνέθεσε και ερµηνεύει ζωντανά τη µουσική της παράστασης. Στην παράσταση αυτή είναι η πρώτη φορά που βρίσκοµαι µόνη µου στη σκηνή και
παρακολουθούµε την ιστορία µόνο µέσα από το πρίσµα και την υποκειµενική πρόσληψη της ηρωίδας που, ωστόσο, µέσα από αυτήν φωτίζεται όλο το έργο και οι χαρακτήρες. Σίγουρα είναι µεγάλη
πρόκληση για κάθε ηθοποιό που αγαπάει το θέατρο.

Διαφέρει η αντιµετώπιση της τεκνοποιίας στη χώρα µας από τις άλλες χώρες; Πώς θα έπρεπε να αντιµετωπίζεται υγιώς στη σύγχρονη εποχή;

Πριν πω οτιδήποτε άλλο θέλω να επισηµάνω την αρνητικά φορτισµένη λέξη άτεκνος – childless αντί του childfree που δεν µεταφράζεται ικανοποιητικά στη γλώσσα µας. Και µόνο από αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτή η αντιµετώπιση της τεκνοποιίας στη χώρα µας σε αντιπαραβολή µε άλλα µέρη του κόσµου. Φυσικά, υπάρχουν και χειρότερα (αν και καθόλου δεν µε παρηγορεί αυτό) αφού δεν είναι λίγες
οι χώρες στις οποίες η άµβλωση απαγορεύεται. Δεν ξέρω τι θα πει ή ποια θα ήταν η υγιής αντιµετώπιση, αλλά δεν µπορώ να αποδεχτώ τη µητρότητα ως ηθεληµένο εξαναγκασµό: πόσες γυναίκες (συνειδητά ή ασυνείδητα) «θέλησαν» να γίνουν µητέρες επειδή εσωτερίκευσαν πως αυτό υποχρεούνται να θελήσουν για να γίνουν ευτυχισµένες και άφησαν στην άκρη το δικαίωµά τους στη ζωή όπως την ονειρεύτηκαν µακριά από κοινωνικά φίλτρα.

Η γυναικεία φύση είναι ορθά περισσότερο συνδεδεµένη µε την τεκνοποιία;

Η σύνδεση αυτή δεν είναι τίποτε άλλο πάρα ένα προϊόν κοινωνικών και οικονοµικών αναγκών και µεταβολών που στο πέρασµα του χρόνου διαµόρφωσαν αυτή τη συνείδηση. Κατά τ’ άλλα δεν
υπάρχουν επιστηµονικά δεδοµένα που να αποδεικνύουν τη θέση αυτή ή την ύπαρξη του περίφηµου µητρικού ενστίκτου στο όνοµα του οποίου ενισχύεται η κοινωνική πίεση.

Είσαι αισιόδοξη για το µέλλον; Τι σου δίνει δύναµη για την συνέχεια;

Ούτε αισιόδοξη, ούτε απαισιόδοξη είµαι. Προβλήµατα πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Η εποχή µας δεν είναι ρόδινη σε παγκόσµιο επίπεδο. Το ζήτηµα είναι πώς επιλέγουµε να σταθούµε µε τις πράξεις µας απέναντι σ’ αυτό. Δεν έχω την ψευδαίσθηση πως µπορώ να αλλάξω τον κόσµο, αλλά στο βαθµό που περνάει από το χέρι µου θέλω να τον κάνω λίγο πιο όµορφο.

Γέρμα – el cuerpo muerto

Από 13 – 18 Οκτωβρίου στο Bios (Πειραιώς 84)

Από τις 13 Οκτωβρίου ανεβαίνει στο Βios για έξι (6) μόνο παραστάσεις.

Ταυτότητα παράστασης 

Μετάφραση: Τζένη Μαστοράκη

Σκηνοθεσία/ Σχεδιασμός φωτισμών: Θωμαΐς Τριανταφυλλίδου

Δραματουργική επεξεργασία – Συνεργασία στη σκηνοθεσία: Αντώνης Περαντωνάκης 

Ερμηνεία: Ιφιγένεια Καραμήτρου

Σύνθεση / Μουσικός επί σκηνής: Λίνα Ζάχαρη

Οργάνωση παραγωγής: Arte Libera

Πού: Bios (Πειραιώς 84)

Πότε: Για έξι (6) μόνο παραστάσεις στις 13, 14, 15, 16, 17, 18 Οκτωβρίου στις 21.00