Το έργο «Πεθαίνω σαν χώρα», γραμμένο το 1978 από τον Δημήτρη Δημητριάδη, μας κάνει μάρτυρες μιας χώρας που καταρρέει, σε έναν χρόνο όπου καμιά γυναίκα δεν φέρνει πια παιδί στον κόσμο. Μετά από χίλια χρόνια πολέμου και ενώ ο εχθρικός στρατός πρόκειται να περάσει από ώρα σε ώρα τα σύνορα, βλέπουμε το έθνος να διαλύεται, εξουθενωμένο από την ίδια του την ιστορία και ανίκανο πια να αντισταθεί. Τις στιγμές εκείνες επαληθεύονται οι πιο δυσοίωνες προβλέψεις και περνάμε σε έναν νέο ιστορικό κύκλο, όπου η ανελέητη φαντασία επανέρχεται θριαμβευτικά και δίνει χώρο σε κοσμοϊστορικές ανακατατάξεις. Το τέλος μιας εποχής έχει έρθει όπως ο προμελετημένος θάνατος μιας αθεράπευτης αρρώστιας.

H Ομάδα ΚΝΟΤ παρουσιάζει στο bios σε σκηνοθεσία Αλίκης Στενού το έργο Πεθαίνω σα χώρα του Δημήτρη Δημητριάδη. Μας μίλησαν για την εμπειρία της δουλειάς τους πάνω στο σημαντικό αυτό έργο και τον τρόπο με τον οποίο επηρέασε τη σκέψη και τις ζωές τους.

Αλίκη Στενού

Τι σας συγκινεί στο έργο του Δημήτρη Δημητριάδη;

Ο λόγος του Δημήτρη Δημητριάδη μιλάει απευθείας στην ψυχή. Αυτό είναι που με συγκινεί στο έργο του. Ο αιχμηρός αυτός λόγος, που βάζει στη σειρά λέξεις που εγώ δεν θα μπορούσα ποτέ να τις σκεφτώ κ όμως όταν τις εκφέρω είναι σαν να μιλάνε από μέσα μου. Υπάρχει μια ένταση συναισθήματος, μια ωμή, μη ωραιοποιημένη αμεσότητα στα λόγια του που έρχονται σαν χείμαρρος και με συνεπαίρνουν. Και αυτό είναι που με συγκινεί, με την έννοια του ρήματος ‘συν-κινώ’. Και μέσα σε αυτήν την κίνηση έχω πάντα κάτι καινούριο να ανακαλύψω.

Ποιες νέες σκέψεις έκανες για τον εαυτό σου μέσα από αυτή τη δουλειά μέχρι τώρα;
Ποιο το προσωπικό κέρδος;

Η δουλειά αυτή μου κατέστησε φανερό πόσο σημαντικό είναι για μένα το να συνδέομαι σε βάθος με το κείμενο που επιλέγω, γιατί μόνο τότε μπορώ να συνεχίσω με λαχτάρα να ψάχνω νέους τρόπους να το επικοινωνήσω, καθ’ όλη τη διαδρομή, τόσο ως ηθοποιός όσο και ως σκηνοθέτης. Επειδή μάλιστα αυτή τη φορά λειτούργησα και με τους δύο ρόλους (του σκηνοθέτη και του ηθοποιού) κατάλαβα πόσο πολύτιμο είναι να μεταφέρεις και στους συνεργάτες αυτό το προσωπικό πάθος και την ιδιαίτερη σύνδεση με τις λέξεις, όχι μόνο ως νοητική διαδικασία αλλά και ως σωματική, κυρίως σωματική θα έλεγα, μιας και το συγκεκριμένο κείμενο προκειμένου να το συλλάβεις χρειάζεται να υπερβείς την κανονικότητα και να παρασυρθείς εμπειρικά, άρα σωματικά, σε κάτι καινούριο.

Πώς αντιλαμβάνεσαι τον ρόλο σου μέσα στο έργο;

Στο έργο αυτό δεν υπάρχουν ρόλοι με την έννοια συγκεκριμένων προσώπων που ονομάζονται. Είμαστε όλοι ένα είδος αφηγητών, που βέβαια κατά μια έννοια είναι και ο σημαντικότερος ρόλος στο θέατρο. Την ιστορία την αφηγούμαστε σαν να ήταν ένα μεγάλο χορικό, όπως είναι τα χορικά στην αρχαία τραγωδία, κι εμείς ως χορός όμως αποκτούμε σχέση προσωπική ο καθένας με τα γεγονότα. Έτσι ακούγονται οι διαφορετικές φωνές μας, οι λέξεις του κειμένου ως σκέψεις και αγωνίες πέντε ξεχωριστών ανθρώπων, που όλοι μαζί συνθέτουν ‘την χώρα’ – που πεθαίνει. Κι εκεί λοιπόν έρχεται και ο δικός μου ρόλος, ενός νέου ανθρώπου που βλέπει και βιώνει τη χώρα του να χάνεται και μαζί με αυτήν και τον εαυτό του/της, διεκδικώντας κάτι καλύτερο για το μέλλον.

Αντώνης Σανιάνος

Που συναντάμε την δική μας εποχή μέσα στο έργο του Δημήτρη Δημητριάδη;

Στο δικό μου εσωτερικό  κόσμο η εποχή και οι σκέψεις μου συναντιουνται  σε πολλά σημεία  του έργου. Θυμάμαι έντονα κάποιες φράσεις και σημεία  του έργου, νιωθω οτι μέσα στο έργο υπάρχει ένας άνθρωπος  και μία σκιά που παλεύει  να βγει στο φως να νικήσει τις δυσκολίες και τις αναποδιές της ζωης και τις προσωπικες  του  καταπίεσης. Υπάρχει ένα λαος  στο έργο που τα βράδια  κλείνετε στην μοναξιά του και εκεί ουρλιάζουν οι ανάγκες του. Έχω την αίσθηση  ότι πολλά παιδιά και νέοι  από τη γενιά μου προσπαθούν  να εκφραστούν με ειλικρίνεια,  να βρουν την θέση  τους  στη ζωή και στη κοινωνία.  Τέλος θα αναφέρω το κλείσιμο  του Κειμένου που ενώ μια χώρα κ ένας λαός καταστρεφεται δύο άνθρωποι,   ένα ζευγάρι προσπαθούν  να κρατήσουν την αγάπη τούς ζωντανοί και να ενωθούν…

Ποιες νέες σκέψεις έκανες για τον εαυτό σου μέσα από αυτή τη δουλειά μέχρι τώρα; Ποιο το προσωπικό κέρδος;

Ποιες νέες σκέψεις για τον εαυτό μου και τι κέρδισα από αυτή τη δουλειά…

Δεν θα καταφέρω  να αποτύπωσω εδω όλα όσα κέρδισα θα κανω μια προσπάθεια όμως. Μια σκέψη με κρατούσε  σε εγρήγορση από τις προβες  μέχρι και την στιγμή της παράσταση.  ” Αν ήσουν  το πιο σημαντικό  κομμάτι  της ιστορίας  του τόπου σού  και έπρεπε  τωρα να βοηθήσεις  τους συνανθρώπους σού  τι θα τους  έλεγες,  τι χρειαζόμαστε  για να ζούμε με αρμονία?” Αυτή η ανησυχία  είναι και το προσωπικό  μου όφελος. Μέσα από αυτή αναζήτησα  την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου για να στηρίξω  την παράσταση,  το κείμενο  αλλά και τους συναδέλφους ,ήρθα  ακόμα μια φορά αντιμέτωπος με μια αλήθεια,  το σκοτάδι κ το φως συνυπάρχουν,  αυτή είναι για εμενα η μεγαλύτερη  αλήθεια του έργου και με διέπει  εσωτερικά σε όλη τη διάρκεια. Αυτό είναι ένα κέρδος για εμένα,  αναλογιστικα όσο πιο πραγματικά  μπορώ  πως εμείς οι άνθρωποι  μπαίνουμε και βγαίνουμε από το φως στο σκοτάδι  και ξανα εναλλαξ  ,τι έχει να μας πει αυτό για τον τρόπο  που ζούμε..

Δεν θα μπορούσα  να μην νιώσω  ως κέρδος και χαρά την γνωριμία μου με όλους τούς  συντελεστές  κ συναδέλφους Λίνα, Αλίκη, Συμεών, Δήμητρα, Νίκο, Γεωργία,  Σοφία  , Κωνσταντίνε,  Περσεφόνη, Θωμά,  Τάκη,  σας ευχαριστώ  για την όμορφη  διαδρομή και αναζήτηση που κάναμε για να βρούμε τι ευθύνεται  που πεθάνουμε σαν Χωρα την ώρα της παράσταση..

Κωστακογλου Συμεών

Μετά από μια σκοτεινή εποχή, νομοτελειακά ακολουθεί μια φωτεινή; Η δική μας που ανήκει;

Νιώθω ότι εποχές ορίζονται, με την κατεύθυνση που έχουν πάρει οι κοινωνικές ομάδες και που θέλουν να καταλήξουν. Αυτό είναι το κριτήριο για να τις ορίσω, σκοτεινές ή φωτεινές. Μη ξεχνάμε ότι το υπερβολικό φως μερικές φορές σε καίει, όπως η φωτεινή εποχή των μεγάλων ταξιδιών της Ευρώπης και η ανακάλυψη του Νέου Κόσμου, φως για κάποιους, σκοτάδι για άλλους. Είναι η πλευρά της ιστορίας που θελεις να αναγνώσεις και τι θέση παιρνεις

Οποτε η δική μας εποχή, αν κάνεις μπορεί να κοιτάξει γύρω του, θα πάρει την απάντηση και θα έλεγα πολύ εύκολα.

Για μένα είναι πολύ σκοτεινές, αλλά η θέση που παίρνω είναι της αισιοδοξίας και δε σταματώ να ελπίζω.

Ποιες νέες σκέψεις έκανες για τον εαυτό σου μέσα από αυτή τη δουλειά μέχρι τώρα; Ποιο το προσωπικό κέρδος;

Το έργο κυρίως με οδήγησε στο δύσκολο κομμάτι της αφήγησης και ενός είδους αγγελιοφόρο, οπότε είναι μιας πλευρας της υποκριτικής που ανακάλυψα πολλά επίπεδα. Κατάλαβα πόσο πολύ με ενδιαφέρει αυτό του είδους το θέατρο. Άνθρωποι, φίλοι και φίλες, μια παρέα ανθρώπων καλύτερα αφηγείται κάτι που την συγκλονίζει. Αυτός είναι ο δρόμος που προσπαθώ να κρατώ ενεργό συνεχώς και ευελπιστώ να συνεχίσω να κρατώ.

Λίνα Κομνηνού

Που συναντάμε την δική μας εποχή μέσα στο έργο του Δημήτρη Δημητριάδη;

Ολόκληρο το κείμενο είναι γεμάτο από λέξεις που μιλούν για το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε, φέρνοντας στην επιφάνεια τις ίδιες αγωνίες, αντιμέτωποι με τα ίδια ερωτήματα, δημιουργώντας το χώρο της παρατήρησης του συνόλου αλλά και της ατομικής ευθύνης. Που βρίσκομαι;Πως τοποθετούμαι; Επιλέγω και κάθε μου επιλογή φέρει και το αντίστοιχο αποτέλεσμα.

Διεκδικώ το δικαίωμα της επιλογής που θα φέρει την αλλαγή. Συμβαδίζω με μαχητικοτητα και αισιοδοξία.

Δήμητρα Νταντή

Ποια είναι επαναστατική πράξη στην εποχή μας;

Επαναστατική πράξη είναι τα όνειρα και ο έρωτας. Να παραμένεις πιστός στα όνειρα σου και να μην παρεκτρέπεσαι σε συμβιβαστικές οδούς ακόμα και αν είναι ευκολότερο.Να ερωτεύεσαι με όλο σου το είναι.

Ποιες νέες σκέψεις έκανες για τον εαυτό σου μέσα από αυτή τη δουλειά μέχρι τώρα; Ποιο το προσωπικό κέρδος;

Αυτό το έργο μου έδωσε την δυνατότητα να επαναπροσδιορίσω την σχέση μου με την χώρα. Είχα μόλις γυρίσει από σπουδές στο εξωτερικό όταν ξεκινήσαμε να καταπιανόμαστε με το εμβληματικό έργο <<Πεθαίνω σαν Χώρα>> και μέσα από την διαδικασία τριβής με έργο εντάθηκε η αναζήτηση μου με το τι είναι τελικά αυτό που με κρατάει πίσω και με μπλοκάρει σε αυτή την χώρα και πως μπορούμε σαν γενιά να πάμε σε ένα «νέο κύκλο» όπου θα παραμείνουμε αισιόδοξοι…Νομίζω τελικά πως η απάντηση κρύβεται στην δημιουργία…

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο: Δημήτρης Δημητριάδης
Σκηνοθεσία: Αλίκη Στενού
Μουσικός Επί Σκηνής (Κρουστά): Νίκος Τουλιάτος
Σύνθεση Ηλεκτρονικού Ηχοτοπίου: Τάκης Π.
Κοστούμια/Σκηνικά: Σοφία Παπαγεωργίου
Κατασκευή σκηνικών: Αρτοδυναμική Πέλλετ
Κίνηση: Λίνα Κομνηνού
Φωνητική Διδασκαλία: Γεωργία Κατσίβελου
Σχεδιασμός Φωτισμού: Θωμάς Οικονομάκος
Βοηθός σκηνοθέτη: Δήμητρα Νταντή
Φωτογραφίες/Trailer: Κωνσταντίνος Καρδακάρης
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Παραγωγή: ομάδα ΚΝΟΤ

Ερμηνεύουν (αλφαβητικά) : Λίνα Κομνηνού, Συμεών Κωστάκογλου, Δήμητρα Νταντή, Αντώνης Σανιάνος, Αλίκη Στενού
Πληροφορίες Παράστασης
Παραστάσεις: Από Τρίτη 3 Μαΐου έως Τρίτη 7 Ιουνίου
Ημέρες & ώρες παραστάσεων
Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00

Τιμές εισιτηρίων
Γενική Είσοδος: 12€
Μειωμένο: 8€
Ατέλειες: 5€

Διάρκεια παράστασης 70 λεπτά

Προπώληση εισιτηρίων :Viva.gr https://www.viva.gr/tickets/theater/pethaino-san-xora/

Bios Πειραιώς 84
@ Bios.Main
Πειραιώς 84, 10435, Αθήνα
http://pireos84.bios.gr/
Πληροφορίες και τηλ. κρατήσεων: 2103425335