CueMagazine

Main Menu

  • Αρχική
  • Θέατρο
    • Νέα
    • Συνεντεύξεις
    • Παρουσιάσεις
    • Δοκιμές
    • Χορός
    • Παιδί
  • Βιβλία
    • Νέες Κυκλοφορίες
    • Βιβλιοθήκη
    • Συγγραφείς
    • My Book/Self
    • Stories
  • The City
    • Spots
    • Mουσική
    • Σινεμά
    • Σειρές
    • Εκθέσεις
    • Σεμινάρια
  • Cues
    • The Designer
    • X-Cue-Me
    • Me
    • People
    • Άποψη
    • Cue Me In
  • Blog
    • Road Trip
    • Point of You
  • Info
    • About
    • Contact

logo

CueMagazine

  • Αρχική
  • Θέατρο
    • Το πάρτυ της ζωής μου με την Ελένη Ράντου σε σκηνοθεσία Ανέστη ...

      2 Αυγούστου 2022
      0
    • Ο κατάδεσμος του Θωμά Κοροβίνη με τη Χρύσα Ρώπα σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου ...

      2 Αυγούστου 2022
      0
    • SOLARIS του Στάνισλαβ Λεμ από την Ομάδα ΟΠΕΡΑ στο Άσυλο Ανιάτων

      2 Αυγούστου 2022
      0
    • Αλκίνοος του Γιάννη Ευθυμιάδη στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

      2 Αυγούστου 2022
      0
    • Άλκιστις του Ευριπίδη με την Έλενα Μαυρίδου και τον Δημήτρη Λάλο το ...

      2 Αυγούστου 2022
      0
    • Παιχνιδοποιός του Γκάρντνερ ΜακΚέυ σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Κοέν στο Θέατρο Μικρό Γκλόρια

      1 Αυγούστου 2022
      0
    • DOGVILLE του Lars von Trier σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ στο Θέατρο Νέος ...

      18 Ιουλίου 2022
      0
    • Επιτρέποντες του Μενάνδρου σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου στην Μικρή Επίδαυρο

      14 Ιουλίου 2022
      0
    • The Music Critic / Μια παράσταση σε σύλληψη και δημιουργία του Aleksey ...

      14 Ιουλίου 2022
      0
    • Νέα
    • Συνεντεύξεις
    • Παρουσιάσεις
    • Δοκιμές
    • Χορός
    • Παιδί
  • Βιβλία
    • 22 Ερωτήσεις και Απαντήσεις για το ΄22 του Θάνου Μ. Βερέμη από ...

      3 Αυγούστου 2022
      0
    • Μιχάλης Βιρβιδάκης / Το θέατρο ως καθρέφτης της κοινωνίας

      13 Ιουλίου 2022
      0
    • «Ο Καζαντζάκης στον 21ο αιώνα» /  Τα άπαντα του έργου του Νίκου Καζαντζάκη ...

      23 Ιουνίου 2022
      0
    • My Book/Self: Μαρία Καλούδη

      29 Μαΐου 2022
      0
    • My Book/Self: Γιώργος Πατεράκης

      23 Μαΐου 2022
      0
    • My Book/Self: Χρήστος Μπότσης

      15 Μαΐου 2022
      0
    • Χριστίνα Θανάσουλα / Όψεις και οπτικές του φωτός

      15 Μαΐου 2022
      0
    • My Book/Self: Λίνα Ροδοπούλου

      17 Απριλίου 2022
      0
    • Σχετικά με το τίποτα του Woody Allen από τις Εκδόσεις Ψυχογιός

      4 Απριλίου 2022
      0
    • Νέες Κυκλοφορίες
    • Βιβλιοθήκη
    • Συγγραφείς
    • My Book/Self
    • Stories
  • The City
    • Το πρώτο μεταπτυχιακό πρόγραμμα που προσφέρει εξειδίκευση στην “Αξιολόγηση στην Εκπαίδευση” είναι ...

      30 Ιουνίου 2022
      0
    • Αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη στο Ηρώδειο στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου

      28 Ιουνίου 2022
      0
    • H συναυλία του καλοκαιριού! Patti Smith Quartet - Σάββατο 25 Ιουνίου στο ...

      23 Ιουνίου 2022
      0
    • Η Ute Lemper τραγουδά Αstor Piazzolla / 7 Ιουλίου στη Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων

      23 Ιουνίου 2022
      0
    • Το Εθνικό Θέατρο στο πολυκατάστημα Αttica για τρίτη φορά

      21 Ιουνίου 2022
      0
    • Οι Moderat στη σκιά της Ακρόπολης στις 16/7 στο Ηρώδειο στο πλαίσιο ...

      9 Ιουνίου 2022
      0
    • Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, Ένα ελληνικό μουσικό πορτρέτο στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος ...

      6 Ιουνίου 2022
      0
    • Η Νατάσσα Μποφίλιου τη Δευτέρα 27 Ιουνίου στο Βεάκειο Θέατρο Πειραιά

      6 Ιουνίου 2022
      0
    • Ο Πάνος Μουζουράκης στο Θέατρο Άλσος Δευτέρα 4 Ιουλίου 2022

      29 Μαΐου 2022
      0
    • Spots
    • Mουσική
    • Σινεμά
    • Σειρές
    • Εκθέσεις
    • Σεμινάρια
  • Cues
    • The Designer: The Grey Fox Linoprints / Χαράσσοντας δρόμο προσωπικό

      27 Ιουνίου 2022
      0
    • Cue Me In / Αχιλλέας Σπαής

      27 Ιουνίου 2022
      0
    • Cue Me In / Σοφία Λιάκου

      28 Μαΐου 2022
      0
    • Cue Me In / Αντώνης Κυριακάκης

      23 Μαΐου 2022
      0
    • The Designer: Gishh / The strength of sensitivity

      22 Μαΐου 2022
      0
    • Cue Me In / Χρίστος Μοδέστου

      9 Μαΐου 2022
      0
    • Cue Me In / Χριστίνα Χριστοφή

      8 Μαΐου 2022
      0
    • The Designer: Femad / Η θυληκότητα της καθημερινότητας

      6 Απριλίου 2022
      0
    • Cue Me In / Παύλος Δαμιανίδης

      2 Απριλίου 2022
      0
    • The Designer
    • X-Cue-Me
    • Me
    • People
    • Άποψη
    • Cue Me In
  • Blog
    • Road Trip
    • Point of You
  • Info
    • About
    • Contact
Featured PostsΣυνεντεύξεις
Home›Featured Posts›Λίλα Μπακλέση / Bar Talks

Λίλα Μπακλέση / Bar Talks

By Ήβη Βασιλείου
2 Νοεμβρίου 2021
460
0
Share:

 

Η Λίλα Μπακλέση είναι ένας άνθρωπος της εποχής μας. Μιας εποχής που θέλει ανήσυχους ανθρώπους που αναζητούν την βαθύτερη αλήθεια, αντιμετωπίζουν με θάρρος τα ερωτήματα και με τόλμη τις συγκυρίες. Μιας εποχής που δεν χαρίζει, αλλά δίνει χώρο σε αυτούς που δουλεύουν σκληρά και διεκδικούν. Μιας εποχής που επιβάλλει να στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο ουσιαστικά. Βρεθήκαμε λίγο μετά την έναρξη των παραστάσεων του πολυαγαπημένου έργου του Τηλέμαχου Τσαρδάκα, Οι κάτω απ΄τ΄αστέρια που παρουσιάζεται στο Σύγχρονο Θέατρο και την επιστροφή της σε αυτό και μιλήσαμε για τον χρόνο που πέρασε και όλα όσα άφησε πίσω του, για την γενιά μας και την πίστη της στο καλύτερο, για τον έρωτα και την αέναη δύναμή του.

 

Πως είναι η επιστροφή στο θέατρο μετά από τόσο καιρό, τόσο στις πρόβες όσο και ως προς την επαφή με τους θεατές;

Νομίζω ότι είχαμε τόσο μεγαλή ανάγκη να βρεθούμε και πάνω στην σκηνή με τον Κωνσταντίνο και στην συνδιαλαγή που συμβαίνει όταν υπάρχει κοινό στην παράσταση που νιώθω υπέροχα. Σαν μικρό παιδιάκι νιώθω. Κάθε μέρα τσιμπιέμαι και αναρωτιέμαι αν θα γίνει κάτι και θα μου το πάρουν παλι πίσω. Δεν θα αφήσω να μου το πάρει κανείς πίσω!

Πως ήταν όλο αυτό το διάστημα για σένα; Τι σε απασχόλησε περισσότερο;

Η δουλειά με απασχόλησε πάρα πολύ. Ήταν η πιο δύσκολη φάση της ζωής μου. Με έσωσε που έκανα βιντεάκια μαγειρικής στο Instagram, έμαθα λίγο μοντάζ, είχα να ασχοληθώ με κάτι, αλλά δεν μπορώ χωρίς δουλειά. Μου αρέσει να ταξιδεύω και να δουλεύω. Και ένα άλλο που με τσάκισε ήταν που δεν μπορούσα να δω την οικογένειά μου. Έκανα να τους αγκαλιάσω πάνω από χρόνο.

Κατά τη διάρκεια της καραντίνας είχαμε πολύ σημαντικά γεγονότα στον χώρο του θεάτρου. Κάποια που πήραν τον δρόμο της δικαιοσύνης και κάποια που αφορούν στην καλύτερη οργάνωση και τον συνδικαλισμό των ηθοποιών. Πως τα είδες όλα αυτά;

Νομίζω ότι είναι πιο εύκολο να πάρεις τηλεοπτικό χρόνο όταν είσαι αναγνωρίσιμο πρόσωπο, οπότε ξεκίνησε από εκεί από κάποιες πάρα πολύ δυνατές γυναίκες που μίλησαν για περιστατικά βίας που αντιμετώπισαν και μόνο καλό το θεωρώ. Ελπίζω ότι θα οδηγηθούμε σε μία άλλη εποχή και εύχομαι να γίνει και σε άλλους κλάδους. Πάρα πολλοί άνθρωποι μου λένε ότι ο χώρος του θεάτρου είναι πολύ δύσκολος, αλλά η αλήθεια είναι ότι τέτοια περιστατικά συμβαίνουν παντού. Προσπαθώ κι εγώ να στηρίξω τους ανθρώπους που έκαναν αυτήν την κίνηση όσο πιο πολύ μπορώ και παράλληλα, βασιζόμαστε πολύ στο σωματείο μας. Μετά από χρόνια νιώθω πολύ περήφανη που είμαστε σε αυτό το σωματείο. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά.

Φαίνεται μία τάση ισχυροποίησης τον τελευταίο καιρό στο σωματείο.

Αρκετοί φίλοι και συνάδελφοι -και ο Κωνσταντίνος που είμαστε μαζί στην παράσταση- έχουν κάνει πάρα πολλή δουλειά ώστε να μπορούμε κι εμείς οι υπόλοιποι να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας πιο εύκολα. Μπορεί κάποιος να μπορεί να διεκδικήσει αυτό που θέλει, αλλά όταν το κάνεις συλλογικά δεν μπορεί κανείς να σου πει ότι αυτό που ζητάς είναι παράλογο. Υπάρχουν νόμοι και πλαίσιο για τις διεκδικήσεις μας.

Πιστεύεις ότι έγινε ένα βήμα προς το καλύτερο δηλαδή.

Ναι. Μακάρι να κρατήσει γιατί το θέλουμε όλοι.

Από όλο αυτό που περάσαμε το τελευταίο διάστημα, πιστεύεις ότι μάθαμε κάτι;

Δεν ξέρω. Ελπίζω. Εγώ σίγουρα έμαθα πολλά. Το πόσο ανάγκη έχω την ανθρώπινη επαφή, πόσο ανάγκη έχω το να μπω σε ένα αεροπλάνο και να φύγω, ακόμα και το να πάω μια βόλτα, ότι ώρα θέλω. Αυτό ήταν το πιο τρομακτικό! Πέρασα το διάστημα της καραντινάς στο Λονδίνο και όταν ήρθα για εάν μήνα πέρυσι στην Ελλάδα, υπήρχε απαγόρευση κυκλοφορίας από τις 9 το βράδυ και παρατήρησα ότι όλοι το είχαν συνηθίσει. Ήταν εξωφρενικό! Με πολλή μεγάλη ευκολία το δλωσαμε αυτό το δικαιώμά μας.

Διάβασα κάπου ότι η γενιά μας χαρακτηρίζεται από μία έλλειψη ελπίδας. Νομίζεις ότι ισχύει;

Εγώ επιλέγω να είμαι αισιόδοξη. Φυσικά μας έχουν κόψει τα φτερά, αλλά πιστεύω πολύ στη γενιά μας και στις γενιές που έρχονται. Κάθε γενιά είναι καλύτερη σε κάποια πράγματα. Η δική μας και η επόμενη, νιώθω πως αυτή τη στιγμή κάπως εδραιώνουν την θέση τους στον σύγχρονο κόσμο. Είμαστε οι πρώτες γενιές που θέλουμε να αγωνιστούμε για τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, είμαστε η γενιά που θέλει η γυναίκα να είναι απελευθερωμένη σε όλα τα επίπεδα. Είμαι αισιόδοξη σε σχέση με αυτό το θέμα. Ενώ βλέπω ότι μεγάλο μέρος της κοινωνίας συντηρητικοποιείται, βλέπω και ένα φως.

Πως μπορούμε να εκδημοκρατίσουμε την καθημερινότητά μας;

Νομίζω πως αυτό που έγινε με το ΣΕΗ, άλλαξε την καθημερινότητα των ηθοποιών. Είχε συμβεί κάτι μια φορά σε ένα γύρισμα που το είχα βρει υπέροχο! Είχα πάει πρώτη μέρα για γύρισμα και ένας τεχνικός μου είπε πως έχουν συνεννοηθεί όλοι οι συντελεστές αν δεν πληρωθούν τις μέρες που έπρεπε, να απέχουν από το γύρισμα. Με ρώτησε αν είμαι μέσα σε αυτό και είπα φυσικά. Μου φάνηκε υπέροχο. Κοίτα να δεις πως έγινε και πληρωθήκαμε όλοι στην ώρα μας! Νομίζω η καθημερινότητά μας εκδημοκρατίζεται με μικρές κινήσεις αλληλεγγύης και συσπείρωσης.

Είναι πιο γόνιμο για τον άνθρωπο να αποδέχεται την ροή της καθημερινότητας ή να αντιστέκεται;

Πιστεύω σε έναν συνδυασμό. Νομίζω προσαρμόζεσαι στην καθημερινότητά σου -εννοείται δεν μιλάμε για ειδικές περιπτώσεις ανθρώπων- και να προσπαθείς να την κάνεις όσο καλύτερη γίνεται. Αυτό βέβαια για να γίνει πρέπει να θες να συντονιστείς και με τους ανθρώπους γύρω σου, ακόμα και με τον άγνωστο. Το πως θα φερθείς μέσα στο μετρό ή όταν οδηγείς είναι μία πολιτική πράξη. Έτσι νιώθω ότι πρέπει να πορεύομαι.

Κάνετε μία παράσταση για τον έρωτα και την απώλειά του. Στην δική μας εποχή τι θέση έχει ο έρωτας;

Νομίζω ο έρωτας δεν χάνει την αίγλη του πότε. Είμαστε σε μία εποχή που συνειδητοποιούμε πόσο σημαντικός είναι. Ελπίζω να συνειδητοποιήσουμε και πόσο σημαντικό είναι να εφευρίσκεις συνέχεια καινούργιους τρόπους για να διατηρείς τον έρωτα. Και βέβαια, είναι πολύ σημαντικό σε κάθε σχέση- όταν τελειώσει κάτι να μπορείς να πάρεις την απόφαση του να φύγεις.

Πως θα μπορούσαμε να ορίσουμε τον έρωτα;

Ορίζεται; Είναι αυτό που λέει στην παράσταση: “Η κοιλιά μου μέσα της με γαργαλούσε και σε αυτές τις περιπτώσεις οι κοιλιές δεν κάνουν ποτέ λάθος”. Δεν ορίζεται.

Γιατί έχει αγαπηθεί τόσο αυτή η παράσταση και από εσάς και από τους θεατές;

Γιατί είναι μια παράσταση απλή. Ειναι ένα ζευγάρι που τσακώνεται και ο καθένας προσπαθεί να υπερασπιστεί τις αποφάσεις του. Και γιατί αλλάζει συνέχεια. Δεν έχει καμία σχέση η παράσταση της Δευτέρας με την Τρίτη ακόμα κι αν λέμε τα ίδια λόγια. Η επιλογή μας σκηνοθετικά ήταν ότι αυτοί οι άνθρωποι τσακώνονται. Όλοι μας, όταν τσακωνόμαστε δεν το κάνουμε με τον ίδιο τρόπο. Οπότε κάθε φορά που ανεβαίνουμε πάνω στην σκηνή βλέπω εγώ που θέλει να το πάει ο Κωνσταντίνος και εκείνος που θέλω να το πάω εγώ και έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον αυτό το πράγμα. Πιστεύω για αυτό έρχονται θεατές και δεύτερη και τρίτη φορά για να δουν την παράσταση.

Η επιστροφή στην τηλεόραση;

Πολύ ωραία! Είμαι πολύ τυχερή. Μου έλειψε πάρα πολύ. Γύρισα με πολύ καλές συνθήκες. Είναι μία πολύ καλογραμμένη σειρά με εξαιρετικούς συναδέλφους που με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή. Και είναι εποχής που μου αρέσει πολύ. Απολαμβάνω την τηλεόραση στην καθημερινότητά μου, το να ξυπνήσω το πρωί και να πάω στο γύρισμα. Νομίζω ότι μαθαίνω όλο και περισσότερα πράγματα που μπορώ να τα χρησιμοποιήσω μετά. Νιώθω σαν να κάνω μία σχολή κινηματογράφου κάθε φορά.

Τι αποτελεί για σένα εκρηκτικό υλικό;

Πάλι για τον έρωτα θα μιλήσω. Με είχαν ρωτήσει τι μπορεί να σου χαρίσει ο έρωτας και σκέφτηκα αυτό. Το να μπορείς να αφεθείς απόλυτα σε έναν άλλο άνθρωπο είναι τρομακτικό και υπέροχο. Μπορούμε όμως να το κάνουμε; Αν τα καταφέρουμε, φτάνουμε στη θέωση.

Είσαι αισιόδοξη;

Είμαι με τις μέρες μου. Επίλέγω να είμαι αισιόδοξη. Αλλιώς δεν γίνεται, δεν θα μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι. Επιλέγω να είμαι αισόδοξη, αλλά είμαι και ρεαλίστρια.

Τι σου δίνει δύναμη και πίστη για το μέλλον;

Οι άνθρωποί μου. Η οικογένειά μου, οι φίλοι μου. Και ένας περαστικός μπορεί να με κάνει να νιώσω καλά για να πω την αλήθεια. Όταν βλέπω να συμβαίνει κάτι όμορφο, νιώθω καλά.

Επόμενα σχέδια;

Θα είμαι σε μία παράσταση στο Μικρό Θέατρο του Κεραμεικού, ένα καινούργιο θέατρο στην Ευμολπιδών, σε σκηνοθεσία Λητώς Τριανταφυλλίδου. Είναι ένα έργο του Γκιγιέρμο Καλντερόν που λέγεται Villa και θα παίζω με την Νατάσα Εξηνταβελώνη και την Αγγελική Πασπαλιάρη. Έχουμε ήδη ξεκινήσει πρόβες και θα ανέβει μέσα στον Δεκέμβρη. Είναι ένα έργο για τις γυναίκες που βασανίστηκαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Πινοσέτ στη Χιλή.

 

Ακούστε το Podcast εδώ: 

 

Βίντεο & Φωτογραφίες: Κωνστατίνος Γκιώνης

 

ΟΙ ΚΑΤΩ ΑΠ’ Τ’ ΑΣΤΕΡΙΑ του Τηλέμαχου Τσαρδάκα στο Σύγχρονο Θέατρο

0
Shares
  • 0
  • +
  • 0
  • 0

Related articles More from author

  • ΔοκιμέςΣυνεντεύξεις

    ΔΟΚΙΜΕΣ / Φρίντα Κι Άλλο από την Ομάδα Fly Theatre

    3 Οκτωβρίου 2017
    By Ήβη Βασιλείου
  • Συνεντεύξεις

    Χρήστος Τσαβλίδης / Οι διαδρομές της μνήμης

    1 Απριλίου 2019
    By Ήβη Βασιλείου
  • Συνεντεύξεις

    Φιλία Κανελλοπούλου / Η δύναμη της φιλίας στο θέατρο

    15 Ιουνίου 2018
    By Ήβη Βασιλείου
  • Συνεντεύξεις

    Απόψε: Lola Blau. Ένα εξαιρετικό όχημα για μία σόλο ηθοποιό και έναν πιανίστα.

    2 Μαΐου 2017
    By Ήβη Βασιλείου
  • Συνεντεύξεις

    Στράτος Σωπήλης / Η συγχώρεση ως λύτρωση

    21 Μαρτίου 2022
    By Ήβη Βασιλείου
  • Featured PostsThe Designer

    The Designer: Ode to socks / Η ποιητική πλευρά των καθημερινών πραγμάτων

    25 Σεπτεμβρίου 2018
    By Ήβη Βασιλείου

Leave a reply Ακύρωση απάντησης

INFORMATION

  • About
  • Contact
  • Terms of Use

Follow us

  • Facebook
  • Instagram
info@cuemagazine.gr | ©2022 CueMagazine All Rights Reserved | ☢ designed by titouf