Η οδύνη της αναμονής / Ένα κείμενο με αφορμή την παράσταση Το Αγρίμι που παρουσιάζεται στο Θέατρο Άλφα
Σε μια αναμονή που σκοτώνει. Αβάσταχτη. Σε αυτή την ασυγκράτητη επιθυμία συνάντησης δοκιμάζεται η Μαρίκα. 23 μέρες περιφέρεται στο καμαρίνι της με μανία και βρυχάται, σαν το αγρίμι στο κλουβί . Περιμένει τον έρωτά της, Ίωνα Δραγούμη, έχοντας το πορτραίτο του σημείο αναφοράς, να γεμίζει το κενό της.
Ο πόνος της μας συνδέει με την οδύνη της αναμονής. Με τη δυσκολία να αντέξουμε την απουσία του Άλλου, αυτού που επιθυμούμε να έχουμε. Μας ωθεί να αναρωτηθούμε για τους τρόπους που εξημερώνουμε τη μοναξιά μας. Για το πώς γίνεται διαχειρίσιμο αυτό το κενό που μας αφήνει εκτεθειμένους. Καμιά φορά μοιάζει ακατόρθωτο να ξεφύγουμε από την επιτακτική αναζήτηση της επανασύνδεσης. Σαν να καθορίζεται η ύπαρξή μας από τη στιγμή της συνάντησης. Σαν αυτή η στιγμή να είναι ο λόγος που κινούμαστε και αναπνέουμε.
Η Μαρίκα ρωτά επίμονα αν εμφανίστηκε στο θέατρο ο καλός της. Του έχει πάντα δύο θέσεις κρατημένες, μια για αυτόν και μια για το καπέλο του. Με τη μορφίνη ανακουφίζει προσωρινά τον πόνο της. Αν δε μουδιάσει η ψυχή, η απώλεια μοιάζει με θάνατο. Ο θυμός ξεχειλίζει, έτοιμος να την πνίξει. Θυμώνει για τον Ίωνα που δεν είναι μαζί της. Κρατώντας παράλληλα ένα κομμάτι οργής για τον εαυτό της, που διαλύεται χωρίς τον Άλλον. Πόσο οδυνηρό είναι να χρειάζεται τον Άλλον επιτακτικά για να αντέξει τον εαυτό της; Ο ορισμός του εαυτού μέσα από την ύπαρξη του Άλλου πόσο φόβο μπορεί να κρύβει;
Τόσο φόβο, όση και η δύναμη που θέλει να δείχνει στους γύρω της και στον εαυτό της. Μια εικόνα παντοδυναμίας, τόσο εύθραυστη κατά βάθος. Που διψά για την αποδοχή ενός Άλλου που όμως ποτέ δεν την αποδέχεται. Γιατί διάλεξε τον αταίριαστο έρωτα. Τον Ίωνα Δραγούμη που δεν θα μπορούσε να δεσμευτεί μαζί της, να αψηφήσει την οικογένεια και την τάξη του. Αιώνια καταδικασμένη η Μαρίκα, να αγωνίζεται να ξεδιψάσει από έναν έρωτα αιώνια φευγαλέο. Μια φιγούρα που μπορεί να κρατήσει με σιγουριά μόνο μέσα από την απεικόνισή της στο πορτραίτο του.
Ακόμα και όταν την επιθυμεί ο άνδρας που θα μπορούσε να της δοθεί ολοκληρωτικά, ο Γιώργος Χέλμης, εκείνη δηλώνει πως σαν θεατρίνα ξέρει πως να υποκριθεί την ευτυχισμένη. Σαν να είναι αδύνατο να γευτεί ολοκληρωτικά την ένωση με τον Άλλον. Πάντα κάποιο έλλειμμα καταστρέφει την αμοιβαιότητα…
Γράφει η Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια Αγγελική Κουτελιά
Πληροφορίες για την παράσταση εδώ.